________________
1.

αγαπημένη Α-μπα, παρατηρώ ότι αρκετές ερωτήσεις είναι για τα ερωτικά μας και πολλοί αναγνώστες δηλώνουν ότι ταλαιπωρούνται σε μονόπλευρες σχέσεις, ότι δεν είναι ξεκάθαρο, ότι δεν είναι ακριβώς σχέση κλπ.. και θέλω να ρωτήσω: πόσο πιστεύεις ότι φταίει η τύχη για να "μπλεχτείς" σε μια τέτοια κατάσταση και πόσο είναι η επιλογή; δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί ποτέ να μην τους έτυχε να είναι με έναν άνθρωπο που να τους νοιάζεται και να τους αγαπήσει πραγματικά; ή μήπως ευκαιρίες υπήρχαν απλά οι ίδιοι επέλεξαν κάτι άλλο, δηλαδή επιλέγουν να "ταλαιπωρούνται"; γιατί και εγώ, μέχρι πρόσφατα (στα 27 μου) μόνο σε τέτοιες μπερδεμένες καταστάσεις βρισκόμουν και τώρα που επιτέλους έχω κάποιον που τον νοιάζομαι και με νοιάζεται, απλά σκέφτομαι πόσο τυχερή μπορεί να ήμουν. και απλά σκέφτομαι πόσο άτυχη μπορεί να ήμουν πριν... και ότι θα μπορούσα να είμαι ακόμα.
να σαι καλά αγαπημένη Α-μπα!!!

Η τύχη οπωσδήποτε είναι ένας παράγοντας, αλλά ανάμεσα σε αυτά που σου προκύπτουν τυχαία υπάρχει η ευθύνη (ή η ελευθερία) της επιλογής. Γιατί προσπαθείς να αποφασίσεις αν είναι το ένα ή το άλλο; Πολύ συχνά εμφανίζονται τέτοιες ερωτήσεις τελευταία, ή τελευταία έχω αρχίσει να τις παρατηρώ. Καταλαβαίνω την ανάγκη που έχουμε όλοι μας να απλοποιήσουμε τα πράγματα και να τους βάλουμε ταμπέλες γιατί έτσι έχουμε την αίσθηση ότι έτσι κρατάμε τον έλεγχο, αλλά αυτό γίνεται μόνο στην επιστήμη, μετά από πολλές παραδοχές και διχοτομήσεις. Η ζωή είναι πολυπαραγοντική, δεν γίνεται να την κόψουμε σε κομμάτια που δεν συνδέονται μεταξύ τους.

Το «κατά πόσο είναι το ένα ή το άλλο...» τι να πούμε; Να βγάλουμε ποσοστό; Εξαρτάται από το πόσο ο καθένας αφήνεται στην τύχη ή κατά πόσο προσπαθεί, όσο ζει, να βγάζει συμπεράσματα από αυτά που του συμβαίνουν «κατά τύχη», και πόσο σωστά είναι τα συμπεράσματα που βγάζει. Επειδή δεν σε ενδιαφέρει το ποσοστό – που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει – αλλά βασικά, ρωτάς για τον εαυτό σου: ναι, ως ένα μέρος, είσαι τυχερή, ως ένα μέρος, ήσουν άτυχη, και θα μπορούσες να είσαι ακόμα. Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι ό,τι ζεις καθορίστηκε ως ένα μέρος από την τύχη, από κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις και δε θα μπορέσεις ποτέ να ελέγξεις, αλλά έτσι είναι. Αυτό είναι το βάρος της ύπαρξης. Μπορείς, αν θέλεις να επικεντρωθείς σε κάτι πιο χειροπιαστό, να ασχοληθείς με αυτά που μπορείς να ελέγξεις, όπως να μην θεωρήσεις ποτέ δεδομένο ότι η τύχη για κάποιο λόγο οφείλει να είναι με το μέρος σου.

