________________
1.

Αγαπητή Α, μπα
Πρόσφατα γνώρισα έναν άνθρωπο, άλλης εθνικότητας, άλλης φυλής, που μένει σε άλλη χώρα, μιλάει άλλη γλώσσα, έχει άλλη κουλτούρα και διαφορετικό τρόπο ζωής από το δικό μου. Και όμως, ερωτεύτηκα. Και με ερωτεύτηκε. Δυστυχώς είχα την ατυχία να με χωρίζουν περίπου 1500 μίλια και 4 ώρες πτήσης, μαζί με καμιά δεκαριά άλλα εμπόδια, από το γοητευτικότερο άνθρωπο που γνώρισα ποτέ. Το ερώτημα είναι: το προσπερνάς και συνεχίζεις να ζεις την ήρεμη και στρωμένη ζωή σου; H δίνεις μία και τα διαλύεις όλα - τη δουλειά για την οποία πάλεψες, την πόλη που μεγάλωσες και αγάπησες, τους φίλους που ήταν πάντα εκεί για σένα και τους βλέπεις καθημερινά, τους γονείς που πάντα σε στήριζαν - για να ζήσεις με τον άντρα που ποτέ δεν πίστευες οτι θα συναντούσες μια τελείως διαφορετική ζωή από αυτή που φαντάστηκες;
Αυτός με περιμένει. Η απόφαση είναι όλη δική μου. Η ζωή είναι πολύ παράξενη τελικά.- doritos με λιωμένο τυρί

Αν στη γλώσσα σου το «ερωτεύτηκες» σημαίνει ότι θέλεις συνέχεια να του βγάλεις τα ρούχα και τελικά, δεν έχεις ιδέα ποιος είναι κι αυτός δεν έχει ιδέα ποια είσαι, όχι.

Αν «ερωτεύτηκες» και νομίζεις ότι αυτό φτάνει, όχι.

Αν δεν έχεις σκεφτεί και δεν έχεις ακόμα ρωτήσει να μάθεις πώς θα είναι η καθημερινότητα σου στη νέα χώρα, όχι.

Αν δεν τον έχεις επισκεφτεί ακόμη δοκιμαστικά για να δεις πώς είναι εκεί που είναι, όχι.

Αν ζει σε μια χώρα με αντιμετώπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την οποία εσύ διαφωνείς, όχι.

Αν δεν μπορείς να φτιάξεις την κατάσταση στην Ελλάδα ώστε να μπορείς να γυρίσεις όποτε θελήσεις, όχι.

________________
2.

Αγαπητή Α μπα, πώς μπορείς αφού βρεις τον σύντροφο που θες να περάσεις όλη σου την ζωή μαζί , να μην σκεφτείς ερωτικά κάποιον άλλο? Και πώς μπορείς να μην προχωρήσεις παρα πέρα...???Πώς το καταπολεμάς ώστε η σκέψη να μην γίνει πράξη?- SHE

Καλέ, σκέψου ελεύθερα. Κανένα πρόβλημα! Το καλό με τις σκέψεις είναι ότι είναι δικές σου δημιουργίες. που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Αν δεν έχεις φτάσει ακόμη στο σημείο ωριμότητας να ξέρεις ότι οι σκέψεις σου δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και ακόμα πιστεύεις ότι οι φαντασιώσεις σου κάποτε ίσως μπορεί να πραγματοποιηθούν ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, τότε μάλλον δεν είσαι σε θέση να βρεις αυτόν με τον οποίο θα μπορούσες να περάσεις τη ζωή σου.

Όταν απογοητευτείς από κάτι δεκάδες ανθρώπους επειδή άλλα ήθελες, άλλα ήθελαν, και γενικά, καμία συνεννόηση εντός ή εκτός κρεβατιού, σου εύχομαι να καταλήξεις κι εσύ στο συμπέρασμα ότι σε γενικές γραμμές, άνθρακες ο θησαυρός, και ότι άλλος ένας ή άλλη μια δεν θα βελτιώσουν ιδιαίτερα το σκορ. Όταν καταφέρεις να πειστείς ότι το πολύ δεν είναι απαραίτητα καλό και ότι όχι, δεν είναι σίγουρο ότι κάπου αλλού υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά είναι πολύ πιθανό να πέσεις σε κάτι χειρότερο, ίσως βρεις αυτόν που θα σε κάνει να πεις «πω πω, τύχη βουνό είχα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΡΘΕΣ.»

