LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: εντελώς άχρηστες θεωρίες

Επίσης: και πολλά τραγούδια από τα παλιά

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: εντελώς άχρηστες θεωρίες Facebook Twitter
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
67


________________
1.


Χώρισα με τον φίλο μου πριν λίγο καιρό.Τους τελευταίους μήνες είχαμε σχέση από απόσταση.Μου είπε οτι έκανε σεξ ένα βράδυ με άλλη κοπέλα και οτι επειδή έχει αποφασίσει να ζήσει για πάντα εκεί δεν μπορούμε να είμαστε πια μαζί.Συμφώνησα,γιατί ούτε εγώ ήμουν χαρούμενη με τη σχέση μου όσο καιρό ήμασταν σε διαφορετικές χώρες.Το θέμα μου είναι οτι παρά το οτι με πλήγωσε και με στεναχώρησε το κέρατο,αποφάσισα να τον δικαιολογήσω και να μην του κρατήσω κακία.Του είπα πως θα ήθελα να μείνουμε φίλοι και να κρατήσουμε μια κάποια επαφή,αφού στην ουσία αυτό που μας χώρισε ήταν η απόσταση. Συμφώνησε. Το πρόβλημα είναι οτι όλοι μου οι φίλοι έχουν πέσει από τα σύννεφα με την συμπεριφορά μου. Πιστεύουν οτι έπρεπε να τον βρίσω και να μην του ξαναμιλήσω και να μην θέλω να τον ξαναδώ ποτέ. Η αλήθεια είναι οτι έχω επιδιώξει και στο παρελθόν να μείνω φίλη με πρώην μου. Θες λόγω των όσων περάσαμε μαζί, θες λόγω του ότι μου φαίνεται άσχημο να μην μιλάω με κάποιον που έζησα πολύ ωραίες στιγμές, θες επειδή αποφεύγω γενικά τους διαπληκτισμούς; Εσένα ποια είναι η γνώμη σου; Μπορούν δυο πρώην να μείνουν φίλοι;

Μη ρωτάς τέτοια πράγματα λες και υπάρχει σχετική νομοθεσία ή τίποτα επιστημονικές μελέτες. Δεν είναι καν σημαντικό, γι' αυτό δεν υπάρχουν. Δύο άνθρωποι μπορούν να έχουν όποια σχέση επιλέξουν, εφόσον συμφωνούν και οι δύο. Ακόμα και αν δεν είχε γίνει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, εσείς θα μπορούσατε να είσαστε οι πρώτοι. Φυσικά και μπορούν. Το ερώτημα είναι αν μπορείτε εσείς οι δύο. Ποιος ξέρει; Θα το δείξει η ζωή.

________________
2.


Γεια χαρά α μπα!
έχω να σου γράψω πάνω από ένα χρόνο τώρα...
επειδή είδα πράματα που με ενοχλούσαν
προσπάθησα να τα διορθώσω όσο αφορά τον εαυτό μου
απέναντι στους γνωστούς και φίλους.
σε αλέες φάσης τα κατάφερα να διορθώσω την συμπεριφορά μου
και σε άλλες πάλι όχι...
απλός σου γράφω γιατί έπιασα τον εαυτό μου να απομακρύνετε
από φίλους και γνωστούς, περνώντας ο καιρός είδα ότι μου έκανε καλό.
αλλά κράτησα κοντά μου μονό λίγα άτομα που με κάναν να νιώθω πραγματικά καλά.
όλα αυτά που σου γράφω έχουν σχέση με το παρακάτω...
είχα μια σχέση που στην διάρκεια της
ένας καλός μου γνωστός την έπεφτε στην σχέση μου μέσο mail και μηνυμάτων
η τότε σχέση μου έδειχνε τα μηνύματα και mails και απλά γελούσαμε
εγώ έτυχε μια με δυο φορές να τον πετύχω σε κινά σημεία με την τότε κοπέλα μου
έμενα με χαιρετούσε κανονικά κ αυτήν όχι κλπ
μην στα πολυλογώ... σε κάποια φάση λίγο αργότερα χώρισα με την κοπέλα
αλλά τα έφτιαξε με τον γνωστό μου.
οκ διαπίστωσα πως με πείραξε (εγωισμός? ναι! οκ!) το παλεύω να μην έχω,
άλλα να που δεν τα καταφέρνω και τόσο.
-------------
αυτά... νιώθω πολύ καλύτερα Ίδη που σου τα έγραψα :)

Μα δεν είπε κανείς να μην έχουμε καθόλου εγωισμό. Ο εγωισμός είναι απαραίτητος για να υπάρχουμε με αυτονομία και για να περιφρουρούμε τα όρια μας, το πρόβλημα είναι ότι είναι ευαίσθητος και πληγώνεται εύκολα. Ειδικά στα θέματα σεξουαλικής κυριαρχίας, εκεί ηλεκτρίζεται στο τέρμα. Κι αυτό όμως, περνάει.


________________
3.


Πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον, να είσαι σε μια προγληματικότατη σχέση αλλά όταν τον απατάς να μην νιώθεις τύψεις, ενώ σαν άνθρωπος να είσαι φουλ στην ενοχή? Έχω αρχίσει να απορώ με τον ψυχισμό μου. Μήπως απατάμε επειδή ο ερώτας πεθαίνει μέσα μας? –RA

Ο έρωτας πάλι εξηγεί τι κάνουμε όλοι μας; Ή μήπως εσύ απατάς τον συγκεκριμένο επειδή έχετε μια προβληματικότατη σχέση, και για τον ίδιο λόγο δεν έχεις και τύψεις;


Καλύτερα να θεωρείς πιο πιθανό αυτό που βλέπεις ξεκάθαρα να ουρλιάζει μπροστά σου, παρά να φτιάχνεις νέες θεωρίες για τον έρωτα.

________________
4.


αγαπητή Αμπα,
τώρα που σου γράφω είμαι στο τέλος του Εράσμους μου που έκανα αυτό το εξάμηνο. Σε αυτό το διάστημα γνώρισα υπέροχους ανθρώπους ΦΙΛΟΥΣ. τώρα πια που ο καθένας πάει στην χώρα του, όλοι υποστηρίζουν και πραγματικά θέλουν να ξαναβρεθούμε ή ακόμη και να βρισκόμαστε καθε χρόνο σε διαφορετική χώρα. Αυτό το θέλω πραγματικά. Φοβάμαι μην δεν μπορέσω να ταξιδεύω τόσο πολύ. Φοβάμαι μην με προδώσουν και φοβάμαι μην δεν είναι εκεί όταν τους χρειαστώ στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι έχω φάει κάποια χαστουκάκια μέχρι τώρα σε θέματα φιλίας, και αυτός ο φόβος μου επανέρχεται! δεν θέλω να τους χάσω από την ζωή μου κι ας είναι αυτή η γαμημένη απόσταση.Και η ερώτησή μου είναι κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να κρατηθεί μια διεθνής φιλία 6 διαφορετικών ανθρώπων;- lou

Δεν είναι απίθανο, δεν είναι και πολύ ρεαλιστικό, αλλά αυτό που ζήσατε δεν θα ακυρωθεί, ό,τι και να γίνει στο μέλλον. Δεν χρειάζεται να αποδειχτεί από το χρόνο ότι έχεις δίκιο να αισθάνεσαι τώρα όπως αισθάνεσαι.


