________________
1.

Πολύ καλή μέρα σου Αμπα μου...
Με απασχολεί ένα θέμα πολύπλοκο το οποίο δεν έχω ιδέα αν και πως μπορώ να αντιμετωπίσω..
Βλέπεις, έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο, γύρω στα 33 ο οποίος απ'οτι έχω καταλάβει, απ'ότι φαίνεται και απ'ότι μου έχει πει έχει περάσει διάφορες ιδιόμορφες καταστάσεις..Είχε μπλέξει με ναρκωτικά , είχε φτάσει να καίει τα χέρια του με τσιγάρα και άλλα που σίγουρα δεν έχω μάθει ακόμα. Σαν άνθρωπος είναι πολύ ευαίσθητος, έχει ασχοληθεί με τη μουσική και έχει διαβάσει πάρα πολύ. Μαζί μου είναι γενικά πολύ καλός, τρυφερός και φυσιολογικός. Έχει βέβαια αντιδράσεις περίεργες ώρες ώρες (όταν ενθουσιαστεί μπορεί να φωνάξει, και γενικά έχει κάποιες απότομες και αψυχολόγητες αντιδράσεις). Επίσης τον έχουν δει σε καταστάσεις που αγχώνεται υπερβολικά και παραπάνω από το φυσιολογικό να αντιδρά σπασμωδικά, κάτι που σε μένα δεν παραδέχεται..Τον ξέρω λίγο καιρό για να μπορώ να μάθω περισσότερα αλλά γενικά δεν έχω γνώση σε τέτοιες καταστάσεις και δεν γνωρίζω αν είναι κάτι στο οποίο μπορώ να ανταπεξέλθω. Δεν θέλω να τον κάνω να μου ανοιχτεί κ μετά να τον πληγώσω αν είναι κάτι που δεν μπορώ να αντέξω. Δεν ξέρω τι να κάνω όμως, είναι σαν δύο διαφορετικά άτομα, με μένα το γλυκό αυτό πλάσμα κ γενικότερα ένα πιο δυσπροσάρμοστο..Όμως στην πραγματικότητα είναι το ίδιο άτομο, δεν μπορώ να τα διαχωρίζω..Please help.!- Σε αδιέξοδο..

Όλες οι σχέσεις έχουν τις προκλήσεις τους, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Ο καθένας πρέπει να ξέρει ποια είναι τα όρια του, να μπορεί να τα περιφρουρεί και να προστατεύει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει μερικές φορές να εγκαταλείπει το πεδίο επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Δεν μπορεί να ξέρει από πριν τι δε θα αντέξει, αν και για τα περισσότερα θα έπρεπε να ξέρει.

Η ιστορία του φίλου σου είναι δικιά του. Όσο δεν προσπαθείς να τον γιατρέψεις ή να κάνεις τη νοσοκόμα... είναι δική σου απόφαση. Όμως γιατί ρωτάς άσχετους; Επειδή δεν ξέρεις από αυτές τις καταστάσεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνεις έτσι. Κάτσε και διάβασε.

________________
2.

Κάποιος έτρωγε ένα σάντουτς αλλά χόρτασε και δεν ήθελε να το τελειώσει. Βλέπει έναν επαίτη και του λέει 'Θέλεις το υπόλοιπο σάντουιτς;'. Ο επαίτης απάντησε 'Για δώσε λίγο να δοκιμάσω, να δω αν μου αρέσει.'

