ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: προσπαθώ με νύχια και δόντια

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: προσπαθώ με νύχια και δόντια Facebook Twitter
40


________________
1.


α, μπά μου, γεια. που θα βρούμε το αρχείο σου;- Ομηρος


Το 'αρχείο μου'; 'Όπως το αρχείο Καραμανλή, ή το αρχείο Παπανδρέου, που έλεγε συνέχεια η Λιάνη;


Ποιο αρχείο μου;

________________
2.


Καλησπέρα Άμπα,
Πες μου σε παρακαλώ, τι κάνεις για να μην κολλάει η φάβα στην κατσαρόλα, όταν τη βράζεις;- μαγείρισσα


Χαμηλή φωτιά, κατσαρόλα με χοντρό πάτο και συνεχές ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα.

________________
3.

Πολλές φορές συνειδητοποιώ ότι προσπαθώ με νύχια και δόντια να ελέγξω τη ζωή μου και να είμαι σίγουρη ότι οι αποφάσεις που έχω πάρει στο εδώ και τώρα είναι οι πιο σωστές..Βλέπω ότι πίσω από όλο αυτό είναι ένας τεράστιος τρόμος να προλάβω λάθη και φυσικά απογοητεύσεις και πόνο και κυρίως χαμένο χρόνο. Αποτέλεσμα όμως όλων αυτών είναι ότι αισθάνομαι ακόμα πιο μπερδεμένη γεμάτη σύγχυση και με πολύ μεγάλη θλίψη..Αντί να χαίρομαι στο εδώ και τώρα τις επιλογές μου τις καταδικάζω με κάθε είδος τέχνασμα σε λανθασμένες ούτως η άλλως..
Ευχαριστώ-Ελίζα

Παραβλέπω το γεγονός ότι δε ρωτάς κάτι αλλά παραθέτεις μια διαπίστωση, και ρωτάω εγώ κάτι: Γιατί το να προσπαθείς να πάρεις σωστές αποφάσεις πρέπει να είναι συνδεδεμένο με σύγχυση και θλίψη; Και γιατί να παίρνεις επίτηδες λάθος;


Όλοι μας προσπαθούμε να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις. Αν όχι με νύχια και με δόντια, σίγουρα με πολλή προσπάθεια και αμφιβολίες. Το να σαμποτάρεις τον εαυτό σου μπορεί να είναι τελειομανία, μπορεί και όχι, αλλά τελικά δεν μας ρωτάς για να σου πούμε.

________________
4.


Αγαπητή Λένα σου γράφω κλαίγοντας. Δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο που ζώ. Είμαι 20 χρονών και δεν ζώ. Οι γονείς μου, η μητέρα μου συγκεκριμένα μου ασκεί συνέχεια κριτική, με βρίζει για να καταλάβεις με λέει όλη την ώρα "Ζώο, ηλίθιο, μαλακισμένο" και ο κατάλογος είναι απέραντος. Δεν έχω ζωή. Ζητάω κάτι για παράδειγμα να πάω να μείνω σε μίαα φίλη μου και μου λέει ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Λές και της είπα να πάω να κάνω δεν ξέρω και εγώ τι. Ποτέ δεν έχω δώσει δικαιώματα με την προσωπική μου ζωή ή πορεία. Εννοώ στη σχολή περνάω τα μαθήματα με καλούς βαθμούς, στο σχολείο άριστη και πάντα εισέπραττα αυτή τη συμπεριφορά. Παλιότερα με έδερνε για να μου επιβληθεί προφανώς επειδή είναι άχρηστη στο διάλογο. Ο πατέρας μου από την άλλη κάνει την πάπια για να έχει ήσυχο το κεφάλι του. Δεν αντέχω αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό να φύγω από το σπίτι , να πιάσω δουλειά και να τα καταφέρω μόνη μου , αλλά δεν μπορείς να ξεκινήσεις καινούρια ζωή με 150 ευρώ. Εκτός και αν κοιμάμαι στα παγκάκια. Που θα βρώ διαμέρισμα με 150 ευρώ; Και δουλειά;; Δεν ξέρω τι να κάνω πραγματικά. Τα χτυπήματα είναι πολλαπλά. Δεν θέλει να έχω φίλους, δεν θέλει να βγαίνω από το σπίτι, δεν θέλει να έχω αγόρι, δεν θέλει να κάνω το επάγγελμα που μου αρέσει, δεν θέλει τίποτα που να με ικανοποιεί. Χρειάζομαι τη βοήθεια σου.

