________________
1.

αγαπητη α αμπα,δεν εχω να ρωτησω κατι απλα επειδη πολλα νεαρα ατομα διαβαζουν τη στηλη σου ηθελα να πω κατι
οταν ημουν εφηβη ζηλευα καποιους 20αρηδες που φαινοταν ανετοι,χαλαροι κ ολοι ηθελαν την παρεα τους.οταν εγινα 22 παρακολουθουσα με παθος πως συμπεριφερονταν αλλοι (επισης ανετοι κ γοητευτικοι) κ προσπαθουσα να οικειοποιηθω την συμπεριφορα τους.μεχρι που καταλαβα οτι κ εγω εχω προσωπικοτητα (δικη μου) κ υπαρχουν ατομα που απολαμβανουν την παρεα μου (κατι που με εξεπληξε στην αρχη!).κ ηρεμησα.
η εφηβεια ειναι δυσκολη κ μπερδεμενη, τελειωνει ομως κ ολα βρισκουν τη θεση τους συνηθως.ευχαριστω –κ

Δε μπορώ να φανταστώ πιο πετυχημένη περιγραφή της ενηλικίωσης. Αυτό που έγραψες αν το ανέπτυσσες με έναν πρωταγωνιστή και μερικές χιλιάδες λέξεις θα μπορούσε να γίνει μυθιστόρημα.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο «συνήθως»...

________________
2.

Αγαπημένη μου Α, μπα πειράζει που έχεις γίνει η πιο αγαπημένη ασχολία μου; Έρχομαι στο σπίτι και το πρώτο που θα κάνω είναι να ανοίξω τον υπολογιστή για να διαβάσω τις ερωταπαντήσεις της ημέρας γιατί δεν προλαβαίνω να τις διαβάσω όλες στην δουλειά (όταν πηγαίνω τουαλέτα).
Έχω αρκετούς φίλους και μερικά χόμπι αλλά σαν την στήλη σου καμία σύγκριση. Όσο περνάει ο καιρός το ενδιαφέρον μου είναι αμείωτο και σε ρωτώ ευθέως με φόβο και πάθος που θα πάει αυτό; Δεν θέλω να σηκώσω τηλέφωνο, παραμελώ συγγενείς και φίλους. Αισθάνονται και άλλοι έτσι όπως εγώ; απευθύνομαι και στους σεβαστούς σχολιαστές!
Νομίζω ότι πάσχω από Α, μπαholik !!!- stalker

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο είναι η δήλωσή σου. Από τη μία δηλώνεις εξάρτηση, από την άλλη με διαβάζεις στην τουαλέτα, μόλις πάω να το πάρω πάνω μου ακούω το καζανάκι. Μήπως το «σε διαβάζω με τον καφέ» είναι συνθηματικό για κάτι άλλο; Καλύτερα να μη μου απαντήσετε.

________________
3.

Αγαπημένη μου Λένα πολύ χαίρομαι όταν σε βλέπω. Γιατί;
Θα ξαναβρεθούμε στις βιολογικές φραγκόκοτες; -μέλι

Κι εγώ χαίρομαι όταν σε βλέπω αλλά την τελευταία φορά νομίζω ότι άλλαξες πεζοδρόμιο.

________________
4.

Σε διαβάζω , σε διαβάζω και σε ξαναδιαβάζω και πραγματικά θαυμάζω τις ευφανταστες απαντησεις σου, την πρωτοτυπια και στον τροπο που τις αναπτυσσεις αλλα και ως ίδεες αυτες καθ'αυτες. Απορω με το πως γραφεις ετσι, πραγματικα εχεις σκεφτει το ενδεχομενο να γινεις συγγραφεας, εκτος απο αυτο που δεν ξερω κι εγω τι ακριβως εισαι τωρα; (αληθεια καπου πρεπει να το εχεις αναφερει αλλα εγω δεν το εχω βρει)
Σαν μικρη που ειμαι ακομα να εχω ελπιδες οτι μπορω να σου μοιασω στον τροπο που γραφεις ή απλα το εχεις εμφυτο ταλεντο οποτε ματαια ελπιζω;
Ειμαι σιγουρη, πως εχεις διαβασει παρα πολυ, παρα πολλα και διαφορα. Ισως αυτο να ναι ενας παραγοντας. Τελικα, να ελπιζω;
ΥΓ. Δεν ηταν παραληρημα κοπλιμεντων, αλλα ειλικρινης θαυμασμος , απορια και επικοδομητικη ''ζηλεια''. -16χρονη που επιδιωκει το ταλεντο σου.

Τι μπαράζ σήμερα! Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να σε αποδέχεται η νέα γενιά. Για να απαντήσω και σε κάτι, δε νομίζω ότι κάποιος «γίνεται» συγγραφέας. Είσαι συγγραφέας όταν γράφεις, και δεν γράφω, τουλάχιστον όχι συστηματικά και όχι τίποτα οργανωμένο.