Η κοπέλα μου ήταν παρούσα και το μετέφερε στην παρέα, όπου και ακούστηκαν τα εξής σχόλια:
'Καλά, αν μου απαντούσε εμένα έτσι, θα του είχα πετάξει το σάντουιτς στο κεφάλι. Δεν φτάνει που του προσφέρεις φαγητό, το δοκιμάζει να δει αν του αρέσει κιόλας.'
'Δηλαδή το ότι πάει να κάνει φιλανθρωπία με τα αποφάγια, δεν το εξετάζεις καν. Αν ήθελε να προσφέρει, ας αγόραζε ένα καινούριο σάντουιτς.'
'Μα το υπόλοιπο σάντουιτς τι να το κάνεις; Να το πετάξεις; Κρίμα να πετάμε το φαγητό. Καλύτερα να το δώσεις στον επαίτη, από το να το φάνε οι γάτες στα σκουπίδια.'
'Αν δεν ήθελε να το πετάξει, ας το κράταγε στην τσέπη να το φάει αργότερα, που θα πεινούσε ξανά'.
Ποιά είναι η γνώμη σας, Λένα;- Νίκος

Ότι αγαπάς τους συνανθρώπους σου όταν τους δίνεις αυτό που χρειάζονται, όχι όταν δίνεις αυτό που δεν χρειάζεσαι πια εσύ.

________________
3.

Βρε Α,Μπα... που αρχιζει κ που τελειωνει η αξιοπρεπεια σ έναν ανθρωπο ? Ποτε ξεπερνας τα ορια της αξιοπρεπειας κ γινεται εγωισμος ? κ πως μπορεις ν αποφυγεις την παγιδα να μεινεις εντελως
μονος , λογω αξιοπρεπειας ?- Sasalou

Αξιοπρέπεια είναι η αγάπη του εαυτού. Εγωισμός είναι η αγάπη του εαυτού πάνω από όλους τους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχει όριο στην αξιοπρέπεια, και αν υπάρχει, δεν συνορεύει με τον εγωισμό. Αν νιώθεις ότι κινδυνεύεις να μείνεις μόνος, δεν είναι η «αξιοπρέπεια» που θέτει τον κίνδυνο. Κάποια άλλη λέξη θα ταιριάζει καλύτερα.

________________
4.

Αγαπητή Α, μπα,
Είμαστε δύο δεκαεφτάχρονες μαθήτριες, ερωτευμένες με το φιλόλογο τους. Συμβαίνει συχνά μαθήτριες να ερωτεύονται καθηγητές τους αλλά στην περίπτωση μας, τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα.
Μιλάμε συνεχώς για αυτόν, αναπαράγουμε τα λόγια και τις εκφράσεις του, ζηλεύουμε παθολογικά την κοπέλα του, η οποία παρεμπιπτόντως είναι πρώην μαθήτρια του, γεγονός που δεν βοηθάει καθόλου γιατί νιώθουμε ότι έχουμε ελπίδες. Βέβαια, κατανοούμε πόσο καταστροφική κατάσταση μπορεί να είναι αυτή(έλλειψη συγκέντρωσης στο μάθημα, υπερβολικό facebook stalking). Τουλάχιστον, επιδρά θετικά στο διάβασμά μας. Διάβαζουμε για να είμαστε οι τέλειες μαθήτριες του. Ο συγκεκριμένος καθηγητής είναι 30, όμορφος, έξυπνος και με χιούμορ, σε αντίθεση με τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μας. Δεν πρόκειται να του πούμε ή να του δείξουμε πως νιώθουμε. Θέλουμε απλά να μας πεις, ποια η γνώμη σου για τέτοιου είδους σχέσεις.
-Iron&Wine

Χαίρομαι πολύ που δεν σκοπεύετε να κάνετε γνωστά τα συναισθήματά σας. Αν δεν σκοπεύετε να του πείτε ή να του δείξετε πώς νιώθετε, και αν σας περάσει μέχρι να τελειώσετε το σχολείο ή έστω όταν το τελειώσετε, η γνώμη μου είναι ότι δεν είναι «κάποιου είδους» η σχέση, διότι δεν πρόκειται για σχέση. Είναι μια προβολή που έχετε κάνει και οι δύο προς έναν άγνωστο, προβάλλοντας πάνω του όλα τα χαρακτηριστικά που (νομίζετε) ότι θα θέλατε να έχει ένας άντρας. Σας γοητεύει η εξουσία που έχει. Η εξουσία γοητεύει σε όλες τις ηλικίες, αλλά στη δική σας, που είναι γεμάτη με προσδοκίες και άλυτες απορίες και απροσπέλαστες επιθυμίες, η εξουσία είναι σχεδόν μυθική.

