Σημερινό δημοσίευμα της Ντόιτσε Βέλλε επικεντρώνει στο θέμα της γερμανικής συγγνώμης προς την Ελλάδα, για τις ναζιστικές θηριωδίες, μια συγγνώμη που δεν έχει ακουστεί ακόμη.
Με αφορμή την επίσκεψη του Γερμανού Προέδρου στη χώρα μας, η γερμανική υπηρεσία αναφέρει ότι η επίσκεψη αυτή φέρνει και πάλι στην επιφάνεια θηριωδίες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που για όσους επέζησαν, δεν μπορούν να ξεχάσουν. Είναι θηριωδίες που δεν αναφέρονται στα γερμανικά βιβλία ιστορίας και δεν έχουν καταγραφεί στη γερμανική συλλογική μνήμη, σχολιάζει η Deutsche Welle.
Για το θέμα μιλά ο γνωστός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος λέει ότι «οι Έλληνες εγκαλούν συχνά στη μνήμη τους τα γεγονότα εκείνης της εποχής».
«Η περίοδος της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα ήταν η πιο αιματηρή και η πιο καταστροφική από ό,τι σε όλες τις μη σλαβικές χώρες, αλλά ακόμη και στην Τσεχία. Υπήρχαν πολλά Λίντιτσε. Το Λίντιτσε και το Οραντούρ είναι μαρτυρικές πόλεις γνωστές στους μορφωμένους Γερμανούς. Αλλά τα Καλάβρυτα, που επισκέφθηκε το 2000 ο τότε γερμανός πρόεδρος Ράου, ή οι Λυγκιάδες, που θα επισκεφθεί ο νυν, δεν τα ξέρει κανείς, παρά το ότι εκτελέστηκαν με τον πιο θηριώδη τρόπο γυναίκες, παιδιά, ακόμη και αγέννητα παιδιά. Στα γερμανικά σχολικά βιβλία δεν υπάρχουν», λέει.
όταν ο Γερμανός δημοσιογράφος ρωτά να μάθει τους λόγους που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει ιστορική επεξεργασία αυτών των θηριωδιών στο μέτρο που θα έπρεπε, ο Φλάισερ απαντά: . «Οι Έλληνες δεν έχουν λόμπυ».
«Επιπλέον-λέει- η πιο ισχυρή αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ελλάδα ήταν οι ηττημένοι του εμφυλίου που ακολούθησε. Που σημαίνει ότι στη δεκαετία του '50 ή τέλος του '40 συμμετείχαν στη κυβέρνηση και πρώην συνεργάτες των Γερμανών».
Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, ο Χάγκεν θεωρεί πολύ σημαντική την επίσκεψη του γερμανού προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και θυμίζει ότι το 1956, οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι από τους πρώην συμμάχους που έτειναν χείρα συμφιλίωσης προς τους Γερμανούς με την επίσκεψη του τότε καγκελάριου Τέοντορ Χόις στην Αθήνα.
«Η λέξη συγγνώμη δεν ειπώθηκε μέχρι σήμερα σε καμιά επίσκεψη γερμανού αξιωματούχου», σημειώνει ο Χάγκεν Φλάισερ. «Θα ήταν σημαντικό, αλλά από την άλλη πλευρά, τέτοιες χειρονομίες θα είχαν παλαιότερα άλλη βαρύτητα από ό,τι σήμερα. Στο μεταξύ ο κόσμος παρηγορείται με το ότι γερμανοί πρέσβεις πηγαίνουν στους μαρτυρικούς τόπους και καταθέτουν στεφάνια. Οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως λαός των τεμπέληδων και των απατεώνων, όπως γράφει το Focus και άλλα έντυπα. Οι ίδιοι χαρακτηρισμοί υπάρχουν και στους φακέλους της Βέρμαχτ των στρατηγών που έδιναν εντολή να καούν τα Καλάβρυτα. Έλεγαν ακριβώς τα ίδια, με τις ίδιες λέξεις», σημειώνει.
