________________
1.

Καλημέρα Αμπα, είμαι ο Νικηφόρος, 21 ετών. Στο Λύκειο υπέστην ένα τραυματικό bullying λόγω της "θηλυπρεπούς συμπεριφοράς" μου, όπως την χαρακτήριζαν. Οι καλοί, γιατί οι κακοί με έλεγαν απλά αδερφή. Ήμουν ούτως ή άλλως ένα άτομο με χαμηλή αυτοπεποίθηση, είχα πάει ως νέος μαθητής σε εκείνο το σχολείο και, καταλαβαίνεις, έπρεπε να αντιμετωπίσω και τα παλιά κουσούρια αλλά και την απόρριψη των νέων μου συμμαθητών... Αυτή η κατάσταση με κράτησε πίσω σε διάφορους τομείς, και κυρίως στα σχεσιακά μου. Φοβόμουν να κάνω κίνηση. Ίσως γιατί φοβόμουν πως αν έτρωγα απόρριψη θα επιβεβαίωνα όλους αυτούς που με κορόιδευαν.

Τώρα, 3 χρόνια μετά έχω αλλάξει πολύ και έχω αναθεωρήσει. Έφτιαξα την αυτοπεποίθησή μου, έκανα νέους φίλους, συνειδητοποίησα ότι δεν έχει καμία σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι, ωρίμασα... Εντούτοις, ακόμα δεν έχω κάνει σχέση. Μετά το Λύκειο προσπάθησα, αλλά χωρίς επιτυχία: έφαγα τα Χ μου, πέρσι ξεκίνησε μια φάση με μια κοπέλα αλλά δεν προχώρησε λόγω "κολλήματος με τον πρώην", προσέγγισα κι άλλες κοπέλες και κατέληξα στο κλασικό friend-zone. Μάλλον δεν το χειρίζομαι σωστά... Μήπως λόγω έλλειψης εμπειριών δεν τα καταφέρνω; Μήπως με έχει τελικά στιγματίσει τόσο πολύ αυτή η κατηγορία των παλιών μου συμμαθητών που υποσυνείδητα με κρατάει πίσω; Μήπως φοβάμαι ότι θα καταλάβουν αυτή την απειρία μου; Ή μήπως, τελικά απλά "δεν το έχω"; Είναι έμφυτη η ικανότητα να προσεγγίζεις ένα άλλο άτομο ερωτικά ή καλλιεργείται μέσω της εμπειρίας; Φοβάμαι ότι περνάει ο καιρός και εγώ συνεχίζω μόνος... μη έχοντας ζήσει τη χαρά, τη συντροφικότητα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δώσει μια σχέση...- Νικηφόρος

Αχ βρε Νικηφόρε, η βία δεν είναι λύση, αλλά αν μπορούσα να ταράξω στη σφαλιάρα όσους σε ταλαιπώρησαν στο Λύκειο... από μακριά, με ένα κουμπί... μπορεί και να το έκανα.

Μην ξανασκεφτείς ότι «δεν το έχεις». Να ξέρεις το εξής: αυτοί που λες ότι έχουν αυτή την ικανότητα «έμφυτη» τελικά, αυτό που έχουν, είναι ότι είναι ωραίοι... Ναι, υπάρχουν και μερικοί που έχουν μεγάλη πέραση χωρίς να είναι πολύ ωραίοι: είναι αυτοί που αφιερώνουν τη ζωή τους στο να τραβάνε το άλλο φύλο. Είναι full time απασχόληση και δεν σου αφήνει χρόνο για τίποτα άλλο. Δεν σου το συστήνω.

Για τους υπόλοιπους υπάρχει ένας προσωπικός ρυθμός και για όλους υπάρχουν κατάλληλοι σύντροφοι. Μην ανησυχείς γι' αυτό, αλήθεια, καθόλου. Δεν είναι διαγωνισμός, δεν είναι καμιά ικανότητα που πρέπει να μάθεις, όπως το ποδήλατο. Δε χρειάζεται να αλλάξεις για να βρεις κοπέλα, γιατί αν υποκρίνεσαι, δεν θα κρατήσει πολύ, και αυτή που θα βρεις έτσι δε θα είναι αυτή που σου ταιριάζει.