ΥΓ: Η μητέρα μου πιθανώς είναι η μετενσάρκωση του Χίτλερ. Αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να ουρλιάζει.- brokengirl


Δεν ξέρεις τι να κάνεις επειδή δε γίνεται να το λύσεις μόνη σου, δε μπορώ να σε βοηθήσω με γραπτές συμβουλές, χρειάζεσαι οπωσδήποτε βοήθεια από φορέα που ασχολείται με τέτοια θέματα.
Τα καλά νέα είναι ότι είσαι ενήλικη και δεν χρειάζεσαι τη συγκατάθεση κανενός για να ορίσεις τη ζωή σου, αλλά πρέπει να δεις πώς θα γλιτώσεις. Αν υπάρχει κάποιο σπίτι στο οποίο μπορείς να πας και να είσαι ασφαλής, απλώς πήγαινε, δε χρειάζεσαι άδεια από κανέναν.


Υπάρχουν πολλοί φορείς στην Ελλάδα που μπορούν να σε βοηθήσουν. Δες εδώ κι εδώ, ψάξε οπωσδήποτε και μόνη σου. 

Αν υπάρχει αναγνώστης που μπορεί να δώσει χειροπιαστές πληροφορίες για το τι μπορεί να κάνει κάποιος σε τέτοια περίπτωση (ξενώνες ή κάτι άλλο), ας μας πει στα σχόλια.

________________
5.


ναι ακολουθεί το πιο κλασσικό σενάριο έβερ αλλά είμαι σε απόγνωση..έχω βγει εδώ και 2 χρόνια από σχέση 4 χρόνων που με σημάδεψε..είμαι φοιτήτρια, μπήκε η απόσταση στη μέση, μάλλον έγιναν και κουτσουκέλες απ την πλευρά του, με διεκδίκησε αλλά δεν γύρισα ποτέ..από αντίδραση έκανα άλλη σχέση χωρίς επιτυχία..δεν τον ξεπέρασα ποτέ, δεν έχω καν οπτική επαφή και δε βγαίνει από το μυαλό μου..αρρωστημένο? δεν μπορώ να προχωρήσω..έχει σχέση με μια κοπέλα που απ ότι μαθαίνω ταιριάζουν σε όλα και σπουδάζουν μαζί..τι να κάνω? έχω σκεφτεί άπειρες φορές να του τα πω ευθέως με τη ζυγαριά να γέρνει στην χυλόπιτα, το ξέρω..είναι ο μοναδικός άνθρωπος που κέρδισε το μυαλό μου με την ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του, το ελεύθερο πνεύμα του, ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά και τον θαυμάζω..- Γιώτα

Το πιστεύω ότι είναι ο «μοναδικός άνθρωπος που κέρδισε το μυαλό σου με την ιδιαιτερότητα του».

Ξέρεις γιατί σε πιστεύω;

Γιατί δεν έχεις γνωρίσει άλλον.

Γνώρισες ΕΝΑΝ, είχατε σχέση από απόσταση, μάλλον σε κεράτωσε και λες κι ότι σε σημάδεψε, χωρίς να γελάς μόνη σου με αυτά που λες.

Α, αν θέλεις να βάλεις και τον Σάκη που φιλιόσασταν στις κούνιες στο Δημοτικό, συγνώμη αλλά δεν πιάνεται.
Αν θέλεις να χάσεις κι άλλα έξι χρόνια για έναν άγουρο έρωτα νεότητας που στο μυαλό σου έχεις κάνει μεγάλο σαν τα σαλόνια στις Βερσαλλίες, παρακαλώ, δε θα σε σταματήσω. Δεν έχω υπομονή για τεμπέληδες που δεν έχουν περιέργεια να δουν τι είναι αυτό το δύσκολο πράγμα που λέγεται ζωή.

(Αν το πρότυπο σου είναι κάποιος που ζει μακριά και πηγαίνει με άλλες, μη σκας καθόλου, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι.)


________________
6.


ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΤΣΟΥΚΑ UBER ALLES ή απλά μου λάσκαρε η βίδα?
Μόλις την πέτυχα σε παλιό σίριαλ (με Άλκη Κούρκουλο συμπρωταγωνιστή) και μου έπεσε το σαγόνι.
Έλα, πάνω πάνω γράφεις ότι απαντάς και σε κοσμικά. Δε συμφωνείς ότι πρόκειται περί υποεκτιμημένης περίπτωσης της "εγχώριας σόουμπιζ" (χα, χα) που ίσως αναλώθηκε σε λάθος ρόλους? Εμένα μου φαίνεται τρελό τυπάκι πάντως.- έλα, έλα, σοβαρολογώ

Η φράση «εγχώρια σόουμπιζ» είναι ένα ξεκαρδιστικό ανέκδοτο σε μόνιμο κόρτε με τη θλίψη που προκύπτει από την αυτιστική περιχαράκωση και την εσωτερική κατανάλωση.


