Πολύς λόγος έγινε για τις αυτοκτονίες, με αφορμή το θάνατο του Robin Williams.
Είναι επιλογή κάποιου ή υπαγορεύεται απ' την ψυχική του διαταραχή; Λυτρώνεσαι ή κάνεις ένα τεράστιο λάθος;
Νομίζω έχει πολύ ενδιαφέρον η γνώμη του φίλου και αναγνώστη Στέργιου Στασινόπουλου.
Πέρα όμως απ' το ενδιαφέρον που έχει θεωρώ πως είναι και πρακτικά χρήσιμη.
Μακάρι η παραίνεσή του προς αυτούς που μπορεί να έχουν αυτοκτονικές τάσεις αλλά δεν τολμούν να το πουν - και δεν τολμούν να ζητήσουν βοήθεια να εισακουστεί.
Ταυτόχρονα όμως μακάρι να διαβάσουν το άρθρο και αυτοί που δεν έχουν τέτοιες τάσεις, αλλά μπορεί να γνωρίζουν κάποιον που έχει ή θα έχει.
Δημοσιεύω παρακάτω αυτά που μας είπε ο ίδιος:
Πολλοί αναρτούν συλλυπητήρια για την τραγική αυτοκτονία ενός αγαπημένου ηθοποιού. Εγώ θα μιλήσω πολύ πιο προσωπικά και πρακτικά. Υπήρξα ο ίδιος αυτοκτονικός στο παρελθόν.
"Η αυτοκτονία συμβαίνει όταν ο πόνος κάποιου υπερνικά τους διαθέσιμους μηχανισμούς διαχείρισης του πόνου του." Και νιώθω πια περήφανος και ευλογημένος που κατάφερα να είμαι πραγματικά καλά, λαμβάνοντας όλη την απαραίτητη στήριξη και φροντίδα από ανθρώπους μου και ειδικούς.
Δεν ντρέπομαι να μιλήσω γι αυτό, ντροπή είναι να αγνοούμε πως χάνονται από δίπλα μας τόσοι άνθρωποι, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν καλά. Και να υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπονται να πουν πως σκέφτονται να αυτοκτονήσουν.
Μην ντρέπεσαι, απλά μοιράσου το με κάποιον! Γιατί αν σε κάτι μπορώ να ορκιστώ είναι πως ότι κι αν σε "πονάει" φρικτά εκείνη τη στιγμή, σίγουρα ο πόνος μπορεί να απαλύνει και κυρίως υπάρχουν τρόποι να μπορέσεις να το διαχειριστείς και να αντέξεις. Όντως εκείνη την δύσκολη ώρα δεν το πιστεύεις, οπότε το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ζητήσεις απλά βοήθεια. Και σιγά σιγά θα γίνεις καλύτερα.
Δεν έχει τόσο σημασία γιατί πονάς, είτε είναι θάνατος ή απώλεια, χωρισμός, αποτυχία, ανεργία, αρρώστια ή ψυχολογική ασθένεια. Αυτό που έχει σημασία είναι πως όντως απλά δεν έχεις τον τρόπο να το διαχειριστείς πια. Και σε αυτό θα βοηθήσουν ένας δικός σου άνθρωπος ίσως στην αρχή και κυρίως οι ειδικοί. Απλά μοιράσου το!
Θυμάμαι πολύ καλά πώς ήταν να νιώθεις ότι απολύτως τίποτα και κανείς δεν μπορεί να διορθώσει το τέλμα που εκείνη την στιγμή βιώνεις παρά μόνο η αυτοκτονία. Να μην μπορείς να σκεφτείς τίποτε άλλο παρά μόνο το πως θα καταφέρεις να "φύγεις". Όπως θυμάμαι κάποια στιγμή που η κολλητή μου με κρατούσε σφιχτά (προφανώς κατατρομαγμένη) και υπομονετικά με άκουγε και μια ήρεμη φωνή απαντούσε μέχρι να ηρεμήσω λίγο. Ή την φορά που πήρα μια καλή μου φίλη στις 5:00 το πρωί να της πω πως τέλος, "φεύγω" δεν αντέχω άλλο και μου ζήτησε απλά να συνεχίσω να της μιλάω για όση περισσότερη ώρα μπορώ.
Ή μια άλλη φορά που δεν άντεχα καν να τηλεφωνήσω σε κάποιον και απλά πληκτρολόγησα στο Google πως προετοιμάζομαι να αυτοκτονήσω, για να αρχίσω να διαβάζω αυτό www.metanoia.org/suicide και να ηρεμήσω και πάλι. Είναι όντως μια στιγμή που με όσο λίγο κουράγιο κι αν έχεις, απλά έχεις να σηκώσεις το τηλέφωνο και να το πεις. Όπως ακριβώς έκανα και εγώ για παραπάνω από μια φορά...!
Και είμαι εδώ τώρα, πραγματικά καλά, να γράφω για αυτές τις τόσο δύσκολες μέρες μου που αποτελούν ένα κομμάτι του παρελθόντος και πολύτιμο μάθημα για την ζωή που έχω μπροστά μου.
Δεν θα σου πω ψέμματα, δεν έφτιαξαν όλα μονομιάς, πήγα όμως σε κάποιον ειδικό που με την καθοδήγηση του και την προσπάθειά μου άρχισα σιγά σιγά να νιώθω καλύτερα. Κάποια από όσα σε πονούν ίσως να συνεχίζουν ακόμη, μαθαίνεις όμως να τα διαχειρίζεσαι διαφορετικά - κι έτσι βρίσκω πάλι νόημα και θέληση για ζωή.
Κι αν κάποιος που με διαβάζει τώρα δεν έχει ποτέ νιώσει έτσι -αυτοκτονικά-, αφού δώσει μια ζεστή αγκαλιά στον εαυτό του, ας περιηγηθεί στην ιστοσελίδα www.suicide-help.gr. Εκεί θα μάθεις περισσότερα για το πώς μπορείς να βοηθήσεις κάποιον από τους ανθρώπους σου, αν κάποια στιγμή το έχει ανάγκη. Και έχε τα μάτια σου και τα αφτιά σου ανοιχτά μήπως καταλάβεις πως κάποιος δίπλα σου είναι σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση.
Και κυρίως πάψε πια να νομίζεις πως είναι κάτι ασήμαντο ή κάτι ντροπιαστικό να συζητάμε για την αυτοκτονία...
*Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία: 1018.
**Ένα υπέροχο τραγούδι και βίντεο του Olafur Arnalds για τις δυσκολίες της ζωής, την ελπίδα μέσα μας και τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν!
σχόλια