Αυτό που κάνεις ως τώρα, ότι αλλάζεις, ότι αποκτάς προσωπικότητα, το ότι χτίζεις αυτοπεποίθηση, κάνεις νέους φίλους: αυτό πρέπει να συνεχίσεις να κάνεις! Θα φας και μερικά Χ ακόμα (όλοι τρώνε! Είναι η κοινή μας μοίρα) αλλά από δω κι από κει, όσο καταλαβαίνεις ποιος είσαι όλο και καλύτερα, τόσο πιο γρήγορα θα αποκτήσεις κριτήρια και θα έχεις απαιτήσεις. Ναι, σίγουρα είναι και θέμα έλλειψης εμπειριών (αλλά αυτό το κυνηγάς, οπότε δεν υπάρχει κάτι άλλο για να κάνεις) και ναι, σίγουρα σε έχουν επηρεάσει οι πρώην συμμαθητές σου. Άνθρωπος με τόση καλή σύνταξη και ορθογραφία όμως δεν έχει φόβο! Μη φοβάσαι τίποτα, είναι ζήτημα χρόνου. Σε μερικά χρόνια να δεις που θα είσαι περιζήτητος.

________________
2.

Α,μπα μου,

Αρσενικό που σου λέει "δεν μπορώ να σου δώσω τίποτα συναισθηματικό, έχω ακυρώσει αυτό το κομμάτι του εαυτού μου (δύσκολος χωρισμός 1,5 χρόνο πριν), μόνο στην ιδέα της δέσμευσης πνίγομαι κλπ" και φαίνεται να τα πιστεύει, ΑΛΛΑ 1) έχετε περάσει μια νύχτα όλο συναίσθημα και όταν του το αναφέρεις σκύβει το κεφάλι (ενώ είναι ο αντιδραστικός τύπος που δεν δείχνει αδυναμία), 2) ξέρεις ότι και Η πρώην τον κυνήγησε πολύ... τι το κάνεις;

Το κυνηγάς γιατί αυτό θέλει κατά βάθος, κάποια να του τα καταρρίψει αυτά γιατί είναι άμυνα κι ας μην το παραδέχεται; Το αφήνεις και βρίσκεις κάποιον που θέλετε ξεκάθαρα τα ίδια πράγματα; Χελπ!- Tade

Αχ ναι, είναι άμυνα, γιατί έχει πληγωθεί στο παρελθόν και τώρα φοβάται. Χρειάζεται εσένα, να τον σώσεις από τον εαυτό του, το πουλάκι μου. Χώρισε μια φορά «δύσκολα» από γκόμενα ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ και τώρα δεν έχει τίποτα να δώσει.

Χώρισε δύσκολα ε; Πολύ σπάνιο αυτό. Βρε τον φουκαρά. Εμείς οι υπόλοιποι χωρίζουμε με πάρτι.

Όχι, δεν θέλει κατά βάθος κάποια να του καταρρίψει αυτά γιατί είναι άμυνα. Αυτό που θέλει να σε έχει από πίσω του να τρέχεις, χωρίς να χρειάζεται να ανταποδίδει στο παραμικρό και εσύ να μην έχεις να πεις τίποτα γιατί ΣΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ. Καλά ξεμπερδέματα, αλλά να ξέρεις ότι το ρυάκι είναι πολύ ρηχό. Όσο και να παραμυθιάζεσαι, ούτε την πατούσα σου δε θα βρέξεις.

(Ρε παιδιά, αυτές οι ατάκες πετυχαίνουν ακόμα; Νόμιζα ότι έχουν παρέλθει, όπως η θεραπεία με βδέλλες.)

