________________
1.

.....και εκεί που καθόμαστε ήσυχα και χαλαρώνουμε σε μια καρέκλα στην κουζίνα..... σε κάποιο καφέ..... στο σπίτι κάποιου φίλου.... κάπου τέλος πάντων..... σηκώνουμε στον αέρα τα μπροστινά πόδια της καρέκλας ώστε να στηρίζεται στα πίσω πόδια της και στα δικά μας! Όλοι το κάνουμε, λιγότερο ή περισσότερο. Γιατί? Καμία ιδέα???- ~Καρέκλα~

Γιατί έτσι καίμε την επιπλέον ενέργεια που δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε κι επιπλέον η μπρος-πίσω κίνηση είναι καθησυχαστική.

________________
2.

Λένα μου, γιατί οι φουστανέλες δεν έχουν όλες το ίδιο μήκος;- ψάχνω έναν βλάχο

Στους καπεταναίους και τους γέροντες ήταν μακριά ίσα με το γόνατο και κάτω ακόμα, με πυκνές και πολλές πτυχές, δίπλες ή λαγκιόλια όπως τις λέγανε. Για τα παλληκάρια και τους νεώτερους ήταν κοντή η φουστανέλα ως τους μηρούς και πιο ελαφριά με λιγότερες δίπλες. Στη Ρούμελη συνηθίζονταν πιο πολύ η κοντή με πολλές δίπλες – όπως σήμερα της προεδρικής φρουράς – ενώ στο Μοριά μακρυά κι όχι πολύ πυκνή.

________________
3.

ρε αμπα, νομίζω ότι είμαι cheap date. Kαι εξηγώ: πειράζει που προτιμώ να βγαίνω με κάποιον που γουστάρω τρελλά και να πηγαίνουμε για σουβλάκια από το να βγαίνω με κάποιον που δεν μου πολυαρέσει και να με πηγαίνει στα ακριβότερα? κι ας είμαι 40..τα σκέφτομαι λάθος? γιατί βλέπω γύρω μου όλους να κυνηγάνε με πάθος το χρήμα και την καλοπέραση και μπερδεύομαι. Σίγουρα σε όλους αρέσουν αυτά τα 2, και μακάρι να βρίσκαμε κάποιον που να τα είχε όλα, αλλά πειράζει που σε αυτή την ηλικία προτιμώ να θέλω τον άλλο φουλ κι ας μην έχει πολλά? και κάτι ακόμα: πιστεύεις και συμφωνείς με την μαρκετίστικη αντίληψη ότι αν αξίζεις 10 πρέπει στη ζωή σου να πλασάρεις τον εαυτό σου για 15 για να πιάσεις στο τέλος 7?γιατί βλέπω γύρω μου διαφόρους να πουλάνε πολύ ακριβά τον εαυτό τους (και στα προσωπικά και στα επαγγελματικά τους) και να το πετυχαίνουν. Στον εργασιακό μου χώρο συγκεκριμένα άτομο που δεν κάνει σχεδόν τίποτα, τον έχουν περί πολλού επειδή κάνει τον πολυάσχολο και τονίζει τα πτυχία του και κάνει PR. Ενώ εγώ που έχω ίδια προσόντα και δουλέυω σιωπηλά αλλά αποτελεσματικά δεν αναγνωρίζομαι. Πρέπει να μάθω κι εγώ να πλασάρω τον εαυτό μου περί πολλού?Θεωρείς ότι θα με βοηθήσει? μήπως τελικά έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και αρκούμαι στα λίγα?
Υ.Γ. πάντως εσύ κι η στήλη σου απολούν περίτρανη απόδειξη της άποψής μου ότι τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι δωρέαν! είσαι εθιστική!- cheap date

Κάνεις δύο φαινομενικά διαφορετικές ερωτήσεις που για σένα όμως σίγουρα κάπως συνδέονται, αφού η μία ακολουθεί την άλλη συνειρμικά. Αυτό κάτι σημαίνει για σένα, και μόνο εσύ ξέρεις τι. Με ποιο τρόπο συνδυάζεται η απορία μήπως είσαι "cheap date" με το φόβο σου ότι μπορεί να έχεις τελικά χαμηλή αυτοεκτίμηση; Ένας ψυχολόγος είμαι σίγουρη ότι θα επέμενε σε αυτό το σημείο.