Αντιμετωπίστε αυτό που πάθατε με τον δάσκαλο ως αυτό που είναι: ως μια φαντασίωση, ένα ταξίδι δικό σας προς τον ιδανικό άντρα. Δεν έχει να κάνει με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, είναι δικιά σας ιστορία. Δεν πρόκειται να σας κάνει κακό μια υποθετική ιστορία, ειδικά αν έχετε γίνει πολύ καλές μαθήτριες. Κάτι θα σας μείνει στο τέλος.

________________
5.

Αγαπητή α μπα μου,
διαβάζω καιρό τη στήλη και ορισμένα με έχουν βοηθήσει να λύσω μερικά θεματάκια μου. Ωστόσο ένα εδω και κανένα μήνα περίπου με βασανίζει συνεχώς. Η ιστορία είναι κάπως έτσι.
Έκανα αίτηση σε ένα γραφείο για προώθηση προιοντων και είπα και σε μια κολλητή μου να κάνει και πήραν αυτήν και όχι εμένα. Απο τότε νιώθω διαφορετική απέναντί της,σαν φταίει(που ξέρω ότι δε φταίει),σαν να μου πήρε τη μπουκιά μέσα απο το στόμα.Θα μου πεις συμβαίνουν αυτά και έτσι είναι η ζωή αλλά 'εφαγα άσχημη κατραπακιά. Τέλος πάντων,σήμερα που ήμασταν όλη η παρέα για καφέ συνειδητοποίησα ότι νιώθω πως δεν έχω κάτι άλλο να τους δώσω αλλά ούτε και να πάρω(κάνουμε παρέα απο γυμνάσιο αλλά κυρίως λύκειο)και πως δε τους θέλω άλλο.δε ξέρω πως μου προέκυψε αλλά νιώθω ότι ή εγώ απομακρύνομαι ή αυτοί από εμένα αλλά από την άλλη δεν έχω όρεξη να το συζητήσω παραπάνω. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να ζω για τους άλλους και να φαίνομαι η υπερβολική,η κολλημένη ενδεχομένως και η περίεργη..Συνειδητοποίησα επίσης ότι με εκνευρίζει αρκετές φορές αυτή η φίλη μου για διάφορα που λέει και κάνει.Και αρχίζω να σκέφτομαι όλο και πιο πολύ,όλο και πιο έντονα το να φύγω απο Ελλάδα να ξεφύγω απο τη σταθερή μου αξία και να πάω κάπου μόνη μου,ανεπηρέαστη απο όλους και να τα βγάλω πέρα.Και να δώσω βάση σε εμένα επιτέλους!Εδώ όμως πάει ένα άλλο θέμα επειδή τα βλέπω όλα άσπρο μαύρο ή θα πρέπει να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο ή θα πρέπει να ξεκόψω μία και καλή..- χαμένο παρθενάκι

Επειδή σε κούρασαν οι φίλοι σου η λύση είναι να πας στο εξωτερικό;

Αν βαρεθώ το χαρτί υγείας που πουλάει το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου, να πάω να ανοίξω εργοστάσιο χαρτοποιίας;

Τώρα νομίζω ότι καταλαβαίνω γιατί μπορεί να σε λένε υπερβολική. Συγνώμη, δεν ήθελα να ρίξω αλάτι στην πληγή.

Αν σου φταίνε όλοι οι άλλοι, ανεξαιρέτως, το πιο πιθανό είναι ότι δε φταίνε ΟΛΟΙ οι άλλοι. Αν μπούχτισες – μοιάζει σα να μπούχτισες – άλλαξε τη ζωή σου. Η αλλαγή δεν προϋποθέται απαραίτητα να τους βγάλεις όλους σκάρτους.