________________
3.

Αγαπητη α, μπα; Νιωθω ότι εχω θεμα με τους διευθυντες στη δουλεια μου. Παντα κατι κανω που τους εκνευριζει. Προσπαθω να ειμαι πολύ ευγενικη και αυτό εκλαμβανεται σαν σημαδι αδυναμιας; Ειμαι παντα χαμογελαστη και είναι εκνευριστικο; Το αποκορυφωμα ηταν περυσι που δουλευα σε πολύ μικρο γυμνασιο της επαρχιας και η διευθυντρια μου αρχισε αρχισε σιγα σιγα τις συνεχεις παρατηρησεις με εντονο υφος, και αδικες αλλα πολύ εντονες κριτικες για μενα. Το παραμικρο λαθος μου το υπερτονιζε μπροστα σε ολους, και αφηνε αλλα πολύ χοντρα λαθη αλλων συναδελφων ασχολιαστα. Υπηρχαν σοβαροτατες παραλειψεις και παρατυπιες από συναδελφους , στους οποιους δεν τολμουσε να κανει παρατηρηση, αλλα και από την ιδια. Θελω να τονισω ότι ξερω πολύ καλα τις υποχρεωσεις μου και τη λειτουργια του σχολειου, γιατι δουλευω 9 χρονια σε επαρχιακα σχολεια, ημουν τυπικοτατη με το ωραριο μου, τις υποχρεωσεις μου γενικα και ελειψα μονο μια μερα που αρρωστησα. Δεν αντιμιλησα ποτε μου, και παντα με το χαμογελο προσπαθουσα να ειμαι τελεια, και ολο κατι παλι την πειραζε. Δεν νομιζω ότι ειχε να κανει τοσο με το θεμα γυναικα προς γυναικα, που μου ελεγαν καποιοι συναδελφοι και φιλοι που ηταν μπροστα σε καποια σκηνικα, που παραδεχτηκαν ότι ηταν υπερβολικα αυστηρη και αδικη. Αυτό το στοιχειο του καλου κοριτσιου, του φοβου που εβγαζα νομιζω ότι το εκμεταλλευόταν με σαδιστικο τροπο, μαλλον γιατι δεν εβλεπε αντιδραση από μενα, μονο ταπεινη συγγνωμη. Παρολο που ημουν η νεοτερη συναδελφος, ειχα τα πιο πολλα χρονια υπηρεσιας, και ποτε δεν καγχασα γι'αυτό, αλλα πιστευω ότι καποιοι το ζηλευαν. Οι γονεις μου, μου εμαθαν όμως να ειμαι ευγενικη, να κανω ότι μου λενε, να κανω τη δουλεια μου απαρατηρητη και ποτε μα ποτε να μην αντιμιλαω σε ανωτερους. Προς τελος της χρονιας όμως και μετα από μια παραλειψη μου, σοβαρη θα ελεγα,αλλα αν ηθελε θα την καλυπτε ανετα, ξεσπασα, όχι με ασχημες κουβεντες αλλα πολύ εντονα. Και μου εκανε αναφορα στην υπηρεσια. Νομιζω ότι δεν με υπολογιζε και εβγαλε απιστευτη κακια και υπερβολη. Ο προϊστάμενος παντως δεν πολύ εδωσε σημασια γιατι είναι γνωστο ότι είναι καπως εριστικη η συγκεκριμενη, και μου ειπε ότι δεν εχω προβλημα. Ποια είναι η αληθεια όμως; Γιατι το να προσπαθεις να φαινεσαι ευχαριστη και καλη τελικα μονο σε μπελαδες σε βαζει; Φαινεται προσποιητό; Είναι εκνευριστικο;

Το είπες τέλεια μόνη σου, δε χρειάζεσαι απάντηση. «Αυτό το στοιχείο του καλού κοριτσιού, του φόβου που έβγαζα νομίζω ότι το εκμεταλλευόταν με σαδιστικό τρόπο, μάλλον γιατί δεν έβλεπε αντίδραση από μένα, μόνο ταπεινή συγνώμη». Δε θα πρόσθετα ούτε λέξη.

Οι άλλοι δεν είναι σκέτο κακοί ή καλοί, είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Οι διαφορές μας είναι μόνο στο τι κάνουμε όταν έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε το Κακό: ενδίδουμε ή αντιστεκόμαστε; Αυτό είναι το σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας που συνάντησε ο Ηρακλής (αυτή η ιστορία μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση στο δημοτικό, από τότε ήξερα ότι δεν ήξερα ποιον δρόμο θα διάλεγα). Αν δεν βρεθείς μπροστά στον πειρασμό, είναι εύκολο να είσαι καλός. Η διευθύντρια βρέθηκε μπροστά στον Πειρασμό που της παρουσίασες εσύ σε ολόχρυσο πιάτο, και ήταν αδύναμη και ολίσθησε και έπεσε μέσα στον κουβά με τις ακαθαρσίες, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι.

