ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τελευταίο έτος στη σχολή. Λογικά, ή τώρα ή το Σεπτέμβριο θα τελειώσω, αν όλα πάνε καλά. Τα τελευταία χρόνια όταν με επισκεπτόταν η μάνα μου, τύχαινε να με βλέπει να είμαι στον υπολογιστή. Και κάθε φορά μου άρχιζε μία συζήτηση η οποία κρατούσε ώρες ολόκληρες "Γιατί είσαι πάντα μόνος; Που είναι οι φίλοι σου; Γιατί δεν έχεις βρει και συ καμιά κοπέλα σαν όλα τα παιδιά; Γιατί κάθεσαι και χαραμίζεις όλη σου τη ζωή μπροστά σε ένα μηχάνημα;". Και όταν της λες "Άσε μας ρε μάνα" ή τίποτα σαν "Είναι πρόβλημα μου", αυτή τσατίζεται και από πάνω και αρχίζει το παραλήρημα. Προφανώς κάθομαι εκεί, γιατί ξεχνιέμαι παίζοντας κάνα παιχνίδι ή ψάχνοντας στο ίντερνετ και επειδή δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω κατά τη γνώμη μου στον ελεύθερό μου χρόνο. Με τους φίλους μου τους φοιτητικούς έχω μαλώσει για πολλούς λόγους που αναλύονται σε 100 σελίδες κείμενο αλλά δεν έχει σημασία αυτό, γιατί στην τελική έχω και αρκετούς γνωστούς που μπορώ να βγω. Έλα όμως που έχουμε πλέον εδώ και χρόνια οικονομικά προβλήματα και δεν έχω λεφτά να σπαταλώ σε εξόδους, γιατί μετά όταν θα σας ζητήσω λεφτά θα μου τα πρήζετε για 1 μήνα. Και στην τελική, και να υπήρχαν λεφτά, πως θα βγω έξω ένα βράδυ; Με τα τρύπια ή τα ξεβαμμένα; που έχω να αγοράσω ρούχα από το Λύκειο ή από το πρώτο έτος... πραγματικά δεν θυμάμαι. Ωπ, περισσότερα λεφτά χρειάζονται, αλλά δεν έχουμε. Βέβαια, δεν δουλεύω, οπότε δεν μπορώ να σας την πω κιόλας. Με έχετε εδώ να σπουδάζω με τα λεφτά σας εξάλλου, όπως και αν είναι οι συνθήκες διαβίωσης και υπάρχει και άλλος ένας που σπουδάζει πλέον οπότε θέλει και εκείνος λεφτά. Και στην συνέχεια αναρωτιέσαι γιατί δεν έχω βρει κοπέλα να σου δείξω; Ε ποια κοπέλα θα ήθελε έναν άσχημο και λέτσο φοιτητή(ευτυχώς δεν είμαι και υπέρβαρος); Γιατί λόγω γονιδίων δεν είμαι και κάνας ωραίος, άσε που έχω αρχίσει να χάνω και μαλλιά εδώ και κάνα δυο χρόνια. Βέβαια ούτε σε αυτό μπορώ να σε κατηγορήσω, μάνα, γιατί δεν μπορούσες να με ρωτήσεις πρώτα αν θέλω να γεννηθώ έτσι. Και, θα μου πεις, δεν κοιτάνε αυτά οι κοπέλες αλλά χαρακτήρα, χιούμορ και προσωπικότητα. Ε, μην ανησυχείς, τόσα άκυρα που έχω φάει έχω καταλάβει τι θέλουν οι κοπέλες, οι νεαρές κοπέλες τουλάχιστον, οι νεαρές κοπέλες που μου αρέσουν συγκεκριμένα, ή μάλλον οι νεαρές κοπέλες που μου αρέσουν αλλά μην φανταστείτε πως κοιτάω μόνο τα σούπερ μοντέλα. Και δεν κατηγορώ ούτε αυτές, γιατί όσο χαρακτήρα και χιούμορ να έχει η άλλη, αν δεν μου αρέσει εμφανισιακά, δεν θα την ήθελα ούτε και γω. Και εκτός από αυτά βάλε και τα τόσα χρόνια καταπίεσης μέσα στο σπίτι. Από μικρός στο δημοτικό με υπερπροστατευτικούς γονείς και καυγάδες όλη μέρα στο σπίτι. Ευτυχώς τότε τουλάχιστον υπήρχαν λεφτά. Στο γυμνάσιο και Λύκειο, εφόσον η κοινωνικοποίησή μου πλέον πέρα από 2-3 φίλους ήταν ανύπαρκτη, και το δούλεμα στο σχολείο έπεφτε σύννεφο(βασικά αυτό είναι το λιγότερο που με ενόχλησε σε όλη μου τη ζωή), καθόμουν και διάβαζα όλη μέρα, για να μην σας στεναχωρήσω δήθεν και γιατί "αυτό" ήταν το σωστό. Μία ξένη γλώσσα δεν ήταν αρκετή. Έπρεπε να μάθω τρεις. Και τρεις ξένες γλώσσες έμαθα λοιπόν. Το 18 δεν ήταν αρκετό. Εγώ, το παιδί σας, έπρεπε να είμαι ο καλύτερος μαθητής, να έχετε να λέτε. Σε όλες τις τάξεις 20 και 20 παρά, πολλαπλές φορές σημαιοφόρος και παραστάτης. Και στις Πανελλήνιες... 19500 μόρια, γιατί άλλωστε για τόσα προοριζόμουν εγώ. Πέρασα στην σχολή. Τελειώνω τη σχολή στα χρόνια της. Και με βαθμό παρακαλώ... άνω του 8. Γιατί θα ήταν ντροπή και αίσχος να είμαι κάτω του 8. Και μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο, εσένα σε πείραξε που κάθομαι στον υπολογιστή, το οποίο μάλιστα κάνω από τα 11-12(;) και δήθεν από αυτό καταστράφηκα και έμεινα ακοινώνητος, παράξενος και προβληματικός. Πάλι καλά να λες, που ασχολούμουν με κάτι και δεν έχω πηδήξει από κάνα παράθυρο μανούλα μου ακόμα. Οπότε, σε παρακαλώ, σταμάτα να μου πρήζεις τα τέτοια. Και στο μέλλον, ελπίζω να χαίρεσαι που ο γιος σου θα είναι επιστήμονας, πετυχημένος ή αποτυχημένος(θα δείξει), πλούσιος ή μπατήρης(θα δείξει και αυτό) και να περηφανεύεσαι για το πόσα 20αρια έπαιρνε στο σχολείο, γιατί όπως όλοι ξέρουμε αυτά μετράνε, άσχετα αν ο γιος σου έχει κολλήσει στην ηλικία των 15 σεξουαλικά, είναι πιο μόνος και από 80χρονο χήρο, είναι γεμάτος απωθημένα και του έχει τελειώσει ο ενθουσιασμός για οτιδήποτε. Και αν μου απαντούσες σε όλο αυτό, θα ήτανε κάτι τέτοιο: "Ναι, όμως τα παιδιά στην Αφρική πεινάνε και είχες την ευθύνη όλων των επιλογών σου." και για αυτό δυστυχώς δεν σε παίρνω πλέον στα σοβαρά. Εν κατακλείδι, κάθομαι στον υπολογιστή επειδή γουστάρω οπότε πάρε ΔΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΜΟ και άσε με λίγο ήσυχο. Αμάν πια.