Ίσως όντως τελικά ότι συνέβη (sorry για την αθλια ορθογραφία, τώρα το παρατήρησα,ζω στο εξωτερικό και έχω ξεχάσει να γράφω στα ελληνικά) να μην ήταν τόσο φοβερό…αλλά και πάλι, υπήρχε επανάληψη, υπήρχε συζήτηση,υπήρχαν και υπάρχουν οι ίδιες ματιές και οι ίδιες χειρονομίες…είναι δυνατόν να πέφτω ΤΟΣΟ εξω?
25.4.2014 | 15:20
Κουλουβαχατα
Δεν υπάρχει καλύτερη λέξη που να περιγράφει την κατάσταση. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να προχωρήσουμε μαζί; Γιατί ενώ και οι δύο θέλουμε, φοβόμαστε; Γιατί κάνουμε ότι δεν συναίβει τίποτα, τότε, πέρσυ το καλοκαίρι ενώ θυμόμαστε κάθε στιγμή που μας ένωσε; Γιατί δεν παραδεχόμαστε τα συναισθήματά μας;Γιατί δεν έρχεσαι να με τραβήξεις μακριά από το πλήθος και να μου δείξεις αυτό που λένε τα μάτια σου όταν κοιταζόμαστε;Είναι ικανά 8 χρόνια ηλικιακής διαφοράς και μερικές κοινωνικές νόρμες να μας στερήσουνε αυτόν τον έρωτα;Γιατί;
1