________________
6.

Ρε συ Α, μπα,

Τη μια σκέφτομαι οτι ειμαι πολύ ανωριμη κ οτι ασχολούμαι συνεχεια με την πάρτη μου, οτι ειμαι τελειομανης και αυτοπεριοριζομαι.. Μετα σκέφτομαι να τα δω πιο χαλαρά τα πράγματα, με λιγότερη αναλυση, οτι δεν μπορούμε να τους έχουμε όλους ικανοποιημενους κλπ κλπ.

Εχω παραδεχτει στον εαυτό μου ότι θέλω να τα κανω ολα τέλεια και να είμαι η καλύτερη όλων. Προφανώς και δε γίνεται οπότε μου πέφτει η αυτοεκτίμηση. Και γενικά το μυαλό μου εχει καβαλήσει την τραμπαλα του ζενίθ και του ναδίρ με αποτέλεσμα λάθος επιλογές και άνοιγμα σε ανθρώπους που με πατησαν κατω (και συνειδητοποιηση με αρκετή καθυστέρηση).

Οι πολυ δικοί μου άνθρωποι έχουν αντιληφθεί πολύ "στρογγυλά" την κατάσταση και η μάνα μου εχει απηυδήσει. Μου τα χώνει αλλά επειδή είναι η μάνα μου κι επειδή είμαι τρομερά εγωιστρια με χτυπάει στην αντίδραση.

Ρίξε άμα θες λιγη χολή να ισιωσω. Και αμα έχεις καμιά ιδέα για επίλυση της βλακειας μου, ακούω.

Υ.γ. οχι δεν είμαι 16. 26 ειμαι.- μπαρουφ

Δεν έχω κίνητρο ή λόγο να ρίξω χολή, όπως δεν έχω λόγο να θέλω να σε «ισιώσω». Επίσης, δεν έχω την ικανότητα να σου λύσω οποιοδήποτε πρόβλημα, ούτε το πρόβλημα κάποιου άλλου, οποιουδήποτε άλλου.
Αν θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου, δεν πρέπει να βασίζεσαι στη μαμά σου, ούτε σε οποιονδήποτε άλλον. Η μαμά σου δεν έχει ιδέα τι πρέπει να σου πει και πώς να σε χειριστεί. Στην χειρότερη περίπτωση, μπορεί να τροφοδοτεί τον εγωισμό σου.

Ρωτάς πώς μπορείς να αλλάξεις χαρακτήρα; Αυτό δεν γίνεται με συμβουλές. Η ενημέρωση θα σε βοηθήσει, αλλά αν το εννοείς ότι θέλεις να «λύσεις τη βλακεία σου» αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας ειδικός.

________________
7.

... γιατί πρέπει να είναι TOΣΟ δύσκολο να γίνεις κοινωνικά αποδεκτή, εάν δε θες να κάνεις παιδιά; (εννοείται ότι μιλάω σε γένος θηλυκό, ο νοών, νοείτω..)

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να χωνέψει κανείς γύρω μου, το γεγονός ότι είμαι 38 ετών, έχω σύντροφο (ή ίσως κάποια στιγμή και να μην έχω), αλλά δεν επιθυμώ (από μικρή στην πραγματικότητα) να αποκτήσω παιδιά.
Ούτε η επιτομή του εγωισμού θέλω να πιστεύω ότι είμαι, ούτε κοιτάζω μόνο την καλοπέρασή μου. Πάντα είχα σχέσεις, μακροχρόνιες ή όχι, και από αυτές πάντα όλοι περίμεναν να παντρευτώ ή/και να αποκτήσω παιδιά, κάτι που δε συνέβη, δεν επιδίωξα δε με απασχόλησε ή απλά ρε γαμώτο, ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ.

