("γιατί έχεις τόσο μεγάλα μάτια??")
1) Who's that Girl, 1987
Απ' τους πρώτους δίσκους που αγόρασα στα 9 μου με δικά μου λεφτά. Θυμάμαι τη Δευτέρα που κυκλοφόρησε, ως συνεπής φαν της Μαντόνα πήγα στο Rock 100, το κλασικό –αν και κάπως σνομπ- δισκάδικο της πόλης, απ' τις 9 το πρωί. Δεν είχε έρθει και πήγαινα βόλτες ξαναγυρίζοντας κάθε τόσο με αγωνία να δω μήπως ήρθε.
Τελικά τον αγόρασα (620 δραχμές) και με το βινύλιο στα χέρια έτρεξα στη στάση του λεωφορείου για να γυρίσω σπίτι να τον ακούσω. [Θα αποδεικνυόταν απογοήτευση, μόνο τέσσερα δικά της τραγούδια, τα υπόλοιπα μάπες –ας μην πω για την ταινία.]
Η πιο έντονη ανάμνηση είναι όμως όταν ήρθε τελικά το λεωφορείο. Περιεργαζόμουν το δίσκο και ένας παππούς κοιτούσε επίμονα το εξώφυλλο και τελικά με σκούντηξε: «Τι έπαθε αυτή;»
«Τι εννοείτε;» ρώτησα.
«Μα, πώς είναι έτσι τα μάτια της;;; Γιατί είναι τόσο μεγάλα;»
«Εεε...» απάντησα και κοίταξα αλλού.
Σχεδόν σ' όλη τη διαδρομή ο παππούς μονολογούσε, κολλημένος: «Αφύσικα μεγάλα... κάτι έπαθαν, μα, δες τα! Είναι υπερβολικά μεγάλα...»
To αγαπημένο μου κομμάτι: Who's that Girl
2) GHOST DOG
Είναι από τα soundtracks που, κατά τη γνώμη μου, ακούγονται πολύ καλύτερα στην ταινία.
Στις σκηνές βραδινής νωχελικής οδήγησης υπήρχαν τα πιο τέλεια κομμάτια, που ακούγοντας ξανά και ξανά το άλμπουμ δεν μπόρεσα να τα εντοπίσω. Με δυο λόγια, η πιο ταιριαστή μίξη εικόνας και μουσικής.
3) LOST HIGHWAY
Οκ, δεν ακούγεται εύκολα, συμπυκνώνει όμως τα ηχητικά τοπία λευκού θορύβου του Trent Raznor, την industrial πλάκα του M. Manson, την τρομακτική (και αστεία) εκκλησιαστική παράνοια των Rammstein, τις μουσικές του Badalamenti, και το I'm Derenged του Bowie στην αρχή και το τέλος της ταινίας.
Επιλογή: Perfect Drug – Nine Inch Nails (το οποίο έχει κατά τη γνώμη μου ένα απ' τα καλύτερα βίντεο κλιπ όλων των εποχών)
4) HΟΜΕ ΑLONE.
Επειδή είναι γεμάτο χριστουγεννιάτικες μελωδίες – κι επειδή είναι απ' τις αγαπημένες μου ταινίες.
Το καλύτερο όμως είναι το μουσικό θέμα των τίτλων (που επανέρχεται και σε διάφορες σκηνές της ταινίας) που είναι τόσο άψογα χριστουγεννιάτικο που πριν μάθω ότι είναι John Williams υπέθετα ότι ήταν κάτι κλασικό όπως πχ. ο Καρυοθραύστης του Τσαϊκόφσκι.
5) Brokeback Mountain.
Εκτός από όλη την σωστή country που έχει, έχει κι ένα απ' τα πιο όμορφα, ταιριαστά σε ταινία και συγκινητικά τραγούδια.
6) SOUTH PARK: Bigger Longer & Uncut.
Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο αγαπημένο μου απ' όλα. Δεν έγραψαν απλώς τραγούδια για να γεμίσουν μια κωμική ταινία κινουμένων σχεδίων, γράψαν ποπ αποκαλύψεις, που σατιρίζουν πετυχημένα ένα σωρό από είδη μουσικής.
7) TRAINSPOTTING.
Αυτό το soundtrack σημάδεψε μια γενιά – και μέσα σ' αυτή τη γενιά, έστω και απαρατήρητος- ήμουν κι εγώ.
[Επιλογή: Underworld – Born Slippy. Και το Choose Life μου άρεζε.]
8) Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα.
Η εξαιρετική μουσική του Ζ. Preisner. Δεν χρειάζονται λόγια ή εξηγήσεις.
9) PIANO
Με τη μουσική του M. Nyman.
(Όλα τα soundtracks που έκανε ο ίδιος για τις ταινίες του Greenaway είναι επίσης υπέροχα.)
[Επιλογή: The heart asks the pleasure first.]
10) ΒΑΤΜΑΝ.
1989. Περίμενα να τελειώσει η κατασκήνωση για να γυρίσω στην πόλη και να αγοράσω ένα σωρό δίσκους που σημείωνα στο ημερολόγιό μου, τους περισσότερους ακούγοντας Πετρίδη στις απαίσιες ώρες κοινής ησυχίας της κατασκήνωσης.
Ο αγαπημένος μου τότε Prince είχε φτιάξει ένα αρκετά καλό soundtrack, κάνοντάς με να περιμένω με αγωνία το φιλμ.
Ξεχωρίζω ακόμη και σήμερα το Batdance, ένα περίεργο τραγούδι γεμάτο λούπες, απότομες αλλαγές και samples απ' την ταινία.
11) CITY OF LOST CHILDREN.
Μαγευτικά ονειρική ταινία με το ανάλογο soundtrack, σε μουσική του Angelo Badalamenti
[Επιλογή: Marianne Faithful – Who Will Take Your Dreams Away]
===
(προσθέστε ελεύθερα)
σχόλια