Μη φοβάσαι, δεν εξαρτώνται από σένα μόνο τα πράγματα. Κράτα επαφή όπως μπορείς, με τα μέσα που έχετε τώρα, που είναι πάρα πολλά, και θα δεις. Μην στενοχωριέσαι για κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα. Όταν χαλάνε φιλίες δεν είναι πάντα «χαστούκι». Μερικές απλώς, χαλάνε.

________________
5.


Καλή μου "α-μπα", εσύ που ξερεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβαζει, ο ερωτας εχει πολλους ορισμους; Ετσι μου 'πανε και απορησα. δεν ειναι αυτο το "ωραιο" που νιωθουμε για καποιον; απλα;- xy

Αφού σου είπαν ότι κάτι έχει πολλούς ορισμούς, μάθε πρώτα ποιοι είναι, πριν βγάλεις τον πιο ασαφή ορισμό που έχει ειπωθεί ποτέ στην ιστορία των ορισμών. Θα γλιτώσεις πολύ χρόνο.

________________
6.


Γιατί κάποιες γυναίκες παθαίνουν εμμονή με το μακιγιάζ? Εμένα δεν μου αρέσει να φοράω και πέρα από μια ενυδατική κάθε μέρα δεν βάφομαι ιδιαίτερα. Πρόσφατα μια γνωστή μου (που παστώνεται καθημερινά και κάθε τρεις τρέχει στην τουαλέτα να φτιαχτεί) μου είπε ότι θέλει να μου προσθέσει χρώμα λέει...Της απάντησα ότι δεν μου αρέσει να βάφομαι, ότι θεωρώ το μακιγιάζ μια μάσκα που κατά κάποιο τρόπο σε εγκλωβίζει σε μια φτιαχτή εικόνα. Μου απάντησε με την κλασσική κλισέ απάντηση της Coco ότι κάθε γυναίκα πρέπει να είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή για μια μοιραία συνάντηση...της είπα ότι δεν περιμένω κάποιον! Και ερωτώ: είναι τόσο περίεργο πια?- -Μικρή Τσαντήλω

Κάποιες παθαίνουν εμμονή με το μακιγιάζ, και κάποιες έχουν την τεράστια ανάγκη να δικαιολογήσουν γιατί δεν φοράνε μακιγιάζ, κάτι που είναι εξίσου ακατανόητο. «Μάσκα που σε εγκλωβίζει σε μια φτιαχτή εικόνα;» Hold your horses, cowboy. Από τους Δαίμονες είναι αυτό;

________________
7.


Αγαπητή Α,μπα, (πολύ μ' αρέσει η προσφώνηση ημερολογίου!)

Κοιτάζομαι ώρες ώρες(!) στον καθρέφτη καθρεφτάκι μου και το μόνο που βλέπω είναι ένα χαμένο κορίτσι.
Ακολουθώ άραγε τα ψίχουλα κάποιου άλλου και προσπαθώ να γυρίσω σπίτι από ένα δρόμο που μόνο πίσω δεν οδηγεί;
Αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογική αυτή μου η ύπαρξη, η τόσο μα τόσο κουραστικά ανήσυχη.
Ένα 20χρονο πλάσμα να συχνάζει στη χώρα του ποτέ; Πού ακούστηκε;
Και δεν μου λες, γιατί κατά βάθος θέλω να γίνω μαζορέτα της ίδιας μου της αποτυχίας και κρυφοεύχομαι να έχω κάτι σατανικά στραβό μέσα μου;
Φταίει άραγε το ότι τα πήγα επικίνδυνα καλά στο τεστ ναρκισσιστικής διαταραχής προσωπικότητας στο διαδίκτυο;- (Εθισμένη στο) Ωραία (σίγουρα βαθιά) Κοιμωμένη

Σαν αυτόματος μεταφραστής σε τραγούδι της Avril Lavigne.