________________
2.

Είμαι 24, έχω 3 χρόνια σχέση -περνάω καλά, γελάω, δεν τσακώνομαι, κουλ φάση γενικά- Δουλεύω σε μια εταιρία 4 μήνες και νομίζω ότι την έχω πατήσει με συνάδελφο, που συνεργαζόμαστε αρκετά συχνά-ωραίος τύπος, πειραζόμαστε, σχεδόν φλερτάρουμε αλλά μέχρι εκεί και από τους 2- (και οι 2 είμαστε δουλειά πάνω απ' όλα) Το θέμα είναι ότι τον σκέφτομαι συνέχεια, ότι αν περάσει μέρα και δεν πολυμιλήσουμε ξενερώνω. Δεν μ' αρέσουν τα μπλεξίματα, δεν είμαι τέτοιος τύπος, νιώθω τύψεις, σκατά, τα νεύρα μου, θέλω να μην το νιώθω και δεν μπορώ. Heeelp..- Α.Δ

Μπλέξιμο είναι τα τρία χρόνια σχέση και το φλερτ με συνάδελφο; Δες μια ταινία του Γούντι Άλεν, για να το δεις στις διαστάσεις που αρμόζουν.

________________
3.

Αγαπητή Α μπα, δε θέλω να ρωτήσω, να ζητήσω θέλω. Να ζητήσω ένα κείμενό σου για τη ΧΑ να το ΄"μοιράσουμε" περισσότερες φορές κι από αυτό για την Κοντσίτα ή και να το μοιράσουμε, να το αφισοκολλήσουμε, να το κάνουμε κορνίζα βρε αδερφέ.
Βαρέθηκα να ακούω δικαιολογίες για το μίσος, για το ειρωνικά τους βλέμματα, για την αρρώστια τους. Ας τους βγάλει κάποιος τα μαύρα και ας τους περάσει τα λευκά, αυτά που δένουν τα χέρια πίσω και όχι μόνο τους καρπούς μπροστά.
Με ξεπερνάει αυτή η κατάσταση. Όντας μέλος εφορευτικής επιτροπής των πρόσφατων εκλογών, προσπάθησα πάρα πολύ να ουδετεροποιήσω το βλέμμα μου για να μην προκαλέσω πρόβλημα. Αλλά ακούγοντας πάλι τα σημερινά τους εθνικιστικά παραληρήματα, ανησυχώ για εκείνους που έχουν πείσει και είναι ικανοί να πείσουν.
Τι να πω λοιπόν, Α μπα μου, στους γύρω μου για τη ΧΑ ;
(Ορίστε ρώτησα τελικα!)- πονάνε~τα~μυαλά~μου

Αν υπήρχε ένα μαγικό κείμενο που θα έφερνε τους πάντες στα ίσια τους, θα το είχε ήδη γράψει κάποιος και θα το δίδασκαν στα σχολεία (ελπίζω). Δεν υπάρχει μια απάντηση, κάθε απάντηση πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στον καθέναν, ανάλογα με το ποια είναι τα «επιχειρήματα» του, με την πληροφόρηση που έχει για το θέμα, διαφορετική αν είναι δημόσιος ή ιδιωτικός διάλογος. Η ενημέρωση, η γνώση, είναι η δύναμη που έχει ο καθένας μας, αν δεν συμμετέχει με άλλο τρόπο στα κοινά. Εσύ πρέπει να ξέρεις ποια είναι τα επιχειρήματά σου και να έχεις την απάντηση χωρίς να αμφιταλαντεύεσαι. Αν έχεις τα εφόδια, μπορείς να τα χρησιμοποιείς αναλόγως με την περίσταση.

