Σήμερα, λόγω της ιδιαιτερότητας της ερώτησης, θα απαντηθεί μόνο αυτή η μια ερώτηση. Δεν άντεξα να απαντήσω σε άλλες. Συγχωρήστε με, όταν τη διαβάσετε θα καταλάβετε.
Αγαπητή Α, μπα. Αυτό το θέαμα με την κονσίτα, με ξεπερνάει. Είμαι νέα, είμαι μαμά, έχω φίλους gay. Αλλά αυτό που είδα, και οι βραβεύσεις που ακουλούθησαν, με ξεπέρασε. Και ερωτώ. Όταν με ρωτήσει το παιδί μου, μαμά τι είναι αυτό, τι θα του πω; Άντρας; Γυναίκα; Που σταματάει η προοδευτικότητα, τα δικαιώματα των ανθρώπων και ξεκινάει το ανώμαλο; Γιατί όταν βγαίνει μια κοντσιτα στην tv και όλοι χαίρονται, όταν είναι πλέον νόμιμο ένα κόμμα παιδόφιλων, ίσως να έχουμε χάσει λίγο το όριο. Ναι, ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει αυτό που θέλει, αλλά πρέπει να προκαλεί τόσο πολύ; - προβληματισμένη
Ε λοιπόν, δεν περίμενα ότι θα χρειαστεί να απαντήσω κι εγώ στο ερώτημα «τι θα πούμε στα παιδιά μας».
Η ερώτηση σου περιέχει έναν αχταρμά ο οποίος έχει προκύψει από φόβο και άγνοια, με ολίγο από (ή μάλλον περισσότερο) εμποτισμένα προνόμια που δεν διστάζεις να εξασκείς.
Ας προσπαθήσουμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι.
Το «έχω φίλους γκέι» των στρέιτ
Το πιο παλιό επιχείρημα των ρατσιστών, πιο κλασικό και από τον Μπαχ. Είναι το «ο καλύτερος μου φίλος είναι μαύρος» των λευκών. Με το «έχω φίλους γκέι, ΑΛΛΑ...» όμως, το μόνο που κάνεις είναι να αποκαλύπτεις την προκατάληψή σου, γιατί αυτό που ΔΕΝ λες, είναι το «έχω φίλους γκέι, αλλά δεν είναι σαν την Κοντσίτα, άρα η Κοντσίτα είναι ανώμαλη». Οι γκέι «φίλοι» σου, λοιπόν, καλύπτουν τις προκατασκευασμένες σου ιδέες για το τι είναι άντρας/γυναίκα, και γι' αυτό είναι και «φίλοι» σου (ενώ είναι γκέι! Συγχαρητήρια για την ανεκτικότητά σου). Άσε που δεν πιστεύω ότι έχεις γκέι φίλους, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, θεωρητικά μιλάω.
Ας είναι γκέι, πρέπει να προκαλεί τόσο πολύ;
Άλλη κλασική ατάκα, πιο κλασική και από τα διαμαντένια σκουλαρίκια. «Μα γιατί, γιατί οι άλλοι δε φέρονται όπως θέλω εγώ;» Αν και σοκάρεσαι κάπως εύκολα, ο στόχος δεν είναι η πρόκληση για την πρόκληση. Αν ήσουν μέλος μιας μειονότητας που σε άλλες χώρες διώκεται, φυλακίζεται και δολοφονείται και στη δική σου χώρα αντιμετωπίζεται στην καλύτερη με σιωπηλή ανοχή υπό τον όρο να παραμείνει στα σκοτάδια, ενώ παραβιάζονται τα δικαιώματά της νομικά και θεσμικά... μάλλον σε μπέρδεψα τώρα. Μια άλλη ερώτηση: εσύ γιατί φέρεσαι τόσο πολύ σαν στρέιτ γυναίκα, ντύνεσαι σαν στρέιτ γυναίκα, μιλάς σαν στρέιτ γυναίκα, πηγαίνεις μόνο σε μαγαζιά που πηγαίνουν στρέιτ γυναίκες; Το καταλάβαμε ότι είσαι στρέιτ, κράτα το για το κρεβάτι σου, μην μας το τρίβεις και στα μούτρα.
Σχετικά με την άγνοια.
Πιστεύεις, όπως φαίνεται, ότι οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανς και όλοι αυτοί που τέλος πάντων, δεν είναι στρέιτ, είναι «ανώμαλοι», και αυτό φαίνεται α) επειδή αναφέρεις μόνη σου τη λέξη και β) επειδή τους ταυτίζεις πάνω κάτω με τους παιδόφιλους – ή πιστεύεις ότι προς τα εκεί πηγαίνουν κι αυτοί. Αυτό, εκτός από άγνοια, είναι τρομερά επιθετικό, βάναυσο και προσβλητικό. Να σου πω την αλήθεια, αυτή τη στιγμή δεν έχω κουράγιο. Αν δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ δύο ή περισσότερων συναινούντων ενηλίκων και ενός εγκλήματος, από πού να αρχίσω να λέω; Ελπίζω κάποιος στα σχόλια να έχει την ψυχραιμία που μου λείπει αυτή τη στιγμή.