Μην ελπίζεις, γίνε αυτό που θέλεις να γίνεις. Έχω διαβάσει, ναι, πολλά και διάφορα, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετά. Το διάβασμα είναι μια παράλληλη και μόνιμη ασχολία, δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσεις τόσα ώστε να πεις «φτάνει, τώρα μπορώ να γράψω». Και πέρα από το διάβασμα υπάρχει κάτι εξίσου – αν όχι πιο σημαντικό – που είναι η ίδια η ζωή. Εκτός από τα σημαντικά βιβλία υπάρχουν και οι σημαντικοί άνθρωποι που μπορούν να διδάξουν πολλά. Ψάξτους και γίνε κολλιτσίδα μέχρι να γίνεις φίλη τους.

________________
5.

Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που διαλέγει συντρόφους με βάση την εξωτερική εμφάνιση. Αντιθέτως, τη θεωρώ εντελώς δευτερεύον ζήτημα. Απ' την άλλη, ένας άνθρωπος κατά τη γνώμη μου άσχημος, δε με έλκει ερωτικά.

Πρόσφατα γνώρισα ένα παιδί εξαιρετικά συμπαθητικό και ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς για τα δικά μου γούστα πολύ άσχημο. Θα ήθελα να κάνουμε παρέα αλλά δυστυχώς εκείνος το έβλεπε αλλιώς το θέμα και ξεκόψαμε.

Με αφορμή το περιστατικό, αναρωτιέμαι και ρωτάω κι εσένα: Δεν είναι κρίμα ένα στοιχείο που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει να καθορίζει με τέτοιον τρόπο τις ζωές και τις τύχες των ανθρώπων?

Κι επίσης, τι γνώμη έχεις για τα ζευγάρια στα οποία ο ένας σύντροφος ξεπερνά κατά πολύ τον άλλο ως προς την εμφάνιση? Έχεις την ίδια γνώμη για συντρόφους με άλλες μεγάλες διαφορές, ως προς τη μόρφωση, την κοινωνική θέση, την ηλικία, κοκ?- Εσμεράλντα

Η εμφάνιση είναι μεγάλη κολοκυθόπιτα, Εσμεράλντα. Το ποιος μας ελκύει ερωτικά είναι κάτι που μαθαίνουμε όσο μεγαλώνουμε και είναι κάτι που αλλάζει, όπως αλλάζουν τα γούστα μας στο φαγητό και στο πόσο δυνατά θέλουμε να ακούμε μουσική.

Υπάρχουν αυτοί που διαλέγουν οπωσδήποτε ωραίους γιατί νιώθουν ότι έτσι αποκτούν οι ίδιοι αξία. Υπάρχουν αυτοί που τους ενδιαφέρει περισσότερο η εικόνα που δείχνουν από αυτό που ζουν. Υπάρχουν αυτοί που έχουν υιοθετήσει τα κριτήρια ομορφιάς που έχουν μάθει από τα περιοδικά και την τηλεόραση χωρίς να έχουν αφουγκραστεί τι σαλεύει μέσα τους. Αν κάποιος δεν σε τραβάει, δεν σε τραβάει, δεν είναι κρίμα, κρίμα είναι να μην αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να γνωρίσεις κάποιον καλύτερα χωρίς να λογοκρίνεις την εικόνα.
Οι άλλες μεγάλες διαφορές που αναφέρεις (μόρφωση, κοινωνική θέση, ηλικία) δεν συγκρίνονται με την εξωτερική εμφάνιση για τον εξής λόγο: η εμφάνιση είναι εφήμερη. Αν δεν συνειδητοποιείς πόσο φευγαλέα είναι η εικόνα, πόσο μπορείς να ξεγελαστείς από τα ρούχα και τα κιλά, πόσο επηρεάζει την εμφάνιση η προσωπικότητα και η αυτοπεποίθηση, πόσο αλλάζει η εικόνα του άλλου όταν φιλτράρεται από την αγάπη ή την αντιπάθεια, τότε ετοιμάσου να αντιμετωπίσεις μια πλευρά του εαυτού σου που μπορεί να σου δημιουργήσει πολλά προβλήματα.

________________
6.

Λένα, μεγάλωσα με σένα (άρπα ατάκα που λούζεται η μενεγάκη πλέον), εννοώ ότι σε παρακολουθώ σχεδόν απ' την αρχή του μπλογκ, προ λάιφο. Αυτό το τονίζω για να πω πως σ' έχω "παρακολουθήσει". Θες να μας πεις αν το ταξίδι στην Αφρική έχει να κάνει πάρα πολύ με τον τρόπο που απαντάς?- usurpadora

Οπωσδήποτε ναι. Η εμπειρία χαράζεται μέσα μας πολύ πιο βαθιά από την εικόνα ή τις λέξεις. Το πόσο πολύ και πώς επανέρχεται σ' αυτά που σκέφτομαι δε μπορώ να το πω, ούτε και έχει σημασία, έχω ζήσει πολλές αλλαγές για να ξέρω τι έχει επηρεάσει τι.