________________
4.

Γεια σου Α,μπα!! Συγχαρητήρια για τις υπέροχες απαντήσεις που δίνεις. Μας κάνεις να γελάμε και να προβληματιζόμαστε!
Ήμουν με μια κοπέλα εδώ και 2μιση χρόνια. Η κοπέλα είναι 31 και εγώ 28. Το χειμώνα έφυγε για μεταπτυχιακό εκτός Αθηνών, όχι πολύ μακριά, στην Πάτρα και συνεχίσαμε να είμαστε μαζί. Πριν ένα μήνα έφυγα για διακοπές στο Σαν Φρανσίσκο, γύρισα τέλος Μάιου. Όταν γύρισα μου είπε ότι είχα κάνει αίτηση για εράσμους, κάτι που δεν ήξερα, και την δέχτηκαν. Η αλήθεια είναι ότι θύμωσα και τσακωθήκαμε, γιατί ένιωσα ότι με πέταξε από την ζωή της. Στην συνέχεια μου είπε οτι έχει πιεστεί πάρα πολύ, ότι θέλει να μείνει μόνη και καλύτερα να τελειώσει εδώ, αφού έτσι κι αλλιώς δεν έχει μέλλον από την στιγμή που δεν μπορεί να πει για την σχέση μας στους δικούς της ανθρώπους. Βέβαια συνεχίζει να μου μιλάει, να θέλει να μείνουμε φίλες. Πραγματικά δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Θα ήθελα πάρα πολύ να μου πεις την γνώμη σου. Τι να κάνω;
Υ.Γ.: Όσο ήταν στο μεταπτυχιακό δεν την πίεσα ποτέ, μιλούσαμε μόνο όταν αυτή μπορούσε και δεν της έκανα ποτέ παράπονα. Πώς μπορεί να είναι πιεσμένη από εμένα;- Μπερδεμένη

Από τα λίγα που λες εμένα μου φαίνεται ότι δεν είναι πιεσμένη από εσένα συγκεκριμένα, αλλά από το γεγονός ότι είσαι γυναίκα. Η λεσβιακή σχέση την πειράζει, επειδή δεν το έχει αποδεχτεί ακόμα μέσα της, όχι εσύ – όχι εσύ ακριβώς, εσύ εκπροσωπείς αυτό το θέμα αυτή τη στιγμή. Τι να κάνεις... να της λύσεις το πρόβλημα πάντως, δεν νομίζω ότι μπορείς, γιατί εσύ συμβολίζεις το πρόβλημα. Εκτός αν έχεις πτυχίο ψυχολογίας και έχεις σκοπό να περάσεις χρόνια αναλύοντας.

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα; , πάντα υπήρξα μια κοπέλα χωρίς σχέσεις, παρά το γεγονός ότι τις επεδίωκα σαν τρελή. Εγώ λοιπόν, όποτε με τραβάει κάποιος και μιλάμε, πηγαίνω συνέχεια τις συζητήσεις μας στο ερωτικό. Το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις και έχω γεμίσει με fuck buddies στα λόγια, δηλαδή "το χοντραίνουμε" μέσω συνομιλιών κλπ, αλλά από κοντά διστάζω να προχωρήσω, σαν να μετανιώνω. Δεν περιμένω τίποτα από κανέναν τους, όπως σχέση και μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο. Φταίει το γεγονός ότι είμαι μόνη τόσο καιρό και γαντζώνομαι από τέτοιες ευκαιρίες και καταστάσεις; Επίσης, σε έναν συγκεκριμένο που μου αρέσει, ντρέπομαι να μιλήσω. Ούτε ερωτικά, ούτε να του δώσω να καταλάβει ότι με ενδιαφέρει πραγματικά. Γιατί παρά το θάρρος που έχω στις άλλες περιπτώσεις, εκεί να είμαι τόσο κότα;

Τι κουβάρι είναι τούτο;

Επιδιώκεις τις σχέσεις σαν τρελή και ταυτόχρονα υποστηρίζεις ότι δεν περιμένεις τίποτα από κανέναν. Και όταν σου αρέσει κάποιος, δεν του λες απολύτως τίποτα.

Με ποιον τρόπο «επιδιώκεις σχέσεις σαν τρελή;» Με τη σκέψη, ευχόμενη να βρεθεί κάποιος που θα την διαβάσει; Αν τα λες εδώ τόσο μπερδεμένα, φαντάσου τι αντικρουόμενα μηνύματα δίνεις στους άλλους.

