ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογούμαι αγανακτισμένη γιατί δεν έχω μπορέσει να ξεκολλήσω ακόμα από αυτό το σπίτι όπου ακολουθούνται τριτοκοσμικά πρότυπα κι η μόνη έγνοια που μας παίρνει να έχουμε είναι τι θα φάμε, αν θα φάμε, τι θα ψωνίσουμε, τι θα κλ@σουμε κτλ. Ζω σε μια τρύπα με την οικογένεια κι ο καθένας τη δική του γκρίνια κάθε μέρα, για το κράτος, για τα λεφτά, για όλα. Αυτά ρε φίλε δεν αλλαζουν, άρα μην τα συζητάς, μου έχεις σπάσει τα νεύρα, άσε που μου υπενθυμίζεις ότι δεν έχω καταφέρει να βρω δουλειά εδώ και χρόνια -κι όταν σου λέω για δουλειά "στον τομέα μου", με περιγελάς και μου λες "ναι αλλά πρεπει και να φάμε"!Ξέρεις τι; Προτιμώ να ψοφήσω από τη στεναχώρια και σύντομα, ελπίζω να γίνει γιατί δε βλέπω να γίνεται κάτι άλλο. Από το να ζω μέσα στη γκρίνια, τη γρουσουζιά, τη χωριατιά, τη μικροαστίλα και την κακογουστιά, ναι ρε, είμαι αδύναμη το παραδέχομαι, καλύτερα να πεθάνω! Σας βαρέθηκα καθίκια, μου τρώτε τη ζωή και αλλοιώνετε τους λόγους ύπαρξής μου...Κι όποιος λέει ότι το χρήμα δε φέρνει την ευτυχία, να ξέρει οτι σίγουρα αποτρέπει τη δυστυχία, γιατί αν είχα ένα κεφάλαιο μικρό, θα έκανα ένα καλό για την ψυχική μου υγεία και θα έφευγα για να μην τους ακούω και να μην τους βλέπω κάθε μέρα. Αντ'αυτού, χαπακώνομαι κιόλας τους τελευταίους μήνες. Το περιβάλλον μου με σκοτώνει κι η σωτηρία δεν περνάει από το χέρι μου. Η επιβίωσή μας μόνο,περνάει από ένα πορτοφόλι. Γαμώ τη ζωή μου.