Σπούδασα, εργάστηκα και εργάζομαι, είμαι ευχαριστημένη, επιδιώκω να είμαι αυτάρκης, ειδικά σε τέτοιες εποχές, μου αρέσει να γράφω και το κάνω (και, παρεμπιπτόντως, εκτιμώ πολύ τη γραφή σου, αγαπητή α, μπα), αλλά έχω κουραστεί να αποκρούω. Ακόμη και από φίλους που με ξέρουν πολλά χρόνια ακούω αυτό το «κάνε ένα παιδί, μετά θα είναι αργά, θα το μετανιώσεις, θα μείνεις μόνη, θα πεθάνεις μόνη, χωρίς να αφήσεις κάτι πίσω σου». Και με τρομάζουν, φυσικά με τρομάζουν. Τους έχω πει τόσες φορές, ότι ναι, φυσικά και με απασχολούν πολλά τέτοια υπαρξιακά κι ακόμη περισσότερα, αλλά το να βγάζουν άλλοι συμπεράσματα ή χρησμούς για τη ζωή μου πριν από μένα, είναι λίγο ενοχλητικό, όσο να πεις!

Γιατί οι άνθρωποι θέλουν τόσο επίμονα να ασκούν επιρροή επάνω μας;

Να πάω σε τελικά κανά ψυχίατρο ρε Α, μπα;;; Θενκ γιου... -μουσουτου

Αν θέλεις να πας σε ψυχίατρο, να είναι για να ξέρεις τι να απαντάς σε όσους σου ζαλίζουν τον έρωτα με τις απόψεις τους, όχι επειδή δεν θέλεις παιδιά.

Αν και πρόκειται για μια αυστηρά προσωπική επιλογή του καθένα μας το αν θέλει παιδιά ή όχι (ή πόσα, ή πότε) το εξής είναι ξεκάθαρο: η κοινωνία πιστεύει ότι η αναπαραγωγική ικανότητα της κάθε γυναίκας ξεχωριστά είναι δημόσιο θέμα και ως εκ τούτου, όλοι έχουν δικαίωμα να επέμβουν.

Μια γυναίκα δεν είναι απλά μια γυναίκα – σε καμία περίοδο της ζωής της. Δεν αντιμετωπίζεται ως ένας ολοκληρωμένος, αυτόνομος άνθρωπος, άσχετα με τις επιλογές που κάνει. Είναι κορίτσι. Είναι μαθήτρια. Κόρη. Αδερφή. Φοιτήτρια. Σύζυγος. Και μετά, το υπερατού: μητέρα. Γιαγιά.

Ακόμα και οι ίδιες οι γυναίκες, όταν επιχειρηματολογούν –νομίζουν- υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων, αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν: τι θα έλεγες αν αυτή η γυναίκα ήταν η μητέρα σου/κόρη σου/θεία σου;
Γιατί είναι αυτός ο τρόπος για να στενοχωρηθεί κάποιος όταν μια γυναίκα υποφέρει; Γατί πρέπει να προβάλλουμε το ρόλο της για να φανεί πόσο σημαντική είναι; Ως άνθρωπος –σκέτος- δεν είναι αρκετά σημαντική;

Όπως φαίνεται, όχι. Η γυναίκα αποκτά υπόσταση όταν εκπληρώνει έναν ρόλο ως θεία/κόρη/σύζυγος/μητέρα κάποιου, κυρίως κάποιου άντρα. Οπότε, μια γυναίκα που είναι σε αναπαραγωγική ηλικία, έχει περάσει από τα γνωστά στάδια κόρης/αδερφής και δεν μεταμορφώνεται σε σύζυγο/μητέρα, είναι πάνω κάτω μια ανωμαλία, ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα που δεν κατατάσσεται κάπου, ένα ξένο σώμα, και αντιμετωπίζεται ως κάτι επικίνδυνο, όπως μια αρρώστια.

Αυτή είναι η γνώμη μου. Τώρα εσύ μπορείς να το αντιμετωπίσεις αυτό με διάφορους τρόπους. Να ξέρεις ότι όσο φαίνεται να μην είσαι σίγουρη, τόσο μεγαλύτερες επιθέσεις θα δέχεσαι προκειμένου να συμμορφωθείς με το ρόλο που σου αρμόζει.