________________
3.

Καλησπέρα και από εμένα..
Έχω έναν υπέροχο σύντροφο.. και νιώθω πολύ πολύ τυχερή γι αυτό..
Ζούμε πολύ όμορφα, να χτυπήσω ξύλο και κάνουμε πράγματα μαζί εντός και εκτός σπιτιού..
Είναι από τους ανθρώπους που ασχολείται με το σπίτι μας.. με τις "αντρικές" δουλειές όπως τις έχουμε νοητά διαχωρίσει και πάντα δείχνει κατανόηση αν με βλέπει να κουράζομαι κ είναι πρόθυμος να βοηθήσει.. Αλλά βρε παιδί μου.. τα αφήνει όλα να τα κάνει τελευταία στιγμή.. (πάντα τα προλαβαίνει βέβαια δε μπορώ να πω..) αλλά εγώ αγχώνομαι.. έχουμε π.χ. να οργανώσουμε ένα πάρτυ για 70-80 άτομα, και δύο μέρες πριν δεν έχει κάνει καμία από τις δουλείες που θα έπρεπε.. ξέρω ότι αύριο μεθαύριο θα τρέξει κ θα τα κάνει αλλά δε μπορώ να μην αγχώνομαι!!
Ή όταν περιμένουμε κόσμο στις 8 μπαίνει 8 παρά πέντε για μπάνιο.. Ευτυχώς δε του γκρινιάζω ποτέ γιατί θέλω να τον ενθαρρύνω, να τον επιβραβεύω και γενικώς δε θέλω να γίνομαι σπαστική για λεπτομέρειες!! Πιστεύω ότι εγώ κάνω λάθος που εκνευρίζομαι, γιατί εκείνος έτσι είναι και αυτοί είναι οι ρυθμοί του!! Δε φτάνει που βοηθάει κιόλας σιγά μη του την πω και από πάνω!! Πως θα σταματήσω να αγχώνομαι όμως.. και κατά συνέπεια να εκνευρίζομαι? προβλήματα που έχει ο κόσμος ε?? χιχι πιστεύω ότι θα συνηθίσω σιγά σιγά τους ρυθμούς του κ εκείνος τους δικούς μου.. άλλωστε είναι μια μικρή μικρή λεπτομέρεια που απλά σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σου σήμερα που περίμενα το νερό για τον καφέ μου να βράσει..- dreamer

Για ρώτα τον τι του τη σπάει πάνω σου αλλά κρατιέται να μη σου το πει, και πες μας μετά, να γελάσουμε όλοι παρέα. Αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα σου φανεί αστείο εσένα.

________________
4.

... Και πήρα την απάντηση μου από μια άλλη ερώτηση: "Νομίζω ότι τρία πράγματα πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία για να είναι βιώσιμο ένα ζευγάρι: η αντιμετώπιση των χρημάτων, η κοινωνική συμβατότητα και η σύμπνοια σε θέματα ανθρωπιστικά, θρησκείας και πολιτικής". Οπότε γεννήθηκε νέα ερώτηση (είδες οι άτιμες οι απαντήσεις πως γεννούν ερωτήσεις!) όταν καταλαβαίνεις ότι στα 2 πρώτα δεν είσαι καλά την δεδομένη στιγμή, αλλά υπάρχουν συναισθήματα για τον άνθρωπο αυτό (δεν χρησιμοποιώ τον όρο αγάπη γιατί τον νιώθω και πολύ μεγάλο και νομίζω προκαταβολικά ότι θα τα ακούσω), ευελπιστείς ότι είναι η στιγμή ή μαζεύεις δυνάμεις και προχωράς γιατί ο άνθρωπος δίπλα σου εξελίχθηκε σε κάποιον με τον οποίο δεν μπορείς να ζεις?
ΥΓ. η έλλειψη τελείας είναι ελάττωμα μου στον γραπτό και προφορικό λόγο, συγγνωμη-μα ούτε μια τελεία;;;;;

Είπα ότι αυτό 'νομίζω', πράγμα που σημαίνει ότι για μένα, αυτά τα τρία είναι απαράβατα και πρέπει οπωσδήποτε να ισχύουν. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες ανάγκες. Υπάρχουν ζευγάρια με ξεχωριστούς τραπεζικούς λογαριασμούς, άλλα που έχουν μεγάλες διαφορές σε μόρφωση και καταγωγή, κι όμως, συνεχίζουν να συνυπάρχουν.