67

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
Dazzling blinds
Dazzling blinds
#6 Δεν είναι εμμονή να σου εκφράζει κανείς την προτίμησή του για εσένα. Εκτός κι αν επιμένει, είναι λόγος πρόκλησης προστριβών μεταξύ σας ή έστω δυσαρέσκειας, αν αποτελεί αιτία για να γίνεται αγενής ή αν με κάποιον άμεσο ή έμμεσο τρόπο προσπαθεί να σου το επιβάλλει. Εσύ δεν περιγράφεις κάτι τέτοιο.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
#7 Προτιμώ το "Complicated", μεταξύ άλλων επειδή είναι και λιγότερο complicated.To πόνημά σου θα έφτιαχνε όντως ωραία στιχουργική δουλειά για pop-rock κομμάτι. Μικρές διορθώσεις χρειάζεται μόνο, ένα ρυθμό και ίσως κάποια ρίμα... και θά 'ναι έτοιμο να μπει στο μουσικό μέτρο.
Ominous Clouds
#1 Αν δεν νιώθεις πράγματα γι' αυτόν ή δεν είναι πολύ έντονα πλέον, γιατί όχι;#2 Πέρνα τις σκέψεις σου απο ένα συντακτικό φίλτρο, το λάδι μας βγήκε να καταλάβουμε:).#4 Έντονη φοβικότητα βρε παιδί μου, άστο να κυλήσει...#6 Ξέρεις οτι κάνεις το ίδιο απ την ανάποδη έτσι;#7 Σοβαρά τώρα, δεν είμαι ακόμη σίγουρος οτί δεν είναι μετάφραση.
Σανάνθη
Σανάνθη
#7: Προβληματισμένη (και εθισμένη στο) Ωραία Κοιμωμένη, για να μην γίνεις μαζορέτα της ίδιας σου της αποτυχίας, πρέπει επειγόντως να αλλάξεις ομάδα. Να φύγεις δηλαδή από την ναρκισσιστική και απίστευτα βαρετή Ομάδα του Εγώ και να πάρεις μεταγραφή για την πολύ πιο συναρπαστική και ενδιαφέρουσα Ομάδα του Έξω Κόσμου. Είσαι μικρή και εν μέρει σε δικαιολογώ για τον ναρκισσισμό σου, τα νιάτα άλλωστε συνήθως συνοδεύονται από μια τάση υπερβολής και επίδειξης (από ανασφάλεια, κυρίως). Νομίζω ότι το έχεις καταλάβει και η ίδια ότι η ομφαλοσκόπηση και η εγωκεντρική συμπεριφορά δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο στη δυστυχία και τη μοναξιά. Κατά τα άλλα, διακρίνω μια σαφή έφεση προς το ρομαντισμό και τον ποιητικό λυρισμό. Το δημιουργικό γράψιμο θα ήταν μια ωραία διέξοδος για ψυχές σαν τη δική σου, αρκεί να μην αυτομπλοκαριστείς και πάλι λόγω τελειομανίας ή εγωισμού.Φιλικά :)
offshore
offshore
πήξαμε στα βαθιά νοήματα και τον αφαιρετικό λυρισμό σήμερα. Αυτές δεν ήταν ερωτήσεις, παρουσίαση ανεξάρτητου τσέχικου κινηματογράφου στην ΕΡΤ1 ήτανε
Franny
Franny
#5αυτο που λες, εξισωνει ολα τα θετικα συναισθηματα.ΟΧΙ, νοιωθουμε κι αλλα "ωραια" εκτος απο ερωτα...ξεκινα με καλυτερη γνωριμια με την ελληνικη γλωσσα..
Franny
Franny
#4καμια σχεση δεν χαλαει οταν την θελουν και οι δυο.και καμια σχεση δεν εχει νοημα να υπαρχει, αν δεν την θελουν και οι δυο.(οταν μεγαλωσω θα γινω μπουκαης :p )
Acina
Acina
#7: θυμάμαι στο σχολείο όταν είχαμε λογοτεχνία και συγκεκριμένα εξετάζαμε κάποιο ποίημα, δεν καταλάβαινα χριστό. τι ήθελε να πει ο ποιητής, μόνο το λυσάρι ήξερε υποτίθεται. καλλιτέχνιδα του 7, πες μας σε παρακαλώ τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις για να μη σε παρερμηνεύσουμε!μια θαυμάστριά σου.
Franny
Franny
#1ΕΣΥ χωρισες χωρις να το επιθυμεις κι εχεις απωθημενα απο αυτη την ιστορια. Εκεινος προχωρησε παρακατω.Δεν ειναι και για βρισμιο ο ανθρωπος. Αποφασισε να ειναι με καποια αλλη και στο ειπε ευθεως. Πολυ δυσκολο να θελεις ερωτικα εναν ανθρωπο, ή να θελεις να εισαι μαζι του και να κρατησεις το ν ρολο του φιλου. Εγω εχω την εντυπωση οτι θα ειναι μεγαλη εκπτωση εκ μερους σου, μονο για να μην χασεις την επαφη μαζι του και οχι μια ειλικρινης φιλια.
Aloutero
Aloutero
1. Για μένα το ακατανόητο είναι να μη μένεις φίλος - η με τους πρώην σου. Όταν ένας άνθρωπος έχει υπάρχει μέρος της ζωής σου για χρόνια, αυτό που σας ένωνε δεν ήταν μόνο το σεξ. Υπάρχει ένα τεράστιο εύρος πραγμάτων, καταστάσεων, ιδεών, καθημερινότητας που σας συνέδεαν. Το να πεθάνει η ερωτική έλξη μεταξύ δυο ανθρώπων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πεθαίνουν κι όλα τα άλλα. Εγώ τους ανθρώπους με τους οποίους ήμουν μαζί για χρόνια, τους αγαπούσα. Δεν γίνεται να τους ξε-αγαπήσω επειδή δεν θέλω να κοιμάμαι πια μαζί τους. Πόσο μάλλον όταν ο χωρισμός είναι κοινή συναινέσει. Γιατί να βρίσεις έναν άνθρωπο που ήταν ξεκάθαρος απέναντί σου? Θα μπορούσε να σε δουλεύει επ' αόριστον αλλά δεν το έκανε. Εγώ με τη δική μου ταπεινή πείρα σου λέω ότι είσαι μάλλον πιο ώριμη από τους φίλους σου. Κάνε αυτό που σου υπαγορεύει η θέληση σου. Κλισέ γιοκ.
Acina
Acina
το αν θα μείνεις φίλος ή όχι δε νομίζω ότι εξαρτάται ούτε από την αγάπη, ούτε από το κοινό παρελθόν, αλλά από το πόσο αποστασιοποιημένα από τη σχέση και τα γεγονότα που οδήγησαν στη λήξη της, είναι τα άτομα την ίδια στιγμή