Δε φτάνουν ούτε εκατό εισαγωγικά, ούτε γέλια σε παρένθεση για να ελαφρύνουν το ασήμαντο του πράγματος.
Τώρα αν είναι ωραία γυναίκα, είναι άλλη κουβέντα (προφανώς, είναι).

________________
7.


την προηγούμενη εβδομάδα ήταν οι εκλογές του ΤΕΕ, στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Μαρούσι. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι μηχανικοί άνθρωποι, ένα επίπεδο, κάποια προσχήματα θα τα τηρούν...Οικτρή διάψευση. Ο χώρος όλος από πάνω μέχρι κάτω γεμάτος πεταμένα ψηφοδέλτια και φυλλάδια υποψηφίων και παρατάξεων, αφισσορύπανση, μπίχλα και ντεκαντάνς....Καμιά φορά νομίζω ότι αυτά που περνάμε ως λαός μας αξίζουν. Kαι ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για να πάμε καλύτερα και ως κλάδος και ως κράτος. Ουφ τα είπα.- Engineerx

Δεν μπορώ να φέρω ισχυρή αντίρρηση στο «μας αξίζουν» επειδή καταλαβαίνω γιατί το λες, αλλά δε μου αρέσει πολύ να το ακούω και να το λέω, αν και μου έρχεται συχνά στο μυαλό και στα λόγια, επειδή έχει μέσα μια δόση θρησκευτικής μοιρολατρίας - που είναι ακριβώς αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε, όχι ως Έλληνες μόνο, αλλά ως πολίτες γενικότερα.


Η ελπίδα δεν είναι ισχυρή αυτή τη στιγμή, δεν ισχυρίζομαι καν ότι υπάρχει και δεν τη βλέπουμε, το μόνο κάπως θετικό που μπορώ να πω είναι ότι σταματήσαμε να είμαστε τυφλοί μπροστά στη μπίχλα και τη ντεκαντάνς. Βάζω πρώτα τον εαυτό μου. Πριν από μερικά χρόνια, όχι πολλά, δεν αντιλαμβανόμουν καν τον αισθητικό βιασμό που ζούμε στην Αθήνα με τις αφίσες πάνω στους στύλους των νησίδων στους δρόμους, με τους ρετουσαρισμένους σκυλάδες Ε' κατηγορίας με φίλτρο «Βαθιά Ανατολή Ωχ Αμάν». Αυτές τις εικόνες τις είχα δεχτεί όπως τα σύννεφα και τις τέντες. Τώρα δεν αντέχω να τα βλέπω, φουντώνω από θυμό. Δεν έχω κάνει κάτι γι 'αυτό, αλλά δεν θεωρώ ότι αυτή η αλλαγή στην αντίδραση είναι ασήμαντη ή αμελητέα, και αν δεν κάνω λάθος, είναι κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά σε όλο και περισσότερους. Η αλλαγή είναι αργή και επίπονη, αλλά νομίζω ότι συμβαίνει.

Όπως είχε ανακοινωθεί, μέχρι τις 31 το 'Α μπα' δεχόταν υποψηφιότητες για αναγνώστες που θέλουν να γίνουν μια μέρα καλεσμένοι της στήλης.


Δεν ξέρω αν έγινε σαφές σε όλους ότι την απόφαση θα την πάρουν ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ, και όχι εγώ. Αν δεν έγινε, ελπίζω να έγινε τώρα.


Σας παρακαλώ να πάρετε στα σοβαρά όλες τις υποψηφιότητες, να τις διαβάσετε με προσοχή και να πάτε στα λινκ που υπάρχουν, όταν υπάρχουν.


Μπορείτε να ψηφίσετε πάνω από έναν υποψήφιο και μέχρι πέντε. Η ψηφοφορία θα λήξει στις 11 Φεβρουαρίου.

