________________
1.

αμπα μου προβληματίζομαι διότι δε συγκινούμαι καθόλου εύκολα (να κλάψω)είτε μόνη μου είτε σε κόσμο, παρότι κοπέλα. δε μου βγαίνει βρε παιδάκι μου το δάκρυ δεν κλαίω ποτέ με ταινίες που θεωρούνται 'δακρύβρεχτες', δεν κλαίω σε τραπέζια που κλαίνε όλες (σε συγκινητικές στιγμές),προτιμώ το χαμογελάκι μου. Λες να έχω θέματα; Μου είναι επίσης δύσκολο να κλάψω για να εκτονώσω συναισθήματα λύπης, απόγνωσης κτλ, το οποίο με δυσκολεύει, διότι ως γνωστόν το κλάμα κάνει καλό που και που. Τι να κάνω για να μου βγει το κλάμα;- freakout

Πολύ θέλω να σου απαντήσω γιατί προς το τέλος κάνεις μια ερώτηση που φαίνεται να είναι ειλικρινής αλλά με δυσκολεύει το «παρότι κοπέλα» και το «σε τραπέζια που κλαίνε όλες». Φαίνεται τελικά ότι δεν μπαίνουμε «όλες» σε ένα καλούπι, πολύ παράξενο έτσι; Άλλες κλαίνε, άλλες δεν κλαίνε. Παρότι κοπέλες!
Μου φαίνεται ότι εκμαιεύεις συγχαρητήρια επειδή πιστεύεις ότι είσαι «αντράκι». Αν ναι, έχεις απευθυνθεί στον λάθος άνθρωπο.

________________
2.

Τι είναι αυτή η μανία που με πιάνει όταν γράφω? Είμαι ικανή να σκίσω ολόκληρη τη σελίδα αν κάνω κάποιο λάθος, ακόμα κι όταν βρίσκομαι τρεις σειρές πριν από το τέλος (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω blanco σε οποιαδήποτε μορφή).

Σου στέλνω υπερατλαντικά φιλιά!- mariposa

Όταν λες ότι γράφεις, εννοείς με το χέρι; Έχω να γράψω έτσι πολλά χρόνια. Διάβασα το «μπλάνκο» και μεταφέρθηκα στα σχολικά χρόνια.

Πού γράφεις με το χέρι, και γιατί;

________________
3.

Αγαπητη Λενα,

ξερω οτι δεν ειναι ερωτηση που μπορει να απαντηθει αλλα εφοσον βγαζω το καπελο στην αντιληψη σου,αναρωτιεμαι συχνα για τις πολιτικες σου αποψεις,μαλλον επειδη ειμαι σε φαση που ψαχνομαι .Δεν περιμενω να μου αναλυσεις τα παντα οπως ειναι φυσικο,αλλα για να γινω πιο συγκεκριμενη,θεωρεις ολα τα σοσιαλιστικα κλπ χαμενα απο χερι/ ουτοπικα και οτι γενικα μια τοσο ριζοσπαστικη λυση ("χιλιοειπωμενα επανασταση') στην Ελλαδα του 2013 θα ειχε περισσοτερα πλην απ οτι συν?Η οτι θα μπορουσε να ευδοκιμησει υπο καταλληλες συνθηκες?(btw καποιοι κατατασσουν τις πολιτικες τους αποψεις στα προσωπικα,αν εισαι απ αυτους μη με θεωρησεις αδιακριτη,ειναι το ενδιαφερον του τροπου σκεψης σου που μου κινησε την απορια)- brainclog7

Μήπως όταν λες «σοσιαλιστικά» εννοείς «κομμουνιστικά;» Γιατί συνήθως δεν συνδέουν τον σοσιαλισμό με την ουτοπία, αλλά τον κομμουνισμό ή άλλα αριστερά κινήματα, πολύ ή λίγο αριστερά. Κάποτε οι δύο λέξεις ταυτιζόταν αλλά όχι πια, και ειδικά η λέξη σοσιαλισμός έχει άλλη σημασία στην Ευρώπη και άλλη στην Αμερική (για να μην πω άλλη στο κεφάλι του καθενός).

