O Δημήτρης Τσακούμης χτες έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο στη στήλη του IMAGE MAKER. Πολλοί θεώρησαν ότι ο συντάκτης έβγαλε χολή, είχε προσωπικά με την Αντζελίνα κλπ. Άλλοι βρήκαν σημεία του άρθρου εξαιρετικά ρατσιστικά, πράγμα κατανοητό μιας και απ' την ανάλυσή του απουσίαζε όχι μόνο η πολιτική ορθότητα, αλλά και το τακτ.
Στην πραγματικότητα, ο Τσακούμης στη στήλη του αναλύει απ' την σκοπιά του image making την "μάρκα" δημοσίων προσώπων, και σκάβει κάτω απ' την επιφάνεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υποστήριξε ότι κάτω απ' το χαμογελαστό πρόσωπο μιας χαρούμενης οικογένειας που κάνει φιλανθρωπίες και ζουζουνίζει ευτυχισμένη προσφέροντας αγάπη, υπάρχουν μελετημένες κινήσεις στρατηγικής και μάρκετινγκ για να δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο προφίλ.
Δεν ήταν τα πρόσωπα δηλαδή σημαντικά για τον συντάκτη, αλλά η διαδικασία του επικοινωνιακού τους φέρεσθαι.
Δεν συμφωνώ μαζί του, αλλά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια. Είναι γεγονός ότι το προφίλ της Τζολί ήταν αυτό της αμφισεξουαλικής γκοθούς που φιλιόταν με τον αδερφό της, έπινε αίμα και τα έφτιαχνε με δεσμευμένους και τους χώριζε. Ξαφνικά όμως, κι ενώ ήταν μισητή, άρχισε να υιοθετεί φτωχά παιδιά και να κάνει φιλανθρωπίες και το ίματζ της άλλαξε τελείως. Ακόμα και να υπονοήσει κανείς ότι αυτό έγινε για λόγους μάρκετινγκ θεωρείται ιεροσυλία.
Από κει και πέρα όμως, να η δική μου γνώμη: Ακόμα και μελετημένο να είναι, χαίρομαι γι' αυτό. Αν το τίμημα του ότι βοηθάει παιδιά, δίνει άπειρα λεφτά σε φιλανθρωπίες και μιλάει δημοσίως για σημαντικά θέματα είναι πως γίνεται αγαπητή σε μερίδα του κόσμου "κοροϊδεύοντάς τους", ε, ας είναι! Στο γάμο τους, επίσης, θεωρώ πως έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, ακόμα κι αν είναι για τα μάτια του κόσμου (πράγμα που δεν μπορούμε να ξέρουμε έτσι κι αλλιώς).
Ο Τσακούμης δεν τα έχει προσωπικά μαζί της και αναλύει με τρόπο εξαιρετικά χύμα και προβοκατόρικο το φαινόμενο των σελέμπριτι, όμως δε μπορώ να συμφωνήσω μαζί του σε διάφορες απ' τις μάλλον προσβλητικές εκφράσεις του, αλλά ούτε και στο θέμα των "φτηνών εργατικών χεριών" των παιδιών της. Και επίσης, δεν συμφωνώ καθόλου στο θέμα της "εκκεντρικής μαστεκτομής". Δε νομίζω πως η θεωρούμενη πιο σέξι γυναίκα του πλανήτη θα έκοβε τα στήθη της για πλάκα, ή αν δε γνώριζε πως μόνο έτσι θα μπορούσε να προστατευτεί απ' τον κατά πάσα πιθανότητα επερχόμενο καρκίνο.
Δεν μπορεί κανείς να ξέρει με τόση σιγουριά αν η Τζολί απ' όταν έγινε μητέρα "υποκρίνεται την καλή" για να την συμπαθήσουμε. Η μητρότητα αλλάζει τον άνθρωπο -προς το καλύτερο, έτσι κι αλλιώς- και εικάζω πως πανδιάσημοι και πάμπλουτοι μέγκασταρς όπως είναι η Τζολί κι ο Πιτ δεν έχουν και τόση ανάγκη για επικοινωνιακά κόλπα. (Εκτός αν είναι ανασφαλείς και δυστυχισμένοι με τις ζωές τους, πράγμα που μόνο ένας ψυχοθεραπευτής που θα τους εξέταζε θα μπορούσε να πει.)
Το LIFO.gr δημοσίευσε το άρθρο επειδή σέβεται την ελευθερία της γνώμης των συνεργατών του. Δε σημαίνει ότι όλοι συμφωνούμε πως η Τζολί είναι "κακιά", όπως και τώρα που δημοσιεύω το δικό μου, δε σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι συμφωνούν μαζί μου πως η Τζολί είναι γαμάτο άτομο.
Καλώς ή κακώς, ποτέ δε θα μάθουμε τι περνάει πραγματικά απ' το μυαλό τους, οπότε το να τσακωνόμαστε γι' αυτά δεν έχει κανένα νόημα. Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, κι εγώ -φύσει αισιόδοξος και καλοπροαίρετος μέχρι αφέλειας- εικάζω ότι η αγάπη σ' αυτήν την οικογένεια, παρ' ό,τι ελαφρώς ασυνήθιστη, είναι γνήσια και δυνατή.