Ο Ηρακλής στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Έργο του Annibale Carracci φιλοτεχνημένο το 1596 για τη διακόσμηση του Pallazo Farnese

Οι γονείς σου σε ανέθρεψαν με τον κλασικό τρόπο που μεγαλώνουν τα κορίτσια: να είσαι τέλεια, αποτελεσματική, ανιδιοτελής και κυρίως, αθόρυβη. Έτσι έχεις ελπίδα να σε διαλέξει κάποιος για νύφη, όπως θα διάλεγε κάποιος έναν καλό σκλάβο, γιατί αν δεν σε παντρευτεί κάποιος, ΧΑΘΗΚΕΣ, (βασικά, χάθηκαν οι ίδιοι, γιατί δε θα ξεμπερδέψουν ποτέ από την ευθύνη που έχουν απέναντί σου) οπότε πρέπει να είσαι σούπερ ανταγωνιστική ως προσφορά.

Οι γονείς σου είχαν άδικο. Τώρα το ξέρεις, και ξέρεις και το γιατί. Δεν εξασφαλίζεις ανταπόκριση αν παριστάνεις το χαλάκι της εξώπορτας. Έκανες ήδη μια επανάσταση, μπράβο σου. Εμπρός, μη φοβάσαι, το μόνο που έχεις να χάσεις είναι οι αλυσίδες σου.

________________
4.

Αγαπητη Α,μπα!
Αποφασισα να σου στειλω για 3 λογους: 1) εχω απειρο ελευθερο χρονο 2) βασανιζομαι απο ενα ερωτημα που με καιει και 3) εισαι φοβερη! Λοιπον.. Πριν ενα χρονο περιπου εγω και το αγορι μου (δεν ειμαστε παντρεμενοι, ουτε παιδια εχουμε) μετακομισαμε σε μια χωρα της κεντρικης Ευρωπης, επειδη εκεινος βρηκε αρκετα καλη δουλεια εδω.. Το αποφασισαμε μαζι, μετα απο συζητηση και σκεψη κι ετσι παραιτηθηκα απο τη δουλεια μου, πουλησα το αυτοκινητο μου, αφησαμε οικογενεια και φιλους και μετακομισαμε! Στην αρχη ολα πολυ ωραια, αισιοδοξια για το μελλον κλπ.. κλπ.. Αφου εμαθα καπως τη γλωσσα, απεκτησα ολα τα απαραιτητα εγγραφα κι αφου εχω πτυχια και προυπηρεσια αρχισα να ψαχνω δουλεια! Ελα ομως που ολες οι πορτες ειναι κλειστες! Εδω και 9 μηνες εχω στειλει πανω απο 50 βιογραφικα και δε με εχουν καλεσει ουτε για μια συνεντευξη! Καποιοι απαντουν οτι ευχαριστουν πολυ, αλλα βρηκαν αλλο ατομο κλπ κι αλλοι τιποτα! Οι σκεψεις μου γι αυτο ειναι οι εξης, σιγουρα εμποδιο ειναι η γλωσσα, προσπαθω να τη μαθω, αλλα δε θα γινω σ ενα χρονο native speaker..Η ηλικια μου δεν ειναι καταλληλη για προσληψη, ειμαι κοντα στα 30, οποτε λενε μολις την προσλαβουμε, θ αρχισει να γενναει και ισως φταιει και το οτι ειμαι μεταναστρια.. Εχω γνωρισει κι αλλες μεταναστριες ( Ελληνιδες και μη), οι οποιες ηρθαν λογω της σχεσης τους, και καμια δεν μπορει να βρει δουλεια, ενω προσπαθουν φυσικα! Μ εναν γρηγορο υπολογισμο 1 στις 30 το χει καταφερει! Φυσικα ολο αυτο μ εχει ριξει ψυχολογικα, εχει πεσει η αυτοπεποιθηση μου, δε μ αρεσει που ειμαι εξαρτωμενη στην πιο παραγωγικη ηλικια, και νιωθω αδικημενη που δε μου δινουν εστω την ευκαιρια της συνεντυξης! Θ αρχισω να ψαχνω πλεον και για αλλες δουλειες, εκτος του επαγγελματος μου κι ελπιζω καποια στιγμη να βρεθει κατι! (Πληροφοριακα και μονο, η ανεργια ειναι στο 5% κι αυτο λογω νεοματαναστων ή αεργων..) Δεν το εχω μετανιωσει (ακομα) κι ουτε εχω (ακομα) βγαλει συμπερασμα στην ερωτηση : Ειναι τελικα σωστο μια γυναικα ν αφηνει τα παντα μονο για την καριερα του αντρος της; Ε; Α,μπα!;- Εμμα

Η ερώτηση που κάνεις έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν κολλάει καθόλου στην δική σου ιστορία.