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Νομίζω εσύ πιάνεις το άλλο άκρο από τους φίλους της κοπέλας. Δλδ κι αυτοί έχουν άδικο να θεωρούν απαγορευτική τη φιλία μεταξύ πρώην (και κυρίως δεν έχουν καμιά δουλειά να ενοχληθούν), κι εσύ υπερβάλλεις κάπως όταν λες ότι είναι ακατανόητο να μην διατηρήσεις φιλία. Εκτός αν εννοείς μόνο για τους χωρισμούς κοινή συναινέσει (αν & δε λες "μόνο" αλλά "πόσω μάλλον").Επίσης ένας άνθρωπος μπορεί να υπάρχει στη ζωή κάποιου για χρόνια για πολύ πολύ λάθος λόγους. Αν μιλήσω κι εγώ για τη δική μου προσωπική εμπειρία, όλους τους πρώην σοβαρούς δεσμούς μου θα ήθελα να τους σβήσω όχι μόνο από την καθημερινότητά μου, αλλά από το παρελθόν μου κι απ' τον πλανήτη επίσης. Ο ένας άνθρωπος που δεν θα ήθελα να του το κάνω αυτό, δυστυχώς θα ήθελε να το κάνει αυτός σε 'μένα. :/Μάλλον η κοπέλα έχει πιο πολύ εμπειρίες πολιτισμένες, σαν τις δικές σου, κι οι φίλοι της σαν τις δικές μου, και δεν κατανοούν ο ένας τη θέση του άλλου.Αλλά σου έβαλα θετική ψήφο γιατί αυτό το γατί πάρα πολύ μου αρέσει, με γεια!!!
Aloutero
Aloutero
Ευχαριστώ αγαπημένη Ιρις :) Και εγώ το αγάπησα τούτο το γατί. Ίσως έχεις δίκιο. Ο καθένας ανάλογα με τις εμπειρίες του έχει και τη γνώμη του. Το "πόσο μάλλον" το χρησιμοποίησα γιατί είχα μια εμπειρία στην οποία ο χωρισμός δεν ήταν κοινή συναινέσει (εγώ ήμουν ακόμα ερωτευμένη, εκείνος όχι), αλλά η αγάπη μου για εκείνος πρυτάνευσε. Ίσως φταίει το γεγονός ότι ήταν ντόμπρος ο άλλος άνθρωπος. Αυτά που είπες με έκαναν να σκεφτώ. Όντως ίσως ο λόγος που παραμένει κάποιος φίλος με έναν πρώην δεν είναι η αγάπη, αλλά η βαθιά εκτίμηση. Ίσως ήμουν τυχερή και μου έτυχαν άνθρωποι που δεν έπαψα ποτέ να εκτιμώ.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
Εκείνα που αποτρέπουν από τη δημιουργία και εξέλιξη μιας φιλικής σχέσης με το πρόσωπο από το οποίο χωρίσαμε ερωτικά δεν είναι μόνο τα ενδεχόμενα αισθήματα πικρίας, πόνου κα. και μια πιθανή αλλαγή στάσης (πχ. απόσυρση εκτίμησης ή σεβασμού) απέναντί του εξαιτίας παραμέτρων της σχέσης ή συνθηκών/λόγων του χωρισμού, αλλά κυρίως το γεγονός ότι ένας ερωτικός δεσμός ναι μεν μπορεί να εσωκλείει γνωρίσματα και ποιότητες που γεννιούνται μέσα σε μια φιλία και κατεξοχήν τη χαρακτηρίζουν αλλά δεν είναι αυτές οι θεμελιώδεις αιτίες που τον συγκροτούν. Ως εκ τούτου, είναι διαφορετικά χτισμένη σχέση με άλλες δυναμικές και ιδιαίτερα στοιχεία σε μια μοναδική χημεία μεταξύ δύο πολύ συγκεκριμένων προσώπων σε μια πολύ συγκεκριμένη χωροχρονική στιγμή. Μέσα από αυτό το ας το πούμε μείγμα και ταυτόχρονα την ας την πούμε, ανάλογα, επεξεργασία που αυτό έχει υποστεί ΩΣ ΤΕΤΟΙΟ από το ζευγάρι στη διάρκεια της σχέσης του δεν μπορείς να αποσπάσεις χειρουργικά τον έρωτα και όλα όσα αυτά τα συναισθήματα παρήγαν, όλα όσα με τα οποία διαπλέχθηκαν, όλα όσα με τα οποία επέδρασαν σε αυτή τη μορφή - ακόμα και στην περίπτωση που ο έρωτας έχει τελειώσει ή χαθεί ("εξατμιστεί" θα ταίριαζε, κατά τη μεταφορά που χρησιμοποίησα εδώ, αν κι εγώ προτιμώ το "αποχώρησε", "έφυγε" όπως θα έλεγε κι ο Leonard Cohen). Παρότι μετά το τέλος της σχέσης πολλά ωραία συναισθήματα, αισθήσεις, ιδέες, βιώματα κλπ. μπορεί να παραμένουν για τον άλλον άνθρωπο, όπως είναι και φυσικό επακόλουθο, δεν παύουν ωστόσο να είναι απότοκα μιας εντελώς διαφορετικής φτιαξιάς, ενός άλλου είδους σχέσης και να αναφέρονται εκεί. Για να αποκτήσουν αυτά ένα νέο πλαίσιο, και μια νέα υπόσταση πολύ περισσότερο, χρειάζεται να χτιστεί από την αρχή αυτή η καινούργια σχέση ως φιλία, με όλα τα συμπαραμαρτούντα και όλες τις συνδηλώσεις μιας τέτοιας εκκίνησης και πορείας, σαφώς εδραιωμένα στο μυαλό και βιωμένα κατά το δυνατόν από τα δύο μέλη. Αλλιώς μιλάμε για μπασταρδέματα αδιευκρίνιστης ποιότητας που μάλλον σε μεταβατική φάση παραπέμπουν - χωρίς αυτό από μόνο του να υπονοεί τίποτα άλλο. Στη ζωή, οπωσδήποτε, τίποτα δεν είναι αδύνατον θεωρητικά. Αλλά η διαδικασία μετατροπής μιας σχέσης σε κάτι άλλο τόσο σπουδαίο και αληθινά πολύτιμο όπως είναι η φιλία θεωρώ ότι είναι ιδιαζόντως δύσκολη και εξαιρετικά σπάνια, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις. Όσοι το έχουν πετύχει και νιώθουν καλά με αυτό, είναι άξιοι των προσπαθειών και της αγάπης τους.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Εγώ Νανίνα συμφωνώ σε σημαντικό βαθμό με αυτό που λες, αλλά με μια σημαντική υποσημείωση: Αυτό ισχύει για κάποιες ερωτικές σχέσεις. Ούτε όλες οι ερωτικές σχέσεις ούτε όλες οι φιλίες κτίζονται με τις ίδιες βάσεις.Ερωτικοί δεσμοί διαφορετικών ανθρώπων (ή ενίοτε & του ίδιου ανθρώπου με διαφορετικούς παρτενέρ ή σε διαφορετική ηλικία) κτίζονται σε διαφορετικά θεμέλια. Άλλες έχουν ως κυρίαρχη αιτία την σεξουαλική ορμή, άλλες τα κοινά ενδιαφέροντα. Κάποιοι άνθρωποι εξαρχής δε μπορούν να συντηρήσουν σχέση παρά με ανθρώπους που μπορούν να είναι φίλοι τους συγχρόνως. Άλλοι ζητούν πατέρα/μάνα. Άλλοι υποχείριο. Άλλοι έλκονται από τα "αντίθετα", κ.ο.κ.Πέραν από τη διατήρηση ή μη της αμοιβαίας εκτίμησης, που ανέφερε η Aloutero, πέρα από το ύπαρξη μονόπλευρου έρωτα, που ανέφερε ο/η muse, παίζουν και τα παραπάνω ρόλο στο αν η ερωτική σχέση μπορεί να μετεξελιχθεί σε φιλική, και στο πόσο ομαλά θα γίνει αυτό.
