ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν γίνεται δηλαδή να υπάρχει περίπτωση να έχεις μια σοβαρή σχέση η οποία να μην καταλήξει στο να συζήσεις ή να παντρευτείς; Είναι κακό αυτό που έχεις και σε δένει με τον άλλο να μην θέλεις να το φέρεις αντιμέτωπο με την τριβή ή την καθημερινότητα; Δεν λέω ούτε να μην μοιράζεσαι πράγματα ακόμα και να μένεις μαζί του, αλλά ας γίνεται αυτό κάποιες φορές μέσα στην εβδομάδα και τις υπόλοιπες να έχει ο καθένας το χώρο του και το χρόνο του, είναι κακό που το θέλω αυτό, είναι πια τόσο παράλογο; Με το που το συζητάω όλοι πέφτουν να με φάνε ότι και καλά βγάζω ότι δεν είμαι κορίτσι για σπίτι και ότι οι άντρες δεν θα με παίρνουν στα σοβαρά. Δεν είμαι μικρή 30 ετών είμαι απλώς επειδή προέρχομαι από διαλυμένη οικογένεια έχω αναπτύξει αυτές τις φοβίες και εν πάσει περιπτώσει δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να βρώ μια δικαιολογία για όσα σκέφτομαι και νιώθω. Και να τον σέβεσαι τον άλλο και να τον τιμάς και να τον φροντίζεις αλλά να μην γίνει όλο αυτό μια υποχρέωση και μια ρουτίνα, να το κάνεις γιατί το γουστάρεις. Είμαι παράλογη βρε παιδιά; Δεν μιλάω για παιδιά γιατί εκεί είναι άλλη κατάσταση. Αλλά ακόμα και αυτό δεν το αφήνω να με αγχώσει και δεν μπαίνω στην διαδικασία να το κυνηγήσω αν είναι να γίνει θα γίνει και ίσως να μην είμαστε όλοι για να γίνουμε γονείς. Προσωπικά νιώθω τελείως ανέτοιμη για κάτι τέτοιο παρά το γεγονός ότι μου αρέσουν τα παιδιά αλλά των άλλων, εμένα δεν με φαντάζομαι σε μια τέτοια κατάσταση δεν ξέρω αν είμαι ικανή για κάτι τέτοιο...Περιμένω τις απόψεις σας και στα δύο θέματα...Σας ευχαριστώ!