Τέλος πάντων. Τι περιμένεις να σου απαντήσει κάποιος; Φυσικά, βγες με αυτόν που σου αρέσει και όχι με αυτόν που φαίνεται να προσφέρει λούσα. Αυτό δεν πειράζει. Αυτό που πειράζει είναι να νομίζεις ότι ο φτωχός έχει αυτόματα ηθικό πλεονέκτημα. Όχι επειδή δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ φτωχών και πλούσιων, αλλά επειδή η κλίμακά σου για το τι είναι «φτωχός» και «πλούσιος» είναι πολύ περιορισμένη.

Για την δεύτερη ερώτηση: δεν μπορείς να πλασάρεις τον εαυτό σου ξαφνικά αλλιώς, επειδή έτσι αποφάσισες μια μέρα. Δεν είναι στο χέρι σου το πώς πλασάρεις τον εαυτό σου, είναι κάτι που γίνεται υποσυνείδητα και αυτόματα. Αν προσποιείσαι απλώς θα γελοιοποιηθείς. Μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους, τα συμπεράσματα που βγάζεις λένε περισσότερα για σένα παρά για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Πιστεύεις ότι αξίζεις περισσότερα; Μην σχολιάζεις τον διπλανό σου. Βρες γιατί δεν τα κερδίζεις και βάλε στόχους.

________________
4.

Aγαπητή Λένα,
Με αφορμή την απάντησή σου στην ερώτηση 2 της 21.3.14 αναρωτιέμαι πως μπορεί να χειριστεί κανείς την "πραγματικότητα" χωρίς να απογοητεύεται και διατηρώντας την αισιοδοξία και το κέφι του? Ζω μια φάση μετάβασης από την "αθωότητα" στην ενηλικίωση και ψάχνω την δική μου κοσμοθεωρία για να διαχειριστώ όλο αυτό. Δεν ξέρω όμως που να ψάξω..εσένα πια είναι η κοσμοθεωρία σου? και αν δεν κρίνεις σκόπιμο να τη μοιραστείς, τι κατεύθυνση θα έδινες σε κάποιον για να ψάξει? (η θρησκεία σίγουρα δεν είναι για μένα)..stefi-Stefouli

Την φιλοσοφία.

ΥΓ.: Δικαίωμα να βάζουν την πραγματικότητα σε εισαγωγικά έχουν μόνο όσοι ασχολούνται με την Αστροφυσική και την Φυσική του Διαστήματος. Για τους υπόλοιπους η πραγματικότητα είναι απλώς πραγματικότητα.