Aloutero
Aloutero
Αχ βρε Νανίνα :) Μια φιλική διαπίστωση. Χρησιμοποιείς λίγο επιτηδευμένη γλώσσα και πολύπλοκο συντακτικό. Πολλές φορές μέχρι να φτάσω στο τέλος της πρότασης έχω χάσει το νόημα. Όταν σε αυτό προστίθεται και η μεγάλη έκταση των σχολίων σου, είναι αδύνατο για μένα σε παρακολουθήσω.
muse
muse
Σωστός, όμως νομίζω οτί αυτό πετυχαίνει την στιγμή που ο έρωτας τελειώνει και στους δύο, και όχι όταν ο ένας φεύγει ενώ ο άλλος μαζεύει τα κομμάτια του και δεν έχει καμία επιλογή πλέον. Πως μπορεί να συμβισβαστεί και να παραμείνει φίλος; Όταν θες ακόμη το "κάτι περισσότερο", η φιλία του άλλου δεν σε απασχολεί, μπορεί και να σου φανεί και ελεημοσύνη..
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Iris Prismatica Χμ! Αν μιλάμε για ερωτική συντροφική σχέση, εξ' ορισμού δεχόμαστε τη γέννηση και το μπόλιασμα συγκεκριμένης ποιότητας, ύφους και διαστάσεων αισθημάτων, ιδεών, αισθήσεων, συλλογισμών κλπ. και προεκτάσεων τους - οποιαδήποτε κι αν ήταν η αφορμή για να προκύψουν (γιατί αυτά που αναφέρεις αποτελούν την αφορμή και όχι τις αιτίες, εφόσον - το επαναλαμβάνω - μιλάμε για συνειδητή ερωτική-συντροφική σχέση και όχι για οτιδήποτε άλλο, βλ. φίλοι που είναι και sex buddies, γνωστοί/φίλοι/παρέα που ταυτόχρονα βιώνουν σεξουαλική έλξη ο ένας για τον άλλον και το εξερευνούν κα.). Για έναν ερωτικό δεσμό σαν αυτόν, λοιπόν, η σχέση των δύο ατόμων εμπνέεται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, δομείται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο και ζυμώνεται με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο (όταν λέω συγκεκριμένο δεν εννοώ απαραίτητα ίδιο για όλους). Μέσα στην ερωτική σχέση του, δηλαδή, ο καθένας διαμορφώνει μια ανάγνωση, μια εικόνα, μια ερμηνεία για τη σχέση του και τον σύντροφό του. Αυτό είναι ακριβώς που συγκροτεί και συγκρατεί τη σχέση, όταν η εν λόγω διαδικασία που διεξάγεται φέρνει αμοιβαία αποτελέσματα (αναγνώσεις, ερμηνείες, εικόνες, ιδέες, αισθήματα κλπ.). Έτσι, στο κάθε μέλος της αναπτύσσεται μια βιωματική εσωτερικότητα ως προς αυτό που του συμβαίνει εξωτερικά και εσωτερικά - η εμπειρία εκείνης της πολύ συγκεκριμένης σχέσης του, κάθε φορά. Η θεμελιώδης δύναμη σε όλον αυτόν τον μηχανισμό δεν μπορεί παρά να είναι ο έρωτας και τα συναγόμενά του, τα εξαγόμενά του, τα παρελκόμενά του και πάει λέγοντας, αφού μιλάμε για μια ΕΡΩΤΙΚΗ συντροφική σχέση. Και δεν εξετάζω καν τη φύση του έρωτα για τον καθένα. Αλλά εφόσον μιλάμε για κάτι τέτοιο από αυτό ορίζεται, όπως κι αν τον ορίσουμε (τον έρωτα). Αυτοαναφέρεται δηλαδή, και αυτό δεν είναι μόνο θεωρητικό, διότι ακριβώς κατ' αυτον τον τρόπο αυτοτροφοδοτείται κιόλας και ανατροφοδοτείται.Επομένως, αν αυτή η δύναμη που λειτουργεί καταλυτικά για την έμπνευση, τη δημιουργία, τη δόμηση και τη ζύμωση της σχέσης αφαιρεθεί μια δεδομένη στιγμή, μπορείς να καταλάβεις πόση σκληρή δουλειά απαιτείται για το μετασχηματισμό όλου αυτού του εποικοδομήματος σε μια άλλη διαφορετική πολύ σημαντική μορφή και ουσίας σχέσης, όπως η φιλία. Και ποιοί και πόσοι και πώς και σε τί βαθμό είναι διατεθειμένοι αλλά και ικανοί να την αναλάβουν για να οδηγηθούν σε μια αντίστοιχη βαθιά συνειδητοποίηση.Επίσης, έχω την αίσθηση ότι ως ένα βαθμό ότι λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τα συναισθήματα (παντός τύπου). Τα οποία ναι μεν είναι εφικτό να φτάσουμε σε θέση να τα διαχειριστούμε αλλά δεν τα παραγγέλνουμε. Και αυτά σε μια συνθετότερη περίσταση, που ενδεχομένως συνιστά η αλλαγή που συζητάμε, τυγχάνουν ακόμα πιο απρόβλεπτα και αστάθμητα σε κάθε ένα σημείο της.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
Διορθώσεις (κλασικά) : 1) "(...) μιλάμε για συνειδητοποιημένη ερωτική σχέση (...)" - και όχι "συνειδητή".2) "(...) μιας πολύ σημαντικής μορφής και ουσίας σχέση, όπως η φιλία (...)".
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Aloutero Για την επιτηδευμένη γλώσσα θα διαφωνήσω. Για το πολύπλοκο συντακτικό συμφωνώ εν μέρει· πρέπει να αντιμετωπίζω ένα μικρό πρόβλημα - το αντιλαμβάνομαι και 'γω (και δεν οφείλεται σε άγνοια ή ημιμάθειά μου περί σύνταξης - η ειρωνεία έγκειται στο ότι αυτό ίσως νά 'ναι χειρότερο). Δεν υπάρχει κανένας λόγος να απολογείσαι επειδή δυσκολεύεσαι ή δε θέλεις να διαβάσεις τα μεγάλα ή... μεγαλύτερα σχόλιά μου. Το εννοώ, δεν το λέω συγκαταβατικά. Εξάλλου, παραπάνω αστειευόμουν - έστω και αποτυχημένα.
Aloutero
Aloutero
