________________
1.

Καλησπερα αν και κοινη ερωτηση (εδω μεσα) για επιβεβαιωση θα ηθελα να την κανω ξανα...ειμαι με ενα αγορι λιγο διαστημα ειναι μακρυα μου ημαστε συνομιλικοι 24 χρονων-wondergirl

Αυτό δεν είναι ερώτηση, είναι δήλωση. Υποψιάζομαι ποια είναι η ερώτηση: «τι θα γίνει στο μέλλον;» ή ακόμα πιο συγκεκριμένα «αξίζει να χάνω τον χρόνο μου με κάποιον που είναι μακριά ή καλύτερα να έχω κάποιον κοντά μου για να κάνω όσο λιγότερες θυσίες γίνεται;» Πολλά μπορεί να κάνει το 'Α μπα', αλλά το μέλλον δεν μπορεί να το δει. Γι' αυτό υπάρχουν τα ζώδια.

________________
2.

Γνωρισα ενα παιδι στη δουλεια . Αρχικα ηταν ανοιχτος ερχοταν σ το γραφειο μου για κουβεντα κλπ ενω επειδη μεναμε κοντα μου ζητησε να κανονισουμε και το προγραμμα μας ετσι ώστε να πηγαινουμε και να γυρναμε με το ιδιο λεωφορειο. Οταν ανοιχτηκα κι εγω πιο πολυ βγηκαμε εν μεσω πολλων αρνησεων του μονο 2-3 φορες σε 6 μηνες και έδειχνε να περναει καλα συζητωντας ασχετα θεματα μονο τη μια. Στη συνεχεια ομως σταματησε να με συνανταει στο γραφειο πολύ και αρχισα να του ζηταω να παμε εξω κλπ άρχισε να κλεινεται .Σταματησε να ερχεται για κουβεντα στη δουλεια αλλα και στο λεοφορειο αλλάζοντας κατα πολύ το ωραριο του. τωρα στο λεωφορειο καποιες φορες μου γυρνα ακομα και την πλατη τις ελαχιστες στιγμές που συναντιομαστε τυχαία ενω σπανια θα ξεκινησει πρωτος μια συζητηση.παρολα αυτα οταν με βλεπει ειναι ευγενικος και δειχνει σαν να λυπαται γι ο,τι εγινε. Μήπως είναι η ιδεα μου? (να αναφέρω ότι ειμια κι εγω παιδί :D ) ΤΟν σκεφτομαι συνεχεια ακομα αλλα πλεον με μια στεναχωρια. Τι εγινε πηγε κατι στραβα ή στραβά κατάλαβα από την αρχή? πως ξεπερνάω κατι τετοιο?- Υποφέρων

Πότε θεωρείς ότι άρχισε να πηγαίνει «στραβά» η ιστορία; Νομίζω ότι θα διαφωνούσαμε σ' αυτό το θέμα. Αν κάποιος αρνείται να βγει μαζί σου και δέχεται μόνο μετά από πίεση, με συχνότητα 2-3 φορές μέσα σε 6 μήνες, ενώ δείχνει να περνάει καλά μόνο τη μία, το πράγμα έχει ήδη «πάει στραβά». Νομίζω ότι πόνταρες υπερβολικά πολλά σε κάποιον που ερχόταν στο γραφείο σου για κουβέντα. Δεν υπάρχει κάτι για να λυθεί γιατί δεν υπήρξε κανένα μπλέξιμο. Φυσικά και είναι ευγενικός. Τι έχετε να χωρίσετε;

Κάτι τέτοιο ξεπερνιέται όπως δημιουργείται. Μόνος σου δημιούργησες τις υποσχέσεις, μόνος σου θα τις ακυρώσεις. Είναι στενάχωρο, ναι, αλλά έτσι είναι συνήθως. Αυτό που μας απογοητεύει περισσότερο είναι οι προσδοκίες.

________________
3.

Γεια σου Λένα!

Τελευταία ζω μια περίεργη κατάσταση. Έχω γνωρίσει μέσω δουλειάς έναν gay άντρα, που εξαρχής μου άρεσε ερωτικά αλλά έπαψα να το σκέφτομαι, αφού σχεδόν αμέσως έμαθα τις ερωτικές του προτιμήσεις. Έτσι, μείναμε στο φιλικό. Παρόλα αυτά ένιωθα κατά καιρούς ότι από πλευράς του υπήρχε διάθεση για φλερτ, αλλά δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου γιατί ποτέ δεν ήταν κάτι το ξεκάθαρο.
Αυτό άλλαξε τελευταία, όταν μου μίλησε τελείως ανοιχτά για το πως νιώθει για μένα (δηλ. ερωτικά) και για το ότι δεν του έχει ξανασυμβεί με γυναίκα. Εγώ αν και θα θελα πολύ να γίνει κάτι μεταξύ μας, δεν τολμάω γιατί νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναγυρίσει σε αυτό που του άρεσε από πάντα. Επέλεξα να σου στείλω αυτή την ερώτηση σήμερα, που απάντησες στην ερώτηση για την Κοντσίτα γιατι μου χτύπησες ένα καμπανάκι για τον εαυτό μου. Είναι φυσιολογικό να φοβάμαι τόσο τη σχέση με έναν άνθρωπο που με ελκύει, επειδή μέχρι τώρα προτιμούσε τους άντρες, ή μήπως κρύβει μια αποδοκιμασία ή διάκριση από πλευράς μου;
Και εντέλει, τι θα μου πρότεινες να κάνω; Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα. Συγγνώμη για την φλυαρία μου.- wilma flinstone