________________
5.

Καλή μου Λένα,
δεν ξέρω γιατί σε ρωτάω. Μάλλον γιατί έχω εξαντληθεί να το σκέφτομαι και να απορώ πια για το όλο ζήτημα.
Λοιπόν,εν ολίγοις: Δουλειά, ίδιος χώρος,3 μήνες συνάδελφοι. Έγω 25,εκείνος 31.Στην αρχή εγώ εντελώς ανυποψίαστη και χωρίς διάθεση να φλερτάρω (αν και απαρατήρητος δεν μου ήταν ποτέ) ,μιας και ερχόμουν απο μια πολύ μπερδεμένη ιστορία και το μυαλό μου ηταν ακόμη εκεί.Περνούσε ο καιρός και άρχισα να παρατηρώ ένα σταδιακά αυξανόμενο ενδιαφέρον απο την πλευρά του,το οποίο εξελισσόταν σε φλερτ απο μέρους του.Και μπορώ να πώ πως μου άρεσε αυτό.Και μου άρεσε και αυτός. Και το φλέρτ φούντωνε και άρχισε να γίνεται πιο πονηρό και σεξουαλικό και έντονο.Ανταποκρίθηκα και μ'άρεσε το παιχνίδι αυτό.Και δώστου τα βλέμματα τα κεραυνοβόλα,και τα τυχαία αγγίγματα και τα υπονοόυμενα κλπ κλπ.Και έρχονται και οι πιο προσωπικές συζητήσεις,τα "ανοίγματα" ψυχής και η ΤΕΛΕΙΑ επικοινωνία,πολύ γέλιο,πολύ χιούμορ,όλα ΠΟΛΥ και όλα ΚΑΛΑ.
Άλλα (σαφώς και πάντα υπάρχει ένα "αλλά") οοοοοόλο αυτό το πακετάκι που μόλις περιέγραψα περιορίζεται αυστηρά στους 4 τοίχους του γραφείου. Καμία κίνηση να βγεί και έξω απο αυτό. Καμία πρόταση για έναν καφέ,ένα ποτό,μια βόλτα με πασατέμπο σε ένα παγκάκι ρε αδερφέ...Τίποτα.Το cute όμως είναι πως το έχουμε συζητήσει αυτό και η άποψή του είναι οτι φοβάται τα μπερδέματα στο γραφείο και ανησυχεί μήπως επηρεαστέι η εργασίακή μας σχέση.Παράλληλα μου πε και κάποια άλλα πραγματάκια,τα οποία δεν πολυσυνάδουν. Τύπου "δεν ξέρω αν μπορώ να σου δώσω αυτά που μπορεί να θέλεις", "'εχω μάθει να προστατεύομαι και να μην δίνω πλέον πολλά αν δεν δω πρώτα οτι και η άλλη δίνει","τόσο καιρό κρατιέμαι μαζί σου γιατί φοβάμαι οτι μπορεί να σου/μας βγει κάτι περισσότερο (απο σεξ συμπληρώνω εγω) και να μην μπορούμε να δουλέψουμε,να δημιουργηθούν προβλήματα αν φέρουμε τη σχέση μας στο γραφείο" κλπ.Και έτσι κάθε μερα στο γραφείο κοντεύουμε να εκραγούμε,αλλά ώς εκεί. Πια δεν μαζευόμαστε,γουστάρουμε και οι δύο και το ξέρουμε και το έχουμε παραδεχτεί. Του έχω προτείνει εγώ να βγούμε και έχει αρνηθει,λέγοντας μου οτι θα γίνει και αυτό,αλλά όταν έρθει η σωστή στιγμή.
Σχέση δεν έχει.Κατι τραβήγματα απο δώ και απο κει με ξέμπαρκες γκόμενες (όπως και εγώ,για να περνάει η ώρα) .Άρα δεν είναι αυτό εμπόδιο.
Και λέω τώρα εγώ,με το φτωχό μου το μυαλό: Ή δεν με πολυγουστάρει και είμαι απλά για να περνάει ευχάριστα η ώρα στο γραφείο. Ή όντως τα εννοεί αυτά που λέει και θέλει χρόνο να δει αν δένει με εμάς.Ή έχει 4536 γκόμενες και είμαι και εγώ μια από όλες για να χει να παίζει.Ή έχει σοβαρότατο ψυχολογικό πρόβλημα το οποιο σαφώς δεν είμαι εγώ η αρμόδια να του το λύσω.
Άλλωστε δεν μίλησα ποτέ για σχέσεις και δεσμεύσεις κλπ.Κάτσε ρε φίλε να βγούμε πρώτα,να τα πούμε κατ'ιδίαν,να δούμε αν τα βρίσκουμε και βλέπουμε τι κάνουμε μετά.
Και εν κατακλειδι ερωτώ: Τι στάση να κρατήσω με τον τυπάκο; Μου αρέσει δε λέω,αλλά αυτή η συμπεριφορά είναι κάπως αλλοπρόσαλλη και δεν μπορώ να πω οτι τη βρίσκω ιδιαιτερα ώριμη και χαριτομένη. Ευχαριστώ εκ των προταίρων.- Μικρή Άννουλα

Εγώ πάλι λέω ότι έχει σχέση. Δεν αποκλείεται να είναι και παντρεμένος με παιδιά. Αλλά τι σημασία έχει ΓΙΑΤΙ φέρεται έτσι; Υπάρχει κάποια εξήγηση που τον βγάζει λάδι;

________________
6.

Μοιάζει σαν χθες και όμως έχουν περάσει 15 χρόνια από τον καρκίνο μου. Εκείνος η αγάπη του και η υπομονή του ήταν εκεί πάντα μέρα νύχτα να μου θυμίζει ότι με αγαπά και ότι όλα θα περάσουν. Βράχος, Λιμάνι στα καλά και στα άσχημα κυρίως στα άσχημα, ταξιδέψαμε γελάσαμε κλάψαμε και καταφέραμε να κάνουμε και ένα παιδί - είμαστε μια όμορφη οικογένεια- τον αγαπώ – όταν τον βλέπω να γελά τα ξεχνώ όλα - όμως πάντα ψάχνω κάτι ακόμη – άδικο δεν είναι για κείνον? το γέλιο του βάλσαμο το άγγιγμα του πάντα τρυφερό – γιατί δεν είναι λοιπόν όλα αυτά αρκετά και κάθε μέρα θέλω όλο και περισσότερο να φύγω από όλα και από τα πάντα – πόσο άδικη είμαι γιατί? Μήπως η αρρώστια μου άλλαξε τον δρόμο μήπως δεν έβλεπα – μήπως δεν τον αγάπησα ποτέ? Τελικά τι είναι αγάπη?

