ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φίλοι στο γυμνάσιο.Με ερωτεύτηκες χωρίς να το ξέρω και σταμάτησες να μου μιλάς για ενα λόγο μηδέν.Μου ξαναμιλησες, μου ανοίχτηκες, σε ερωτεύτηκα εξαρτημένα.Στο λύκειο συντινίστηκαν οι έρωτές μας και περάσαμε δύο υπέροχουν μήνες. Χωρίσαμε όταν σταμάτησες (ξανά)να μου μιλάς.Αρρώστησα.Πέθανα. Μεγάλωσα απότομα για να αντέξω. Μόλις σε ξεπέρασα (πανεπιστήμιο πλέον σε αλλες πόλεις) άρχισες τις απολογίες και τις συγνώμες. Με τον επαγγελματικο τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις για μένα. Οκτώ χρόνια μετά , ξανά εξομολογήσεις , υποσχέσεις, "υποφέρω" κλπ.Συζω σε σοβαρη σέση, φεύγεις Γερμανία για μεταπτυχιακό. Επιστρέφεις ένας ξένος, εγω μόνη ξανα και μου λείπεις, μου εχεις λείψει του θανατά. Προχθες που φιληθήκαμε μετά από 15 χρόνια το ένιωσα σε όλο μου το σώμα. Έκαιγα για σενα.Ήθελα να σε φάω όπως μια νεράιδα θα έτρωγε ένα συννεφο και μια όρκα το πλαγκτον συγχρόνως. Το ίδιο κι εσυ.Δεν είμαι τρελή. Μη με φρενάρεις.Πρέπει να έρθεις σε μένα. Πρέπει να σε νιώσω στ' αλήθεια.Πρέπει να γίνουμε ένα μια φορά. Και μετά τράβα στην κωλογερμανία σου. Αφέσου γιατί αυτή τη φορά θα σε τσιμεντώσω κακομοίρη.