Νομίζω ότι δεν βοηθάει κανέναν από τους δυο σας η προσπάθεια να συμβιβάσετε αυτό που συμβαίνει με κάτι που μοιάζει σαν απαράβατος νόμος όπως το «gay άντρας». Η σεξουαλικότητα είναι κάτι πιο πολύπλοκο από τέτοιες λέξεις, που εξυπηρετούν μεν την βασική μας συνεννόηση, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις περιπτώσεις. Μπορεί να είναι θέμα χρόνου να σε απορρίψει επειδή θα προτιμήσει έναν άντρα, αλλά μπορεί επίσης να σε απορρίψει για μια γυναίκα. Δεν μπορείς να γλιτώσεις την πιθανότητα απόρριψης, ό,τι και να κάνεις, όποιον και να γνωρίσεις.

Είναι φυσιολογικό να φοβάσαι μια τέτοια σχέση όπως είναι φυσιολογικό να φοβάσαι οποιαδήποτε σχέση στην αρχή της. Πάντα ρισκάρουμε όταν βάζουμε έναν άγνωστο στη ζωή μας, πάντα γινόμαστε ευάλωτοι και φοβόμαστε μήπως επενδύσουμε πολλά και τελικά φάμε χυλόπιτα. Φυσικά δε μπορώ να σου προτείνω κάτι. Όλοι έχουν το παρελθόν τους, τις νευρώσεις τους, τις αγκυλώσεις τους, το ιστορικό τους, έτσι κι αυτός. Κρίνεις αναλόγως και αποφασίζεις.

________________
4.

Τι να κάνω που δυσκολεύομαι να νιώσω σίγουρη για τις απόψεις μου; Διαβάζω κάτι, σκέφτομαι -αυτό που λέει με εκφράζει- , το συζητάω με κάποιον, ακούω την αντίθετη άποψη, λέω κι αυτό όμως έχει βάση και πάει κάπως έτσι. Δεν έχω άποψη τελικά! Κάπου κολλάει το πράγμα.. Ακόμα και τις αποφάσεις που παίρνω στη ζωή μου, που μόχθησα για να τις πάρω, τις αναγγέλλω με μια αβεβαιότητα και ουσιαστικά δίνω σε όλους το σήμα να μου πουν τη γνώμη τους. Θα να ήμουν απόλυτη...- Αβέβαιη

Α, αν θέλεις μαθήματα για την απόλυτη αλήθεια δεν χρειάζεται παρά να διαβάζεις συνομιλίες στο Facebook. Σου αρέσει περισσότερο αυτό; Είναι το πιο εύκολο, λύνει ένα σωρό προβλήματα. Όσο πιο σίγουρη είσαι, τόσο λιγότερο χρειάζεται να κουράζεις το κεφαλάκι σου. Αν προτιμάς να ρουφήξεις τη ζωή όμως, συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις και η ζωή θα σε ανταμείψει. Άφησε τον κόσμο να σου λέει τη γνώμη του, κρίνε τους πάντες, ζύγιζε όλα τα επιχειρήματα και σιγά σιγά, χωρίς να το καταλάβεις σχεδόν, θα συνειδητοποιήσεις ότι με μερικές απόψεις ταυτίζεσαι περισσότερο, ότι νιώθεις μια ζεστασιά μέσα σου όταν τις ακούς ή τις διαβάζεις. Αν παράλληλα συνεχίζεις να δηλώνεις «αβέβαιη», είσαι στον πιο σύντομο δρόμο προς τη Σοφία.