40

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4 Δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι υποστηρικτικό, η κατάσταση που περιγράφεις με ξεπερνάει. Η παρακάτω διεύθυνση ίσως μπορέσει να δώσει κάποια εξήγηση για τα όσα κάνει η μητέρα σου. Όσα προτείνει η "Α μπα" στα links είναι πολύ βοηθητικά. http://tvxs.gr/news/biblio/i-arnisi-na-mathoyme-alis-miler
4. Υπάρχουν hostel οπου πληρωνεις πολυ λιγα χρηματα και μενεις σε δωματιο συνηθως με συγκάτοικο αν δεν υπαρχει αδειο δωματιο. Σε ποια πολη μενεις βρε κοπελιά? Εγω για θεσσαλονίκη ξέρω μέρη να μείνει κάποιος. Το μπανιο και η κουζινα κοινοχρησατ. Υπαρχουν πολλες λυσεις, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ. Κανε υπομονη λιγο καιρο να μαζεψεις λεφτα κ δουλεια εστω και σε καφετέρια θα σε βοηθήσει για αρχή. Μη φοβασαι πια, αν δεν εχεις κουραγιο και ορεξη να φωναξεις για να σκασει, προσπάθησε να μην ακούς..
Για το 4:Χρειάζεσαι επειγόντως ψυχολογική υποστήριξη. Δεν ξέρω πού μένεις, όμως εάν μένεις στην Αθήνα, να σε ενημερώσω ότι στο Παλαιό Φάληρο υπάρχει ένα κέντρο ψυχικής υγείας, παράρτημα του Ασκληπιείου της Βούλας.Το τηλέφωνο είναι 210 9853761 και η διεύθυνση είναι Ναϊάδων 117Α.Αν μένεις Αθήνα, ακόμη και μακρυά να σου πέφτει, δεν πειράζει. Πήγαινε. Διαθέτουν ψυχολόγους και οι συνεδρίες είναι δωρεάν. Το τραμ βολεύει πολύ, καθώς κάνει στάση απ' έξω σχεδόν.Κάνε κάτι να γλιτώσεις. Μίλησε στον πατέρα σου και ζήτα του να σε βοηθήσει να φύγεις από το σπίτι. Ξεκίνα να ψάχνεις για δουλειά από χθες κιόλας!!!Μίλα με κάποια έμπιστη φίλη ή κάποιον αγαπημένο συγγενή και ζήτησε φιλοξενία για ένα διάστημα.Καλή τύχη σου εύχομαι. Πάρε τηλέφωνο στο κέντρο!Υγ: Αν θέλεις, πες ότι είσαι δημότης Π. Φαλήρου, δεν το ελέγχουν.
#4 Μόλις διάβασα την ιστορία σου ανατρίχιασα! Κι αυτό γιατί δυστυχώς η ιστορία σου μοιάζει πολύ με τη δική μου. Η οικογενεια σου μου θυμισε πολυ τη δικη μου. . . Το διαβασα στο αγορι μου και το σχόλιο του ηταν ''Εισαι σιγουρη πως δεν το εγραψες εσύ'' ? Να εισαι σιγουρη λοιπον πως μπορω να σε καταλάβω. Η κατασταση που εζησα ( και εν μερει ακομη ζω ) μπορεί να μην είναι απόλυτα ίδια, αλλά στα κύρια χαρακτηριστικά της είναι σχεδόν ίδια με τη δική σου. Θεώρησα λοιπόν καθήκον μου όχι απλά να σου απαντήσω, αλλα και να σε βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ! Με τη δική μου εμπειρία, κατανόση και συμβουλή. Προφανώς δεν μπορώ να σου μιλήσω μέσα από ένα σχόλιο, οπότε εάν θέλεις να τα πούμε αρχικά κάπου αλλού, ειτε μεσω fb ειτε μεσω mail ktl, απαντησε στο σχολιο μου για να βρούμε έναν τρόπο. Δν ξερω καθόλου και πως λειτουργεί το συγκεκριμένο blog γιατι μόλις πριν απο λιγο το διάβασα για πρώτη φορά και έγινα μέλος! Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω brokengirl :)