Εσύ δεν άφησες τα πάντα για την καριέρα του αντρός σου. Το αποφασίσατε μαζί μετά από σκέψη και εσύ ακολούθησες με στόχο να βρεις δουλειά εκεί, όχι για να θυσιάσεις τη ζωή σου. Κι αυτός άφησε τα πάντα όταν έφυγε από την Ελλάδα, ξέρεις!

Το ότι δεν κατάφερες να βρεις δουλειά είναι άλλη υπόθεση, που προέκυψε, δεν το ήξερες. Αν ήξερες ότι δε θα βρεις δουλειά, τότε το ερώτημα θα είχε κάποιο νόημα. Τώρα, η ερώτηση είναι γιατί δε μπορείς να βρεις δουλειά.
Δεν καταλαβαίνω την ασάφεια του «μια χώρα της κεντρικής Ευρώπης», φοβάσαι μήπως έρθουμε να σε βρούμε; Χώρα με χώρα έχει διαφορά, ακόμα και οι πόλεις μεταξύ τους έχουν. Μπορεί να είναι πιο κλειστή κοινωνία και να πειράζει που είσαι Ελληνίδα, αλλά πιστεύω ότι αυτό που φταίει είναι ότι δεν ξέρεις τη γλώσσα, αυτό είναι σίγουρα το πρώτο και το πιο σημαντικό. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλήξεις εκεί. Εσύ θα έπαιρνες κάποιον στη δουλειά σου, αν υπήρχε πρόβλημα επικοινωνίας; Με τίποτα. Επικεντρώσου εκεί, κάνε εντατικά μαθήματα, κάνε ό,τι μπορείς για να επισπεύσεις το πράγμα. Χωρίς τη γλώσσα δεν χρειάζεται καν να το συζητάμε καν. Όταν τη μάθεις, θα καταλάβεις αν φταίνε και τα υπόλοιπα.

________________
5.

Είμαι γκέι μένω σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, πρόσφατα αποφάσισα να δημιουργήσω ένα προφίλ σε γνωστό σάιτ ώστε να κάνω γνωριμίες. Το κακό είναι οτι στην περιοχή μου δεν υπάρχουν πολλοί σαν εμένα και αυτοί συνήθως φοβούνται να εκδηλωθούν ή ζητάνε ξεπέτα. Το σεξ από την άλλη γίνεται λες και είμαστε μηχανές..κάποιοι ούτε να σε φιλήσουν θέλουν, το φλερτ από την άλλη ανύπαρκτο. Με εκνευρίζει που δεν έχω τις ίδιες ευκαιρίες στον έρωτα με έναν στρέιτ. Τι να κάνω να γίνω μετανάστης του έρωτα σε κάποια μεγαλύτερη πόλη; Θ. 24

Με λίγα λόγια: ναι. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις. Δεν μπορείς να προσαρμόσεις, δυστυχώς, το περιβάλλον πάνω σου, πρέπει να προσαρμοστείς εσύ στα πράγματα. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αλλάξουν οι νοοτροπίες, αλλά εσύ μόνο μια ζωή έχεις.