==
[+] Μια επιστολή απ' την αναγνώστρια Αγγελική Γκάτζια:
Αγαπητέ Άρη,
Αυτό που εκτιμούν χιλιάδες φανατικοί αναγνώστες της lifo,κατά την άποψή μου, είναι ο ηθικός μανδύας με τον οποίο διαπραγματεύονται και παρουσιάζονται όλα τα θέματα, (ιδιαίτερα τα περισσότερο ευαίσθητα), η ουσιαστική υποστήριξη σε κοινωνικές ομάδες που την χρειάζονται περισσότερο, με απλή και αληθινή γλώσσα και όχι με λογοκριμένα κλισέ, και τέλος η απουσία «οφθαλμοπορνείας» σε τραγικά συμβάντα. Ακόμα και το καυστικό χιούμορ και η σάτιρα που γίνεται σε κάποιες στήλες, είναι πάντοτε προσεκτικά και αξιοπρεπώς διατυπωμένα χωρίς να καταντούν ξεκατίνιασμα.
Για να μην μακρυγορώ, θα ήθελα να εκφράσω την ένστασή μου αναφορικά με το κείμενο που αναρτήθηκε χθες με τίτλο «Πόσο αηδία είναι το νυφικό της Αντζελίνα Τζολί (κι αυτή η ίδια)».
Φυσικά και δεν θα εκθέσω την άποψή μου για την Τζολί γιατί δεν ενδιαφέρει κανέναν στον πλανήτη η δική μου άποψη για την συγκεκριμένη κοπέλα.
Αν προσπεράσω την εντελώς την ευτελή γλώσσα που χρησιμοποιείται στο κείμενο («αηδία». «ξερνάω» κτλ) , που την προσπερνάω, δεν μπορώ παρά να είμαι σοκαρισμένη από τον ρατσισμό που εκφύεται από το κείμενο προς όλες τις κατευθύνσεις και κοινωνικές ομάδες. Το κείμενο είναι ένα ρατσιστικό μανιφέστο και από ό,τι είδα φευγαλέα στα σχόλια, εμείς ασχολούμαστε για το αν μας άρεσαν τα ζωάκια και τα λουλουδάκια που είχε επάνω το νυφικό.
Παραθέτω παρακάτω χαρακτηριστικές εκφράσεις από το ρατσιστικό κρεσέντο του συντακτη ο οποίος εκτός από το γεγονός οτι αναφέρεται με ειρωνεία και απόλυτη έλλειψη σεβασμού σε κοινωνικές ομάδες όπως τα παιδιά του τρίτου κόσμου, τους ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα, τους ανθρώπους που έχουν κάνει μαστεκτομή ή γενικότερα που έχουν ακρωτηριαστεί για λόγους υγείας, τους ομοφυλόφιλους (ή αμφιφυλόφιλους) , τολμά επίσης να αναφέρεται με εξοργιστική ελαφρύτητα σε παγκόσμια προβλήματα όπως είναι η παιδική εργασία.Δεν ξέρω τι από όλα αυτά είναι πιο εξωφρενικό, ειδικά αν προσθέσουμε και την αναφορά στο χρώμα του δέρματος των παιδιών και φυσικά δε, το slut-shaming!!
«πιο πολλά υιοθετημένα με τα πιο πολλά χρώματα»,
«πολύ σεξ»
«μοναξιά, κατάθλιψη,»
«μάλλον εκκεντρική μαστεκτομή»
«φτηνά εργατικά χέρια των παιδιών της»
«δηλωμένα ομοφυλόφιλη -αλλά μόνο για μερικές βδομάδες»
«της έδωσαν, πέρα από κάθε επιφύλαξη, παιδιά για υιοθεσία, έστω και με τις «χαλαρές» διαδικασίες»
Δεν γνωρίζω τον συντάκτη του κειμένου (ας με συγχωρέσει γι αυτό), γνωρίζω όμως εσένα και όφειλα να μοιραστώ μαζί σου την απογοήτευσή μου γι αυτό το κείμενο που πληγώνει ανθρώπους τα δικαιώματα των οποίων η lifo έχει προσπαθήσει επανειλημμένα να προασπίσει μέσα από τα κείμενά της.
Δεν θα ήθελα να μιλήσουμε για την ελευθερία του λόγου και την δημοκρατία, θεωρώ αυτονόητο οτι ο καθένας μπορεί να εκφράζει την άποψή του, αλλά η δική μου άποψη είναι οτι το μήνυμα χαρακτηρίζει το μέσο και όχι το μέσο το μήνυμα. Εκτιμώ λοιπόν, οτι η lifo δεν θα ήθελε ούτε για αστείο να αναπαράγει τέτοιου είδους μηνύματα και θεωρώ επίσης ως δεδομένο οτι δεν έχει την ανάγκη, ή δεν θα υπέπιπτε ακόμα και αν την είχε, στο ατόπημα να προσελκύσει περισσότερα «κλικ» αναρτώντας ένα τόσο προκλητικό κείμενο.
Δεν υπονοώ οτι συμφωνείς με τις απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο, δεν υπονοώ οτι έγινε σκόπιμα, δεν υπονοώ οτι είσαι υπεύθυνος για όλες τις απόψεις που εκφράζονται στην lifo,δεν υπονοώ οτι πρέπει να κάνεις κάτι συγκεκριμένο για το θέμα αυτό, δεν υπονοώ τίποτα παραπάνω από αυτά που γράφω.
Δεν είναι κανείς μας αλάνθαστος, αλλά είναι τόσο όμορφο να συνάπτουμε σχέσεις (ακόμα και ηλεκτρονικές) που να βασίζονται στην ειλικρίνεια, δεν νομίζεις? :)
Με εκτίμηση,
Αγγελική Γκάτζια
σχόλια