________________
5.

Αγαπητή Α-μπα !Είμαι 20 χρονών και σπουδάζω! Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω μακριά από το σπίτι μου, τους γονείς μου , το αγόρι μου! Πέρσι είχα επισκεφθεί ειδικό για να με βοηθήσει να ξεπεράσω όλες τις κρίσεις άγχους και πανικού που πάθαινα πάρα πολύ συχνά. Αποφάσισα πέρσι να φύγω από την πόλη που σπούδαζα και να κάνω μία νέα αρχή πολύ πιο κοντά στο σπίτι μου σε μία άλλη σχολή που είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα! ;Όλα πήγαιναν καλά τον χειμώνα με μερικές περιόδους που ήμουνα πολύ άσχημα και χρειάστηκε να έρθει μαζί μου η μαμά μου για λίγο καιρό(να σημειωθεί ότι ο πατέρας μου πέρσι έμεινε μαζί μου 1.5 μήνα παίρνοντας άδεια από την δουλειά για να μπορέσω να αντέξω στην εξεταστική . Τώρα ένα μήνα πριν το κλείσιμο της σχολής είμαι πάλι στην ίδια κατάσταση. Βρίσκω διάφορες δικαιολογίες να μη πηγαίνω στη σχολή (που είναι υποχρεωτική) κλαίω όλη μέρα και γενικότερα είμαι πάλι σε περίοδο μελαγχολίας! Δεν θέλω να ξανά πάθω κατάθλιψη, δεν μπορώ την μοναξιά, δεν μπορώ να ξυπνάω και να είμαι μόνη μου, δεν μπορώ να μη βλέπω τους δικούς μου και το αγόρι μου... TI NA KANΩ; Δεδομένου ότι έχω κι άλλη μία χρονιά να σπουδάσω...-

Να ξαναπάς σε ειδικό και να συνεχίσεις να πηγαίνεις μέχρι να σου πει ένας ειδικός ότι δεν χρειάζεται να πηγαίνεις πια. Οι γονείς σου είναι αξιοθαύμαστοι αλλά δεν έχουν τα εφόδια για να σε βγάλουν από τη μελαγχολία σου. Μην σκέφτεσαι μόνο την εξεταστική, πρέπει να βλέπεις πιο μακριά. Θα έρχονται πάντα δύσκολες στιγμές, πρέπει να αντιμετωπίσεις το θέμα συνολικά.

________________
6.

Είναι παράλογη και ζηλεύει τις συναδέλφισσες μου που με περνούν 20 χρόνια και δεν βλέπονται. Ενώ εγώ θα έπρεπε να ζηλεύω τους δικούς της που είναι έξυπνοι και εμφανίσιμοι. Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω;
Γίνεται να απαντήσεις σύντομα γιατί αρχίζει να μου σπάει τα νεύρα αυτός ο δήθεν υπερβολικός ζήλος. –Μιχάλης

Γιατί «δήθεν»; Εδώ είναι όλο το ζουμί και δεν το αναλύεις περισσότερο. Δεν χρειάζεται να το αναλύσεις σε εμάς, φτάνει που, όπως φαίνεται, ξέρεις.

________________
7.

Γεια σου αγαπητή και αγαπημένη.
Πες μου: Γιατί ενώ στα 23 μου, διαθέτοντας όλα τα καλά του θεού, δε μπορώ να βρω αυτόν που θα ξυπνώ τις Κυριακές για να του φτιάξω πάνκεϊκς με ξύσμα πορτοκαλιού, φορώντας το άσπρο του πουκάμισο με μια απαλή τζαζ να ακούγεται κάπου απ' το βάθος; Ή μάλλον πες μου, γιατί όταν τον είχα δεν τα έκανα όλα αυτά;
Μετά από μια μεγάλη σχέση, βγαίνοντας στη γύρα και αλληλεπιδρώντας ερωτικά με άλλους άντρες, συνειδητοποιώ ότι είμαι λίγο συντηρητικούκλα για τα δεδομένα της εποχής. Όμως δε με ενοχλεί που δεν πιάνει ιδιαίτερα η "τακτική" μου. Έτσι θέλω να 'μαι. Απλά με προβληματίζει το εξής: πότε η ηθική – αριστοκρατική ομορφιά / αύρα μιας γυναίκας γίνεται ντεκαβλέ – ασεξουάλ; Μήπως, τελικά, και λίγη πουτ@νιά χρειάζεται; Κι αν ναι, σε ποια έκφανσή της;- Μαλβίνα

Νομίζω ότι προσπάθησες να καλύψεις την ερώτηση με ψευδοφιλοσοφία περί «αριστοκρατικής ομορφιάς vs πουτανιάς», ένα δίλημμα ελαφρώς εμετικό, ανύπαρκτο και ταπεινωτικό για σένα και για όλες τις γυναίκες. Άσε τις εξηγήσεις που υπογραμμίζουν την ανωτερότητά σου, προσπέρασε τους χαρακτηρισμούς και απάντα στο εξής και μόνο που έχει σημασία. Γιατί όταν είχες αυτόν που ήθελες, δεν έκανες όλα αυτά που ισχυρίζεσαι ότι θέλεις να κάνεις;