________________
6.

Συγχαρητηρια α, μπα΄! Ο πατερας μου μιλουσε πολύ ασχημα παντα στη μητερα μου. Αυτή δουλευε σε μια πολύ δυσκολη δουλεια, με νυχτερια και απειρες ωρες, με ασχημες εργασιακες συνθηκες. Επρεπε να κανει ολες τις δουλειες και δεν την αφηνε να ξοδευει τιποτα, γινοταν καυγας αν καταλαβαινε ότι αγορασε μια μπλουζα π.χ., ή ότι πηρε ταξι μια φορα.. Εβλεπα από την άλλη θειες μου που δεν δουλευαν, να είναι ξεκουραστες, να ψωνιζουν συνεχεια και οι αντρες τους να μην τολμουν να τους πουν τιποτα, να τις φροντιζουν και οι ιδιες ελεγαν ότι παραπονο δεν εχουν. Η μητερα μου δεν του αντιμιλησε ουτε μια φορα, και παντα μου ελεγε να ειμαι ανεξαρτητη και να εχω τη δουλεια μου για να κανω αυτό που θελω. Τι παραδειγμα μου δινει; Βλεπω την φιλη μου που συζει με τον αρραβωνιαστικο της, αυτος πληρωνει τα παντα για το σπιτι, και αυτή δουλευει μονο καποιες μερες στη δουλεια του πατερα της, χωρις να πιεζεται γενικα. Εχω τη δουλεια μου, ζοριζομαι παρα πολύ, και νιωθω ότι είναι ματαιο γιατι κανενας δεν το εκτιμα, ότι και να μου ελεγε η μητερα μου. Θα μπορουσα και εγω να βρω καποιον να με φροντιζει ετσι και να μην σκαω καθε μερα με αφεντικο και πελατες, γιατι να μην το κανω; Ποια ανεξαρτησια αφου με την κουραση που κουβαλας μετα τη δουλεια εισαι τουλαχιστον αντιερωτικη;

Τα παραδείγματα που έχεις για τη ζωή είναι η οικογένεια σου και μια φίλη σου. Αυτό δεν είναι τόσο κακό – αυτό που είναι πολύ κακό, είναι ότι πιστεύεις ότι από αυτά τα παραδείγματα νομίζεις ότι έχεις βγάλει συμπεράσματα.

Δεν δουλεύεις για να «σε εκτιμήσουν». Δουλεύεις για να είσαι ανεξάρτητη οικονομικά. Δεν περιμένεις να σου χαρίσουν προσωπική ανεξαρτησία. Την διεκδικείς. Επίσης, ό,τι και να κάνεις, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζουν πιο άνετα από εσένα, όπως πάντα κάποιοι θα πεθαίνουν από την πείνα (ή έτσι φαίνεται).

Όποιος δεν έχει οικονομική ανεξαρτησία, δεν έχει και προσωπική. Αυτό, όσο και αν το γυρίσεις, όσα παραδείγματα και να φέρεις, από φίλες και θείες, ισχύει. Η φίλη σου που πάει στη δουλειά του πατέρα της έχει τη δουλειά του πατέρα της, δεν βλέπεις τη διαφορά με εσένα; Οι θείες που λένε το «παράπονο δεν έχουν», αυτή η ατάκα εμένα μου λέει τα πάντα, εσύ δεν τη βλέπεις γιατί νομίζεις ότι σε κορόιδεψαν που σε βάλανε στη δουλειά, ότι υπάρχει περίπτωση να κάθεσαι και να στα φέρνουν έτοιμα.

Γελιέσαι τόσο πολύ, που είναι σχεδόν αστείο. Τίποτα δεν είναι τσάμπα στη ζωή. ΤΙΠΟΤΑ. Η 'άνετη ζωή' που φαντασιώνεσαι, έχει πολύ βαρύ τίμημα και χρυσές αλυσίδες. Δεν τις βλέπεις γιατί σου αρέσει η ιδέα, αλλά δεν είναι αόρατες. Αν δεν πληρώσεις το τίμημα χειροπιαστά, θα σου το υπενθυμίσει η αξιοπρέπειά σου. Όλοι έχουν – αυτοί που την πούλησαν, τη νιώθουν την πληγή, ό,τι και να λένε. Αλλά για να γίνεις παλλακίδα χρειάζονται ικανότητες, μη νομίζεις ότι είναι δουλειά που μπορούν να κάνουν όλοι.

Αν πρέπει να ψάξεις κάτι, αυτό είναι μια ισότιμη σχέση, γιατί το παράδειγμα από τους γονείς σου σε έχει οδηγήσει σε πολύ λάθος συμπέρασμα.

________________
7.

πόσο ειρωνικό να πεθαίνει ένας καρκινοπαθής την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου;
είμαι λίγο σοκαρισμένη και προβληματισμένη, αυτό. -ο μεγαλύτερος δολοφόνος του κόσμου δεν είναι άνθρωπος

Δεν είναι ειρωνικό. Δεν είναι τίποτα. Ο θάνατος δεν έχει ιδέα για τις τελετουργίες, για τους συμβολισμούς και για τα ξεματιάσματα που κάνουμε για να τον ξορκίσουμε.