Αυτό με την γιαγιά και την παιδικότητα, το ένιωσα τόσο πολύ όταν έφυγε κι η δική μου.Ενιωσα στα 32 μου ότι μεγάλωσα μέσα σε μια μέρα... Να είσαι πάντα γερή!!
30.10.2012 | 18:28
πάντα
Για την Κ. που αυτοκτόνησε και μας άφησε μόνουςΓια τον πατέρα μου που "χάθηκε" ξαφνικάΓια την γιαγιά μου που "έφυγε" και μαζί της έφυγαν τα παιδικά μου χρόνιαΓια την μάνα μου που μας "κουβάλησε" στους ώμους ολομόναχη και μας ανέστησεΓια την αδερφή μου που στέκεται μόνο με ψυχοφάρμακα πιαΓια τους φίλους που ήταν εκεί, και έτρωγα απο το φαγητό τους, και κάπνιζα απο τα τσιγάρα τους, οταν δεν υπήρχε τίποτα στο σπίτιΓια τις αγάπες και τους έρωτες που με ταξίδεψανΓια όσα τελείωσαν χωρις να τα προλάβωΓια τον "αστροναύτη" των 7 ετών, που έγινε άνεργη πια υπάλληλος.Για τα ευχαριστώ που άκουσα χωρίς να τα περιμένωΓια τα σ'αγαπώ που δεν είπαΚαι για εκείνα που πήγαν χαμέναΓιατι η ζωή ακόμα αξίζει τον κόπο. Θα συνεχίσω να προσπαθώ.
1