Η Μενεγάκη όταν το ακούει αυτό τι κάνει; Προσπαθεί να χαμογελάσει αλλά ζορίζεται κάπως;

________________
7.

Α,μπα! Τον τελευταίο καιρό έχω πάρει αρκετά κιλά - πάρα πολλά για την ακρίβεια. Με αποτέλεσμα όποιος έχει καιρό να με δει, να ξαφνιάζεται. Το κατανοώ το ξάφνιασμα, είναι φυσιολογικό. Κι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο συγκινητικά διακριτικοί, είναι κι άλλοι τόσο ασυγχώρητα αδιάκριτοι. Μου 'χει συμβεί να απαντήσω πάνω από δέκα φορές, "όχι, δεν είμαι έγκυος", ακόμα και πριν προλάβουν να κάνουν την ερώτηση (έχω πια εξασκηθεί στο βλέμμα της απορίας). Κι ενώ κάποιοι πραγματικά έρχονται σε δύσκολη θέση (που με έφεραν σε δύσκολη θέση!), είναι κι άλλοι που το συνεχίζουν: "αφού δεν είσαι έγκυος, ΠΩΣ ΠΑΧΥΝΕΣ ΕΤΣΙ;;" . Λες και χρωστάω εξηγήσεις! Για πες μας, "ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ"; Ή "ΕΣΥ ΔΟΥΛΕΥΕΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΕΔΩ; ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΣΑΙ Η ΙΔΙΑ;;" Υπήρξαν και στιγμές που κάποιοι προσπάθησαν να μου μιλήσουν πιο συμβουλευτικά, που ήταν ευγενικοί κι ένιωθα ότι το 'λεγαν με πραγματικό ενδιαφέρον. Αλλά αυτοί, οι αγενείς; Πως γίνεται να πας σε κάποιον (που δεν είναι και δικός σου άνθρωπος να 'χεις την οικειότητα) και να του πεις στη μουρη του "ΓΙΑΤΙ ΠΑΧΥΝΕΣ;" Γιατί να το πείς; Γιατί; Όλον αυτό τον καιρό έχω γελάσει αμήχανα, έχω βάλει τα κλάματα, έχω απαντήσει με κακία , έκανα πως δεν άκουσα, προσπάθησα να τους βγάλω απ' τη δύσκολη θέση, τους έβαλα στη θέση τους (μπα). Εντάξει καταλαβαίνω, το άπαν σύμπαν θέλει να αδυνατήσω αλλά πραγματικά γιατί δεν κρατάνε τη σκέψη τους για τον εαυτό τους;- δεν σας χρωστάω εξηγήσεις

Όχι ότι δεν υπάρχουν τρομερά αγενείς άνθρωποι και αρκετά γαϊδούρια ανάμεσά μας, αλλά σκέψου για ένα δευτερόλεπτο την άλλη πλευρά. Αν πήρες ξαφνικά πάρα πολλά κιλά και κάποιος σε βλέπει με άλλη εμφάνιση, αντιμετωπίζει το εξής δίλημμα: το σχολιάζει ή όχι; Αν δεν το σχολιάσει στο ελάχιστο υπάρχει κίνδυνος να φανεί εντελώς αδιάφορος – φαντάσου να είσαι έγκυος και να έκανε ότι δεν το είδε; Αν κάποιος σου μιλήσει σα να μην έχει αλλάξει απολύτως τίποτα δεν είναι σα να το σχολιάζει σιωπηλά; Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, εσένα ρωτάω. Θα το προτιμούσες;

Και αν αποφασίσει ότι κάτι πρέπει να πει, γιατί συμβαίνει κάτι οφθαλμοφανές και του φαίνεται αλλόκοτο να μη μιλήσει για το θέμα, τι θα μπορούσε να πει χωρίς να σε προσβάλλει; Υπάρχει ερώτηση που αναγνωρίζει την αλλαγή που δεν θίγει; Σκέψου πώς θα αντιδρούσες εσύ αν έβλεπες κάποιον με μια μεγάλη αλλαγή στην εμφάνισή του. Δεν είναι σχεδόν αυθόρμητο να τη σχολιάσεις;

Δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν χοντράνθρωπο, προσπαθώ να απαντήσω στην ερώτηση «γιατί να το πεις». Το τακτ είναι κάτι πολύ σπάνιο και οι Έλληνες όπως και να το κάνουμε, δε φημίζονται για τη λεπτότητα τους. Όλοι μας έχουμε ακούσει χονδροειδέστατα σχόλια από αγνώστους, λεπτοί και χοντροί, κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Τα κιλά είναι από αυτά που φαίνονται από μακριά και έτσι τραβάνε τους αγενείς σα μαγνήτης. Προτείνω να είσαι προετοιμασμένη για τα σχόλια και να έχεις ορισμένες στάνταρ απαντήσεις ώστε να μη χρειάζεται να αυτοσχεδιάζεις και να δίνεις περιθώριο για περισσότερα. Για τους ξεκάθαρα αγενείς που έχουν μυριστεί αίμα το καλύτερο είναι η ευγενική και ξεκάθαρη απόκρουση, κάτι σαν «δε νομίζω ότι σε αφορά» και αλλάζεις κουβέντα. Κι εσύ ξέρεις ότι αυτή η είναι η πιο κατάλληλη απάντηση, όπως φαίνεται και από το ψευδώνυμο που διάλεξες.