Έχεις ταυτίσει το θάρρος με το σεξουαλική διαθεσιμότητα. Θάρρος είναι να αποκαλύπτεις τις αδυναμίες σου έχοντας τη δύναμη να αντέξεις την απόρριψη, όχι να λες πικάντικες ατάκες, αυτό είναι σα να δοκιμάζεις τα τακούνια της μαμάς. Νομίζω ότι βλέπεις τους πάντες ως υποψήφιους εραστές ή υποψήφιους συντρόφους, τι άγχος κι αυτό! Οι περισσότεροι δεν είναι υποψήφιοι για τίποτα απολύτως. Πάτα λίγο φρένο, μην σπαταλάς ενέργεια λες και είσαι σταθμός ηλεκτροδότησης. Χρειάζεται χρόνος για να γνωρίσεις κόσμο, να δεις σε τι ταιριάζεις με τον καθέναν, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για το γεγονός ότι με τους περισσότερους δεν θα ταιριάζεις σε τίποτα. Μην επιδιώκεις «σχέση σαν τρελή», γιατί σαν τρελή θα φαίνεσαι στους άλλους. Να επιδιώκεις την επικοινωνία πρώτα, τη συζήτηση, την χαλαρή συνύπαρξη, τι τρέξιμο είναι αυτό να καταλήξεις κάπου μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα!

________________
6.

Αγαπητή α μπα με προβληματίζει κάτι. Είμαι 22 χρονών και από μικρή πολύ παχουλή. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην έχω καθόλου αυτοπεποίθηση με τα αγόρια. Κακά τα ψέμματα όσο ωραία προσωπικότητα και να έχεις, δυστυχώς, η εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο! Τις φορές που επιχείρησα να δείξω το ενδιαφέρον μου έφαγα χυλόπιτα (έγινε και πρόσφατα αυτό). Εδώ και κάμποσο καιρό, προσπαθώ, στην πόλη που σπουδάζω, να χάσω βάρος με διατροφολόγο και τα έχω καταφέρει πολύ καλά! Μου βγαίνει όμως το κόμπλεξ να θέλω να "εκδικηθώ¨ αυτή τη συμπεριφορά των αγοριών απέναντί μου και με ανησυχεί αυτό, κυρίως όταν θα έχω φτάσει το στόχο μου, που θα είμαι πολύ εμφανίσιμη κοπέλα. Πως να το διαχειριστώ;;

Αν ο διατροφολόγος είναι ειδικευμένος σε τέτοια θέματα, μια καλή αρχή είναι να το συζητήσεις μαζί του, αλλιώς, είναι ακόμη καλύτερη ιδέα να πας σε ψυχολόγο. Μπαίνεις σε νέα φάση της ζωής σου και είναι λογικό να μην ξέρεις τι να περιμένεις από τον εαυτό σου. Σύντομα θα μάθεις ότι η εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, αλλά όσο κλισέ κι αν ακούγεται, πραγματικά, δεν είναι το παν. Ακόμη πιο σημαντική είναι η αυτοπεποίθηση – αυτός ήταν ο λόγος για τις χυλόπιτες, ακόμη πιο σημαντικός από τα κιλά. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, την απομόνωση, ειδικά αν δεν μπορείς να την διαχειριστείς, να την εμπλουτίσεις με ουσία. Στα χέρια σου μπορεί να είναι σαν ένα πολύ γρήγορο αμάξι σε κάποιον που μαθαίνει να οδηγεί. «Πολύ εμφανίσιμες κοπέλες» έχουν φάει χυλόπιτες με το κιλό. Ο στόχος σου να είναι να φτάσεις στα κιλά που θέλεις για να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, όχι για να αποκτήσεις ένα όπλο.

Τώρα που θα έχεις φροντίσει την εξωτερική σου εμφάνιση, και μπράβο σου, σιγουρέψου ότι ξέρεις με ποιον τρόπο θα την διατηρήσεις. Όσο μαθαίνεις αυτό, κοίτα να δεις πώς θα φροντίσεις και την εσωτερική σου εμφάνιση.

