ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από το λύκειο ήξερα περίπου σε ποιόν κλάδο ήθελα να κινηθώ και μέχρι να τελειώσω την τρίτη λυκείου είχα αποφασίσει ακριβώς σε ποιά σχολή θέλω να είμαι. Πέτυχα το στόχο μου, πέρασα στη μοναδική σχολή που δήλωσα. Τώρα που την τελειώνω ήρθα στην Αθήνα, γιατί το αντικείμενό μου δεν έχει μέλλον στην επαρχία. Είχα την εντύπωση ότι είχα αρκετούς φίλους εδώ και κάποια άτομα που γνωριστήκαμε τυχαία σε άλλη πόλη. Γενικά, πίστευα πως δεν θα είμαι μόνη μου. Το να έρθω εδώ ήταν μεγάλο όνειρο, όσο χαζό κι αν ακούγεται, γιατί έχεις πολλές επιλογές, τόσο από άποψη εκπαίδευσης, που με ενδιέφερε περισσότερο, όσο και από έξοδο, κάτι που στην παρούσα φάση είναι δευτερεύον για μένα, ωστόσο ισχύει. Τελικά, νομίζω πως πνίγομαι στη μοναξιά της πόλης..ή και στη δικιά μου! Δεν ξέρω κανέναν επί της ουσίας! Βγήκα 2-3 φορές μόνη μου και εμφανίστηκαν όλοι οι "προστάτες" να πουν ότι στην τελική μια κοπέλα που βγαίνει μόνη της σίγουρα ψάχνεται. Όχι, δεν είναι πάντα έτσι. Μπορεί να βγαίνει από επιλογή ή μπορεί να μην έχει άλλη επιλογή. Έχω αρχίσει να θέλω να φύγω, αλλά...τα όνειρά μου; Η Αθήνα είναι ένα μέρος που πρέπει να κάνω στάση. Πόσο θα κρατήσει η περίοδος προσαρμογής; Πόσο δεν θα έχω άνθρωπο εδώ; Είναι δύσκολο ρε γαμώτο. Φεύγεις από ένα μέρος για να σπουδάσεις και εκεί που έχεις χτίσει μια ζωή πρέπει πάλι να τ' αφήσεις για να πας κάπου αλλού. Και τώρα τι θα γίνεται; Θα χάνω όλους τους φίλους μου έτσι; Τόσο αβίαστα; Και πως κάνεις νέες παρέες; Μια φορά έκανα το πρώτο βήμα να πιάσω κουβέντα σε ένα παιδί στη μπάρα και μου λέει "Έχω κοπέλα". Ηρεμήστε. Η απλή συζήτηση έχει διαφορά από το πέσιμο. Τι να πω... ελπίζω να κάνω παρέες κι εδώ κάποια στιγμή, σύντομα. Είμαι ένα βήμα πριν φρικάρω.