Απ΄την καρδιά μου σου εύχομαι να έρθει η στιγμή που απλώς θα συστήνεσαι με το όνομα που θες :)
12.8.2014 | 13:45
Χθες στα Starbucks...
ζήτησα καφέ και όταν με ρώτησαν το όνομά μου, είπα αυτό που θα 'θελα πάντα να ήταν. Στο Λονδίνο, κανείς δεν παραξενεύτηκε που ηχούσε αντρικό. Έννοιωσα μια αγαλλίαση, μια ένεση αυτοπεποίθησης, μια ζεστασιά να με πλημμυρίζει σαν να με χτυπά ρεύμα και να απλώνεται η θερμότητα μέσα μου. Έννοιωσα εγώ. Ανυπομονώ να πάω πάλι για καφέ... είναι το πρώτο βήμα ψελλίσματος των λέξεων που αντηχούν μέσα μου αλλά δεν πέρασαν ποτέ τα σύνορα των χειλιών. Πώς να περάσουν το "φράχτη" άλλωστε? Θα λερωθούν απ' το κραγιόν....
1