#4brokengirl, με άγγιξε πολύ το μήνυμά σου γιατί είμαστε συνομίληκοι και ταυτίζομαι με την κατάστασή σου. Διαβάζοντας τις απαντήσεις των υπόλοιπων αναγνωστών και κρίνοντας από μένα, λογικά θα σου φάνηκαν αρκετά τραβηγμένες. Προσωπικά δε μου φαίνεται ρεαλιστικό το να φύγω άμεσα από το σπίτι μου ή ακόμη - αν θες - και το να απευθυνθώ σε ειδικούς, παρ' όλο που συμφωνώ ότι σίγουρα θα με βοηθούσε. Έχοντας λοιπόν και γω ο ίδιος σκεφτεί τη φράση που χρησιμοποίησες - ότι "νιώθω σαν να μη ζω" - τον τελευταίο καιρό άρχισα να κάνω κάποιες σκέψεις που με βοήθησαν και έτσι αποφάσισα να στις παραθέσω μπας και βοηθήσουν και σένα. Όσο σημαντική κι αν είναι για σένα η διατήρηση μίας ειλικρινούς και ήρεμης σχέσης με τους γονείς σου, το ιστορικό σας έχει αποδείξει ότι πρακτικά κάτι τέτοιο αποτελεί άπιαστο όνειρο, εκτός κι αν όντως κάνεις τον συμβιβασμό να σταματήσεις να ζεις έτσι ώστε να μην υπάρχει διαφωνία μεταξύ σας. Η λύση όμως δεν είναι αυτή! Ξέχνα το τελείως αυτό!!! Το πρώτο που θα σε συμβούλευα να κάνεις είναι να αποκτήσεις λίγη περισσότερη αυτοπεποίθηση όσον αφορά τα θέλω σου. Όσο πιο σίγουρη είσαι ότι θέλεις να κάνεις κάτι, τόσο πιο εύκολα ξεπερνάς τα εμπόδια που σε χωρίζουν από αυτό. Μην αποζητάς την έγκριση των γονιών σου για το καθετί που εσένα σε ευχαριστεί. Δεν ξέρω για παράδειγμα γονείς που να χαίρονται όταν το παιδί τους τους λέει ότι θα ξενυχτήσει εκτός με φίλους σε κάποιο κλαμπ. Όλοι όμως το κάνουν κάποια στιγμή. Ίσως ένας τρόπος να κάνεις την αρχή θα ήταν να μπεις στη θέση της μητέρας σου και να δεις από ποια σκοπιά το βλέπει το πράγμα. Όσο παράλογο κι αν μου ακούγεται το ότι σε βρίζει στα καλά καθούμενα, δε θα καθόταν να ασχοληθεί με το πού θα κοιμηθείς αν δε νοιαζόταν για σένα. Μας χωρίζουν πολλά χρόνια από τους γονείς μας και είναι επόμενο να είναι λίγο πιο συντηρητικοί ή υπερπροστατευτικοί. Σπάνια συμβαδίζουν οι ευτυχίες μας με τις δικές τους, όμως πρέπει να αναρωτηθείς ποιες είναι οι αναμνήσεις που θέλεις να έχεις στο μέλλον από τη νεότητά σου.Έπειτα, μεγάλο κομμάτι της σχέσης σου με τους γονείς σου βασίζεται και στον τρόπο που τους πλασάρεις τη ζωή σου. Εάν οι γονείς σου δε σε εμπιστεύονται και φοβούνται για παράδειγμα ότι θα βγεις έξω και θα χαθείς (ακραίο, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω), όχι, δε θα σε αφήσουν να πας να κοιμηθείς στη φίλη σου. Εάν με τον καιρό και με μικρά βηματάκια τους αποδεικνύεις ότι δεν είσαι ελέφαντας (το οποίο είναι όντως σπαστικό, αλλά αναπόφευκτο), κάνοντας αυτά που κάνει κάθε άτομο της ηλικίας σου, θα έρθει η στιγμή που δε θα μπορούν να κάνουν κάτι άλλο από το να αποδεχτούν τις επιλογές σου. Αν είχες μεγαλύτερα αδέρφια θα το έβλεπες ξεκάθαρα. Τώρα αν δε σου βγαίνει τόσο αυθόρμητα όλο αυτό, μία συζήτηση σε χαμηλούς τόνους δε βλάπτει. Στην τελική, αμφιβάλλω ότι η μητέρα σου θέλει να σε βλέπει δυστυχισμένη, όσο παράξενος κι αν είναι ο τρόπος της.Όλα αυτά φυσικά θα ήταν περιττά εάν έμενες μόνη σου, όμως απ' ό,τι καταλαβαίνω αυτό δεν είναι εφικτό αυτή τη στιγμή και αναγκαστικά πρέπει να συμβιβαστείς με "τους κανόνες του σπιτιού", γι' αυτό και σου τα λέω.Εν ολίγοις αυτό που θέλω να σου φωνάξω είναι κουράγιο και ότι δεν είσαι μόνη! Όλοι αρχίζουν να ζουν κάποια στιγμή. Το ζήτημα είναι πόσα χρόνια είσαι διατεθειμένη να θυσιάσεις ακόμα. It's on you!Δεν ξέρω κι αν έχεις κάποιο email, απάντα μου εδώ αν έχεις κάποια ερώτηση.