Έπαιξες το χαρτί Κ που απαγορεύει όλες τις σκληρές απαντήσεις και θα το έχεις συνηθίσει τόσο αυτό που μπορεί να επαναπαύεσαι. Όμως εγώ δε σε ξέρω κι εσύ δε με ξέρεις, οπότε σου λέω ότι όντως η αρρώστια σου μπορεί να σε άλλαξε. Και να σε έκανε εγωπαθή. Αλλά μπορεί να ήσουν και από πριν.

________________
7.

Λένα μου γειά σου.. Είμαι στα 28 μου και έκλεισα πέρισυ, με έναν οριστικό χωρισμό 8χρονης σχέσης, δέκα χρόνια ενεργής δράσης σε σχέσεις. Με λάθη, χωρισμούς τσακωμούς, συναισθηματικές επενδύσεις, απογοητεύσεις και κακές επιλογές. Δυο σχέσεις 2 και 8 χρόνων.
Πριν 10 μήνες γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο. Ταιριάζουμε σε όλα, θέλουμε τα ίδια πράγματα, υπάρχει χημεία, καλή και ποιοτική επικοινωνία. Μέχρι στιγμής έχει όλα όσα θέλω. Με πολύ σημαντικό πλεονέκτημα το ότι είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος μου, κάτι που βάσει της προηγούμενής μου εμπειρίας, μπήκε στη λίστα με τα συν του. Όλα υπέροχα λοιπόν, μέχρι που παρουσιάστηκε ένα σοβαρό πρόβλημα στην επιχείρηση του, που έχει να κάνει με ξαφνικές αποχωρήσεις συνέταιρων και συσσώρευση χρεών..
Σχεδιάζαμε να μείνουμε μαζί, το θέλουμε πάρα πολύ και οι δύο. Το πρόβλημά μου είναι πως αυτές τις μέρες που υπάρχουν αυτές οι εξελίξεις έχω πανικοβληθεί. Φοβάμαι μήπως μείνει άνεργος, ναι ξέρω δεν είναι ο μόνος, αλλά μετά από μεγάλη επένδυση να μείνει άνεργος και να χρωστάει κιόλας είναι κάτι διαφορετικό και σαφώς πιο σοβαρό.
Αναρωτιέμαι, είναι λογικό που φοβάμαι; Είναι εγωιστικό; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν σκέφτομαι να τον αφήσω. Τρομάζω στην ιδέα τι θα ακολουθήσει. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ ειδικά στην παρούσα φάση που χρειάζεται πολύ τη στήριξή μου.
Θα περάσω τα επόμενα χρόνια στη μιζέρια και στο άγχος; Είναι δοκιμασία; Στα καλά και στα άσχημα μαζί; Πώς κρίνεις αν μπορείς να υποστείς κάτι, πριν ακόμα έρθει;
Συμπληρωματικά να σου πω, πως δεν έχω επιδιώξει ποτέ την οικονομική ασφάλεια από τη σχέση μου, δεν αποζητώ πολυτέλειες και μεγαλεία, είμαι οικονομικά ανεξάρτητη έχω σταθερή δουλειά και προχωράω παράλληλα τις σπουδές μου.
Σ' ευχαριστώ πολύ!! –Αννα

Αν είναι ξεκάθαρο ότι δεν σκέφτεσαι να τον αφήσεις, τι είναι αυτό που θέλεις να συζητήσουμε; Να προβλέψουμε το μέλλον; Αυτός ο τομέας ανήκει στις χαρτορίχτρες.

Δέκα μήνες τον ξέρεις. Μη βιάζεσαι να προβλέψεις τα χρόνια που θα περάσετε μαζί, είτε ορθοποδήσει, είτε όχι.

Και για τέλος: μη νομίζεις ότι επειδή ήσουν δέκα χρόνια σε σχέσεις ξέρεις από σχέσεις, διότι είχες ΔΥΟ. Ακόμη πιο σημαντικό, μη νομίζεις ότι επειδή ήσουν δέκα χρόνια σε σχέσεις, έμαθες καλύτερα τον εαυτό σου. Μπορεί κάλλιστα να συμβαίνει το αντίθετο.