Πού σταματάει η προοδευτικότητα και τα δικαιώματα των ανθρώπων και πού ξεκινάει το ανώμαλο;
Αυτό, αν και νομίζεις ότι είπες μεγάλη φιλοσοφία, είναι πολύ απλό. Το «ανώμαλο» ξεκινάει εκεί όπου παραβιάζονται τα δικαιώματα, η αυτοδιάθεση και τα όρια του άλλου.
Δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο. Αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι που δεν περιορίζει ή καταπιέζει ή απειλεί τη ζωή του άλλου, είναι εντάξει, Ό,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑ ΑΥΤΟ. Τα μούσια της Κοντσίτα δεν πιστεύω να σε εμπόδισαν να πας στον μπακάλη για λίγη φέτα, ούτε σε καθυστέρησαν στην ουρά για το ATM. Ψήφισες την Κυριακή; Δεν πιστεύω να σου απαγόρεψε την είσοδο κανένας γκέι με κολλητό V; Μήπως κάποια γυναίκα με μούσια σου απαγόρεψε να κάνεις κοινή φορολογική δήλωση με τον άντρα σου;
Ο λόγος που δεν θέλεις να το καταλάβεις είναι ότι το μόνο που δέχεσαι ως κανονικό είναι αυτό που ξέρεις από τον εαυτό σου, γιατί έχεις μεγαλώσει με τα προνόμια της λευκής στρέιτ γυναίκας δυτικής κοινωνίας. Δεν είχες ποτέ το λόγο να καταλάβεις την «άλλη πλευρά» και είσαι προστατευμένη πανταχόθεν από την ωραία σου την τηλεόραση με τις σάπιες σειρές του φτηνού χιούμορ, τις ειδήσεις που πανικοβάλλουν και παραπληροφορούν, τις φιλενάδες σου με τα ίδια μυαλά, ώστε να μη χρειαστεί να το καταλάβεις, οπότε αρνείσαι να το καταλάβεις, γιατί ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ. Οκ, θα προοδεύσουμε ως κοινωνία και χωρίς τη δική σου συμμετοχή.
Το «κόμμα των παιδόφιλων που είναι και πλέον νόμιμο»
Βλέπω ότι δεν είσαι σίγουρη για του πού σταματάνε τα ανθρώπινα δικαιώματα και πού ξεκινάει η ανωμαλία, αλλά για το κόμμα των παιδόφιλων που είναι πλέον νόμιμο, είσαι σίγουρη, τρομάρα σου. Η βαρεμάρα που σου έλεγα πριν; Αυτή η βαρεμάρα σε εμπόδισε να αναρωτηθείς «ρε, στ' αλήθεια έγινε τέτοιο πράγμα;»
Λοιπόν, όχι. Δεν έγινε.
Επειδή θα βαρεθείς να πατήσεις και το λινκ, σου το έχω εδώ, έτοιμο. «Το κακό (αν και κατά βάθος καλό) είναι ότι η είδηση είναι ξαναζεσταμένη, τέτοιο κόμμα επιχειρήθηκε να ιδρυθεί το 2006, αλλά ποτέ δεν συμμετείχε σε εκλογές γιατί δεν συγκέντρωσε το μίνιμουμ των 30 ή 50 υπογραφών από πολίτες, αφού άλλωστε είχε μόνο τρία μέλη σε όλη τη χώρα -και από το 2010 το "κόμμα" αυτό έχει διαλυθεί.»
Τι θα πεις στο παιδί σου
Όλες οι προτάσεις που έγραψες είναι μια και μια, αλλά αυτή είναι η κορωνίδα. Μου αρέσει, πραγματικά που αρέσει, που χρησιμοποιείς (ναι, χρησιμοποιείς) το παιδί σου για να δικαιολογήσεις και να νομιμοποιήσεις την παγιωμένη σου άποψη σου για το διαφορετικό. Πολύ γλυκό.
Ο λόγος που δεν ξέρεις τι να πεις δεν είναι ότι δεν υπάρχει απάντηση. Τα παιδιά δεν έχουν μολυνθεί ακόμη από τον ρατσισμό σου – τα μούσια της Κοντσίτα δε συμβολίζουν το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουν. Είναι μια γυναίκα, με μούσια. Α, είναι άντρας; Ωραία, είναι ένας άντρας ντυμένος γυναίκα. Κι έχει μούσια. Μάλιστα. Για τα παιδιά ο Μπομπ Σφουγγαράκης έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Ο πανικός σου θα τα τρομοκρατήσει, όχι ένα αγόρι που είναι ντυμένο γυναίκα, έχει μούσια και τραγουδάει στη Γιουροβίζιον.
Την επόμενη φορά που δεν θα ξέρεις τι να πεις στα παιδιά σου, να ξέρεις ότι φταις εσύ.
Όχι η ερώτηση.
σχόλια