ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητοι αναγνωστες και σχολιαστες της lifo..ετοιμαστειτε γιατι θα σας κουρασω...Αφορα την κολλητη μου..Εχω σοβαρο προβλημα μαζι της εκεινη παλι οχι.Την περναω ενα χρονο,ειμαστε απο το ιδιο χωριο,μενουμε και οι δυο Αθηνα και σπουδαζουμε αντιστοιχα εδω,γνωριζομαστε 15 χρονια και εχουμε περασει παααρα πολλα μαζι..και εννοειται οτι γνωριζουμε και ξερουμε τα πααντα η μια για την αλλη.Γενικα παντα μου συμπαραστεκοταν και ακομα αυτο κανει,θυμαμαι τα παιδικα μας χρονια και γελαω καμια φορα με την αθωοτητα μας και τις βλακειες μας...ΟΜΩΣ..Το τελευταιο ενα χρονο νιωθω περιεργα και ακομα χειροτερα νιωθω πως πρεπει να ξεκοψω μαζι της..Δυστυχως.Και αυτο γιατι τα τελευταια χρονια οσο μεγαλωναμε,αλλαζαμε και αυτη η αλλαγη τουλαχιστον εμενα μου εφερε περισσοτερες απαιτησεις,οχι απο εκεινη αλλα γενικα..Με λιγα λογια η περιγραφη της φιλης μου οπως ειναι τωρα??Εγωιστρια,εχει παρει τη μιση Ελλαδα,μπλεκει με πολυ ασχημες παρεες και αγορια και μεγαλους,εχει σοβαρα οικογενειακα προβληματα (ειδικα σ αυτα ημουν πααντα διπλα της),βεβαια απο την αλλη φερεται πολυ ασχημα στους γονεις της,πλεον μ εχει μονο για να μου λεει τα γκομενικα της,τι εκανε που πηγε,ουτε γεια τι κανεις δεν μου λεει πια στο τηλεφωνο και το χειροτερο απο ολα ειναι οτι επειδη εχει πολλα ψυχολογικα εχει κολλησει πανω μου,εξαρταται απο εμενα,με ζηλευει παρα πολυ και μου το εχει πει κιολας...Και γενικα επειδη εγω ειμαι μια χαρα ανθρωπος,με φοβερους γονεις,τα παω καλα με τη σχολη,τα παω καλα με ολους και με τον εαυτο μου ακομα,εκεινη προσπαθει να με αντιγραψει μηπως σωσει την κακομοιρη και δυσμηρη ζωη της...Και οταν βλεπει στο τελος οτι δεν γινεται αυτο που θελει γκρινιαζει και ξαναγυριζει σε "αψυχα σωματα"..Δεν αντεχω αλλο κουραστηκα..Πλεον νιωθω συνεχεια πως δεν ειμαι ο εαυτος μου,ισως ποτε να ημουν και το ειχα εξειδανικευσει εγω ως την τελειαα φιλιααα.Κριμα..Ελεγα ο χρονος θα δειξει,ο χρονος ειναι κριτης ολων,βλεποντας και κανοντας!!Και τι καταλαβα?Πως τελικα ετσι ειναι..Οσο περναει ο χρονος θελω να γινομαι καλυτερος ανθρωπος,ν α βοηθαω τους ανθρωπους και να μη μ'εκμεταλλευονται για την καλη μου την καρδια φυσικα,θελω να ζησω και καθε μου στιγμη να λεω πως ειναι το αποτελεσμα η το πορισμα για κατι..Λυπαμαι πολυ,δεν ξερω αν θελω να την χασω οριστικα η απλα να βρισκομαστε αραια και που αλλα και αυτο ειναι χειροτερο..Καλα λενε ποτε μη λες ποτε.Δεν μου προσφερει τιποτα πια η φιλια μας και δυστυχως δεν σωνεται,προσσπαθησα πολλες φορες,της τα πα..ΤΙΠΟΤΑ!!Νιωθω κενο, καμια φορα νιωθω σαν ενα τσουβαλι που με "χτυπαει" για να ξεσπασει,καμια φορα νιωθω και υπαιτια που μ'εχει διπλα της και με ζηλευει..Πλεον εχω παψει να της μιλαω...Μονο ακουω και γνεφω το κεφαλι.Ισως να την παρω και καμια αγκαλια...Αλλα πλεον πολυ σπανια! ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΔΕΚΤΕΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ.ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ'ΧΕΤΕ!