#4 η μητέρα σου έχει σίγουρα σοβαρό πρόβλημα και χρειάζεται άμεσα φροντίδα από κάποιον ειδικό.επικοινώνησε με το ΕΚΚΑ, πήγαινε κι από εκεί εάν θες, να σε κατευθύνουν. Αλλιώς πήγαινε σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας στην περιοχή σου.
#7Πότε εμπεδώθηκε η έννοια του ‘’πολίτη’’στο συλλογικό μας ασυνείδητο;Αν εξαιρέσουμε τα χρόνια του Περικλή που πήρε σάρκα και οστά,ποτέ!Υπο διωγμό στους μετέπειτα αιώνες τόσο από το βυζαντινό μυστικισμό,οσο και από τον έντονο κοινοτισμό στα χρόνια της τουρκοκρατίας.Επανήλθε ως ξένο,πολιτισμικά,εμφύτευμα με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους,φιλοδοξώντας να έρθει σε ρήξη με εμπεδωμένες,πλέον,νοοτροπίες.Νοοτροπίες που εχθρεύονται τις δυνατότητες του ανθρώπου,την ατομική ευθύνη,το χρόνο στην δημιουργική του διάσταση.Αμφιθυμική είναι έκτοτε η σχέση μας με το κράτος.Με το ένα χέρι,το αριστερό,υψωμένη γροθιά, απαιτούμε βρίζοντάς το.Με το άλλο,το δεξί,απλωμένο, επαιτούμε ικετεύοντάς το.Οχυρωμένοι πίσω από κάθε τι ‘’ιδιωτικό’’με την ιδιοτελή έννοια(σύλλογος,κόμμα,ομάδα κλπ)αδιαφορούμε,να μην πω μισούμε,κάθε τι δημόσιο με την έννοια του κοινού οφέλους.Γιατί το κοινό όφελος προυποθέτει ατομική ευθύνη,προυποθέτει και απαιτεί το ‘’βουλεύεσθαι’’και όχι το ‘’βολεύεσθαι’’.Να γιατί τα σπίτια μας είναι στην τρίχα και το πεζοδρόμιο από κάτω ζέχνει κυριολεκτικά και μεταφορικά(αισθητικά).
4 Πιστεύω ότι το βασικό πρόβλημα είναι ότι η μητέρα σου σου προκαλεί φόβο. Φόβο παραλυτικό και τρομαχτικό. Κάνεις αυτό που θέλει γιατί δεν αντέχεις αυτό που θα επακολουθήσει άμα δεν το κάνεις, αυτά τα απαίσια ουρλιαχτά, τους τόσο άδικους χαρακτηρισμούς. Κάθε σου επιλογή καθορίζεται από το πώς θα αντιδράσει εκείνη. Δεν φταις εσύ για αυτό. Η δύναμη που ασκεί πάνω σου το μοναδικό άτομο που θα ήθελες να σε αποδέχεται και το μοναδικό που δεν το κάνει είναι απίστευτα μεγάλη. Το ξέρω, το έχω ζήσει. Η μητέρα σου όμως δε θα αλλάξει όσο και αν προσπαθείς να κάνεις αυτά που θέλει. Για αυτό πρέπει εσύ να προστατέψεις τον εαυτό σου. Σκέψου το εξής: τι πραγματικά θα συμβεί αν αρχίσεις να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις; Ποιες είναι οι κυρώσεις που θα σου επιβληθούν αν παρακούσεις την εντολή «αποκλείεται»; Κινδυνεύεις να σε χτυπήσει; Τότε σίγουρα φύγε από το σπίτι. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό είναι το πρόβλημα. Η τιμωρία θα είναι οι ίδιες οι φωνές, τα τρομαχτικά ουρλιαχτά που δεν αντέχονται και θες να τα αποφύγεις- το ξέρω. Ας φωνάξει λοιπόν. Έτσι και αλλιώς το κάνει. Η ζωή σου ανήκει μόνο σε εσένα, οι επιλογές είναι όλες δικές σου και δεν χρειάζεται να πάρεις άδεια από κανέναν για να τη ζήσεις, ειδικά τώρα που είσαι ενήλικη. Δεν χρειάζεσαι άδεια για να κοιμηθείς σε μία φίλη σου ή στον γκόμενό σου. Ξεκίνα λοιπόν να κάνεις αυτό που θες. Στην