________________
7.

Γεια σου Α, μπα!
Χρειαζομαι οπωσδηποτε τη συμβουλη σου για κατι που δε μπορω να συζητησω με τις φιλες ή τις αδερφες μου γιατι φοβαμαι πως η απαντηση τους θα ειναι αμεση και καθετη : "Χωρισε τον, τι περιμενεις να σε χτυπησει;"

Ειμαι 20, φοιτητρια.Ειναι 21 και ασχολειται με αγροτικες δουλειες.Ειμαστε ενα χρονο μαζι, βλεπομαστε καπου 2-3 φορες την εβδομαδα γιατι μενουμε περιπου μια ωρα μακρυα ο ενας απο τον αλλον.Γενικως εχουμε μια πολυ ομορφη σχεση, πολυ καλο σεξ, πολυ καλη χημεια εως και τηλεπαθεια, θα λεγα! :)
Δειχνει να με αγαπαει οσο τιποτα (μου το εχει αποδειξει απειρες φορες μαλιστα) μιας και ειμαι η πρωτη του σοβαρη σχεση κι εγω τον αγαπαω πολυ αν και δεν ειναι η πρωτη σοβαρη μου σχεση.

Στο θεμα μας..αν και πολυ ρομαντικος κι ευγενικος ειναι γενικα πολυ οξυθυμος.Οταν τσακωνομαστε απο κοντα ειτε για χαζους λογους ειτε για κατι λιγο πιο σοβαρο και εκνευριζεται πολυ (οταν εκνευριζεται λιγο, το δειχνει μεν αλλα παλευει να μην ξεσπασει), φωναζει, με βριζει αγρια και το πιο περιεργο ειναι οτι στο ζενιθ, μου πιανει τα μπρατσα ή τα μαγουλα ή τους καρπους και αρχιζει με σφιγγει πολυ δυνατα , με αποτελεσμα να ποναω πολυ.Αλλες φορες με ταρακουναει παρα πολυ δυνατα που νομιζω οτι θα αποκολληθουν χερια ποδια και με ποναει, δεν το καταλαβαινει ομως οταν του φωναζω να σταματησει, μεχρι να βαλω τα κλαμματα απο απελπισια περισσοτερο για να με ακουσει..Μετα μου ζηταει συγγνωμη για τη συμπεριφορα του και το καταλογιζει στα νευρα του..Εκτος αυτων, για καποιο λογο οταν ειμαστε με αλλους μαζι, μου μιλαει παραξενα, καθολου γλυκα ή εστω κανονικα παρα μονο αποτομα ή και αγενως, θιγοντας με πολλες φορες..και αυτο το λεει χιουμορ!Αλλαζει εντελως συμπεριφορα!!
Αυτη η συμπεριφορα του ομως εμενα με πληγωνει παρα πολυ πλεον...Δεν καταδεχομαι να με αγγιζει τοσο δυνατα,ωστε να ποναω επειδη εχει νευρα ή να μου μιλαει ασχημα επειδη ετσι νομιζει εκεινος οτι ειναι το χιουμορ.
Το συζητησα μαζι του σημερα γιατι με ακουσε και ο ιδιος πολυ σκεπτικη και ακεφη στο τηλεφωνο .Του ειπα οτι οταν τσακωνομαστε η συμπεριφορα του μου προκαλει φοβο ΚΑΙ πονο.Μου ειπε οτι το καταλαβαινει κι αυτος αρχικα οτι η συμπεριφορα του απεναντι μου αλλαζει οταν ειμαστε με αλλους, αλλα ετσι του βγαινει αθελα του και δευτερον, οτι οταν τσακωνομαστε περνανε διαφορες υπερβολικες σκεψεις απο το μυαλο του και βγαινει εκτος οριων..Αλλα δεν υπαρχει περιπτωση ποτε να με χτυπησει γιατι δεν ειναι ηλιθιος,ειπε, απλα μου υποσχεθηκε οτι θα προσπαθησει να χαλιναγωγησει τα νευρα του κι οτι δε θα με ξαναγγιξει ετσι γιατι δε θελει να με χασει με τιποτε!
Ψαχνοντας εγω, ομως, στο ιντερνετ βρηκα οτι η συμπεριφορα του αυτη συγκαταλεγεται στις προδρομες συμπεριφορες ενος βιαιου ανδρα που αργοτερα μπορει να χειροδικησει πανω σου και καπως ετσι προετοιμαζει το εδαφος.
Εχω τρομαξει με οσα διαβαζω και δε ξερω τι να κανω..τον αγαπαω πολυ αλλα δε ξερω τι συμβαινει ή τι θα συμβει κι αν πρεπει να κανω κατι και τι ειναι αυτο.
Υ.Γ Διαβασα, επισης, οτι ενας τετοιος ανθρωπος ειναι επιθετικος και στο σεξ, αλλα σε μενα ολως παραδοξως ειναι παρα πολυ κυριος, με την εννοια οτι κοιταζει τη δικη μου ευχαριστηση πρωτα.
Α, μπα, πες μου, παραλογιζομαι και κανω την τριχα τριχια ή βαζω τη λογικη λιγο πιο πανω απο τον ερωτα;