Η αντιμετώπιση των χρημάτων και η κοινωνική θέση όμως, δεν είναι κάτι που περνάει φάσεις. Δηλαδή τι, από χουβαρντάς έγινε τσιγκούνης; Ή η οικογένειά του ξαφνικά άλλαξε κοινωνική τάξη;

Μιλάμε για την αντιμετώπιση των χρημάτων, όχι για την οικονομική κατάσταση. «Αντιμετώπιση» σημαίνει πόσο σημαντικά είναι τα χρήματα για τον κάθε άνθρωπο, αν είναι αυτοσκοπός, τι είναι ικανός να κάνει για να τα αποκτήσει, και σε τι θέλει να τα ξοδεύει. 'Κοινωνική συμβατότητα' είναι να έχει το ζευγάρι παρόμοια καταγωγή, να είναι παιδιά παρόμοιας κοινωνικής τάξης, με παρόμοιες εμπειρίες, γιατί αυτό είναι πιο πιθανό να δημιουργεί κοινές προσδοκίες και κοινό όνειρο για το κοινό μέλλον, και κάνει πιο εύκολη τη ζωή και των δύο οικογενειών όταν έρχονται γιορτές, όταν έρχονται τα εγγόνια, κλπ.

Τώρα που ελπίζω να κατάλαβες, ίσως να πήρες και την απάντηση.

________________
5.

Ρε α μπα θα ηθελα να σου κανω μια ερωτηση, γουσταρεις πολυ να τη λες σε ολους, να ειρωνευεσαι και να τους κανεις να νιωθουν ενα μηδενικο? Με αυτο τον τροπο καταφερνεις να νιωθεις ανωτερη?- ena mideniko

Κι εγώ σ' αγαπώ βρε χαζό.

________________
6.

Γεια σου ρε Αμπίδιο τρελό!! Σου γράφω το πρόβλημά μου μήπως μου πεις κάτι που δεν μπορώ να το σκεφτώ εγώ. Με το φίλο μου πήραμε την απόφαση να συγκατοικήσουμε μετά από 2.5 χρόνια σχέσης. Μετά από λίγες μέρες συγκατοίκησης με απέλυσαν από τη δουλειά μου. Ω ναι. Πάνω που πήγα να χαρώ για την καινούργια πίστα ξενέρωσα αμέσως. Να μη στα πολυλογώ, το πρόβλημά μου είναι το εξής. Σιγά σιγά και χωρίς να το καταλάβω ενώ ξεκινήσαμε να κάνουμε δουλειές και οι δύο έχουμε καταντήσει σαν ζευγάρι της δεκαετίας του 50. Ο φίλος μου δουλεύει όλη μέρα κ γυρνάει πτώμα (αυτό συνέβαινε κ πριν τη συγκατοίκηση αλλά τότε που δούλευα πολύ κι εγώ δε με πείραζε)κι εγώ για να περάσει η ώρα μου έχω μαγειρέψει-καθαρίσει-απλώσει-ψωνίσει για την αγία οικογένειά μας. Και συν τοις άλλοις συνεισφέρω και για το σπίτι με τα λεφτά που είχα στη άκρη. Γενικά ρε ά μπα νιώθω πολύ ριγμένη αλλά δεν ξέρω ειλικρινά αν μου φταίει ο φίλος μου.. Και η συγκατοίκηση έτσι όπως έγινε δε μου δίνει χαρά. Όταν του τα λέω προσπαθεί να με βοηθήσει κ μου λέει να μην κάνω δουλειές κ να με βοηθάει κ απ τη μία λεω οκ από την άλλη το βρίσκω βλακεία εγώ να μην κάνω τίποτα κ να μοιραζόμαστε τις δουλειές. Τελικά μήπως δε φταίει ούτε αυτό? Τελοσπάντων σε έπρηξα. Δεν ξέρω ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημά μου κ τι πρέπει να κάνω. Εσύ βγάζεις κανένα συμπέρασμα απ το παραλήρημα?