Αφού με ρωτάς, εγώ δεν είμαι της επανάστασης, με τρομάζουν οι τεράστιες αλλαγές που προκύπτουν μετά τις επαναστάσεις. Πιστεύω ότι στις επαναστάσεις, ακόμα και όταν ξεκινούν από δικαιολογημένη και ιερή αγανάκτηση, οι γυναίκες και τα παιδιά είναι (και πάλι) θύματα που περνάνε στο ντούκου και οι αδύναμοι εξακολουθούν να υποφέρουν και κατά την περίοδο προσαρμογής.

Πιστεύω ότι η Ελλάδα του 2014 μπορεί να οριοθετήσει το ποια είναι, το πού θέλει να φτάσει και να αυτοπροσδιοριστεί. Μπορεί, αλλά δε βλέπω να το κάνει. Μια επανάσταση (τι είδους;) δεν ξέρω τι θα προσέφερε σε μια χώρα που αδυνατεί να συγκροτήσει έστω και μια λαϊκή απαίτηση που σαρώνει όλο τον πληθυσμό. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ φαίνεται να διαφωνούμε. Οι διαφωνίες είναι τόσο τεράστιες και εντός των κομμάτων που είναι ορισμένες συνυπάρξεις είναι εντελώς αστείες, αν δεν ήταν τραγικές. Το να μιλάμε για επανάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι σα να λέει ένα παιδί ότι δεν πρόκειται να φάει σπανάκι και θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει.

Τώρα αν με ρωτάς αν πιστεύω ότι θα έβλεπα θετικά το ενδεχόμενο να αποκτούσαμε ξαφνικά κομμουνισμό, είναι όχιΠαναγίτσαμουμετίποτα.

________________
4.

πώς μπορείς να χειριστείς την κατάσταση που ο εργοδότης σου σε προσβάλλει μπροστά σε τρίτους αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τον βάλεις στη θέση του για ευνόητους λόγους (θα χάσεις τη δουλειά σου);; δεδομένου ότι είσαι απόλυτα εξαρτημένος από αυτόν και η συναναστροφή σου μαζί του γίνεται αρκετές ώρες την ημέρα. έχω ακούσει ανθρώπους να μιλάνε με τα χειρότερα λόγια για αυτόν, χωρίς να πω τίποτα. αλλά έχουν δίκιο. είναι φοβερά αγενής, τσιγκούνης και ενοχλητικός και ώρες ώρες με κάνει να τον σιχαίνομαι. αλλά νομίζω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Α- μπα όμως νομίζω ότι προδίδω τον εαυτό μου ανεχόμενος αυτή τη συμπεριφορά, αφού νιώθω να με υποβιβάζω όλο και περισσότερο. πως είναι δυνατόν; έχεις μήπως να προτείνεις κάτι;

Αυτό που πρέπει να ζυγίσεις είναι κατά πόσο είναι αναγκαίο να μπεις στον πόλεμο με κάποιον που έχει περισσότερη δύναμη. Είναι προσωπικό το θέμα. Κατά τη γνώμη μου είναι αναγκαίο μόνο αν σε έχει ξεχωρίσει ως αδύναμο και σε έχει στριμώξει στη γωνία, αν δηλαδή είσαι θύμα bullying.

Αν είναι σιχαμένος και φέρεται άθλια σε όλους, δεν μπορείς και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα ενεργητικό. Πρέπει πρώτα να χωνέψεις όπως γίνεται και όσο γίνεται το δεδομένο ότι έχεις ένα σιχαμένο αφεντικό. Αν το καταφέρεις, θα μπορέσεις να κρατήσεις τα όρια σου χωρίς λόγια. Η αποδοκιμασία φαίνεται με πάρα πολλούς τρόπους. Δεν θα τον αλλάξεις, αλλά ούτε αυτός μπορεί να σε αλλάξει.

Αν είναι σιχαμένος με όλους αλλά πιστεύεις ότι με σένα είναι πιο πολύ, πρέπει να δεις τι είναι αυτό που κάνεις που σε καθιστά πιο ευάλωτο. Αν είναι φιλικός με όλους και σιχαμένος μόνο με εσένα, είσαι θύμα βίας και αυτό είναι εντελώς άλλη υπόθεση.