Αφού ξέρεις ποια θα είναι η απάντηση από αυτούς που σε ξέρουν και σε νοιάζονται, και μάλιστα χωρίς καμία αμφιβολία, γιατί ρωτάς εμένα; Μήπως σου πω κάτι διαφορετικό και έτσι καθησυχάσεις της ανησυχίες σου; Ποιος είναι πιο πιθανό να έχει δίκιο, αυτοί που σε ξέρουν και θέλουν το καλό σου, ή μια άγνωστη, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει; Κι αφού ξέρεις τι θα σου πουν όλοι, μήπως αυτό σημαίνει ότι ξέρεις την απάντηση και κάνεις την πάπια; Πόσο συχνά ξέρουμε με τόση ακρίβεια τι θα μας πουν οι άλλοι – όλοι οι άλλοι, όλοι μαζί – σε κάτι που μας απασχολεί;

Κι εγώ βέβαια τα ίδια θα σου πω. Τι περιμένεις, να σε δείρει; Δεν γίνεται να λες ότι έχεις μια καλή σχέση ΑΛΛΑ μερικές φορές ο άλλος γίνεται βίαιος και σε τρομάζει και σε πονάει. Ο άνθρωπος με τον οποίο έχεις σχέση σε τρομάζει και σου φέρεται με βία – αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν γίνεται να την χρυσώσουμε επειδή δεν το κάνει αυτό κάθε δευτερόλεπτο που είσαστε μαζί. Δεν έχετε «μια πολύ όμορφη σχέση». Τόσο απλό είναι. Τόσο απλό, και το ξέρεις.

Το ότι λέει ότι σε αγαπάει δεν μου λέει τίποτα, και δεν θα έπρεπε να σου λέει ούτε εσένα. Δεν λέω καν ότι δεν σε αγαπάει – αλλά δεν έχει σημασία, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Ούτε αν τον αγαπάς εσύ έχει σημασία, ούτε αν είσαι ερωτευμένη ή όχι. Η αγάπη έχει σημασία όταν είναι αποτέλεσμα μιας συναισθηματικής σχέσης, όχι η αιτία για να συνεχίζει να υπάρχει μια σχέση. Πολλούς μπορούμε να αγαπάμε, δεν μας εμποδίζει κανείς, αλλά το να μπλέκεις άλλον στη ζωή σου είναι ένα πιο σύνθετο θέμα από την δήλωση της αγάπης, και φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί η σωματική ακεραιότητα θα πρέπει να είναι 100% αυτονόητη.

Είσαι 20 χρονών, δεν φαντάζεσαι πόσο αστείο ακούγεται το «δεν είναι η πρώτη μου σοβαρή σχέση». Έχεις μεγάλη άγνοια κινδύνου, έχεις υπερβολική εμπιστοσύνη στις αποφάσεις σου, νομίζεις ότι ό,τι και να γίνει θα το χειριστείς. Κάνεις μεγάλο λάθος. Σου τα λέω απότομα γιατί ίσως βρίσκεσαι σε κίνδυνο.

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις είναι να πεις τι συμβαίνει στις αδερφές σου και στις φίλες σου, ώστε να είναι πλήρως ενημερωμένες, είναι πολύ σημαντικό. Και όταν τον χωρίσεις, να το κάνεις σε δημόσιο χώρο, έχοντας γύρω σου σε κοντινή απόσταση δικούς σου ανθρώπους.