αρχή θα υποφέρεις με την αντίδρασή της, όσο περισσότερο όμως συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι δικό της πρόβλημα και όχι δικό σου, τόσο λιγότερο θα σε νοιάζει. Θα εκπλαγείς μια μέρα με το πόσο λίγο θα σε νοιάζει πια. Είναι πολύ δύσκολο, αλλά γίνεται. Και ξέρεις, όσο λιγότερο αρχίσει να σε νοιάζει τι σου λέει η μητέρα σου, τόσο λιγότερα θα λέει. Ασκεί εκβιασμό γιατί ξέρει ότι πιάνει. Έζησα με αυτό το φόβο πολλά χρόνια. Άφησα πολλές επιλογές να πάνε χαμένες. Και μετά κατάλαβα ότι αν είχα κάνει αυτό που πραγματικά ήθελα, τελικά δε θα είχε γίνει τίποτα κακό. Κρίμα δεν είναι; Το να φύγεις από το σπίτι δε θα σε βοηθήσει να λύσεις το πραγματικό πρόβλημα. Ελεύθερη θα είσαι όταν δε θα σε νοιάζει πια.
Το παραπάνω σχόλιο είναι απολύτως αληθινό και ακριβές. Ξέρεις γιατί; Γιατί στηρίζεται σε βιώματα. Μην το παραβλέψεις. Αγάπησε τον εαυτό σου, κάντον σύμμαχό σου και δεν έχεις ανάγκη την επιβεβαίωση κανενός. Ναι, ξέρω ότι η καρδιά σου θα έχει για πάντα μια άδεια θέση. Θα την γεμίσεις με άλλες αγάπες, που θα έρθουν κάποια στιγμή με το καλό. Και τότε να θυμάσαι πως χρωστάς στον εαυτό σου να γίνεις για τα παιδιά σου η μητέρα που εσύ δεν είχες. Σόρι αν ακούγομαι μελό, αλλά έχω περάσει κι εγώ απ' τα μέρη που βρίσκεσαι εσύ τώρα.
#5: Τι είναι αυτό που σε κάνει να τον σκέφτεσαι τόσο εμμονικά μετά από 2 χρόνια; Δική σου επιλογή δεν ήταν να χωρίσετε (απ’ ό,τι κατάλαβα!);;;; Αν εκτιμούσες τόσο το ελεύθερο πνεύμα του και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, θα ήσασταν ακόμα μαζί, παρά την απιστία, η οποία συγχωρείται, αν υπάρχει αγάπη και πραγματικό δέσιμο μεταξύ δύο ανθρώπων. Αυτός ο ιδιαίτερος όμως χαρακτήρας του είναι που τελικά σας οδήγησε στον χωρισμό, γιατί μάλλον το «ρήγμα» στη σχέση σας ήταν πολύ βαθύτερο από όσο νόμιζες και ήθελες να πιστεύεις! Οπότε, αντί να σκέφτεσαι αυτόν, καλύτερα να κοιτάξεις να προχωρήσεις και εσύ στη δική σου ζωή και όχι να αναπολείς το παρελθόν!
stoanamesa(flonsavardu), Σανάνθη και Τζένη Indigo σας ψήφισα, η Τζένη δεν χρειάστηκε να μου δώσει δείγμα γραφής,φάνηκε στις δυο(2!) προτάσεις της. Η Ιφιμέδεια που είναι;;;;;;
Εγώ πάλι θα ήθελα να απαντήσει ξανά ο αγαπημένος κ.Δημοκίδης (και η αδερφή μου το ίδιο, όπως με ενημέρωσε) και ο curle sue!!! Φιλιά πολλά καλή μας Α,μπα
#4, θέλω να πω στο κορίτσι αυτό, επειδή αυτό που διάβασα με ξεπερνάει ως άνθρωπο, καταρχήν κουράγιο κι ότιΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ από τους γονείς της έστω κι αν είναι ενήλικη.Καλό θα είναι να αποτανθεί και σε κάποιο δικηγόρο, να της εξηγήσει τα δικαιώματα της και να τα διεκδικήσει.Και καλά μυαλά στους δικούς της...
