ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετά από 2 μίζερα χρόνια αφότου πήρα πτυχίο από μια σχολή που ήταν πιο πολύ προτίμηση των γονιών μου και όχι δική μου (δεν με πίεσαν να την βάλω, εγώ την διάλεξα λόγω επαγγελματικής αποκατάστασης και γιατί έβλεπα ότι την ήθελαν για να τους βοηθήσω και αυτούς οικονομικά)να σπουδάσω αυτό που θέλω εγώ και που πιστεύω ότι μου ταιριάζει. Επί 2 χρόνια με γκρίνιαζαν να ψάξω να βρω δουλειά πάνω σε αυτό που είχα σπουδάσει..εγώ δεν ήθελα, το μόνο που κατάφερα να βρω ήταν 2 περιστασιακές δουλειές άσχετες με το πτυχίο που είχα οι οποίες φυσικά δεν τους άρεσαν. Και άρχισαν μετά και συγγενείς, φίλοι, τρίτοι να τους λένε διάφορα του στυλ "και τι κάνει τώρα;", "γιατί δεν κάνει αυτό ή το άλλο που το κανε και μένα το παιδί μου;" και πάει λέγοντας..Αλλιώς τα χα υπολογίσει τα πράγματα και αλλιώς μου ήρθαν. Πίστευα ότι στα 25 που είμαι τώρα θα έμενα μόνη μου και όχι με τους γονείς μου. Άλλα ήρθε η κρίση και η ανεργία και μας ρήμαξε..Και σκέφτομαι, λοιπόν, αφού μια ζωή με τους γονείς μου με βλέπω μέχρι λογικά να παντρευτώ, ας κάνω τουλάχιστον κάτι δραστικό για το άλλο κομμάτι που λέγεται δουλειά-επάγγελμα. Θα πάω να ρωτήσω για κατατακτήριες εξετάσεις στη σχολή που με ενδιαφέρει. Δεν πα να χει και του κόσμου το διάβασμα;;; Θα κάτσω και θα ξεσκιστώ για να περάσω! Wish me good luck!!! Την χρειάζομαι ;)