Αν θέλεις τη γνώμη μου επί του συντακτικού, ίσως προσπαθείς πάρα πολύ. Υπεραναλύεις αυτό που θες να πεις, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία. Δεν χρειάζεται να σιγουρευτείς ότι ο άλλος θα καταλάβει. Πες αυτό που έχεις να πεις κι ας μην καταλάβει. Μια άσκηση που βοήθησε εμένα στα νιάτα μου σχετικά με το γράψιμο ήταν υπερτιτλος, τίτλος, κυρίως κείμενο, επίλογος. Όσο για το επιτηδευμένη γλώσσα, αναφέρομαι στο λυρισμό που έχουν τα κείμενα σου. Μερικές φορές η απλή, άμεση γλώσσα είναι ο καλύτερος δρόμος για το μυαλό κάποιου. Με πολύ φιλική διάθεση :)
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Aloutero Αγαπητέ/ή Aloutero, έχω μάθει, εμπεδώσει και ξεπεράσει το επίπεδο έκθεσης του Δημοτικού με μεγάλη επιτυχία και πολλή δημιουργικότητα εδώ και είκοσι συναπτά έτη. Σ' ευχαριστώ για τις... φιλικές σου υποδείξεις, αλλά θα πρέπει αντίστοιχα κι εσύ κάποια στιγμή να μάθεις, εμπεδώσεις και ξεπεράσεις ότι κάθε άτομο εκφράζεται όπως ξέρει, νιώθει, πιστεύει και μπορεί ή απλά όπως θέλει. Αν αυτό σημαίνει ότι εσένα δε θα σου αρκεί, δε θα σε εκφράζει εξίσου ή καθόλου ή δε θα σε διευκολύνει στην προσπέλαση και κατανόηση του λόγου του, θα το αφήνεις ως έχει από σεβασμό στο συνομιλητή αλλά και στον κάθε άνθρωπο ούτως ή άλλως - χωρίς αυτό να υπονοεί οτιδήποτε άλλο, όπως πχ. ότι δεν μπορείς να προσπαθείς, αν επιθυμείς, να το καταλάβεις, ζητώντας διευκρινίσεις ή κάνοντας ό, τι άλλο νομίζεις. Aντιθέτως, μάλιστα, σε προτρέπω να υπερασπίζεσαι το αναφαίρετο δικαίωμα στην προσωπική έκφραση κάθε ατόμου και να το στηρίζεις όταν κάποιοι άλλοι επιχειρούν να την καλουπώσουν σε mainstream νάρθηκες ή άλλες φόρμες, για δικούς τους ιδιοτελείς ή κομπλεξικούς ή φανατικούς λόγους.Αυτή είναι η δική μου φιλική υπόδειξη απεναντί σου.
Aloutero
Aloutero
Μάλλον πειράχτηκες αλλά ήταν αναμενόμενο. Όχι δεν θα το αφήνω ως έχει. Δεν είμαι υποχρεωμένη. Πόσο μάλλον όταν η ομιλία του άλλου (η γραφή στην προκειμένη περίπτωση) αποπειράται να μου κάψει τον εγκέφαλο. Μάλλον το πήρες πολύ επί πόνου και "ψάρεψες" τα συμπεράσματα που ήθελες. Όταν γράφεις δημόσια, να είσαι έτοιμη και να δεχθείς τη γνώμη των άλλων. Είναι αστείο να χρησιμοποιείς προστακτική για να μου υποδείξεις να μη λέω τη γνώμη μου, κάτι που φανερώνει τρομερή ανασφάλεια αλλά ψυχαναγκασμό όπως άλλωστε και όλα τα ατελείωτα κείμενα σου. Όπως φανερώνει και το ψευδώνυμο σου παλεύεις απεγνωσμένα να δώσεις μια λογοτεχνική αύρα στα κείμενα σου και προφανώς σε ενόχλησε ο διάλογος μαζί μου. Άλλωστε μια διαπίστωση έκανα. Θα μπορούσες να μην της δώσεις καμία απολύτως σημασία αν είσαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό σου, αλλά μάλλον χτύπησα ευαίσθητο σημείο. Δεν σε προσέβαλα όπως προσπαθείς τεχνηέντως (και αποτυχημένα) να κάνεις εσύ. Καλή καρδιά όμως "Νανίνα Ζολά". Από εδώ και πέρα δεν θα έχεις καμία απολύτως απαντηση, όπως άλλωστε και αξίζει στα κείμενα σου.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ AlouteroΑγαπητέ/ή Aloutero, τους εντελώς προσωπικούς χαρακτηρισμούς σου τους αντιπαρέρχομαι διότι είναι η άποψή σου για εμένα και τη σέβομαι όπως και νά 'χει. Αν και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τη ρώτησε, αλλά και πάλι με γεια σου με χαρά σου να την εκφράζεις - κανένα ζόρι δεν τραβώ, αντιθέτως, θεωρώ ότι πρέπει να είσαι ελεύθερη να το πράττεις με τον τρόπο που νομίζεις και στο βαθμό που κρίνεις. Περιττό φαντάζομαι να πω ότι δεν μπορούν να εκληφθούν στα σοβαρά τέτοιοι χαρακτηρισμοί (άλλος ένας λόγος που δεν προτίθεμαι να απαντήσω σ' αυτούς). Χώρια το γεγονός ότι από μόνοι τους βρίθουν από αντιφάσεις (βασικά και το προηγούμενο σχόλιό σου βρίθει εξίσου από αντιφάσεις). Κανένα πρόβλημα, παρόλα αυτά.Δεν διάβασα κανένα επιχείρημα επί του ζητήματος που έθεσα ενώ τυγχάνει μείζονος σημασίας. Εκτός κι αν εννοείς επιχείρημα το κάψιμο του εγκεφάλου. Ακόμα κι έτσι, πιστεύεις αλήθεια και σοβαρά ότι αυτό σου δίνει το δικαίωμα να υποδεικνύεις στον οποιονδήποτε πώς θα εκφράζεται, με τί ύφος, σε τί έκταση, τί είδους λεξιλόγιο θα χρησιμοποιεί, τί μορφή θα προσδίδει στο κείμενό του, τί αύρα θα αποπνέει ο λόγος του και πόσο θα κρατάει ζωντανό το ακροατήριό του (δηλαδή εσένα εν προκειμένω);;; Και όλα αυτά με τη δικαιολογία ότι ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ; Στη δική μου ζυγαριά βαραίνει περισσότερο η ελευθερία στην προσωπική έκφραση και ο εποικοδομητικός σχολιασμός ή κριτική επί του περιεχομένου των λεγόμενων. Πράγμα που δεν αντελήφθην να συμβαίνει από την πλευρά σου. Τουναντίον, μου άσκησες κριτική επί του τρόπου της έκφρασής μου. Φυσικά και ο κάθε τρόπος έκφρασης οποιουδήποτε επιδέχεται κι αυτός κριτική, αλλά όχι υπό τη μορφή υπόδειξης του κατ' εσέ προτιμητέου για λόγους προσωπικούς, αλλά εμβριθούς και ουσιαστικής αντιπαράθεσης και συγκεκριμένης κατάδειξης με λόγο που επιτρέπει αντίλογο