#7όταν το μόνο που έχουμε να πούμε για μια εκλογική διαδικασία είναι ότι μας ενοχλούν οι αφίσες και τα σκουπίδια και όχι οι τάδε προτάσεις που καταθέτουν οι χι παρατάξεις σε έναν κλάδο, τότε ναι, μας αξίζει ό,τι έχουμε πάθει σε αυτή τη χώρα. #4Βγες από το σπίτι! Βρες πράματα να κάνεις εκτός σπιτιού και γύρνα μόνο για να κοιμηθείς. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο έμπρακτο ΟΧΙ στις μαλα### που σου λέει η μάνα σου. Δες αν μπορείς να μείνεις με κάποια συμφοιτήτρια ή συγγενή για αρχή, για να καθαρίσει το κεφάλι σου και όταν με το καλό βρεις και μια δουλίτσα, θα νιώσεις ότι πατάς καλύτερα στα πόδια σου και θα εξετάσεις τα επόμενα βήματά σου.
#4Προφανώς χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικούς. Νομίζω το πιο επικίνδυνο για το οποίο πρέπει να αναρωτηθείς είναι αν ασχολείσαι με το να την ηρεμήσεις ("στη σχολή περνάω τα μαθήματα με καλούς βαθμούς, στο σχολείο άριστη"). Αν προσπαθείς με κάθε τρόπο να της αποδείξεις πως όσα λέει για σένα δεν σου αξίζουν και περιμένεις την επιβεβαίωσή της για να πάρεις τα πάνω σου. Πολύ επικίνδυνος δρόμος. Μπορεί να σου καταστρέψει την ζωή. Μήπως να συγκατοικούσες με κάποια συμφοιτήτρια και να έβρισκες δουλειά σε κάποια καφετέρια, φούρνο, οτιδήποτε; Στην ηλικία σου βρίσκεις γρήγορα. Αφού είσαι καλή σε όλα…κοίτα να είσαι καλή και σε αυτά που θα σε απελυθερώσουν και θα σε σώσουν τελικά. Μην ακυρώνεις κάθε σκέψη σωτηρίας για τον εαυτό σου (έχεις άλλον που το κάνει αυτό!)! Αυτό που σου συμβαίνει δεν αξίζει σε κανέναν, είναι παντελώς άδικο.Μην σκέφτεσαι πως θα κάνεις τον πατέρα σου να ενεργοποιηθεί και να σε προστατεύσει. Μην σκεφτεσαι άλλο τί θέλει η μαμά σου (ψυχίατρο;). Σκέψου και γράψε και στόχευσε μόνο για ότι θες εσύ!!!!! Μόνο εσύ!!!! ΥΓ. Φρόντισε όταν τα καταφέρεις να μην βάλεις άλλους ανθρώπους στην ζωή σου να κρατάνε τους ρόλους των γονιών σου..Ανθρώπους που θα είναι απόντες ή θα σε κακοποιούν-υποβιβάζουν-ελέγχουν-αλυσοδένουν με οποιονδήποτε τρόπο. Καλή σου επιτυχία!
#3Ελίζα; Πολύ σημαντική διαπίστωση. Μπράβο που έφτασες ως εδώ. Μπορείς να επιβραβεύσεις τον εαυτό σου γι'αυτό. Αφού λοιπόν βρήκες το πρόβλημα είσαι ήδη ένα βήμα πιο κοντά στην λύση.Τώρα ποιά είναι η λύση; ...Καλως ήρθατε! Ήρθε η ώρα να γνωρίσετε τον εαυτό σας. Κατανοώντας πως κι εσείς, όπως ο περισσότερος κόσμος, βουλιάζει στην κιννούμενη άμμο της ματαιοδοξίας του ανθρώπινου είδους ότι όλα μπορεί να τα ελέγξει έχετε ήδη αρχίσει να σπάτε κρίκους της αλυσίδας.Ναι, τίποτα δεν μπορείς να ελέγξεις με βεβαιότητα! Μην πλανάσαι!Μένει να δεις κάθε φορά, κάθε τώρα ποιά είναι η απάντηση στην ερώτηση: "Τώρα τί θες να κάνουμε εαυτέ για να'μαστε ευχαριστημένοι τα δυο μας; Κι ότι θέλει ας γίνει. Η ιστορία θα δείξει κι εμείς εδώ θα'μαστε να δούμε πάλι τί θα κάνουμε. Κάπως θα τα καταφέρουμε και τότε". Κάθε στιγμή! Ρώτα-απάντα-προχώρα και ζήσε! Καλή επιτυχία! Η ζωή είναι πολύ πιο ωραία και απελευθερωτική έτσι…Πίστεψε και να'σαι ειλικρινής! (δοκιμασμένο και….ναι, δύσκολο στην αρχή)
Κομη με λεν' οι φιλοι μου,κι η μανα μου κοπριτη,και συ τα παντρεψες σοφακαι μ' εβγαλες κομητη.Πολυ με αγαπησατεκαι σηκωσα τη μυτη,στα τοσα τα ρωτηματανα ριξω δυναμιτη.Βαριεμαι ομως ρε παιδια,και συμπαθατε με ολοι,δοξα στο ξενο το τσαρδικλεμμενο πορτοφολι...απ' την ποιητικη μου συλλογη με τιτλο ''το λιμοκοντορε της αυγης''.