Φυσικά και δε φταίει ο φίλος σου.

Το πρόβλημα σου είναι ότι πέρα από τη δουλειά, δεν έχεις άλλα ενδιαφέροντα.

Δηλαδή, έχεις το περιθώριο να μάθεις γιαπωνέζικα, να ζωγραφίσεις, να διαβάσεις την ιστορία του Ελληνικού Έθνους, να κάνεις γιόγκα, να μάθεις πλέξιμο, να φυτέψεις βασιλικό και θυμάρι σε γλάστρες, να βάψεις τον τοίχο της κουζίνας, να γράψεις χαϊκού, να κάνεις καραόκε, να μάθεις να φτιάχνεις φρέσκα μακαρόνια, να πας να δεις σινεμά, να δεις όλες τις εκθέσεις σε όλες τις γκαλερί, να τρέξεις στο πάρκο, να πας βόλτα σε γειτονιές που δεν έχεις ξαναπάει, να ψήσεις κουλουράκια να τα πας στους φίλους σου, να βοηθήσεις γειτονόπουλα στα μαθήματά τους, να κάνεις παρέα στη μαμά σου, να φτιάξεις δικά σου κεριά... να ψάξεις δουλειά...

και το καλύτερο που μπορείς να σκεφτείς είναι να πλύνεις και να σφουγγαρίσεις και να μαγειρέψεις μέχρι να τελειώσει η μέρα.

Ποιος λες ότι φταίει γι' αυτό;

________________
7.

Αγαπητή α μπα και αγαπητοί αναγνώστες της α μπα, Πριν λίγο καιρό ένα έφηβο κορίτσι του στενού φιλικού/οικογενειακού μας κύκλου παραδέχτηκε δειλά την ομοφυλοφιλία της στους δικούς της. Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: ζούμε σε μια μικρή και συντηρητική κοινωνία, όπως συντηρητική είναι και η οικογένεια της μικρής. Αφενός φοβάμαι πως δεν θα την βοηθήσουν να αποδεχτεί την ταυτότητά της και αφετέρου η μικρή θα κλειστεί στον εαυτό της. Από την πλευρά μου θα προσπαθήσω να την στηρίξω όσο μπορώ και εκείνη, αλλά και την μητέρα της, η οποία είναι μεν συντηρητική αλλά αγαπά την κόρη της και φοβάται πως εξαιτίας της κοινωνίας μας θα δυστυχήσει και στο σχολείο δεν θα την αποδέχονται. Τι άλλο θα μπορούσα, από την πλευρά μου να κάνω για να μην αναπτύξει η μικρή μια προσωπικότητα κομπλεξαρισμένη, φοβική και καταπιεσμένη;;

Σωστά τα φοβάται αυτά η μαμά της. Δεν είναι εύκολη η ζωή για τους ομοφυλόφιλους στην Ελλάδα, ούτε καν στην Αθήνα, πόσο μάλλον σε μικρές και συντηρητικές κοινωνίες.

Εσείς που είσαστε κοντά της, θα συνεχίσετε να είσαστε κοντά της, και θα ακούτε τις ανησυχίες της χωρίς να τις εκμηδενίζετε και χωρίς να τις μειώνετε. Το πιο πιθανό είναι ότι θα αντιμετωπίσει διάφορα, οπότε να είσαστε έτοιμοι για αντιπαραθέσεις. Δεν μπορείτε να κάνετε καλά όλους γύρω σας, μπορείτε να τους απομονώσετε και να τους αποφεύγετε και να διαλέγετε τις μάχες σας. Θα καταλάβετε ποιος δάσκαλος θα είναι δεκτικός και υποστηρικτικός, χρειάζεται συσπείρωση.

Κατά τα άλλα, το καλύτερο είναι να ρυθμίσει τη ζωή της έτσι ώστε να μπορέσει μετά το σχολείο να βρεθεί σε ένα περιβάλλον ανεκτικότητας. Σ' αυτό μπορείτε όλοι να βοηθήσετε.