και γόνιμο υπέδαφος για μια ενδιαφέρουσα κουβέντα επί του ζητήματος (ήταν στραβό το κλίμα σου, ήρθαν και οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί και τό 'φαγε ο γάιδαρος)· και βεβαίως, για να λάβει χώρα κάτι παρόμοιο ίσως χρειάζεται και το κατάλληλο πλαίσιο (εδώ συζητούσαμε ένα άλλο θέμα : "Μετεξέλιξη του έρωτα σε φιλία". Και, ξαφνικά, χωρίς κανένας να το προκαλέσει, άρχισες να μου κάνεις παρατηρήσεις για το προσωπικό μου στυλ γραφής). Δε θεωρώ ότι σε προσέβαλα σε κανένα απολύτως σημείο των σχολίων μου, όσο παράδοξο και αν σου φαίνεται. Ούτε και εσύ θεωρώ ότι με προσέβαλες πουθενά. Μου έκανες μια υπόδειξη (ακόμα κι αν τη βάφτισες διαπίστωση, ΥΠΟΔΕΙΞΗ ήταν - το θεωρώ ηλίου φαεινότερο) και σου απάντησα με μια άλλη. Υ.Γ. 1 Αν δε δεχόμουν την κριτική ("τη γνώμη των άλλων"), δε θα έμπαινα σε κουβέντα μαζί σου. Βασικά, αν ήταν έτσι, δε θα ήμουν σε θέση να μπω σε κουβέντα, γενικώς, ποτέ (δεν είναι μάλλον αυταπόδεικτο;). Απεναντίας, εγώ και τώρα ακόμα - μετά τον στολισμό σου - είμαι διατεθειμένη να κριτικάρουμε ουσιαστικά ό, τι θες. Ακόμα και το στυλ γραφής μου. Αλλά με τους όρους ενός γνήσιου διαλόγου που το επίκεντρό του θα είναι το ενδιαφέρον για το κεντρικό του θέμα, με επιχειρήματα και παραπομπές, σαφείς καταδείξεις και λόγο πέρα από προσωπικές ευαρέσκειες και απαρέσκειες μόνο· και, ασφαλώς, χωρίς επιθετικές αναφορές επί προσωπικού που αγγίζουν τα όρια των ύβρεων... Αν νιώθεις ικανή και πρόθυμη για κάτι τέτοιο, ιδού η ευκαιρία να (μου) το αποδείξεις.Υ.Γ. 2 Το τελευταίο σου σχόλιο (16:23) εμπεριέχει και μια καταφανέστατη ανακρίβεια. Ένα γελοίο ψεύδος που σε εκθέτει ανεπανόρθωτα σε διάφορα επίπεδα. Το πρόσεξες ή ακόμα; ΔΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΠΟΤΕ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ. ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΣ ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ (σχόλιο 9:20).(Scripta manent!)
Franny
Franny
αγαπητη Νανινα του Ζολα.στην συζητηση περι τροπου γραφης σου με τ αλουτερον, παρατηρησα 2 διαφορετικες αποψεις σου.1. θεωρεις κι εσυ οτι ο λογος σου γινεται κουραστικος λογω συντακτικου, αλλα δεν εχεις βρει αλλους τροπους.2. θεωρεις οτι ο καθενας εκφραζεται οπως θελει και μπορει και δεν πεφτει λογος, κανενος.αν ισχυει το 2, δικαιωμα σου, και φυσικα ισχυει οτι μπορεςι να το κανεις. ο καθενας, κι οχι μονο εσυ .λογος πεφτει μονο στον αντμιν μονο οταν η περιπτωση ειναι τοσο επιβαρυντικη για την στηλη ,που θεωρησει οτι καταχραται τον χωρο ενα μοναδικο μελος .βεβαια ,τα σχολια επι του περιεχομενου οσο κι επι της μορφης, επισης επιτρεπονται.οποτε ο καθενας κανει τα σχολια που νομιζει.αν ισχυει το 1 ομως, εγω εχω να σου κανω 2 πολυ απλες προτασεις για βελτιωση του υφους.περιορισου σε συντομες προτασεις (μεχρι να το εξελιξεις), και χωριζε παραγραφους. (κι εσυ φραννυ, βαζε τονους και κεφαλαια γραμματα στην αρχη της προτασης. :p )
Ερωτευμένη Τσούχτρα
Ερωτευμένη Τσούχτρα
Βρε παιδιά, τι κατάσταση είναι αυτή; Λέω να διαβάσω κανένα σχολιάκι, να απαντήσω και πουθενά, και ξαφνικά στη Νανίνα χώνετε, και εμένα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; Δηλαδή, πρέπει να το κοιτάξω και εγώ αυτό, αλλά τεσπα. (Ένα κρύο ντουζ αργότερα...) @ Aloutero: Ενδιαφέροντα αυτά που λες, (δεν αποκλείω το να έχουν κάποια βάση) αλλά αποτελούν αυθαίρετες προσωπικές σου ερμηνείες, και καλό είναι να το καταλαβαίνεις. Ούτε κι εγώ διαβάζω (ή παρακολουθώ ολόκληρα) πολλά από (για την ακρίβεια τα περισσότερα από) τα σχόλια της Νανίνας, αλλά δε νιώθω την ανάγκη να της προτείνω εναλλακτικό τρόπο να επικοινωνήσει με το κεφάλι μου. Μου κάνει αν μη τι άλλο εντύπωση που εσύ νιώθεις. @ Φράννυ: Η στήλη είναι ηλεκτρονική και ο χώρος εικονικός. Γενικά ο χώρος που αφήνουμε είναι ο χώρος που θέλουμε να αφήνουμε (ειδικά στο ιντερνετ που δε μας βιάζει τίποτα και κανένας), είναι το δικό μου τιπ προς τα σένα. @ Νανίνα: Εγώ νομίζω πάντως ότι απαντάς με τέτοιο τρόπο γιατί δεν προσπαθείς να μιλήσεις στους άλλους, αλλά στον εαυτό σου. Μπορώ να σκεφτώ γύρω στους 2000 θετικούς και αρνητικούς λόγους που μπορεί να το κάνεις αυτό, οπότε θα παρακάμψω την ψυχολογιοποίηση και απλώς θα προτείνω να σκέφτεσαι (αν φυσικά γουστάρεις) πού και γιατί απευθύνεσαι, πριν απαντήσεις.
Aloutero
Aloutero
@ Ερωτευμένη Τσούχτρα και Νανίνα: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου διευκρινίζετε ξανά και ξανά ότι πρόκειται για προσωπική μου άποψη. Βλέπετε πουθενά να μιλάω εξ ονόματος κάποιου άλλου? Ασφαλώς και είναι δικές μου απόψεις, οι οποίες κάθε άλλο παρά αυθαίρετες μπορούν να χαρακτηριστούν, μιας και δεν μιλώ ως επιστήμονας αλλά ως αναγνώστης.Λέτε "είναι δική σου άποψη" λες και αυτό της προσδίδει λιγότερη βαρύτητα. Η απάντηση μου είναι ένα ρητό που το έχει πει άλλος πριν από μένα (δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε εσάς τις δύο αλλά το έχω ως οδηγό ζωής): “My own opinion is enough for me, and I claim the right to have it defended against any consensus, any majority, anywhere, any place, any time. And anyone who disagrees with this can pick a number, get in line, and kiss my ass.”
