Μηχανισμός άμυνας... Ο εγκέφαλός σου αποβάλλει εμπειρίες κακές, ή τις αποδυναμώνει.Η συνέχειά σου θα είναι σίγουρα καλή... Ουδεν κακόν αμιγές καλού -ή αντίστροφα- λέει σοφά ο λαός...
26.7.2014 | 03:04
σημερα το βραδυ που σε ειδα...
κοντευουν 3 μηνες απο τοτε. σε βλεπω που και που τυχαια εφοσον ειμαστε στην ιδια περιοχη. ζησαμε 3 χρονια μαζι κι ομως σημερα, 3 μηνες μετα, μου φαινεσαι σαν καποιος αγνωστος. σαν να μη σε ξερω, σαν να μη ζησαμε τιποτα μαζι, σαν να ηταν μια ιστορια που την φανταστηκα μεσα στο μυαλο μου. μεχρι κι εγω, οπως με θυμαμαι οταν ημουν μαζι σου, μου φαινομαι μια αγνωστη τωρα. μου κανει πολυ εντυπωση, σαν να εισαι ενας απλος γνωστος που απλα αποφευγω να πεσω πανω του κ κανω πως δεν τον ειδα για να μη νιωσω ασχημα και αβολα. αβολα δηλαδη, γιατι ασχημα νιωθω και μονο που σε βλεπω. σας εχει συμβει ποτε? ο ανθρωπος που ησασταν μαζι χρονια να σας εχει φερθει τοσο ασχημα που να νιωθετε οτι ειναι καποιος αλλος! (και μη μου πειτε οτι ειχε δωσει δειγματα κι εγω ημουν η χαζη που δεν ειχα καταλαβει! ειναι οντως αληθεια, ειχε ασχημο χαρακτηρα, αλλα ποτε δεν περιμενα να μου φερθει τοσο ασχημα. χωρις να δικαιολογω τη βλακεια μου που εμενα-απλα ημουν ερωτευμενη) οχι εκεινος που ησασταν μαζι, καποιος εντελως ξενος. ειναι παιχνιδια του μυαλου? αμυνα? η μηπως οντως ειναι ξενος? με αρκετο φοβο, εχω καταληξει στο τριτο. κι εχω ενα κενο στην καρδια κι εναν πονο που δε λεει να περασει. μαζι με μια απορια για οσα συνεβησαν. απλα γιατι...
1