________________
5.

γεια σου
το λοιπον,
ειμαστε ερωτευμενοι ( μεγαλοι ανθρωποι 36 κ αυτος 42) κ ειμαστε πολυ ερωτευμενοι , με πολυ παθος κ μαλιστα δεν μας τελειωνει ( ξερω ενα μισησ χρονοσ ειναι λιγος καιρος για να σβησει το παθος) .
θελουμε κ οι 2 να ειμαστε συνεχεια μαζι, αλλα δυσκολο , ειμαστε χρονια τωρα απο διαζυγιο κ οι 2 κ εχει ενα γιο ( 4 1/2) κ εχω μια κορη ( 3) . Συναντιομαστε 3 μερες την εβδομαδα που τα παιδια μας μενουν με τους ετερους γονεις,
ποτε θα μεινουμε μαζι ?
ο γιοσ του εχει αρκετα θεματα επιθετικοτητας κ θυμου κ γρινιας κ πηγαν σε ψυχ κ αυτος τους ειπε οτι το παιδι εχει θυμωσει με το διαζυγιο ( χαιρω πολυ ολα τα παιδια εχουν θυμωσει με το διαζυγιο) κ τους προτεινε να περνανε χρονο μαζι σαν οικογενεια, οποτε πανε κ οι 3 μερες.
Θα κανω υπομονη αλλα με συνθλιβει , δεν ειμαι ανθρωπος που τα παει καλα με την υπομονη ειδικα οταν ειαμι μεσα στο παθος.
Επεισησ ο μικρος με γουσταρει πολυ κ την κορη μου, παμε συνεχεια εκει τελευταια για να παιζουν γιατι ειχαμε σκοπο σιγα σιγα σιγα να μεινουμε μαζι καποτε.
Ετσι που τα εκανε ο παιδοψυχ το ταιρι μου εχει αγχωθει κ ανεβαλλε τη συγκατοικηση σε κανα 2 χρονια

ειμαι λυπημενη κ επισης ξεχασα οτι θα θελαμε να κανουμε κ αλλο παιδακι , ετσι λεγαμε ( δικη του ιδεα ηταν δηλαδη γιατι εμενα οι εγκυμοσυνες με τρομαζουν λιγο)
τωρα δεν το εχει ξαναπει κ το ειπα ετσι για αστειο εχτες κ εκανε πως δεν το ακουσε

Νομιζω ο παιδοψυχ προσπαθωντας να βρει κατι να πει να κανει τρομοκρατησε ενα ανθρωπο
ειμαι λυπημενη-ατυχης ωρες ωρες

Ποια είναι η ερώτηση;

Νομίζω ότι αυτό που ήθελες ήταν να γράψεις αυτά που σκέφτεσαι. Είναι χρήσιμο. Όταν είσαι λυπημένη, μην κατηγορείς τον παιδοψυχίατρο. Είναι ο εύκολος στόχος, αλλά αυτή η σκέψη δεν θα σε βοηθήσει να διοχετεύσεις τη λύπη σου.

________________
6.

Αγαπητή Α, μπα, εσύ όταν θυμώνεις, πώς εκτονώνεσαι; Βρίζεις ας πούμε λίγο;- ο κυρ λαγός

Όταν θυμώνω χάνω εντελώς τα λόγια μου.

________________
7.

Θα ήθελα να ρωτήσω αναφερόμενη σε ερωτήσεις άλλων. Βγαίνετε λέτε και οι υπόλοιποι σας λένε ότι δε χορεύετε και λοιπά. Πού βγαίνετε; Μήπως εννοείτε σε γλέντια γάμου; Ή, που; Γιατί σε όποιο ωραίο μπαράκι ψάχνω-ή βρίσκομαι τυχαία, που η μουσική το σηκώνει να κουνηθείς, κυρίως, δε χορεύουν. Κανείς. Και αναφέρετε τότε το πόσο κρίμα είναι αυτό και γιατί κανείς δε χορεύει και ποτέ δε μπορούμε να το χωνέψουμε.
Α, μπα, τα φώτα σου!- Ο κυρ-Λαγός

Αυτοί που δε θέλουν να χορέψουν βλέπουν παντού επιθετικούς χορευτές και αυτοί που θέλουν να χορέψουν λένε ότι δε χορεύει ποτέ κανείς. Για κάποιο λόγο (ένας ανθρωπολόγος θα μας εξηγούσε) ο χορός είναι κάτι που απαιτεί σώνει και ντε συμμετοχή, ή πρέπει να χορεύουν όλοι ή δεν κουνιέται κανείς. Το καταλαβαίνω ως ένα σημείο, είναι η όλη ιστορία κάπως προσωπική, σα να γδύνεσαι, και θέλεις συνένοχους.