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Franny Σαφέστατα και ανασφισβήτητα ο καθένας κάνει τα σχόλια που νομίζει. Και γι' αυτά κρίνεται (εννοώ επί των σχολίων του). Κανένας δεν του στερεί το δικαίωμα στην έκφραση (εκτός από τον admin., βέβαια, που κόβει ό, τι κρίνει, εν προκειμένω). Το στοιχείο που εξετάζω εγώ είναι το λογικό περίβλημα του δικαιώματος όχι της ίδιας της ελευθερίας της έκφρασής του καθενός - που θεωρώ αυτονόητη και αναγκαία σε κάθε τόνο και για οτιδήποτε - αλλά στην περίπτωση της υπόδειξης τρόπου έκφρασης (στο συνομιλητή σου) για ιδιοτελείς σκοπούς, όπως παραπάνω· και, αν θέλεις, το αξιολογικό του ζήτημα, το "ιδεολογικό" του και την αντιδιαστολή του με την εποικοδομητική και εμπεριστατωμένη κριτική στο οτιδήποτε. Αυτά. Δε θα ξανααναφερθώ στο συγκεκριμένο θέμα διότι θεωρώ ότι κατέστην σαφής.Σχετικά με τα συμπεράσματά σου για τις απόψεις μου, σχολιάζω τα εξής :1) Θεωρώ ότι έχω ένα μικρό προβληματάκι ως προς τη συντακτική μου ευχέρεια. No big deal, as far as I am concerned. Το παλεύω... (δεν είναι τωρινό βέβαια), όχι μόνο με τον τρόπο που μου υποδεικνύεις αλλά με πλείστους όσους (btw, το χώρισμα παραγράφου είναι άσχετο με το συντακτικό - εκτός κι αν από δική μου αστοχία στην επιλογή της λέξης "σύνταξη" αντί για "συντακτικό" εξέλαβες ότι έχω πρόβλημα στη σύνταξη κειμένου ενώ εννοούσα ξεκάθαρα το συντακτικό και μόνο).Αν γίνομαι κουραστική εξαιτίας αυτού το κρίνει ο κάθε αποδέκτης του λόγου μου καλύτερα για τον εαυτό του και με τα δικά του κριτήρια, δυνατότητες, καλλιέργεια, μόρφωση, αντίστοιχες ευχέρειες, γνώσεις, πεποιθήσεις, προτιμήσεις, ιδέες κλπ. 2) Στον οποιονδήποτε πέφτει λόγος για οτιδήποτε. Και αυτός ο λόγος κρίνεται ή/και γι' αυτόν τον λόγο κρίνεται ο ίδιος. Τα υπόλοιπα συμπληρώνονται από την πρώτη παράγραφό μου (αυτού του σχολίου μου). Οι δύο απόψεις μου δεν αλληλοαναιρούνται σε καμία των περιπτώσεων (ούτε έτσι όπως τις ερμήνευσες εσύ ούτε έτσι όπως τις διασαφήνισα εγώ) - απορώ και πώς σου πέρασε τέτοια ιδέα. Δεν αναγνωρίζω πουθενά αντίφαση.
Franny
Franny
μα δεν ειπα πουθενα οτι αλληλοαναιρουνται.ειπα ειναι "διαφορετικες" κι ελληνικα, γνωριζω... η μια μπαινει σε μια συζητηση για το τι μπορει να ειναι απωθητικο σε αυτα τα κειμενα και το αλλο μια σαφης δηλωση οτι ειναι δικαιωμα σου να γραφεις οπως γουσταρεις.στο μεν πρωτο εκανα μια προταση που δεν βλεπω ποτε να ισχυει, τις συντομες προτασεις , στο δε δευτερο, συμφωνω απολυτως.ολοι εδω μπορουν να γραφουν οτι γουσταρουν και να σχολιαζουν και τους σχολιαστες, επισης...
Tsu-tsu
Tsu-tsu
#4: Lou, κράτα επαφή με το Φέησμπουκ / e-mails.. Δούλευει μέχρι εκείνο το σημείο που οι αληθινοί φίλοι θέλουν όντως να κρατήσουν επαφή. Ανανέωνε το ενδιαφέρον που και που, ρώτα τους πως τα πάνε, μην επικοινωνείς μαζί τους μόνο όταν έχεις ανάγκη.. Ξέρεις μωρε, τα γνωστά!Δούλεψε στην περίπτωση μου, λογικά είναι applicable παντού.. ;)
Nandja
Χάσμα γενεών. Εγώ όταν πήγα δεν υπήρχε το φεις (πω, πω, νιώθω σαν τη γιαγιά μου τέτοιες ώρες, τύπου ''εμείς τότε δεν είχαμε ρεύμα'') ίσως γι'αυτό να χαθήκαμε, μη θέλοντας να σε απογοητεύσω φίλε Lou στο #4. Όπως και να'χει πάντως να είσαι ευτυχής που έζησες μία τέτοια εμπειρία, η οποία σίγουρα σου'χει μείνει ανεξίτηλη στο νου και θα τη θυμάσαι μέχρι τα βαθιά σου αλτσχάιμερ.
Tsu-tsu
Tsu-tsu
Ω Νάντια, με κάνεις να νιώθω νέοτερος.. Και εγώ όταν πήγα δεν υπήρχε φέησμπουκ (2006), μόνο το πρωτόλειο Μέσεντζερ με τα ωραία εμότικονς. Εκτοτε χρειαστηκε 3 χρόνια για να γνωριστώ με τις Ζουρκενμπεργκικές τεχνολογίες και αρκετές ώρες ψαξίματος για το ριγιούνιον..
Gia_P
Gia_P
#6Δεν καταλαβαίνω όλες αυτές τις δήθεν άνετες που θεωρούν ότι τα ρούχα και τα αξεσουάρ που φοράμε καθημερινά δεν κρύβουν την πραγματική μας εικόνα (εκτός αν γεννήθηκε καμία με σουτιέν με μπανέλα ή κανένας με γυαλί αεροπόρου), αλλά ένα κραγιόν να βάλεις σε κοιτάνε λες και σκότωσες κουτάβι.Μπορεί πράγματι το μακιγιάζ να κάνει ένα άσχημο πρόσωπο εξώφυλλο, αλλά αυτό είναι υπερπαραγωγή για πολύ αφοσιωμένους ανθρώπους, που δεν αντέχουν τη μούρη τους, και στην τελική είναι ευθύνη του καθενός να μάθει κάποια στιγμή στη ζωή του ότι οι γυναίκες δεν γεννήθηκαν με κονσίλερ και μάσκαρα και να μη λέει ότι τον "κορόιδεψαν" λες και κατέβηκε από τα δέντρα.Και όλες αυτές που μας τρίβουν στα μούτρα ότι, επειδή βγαίνουμε στο δρόμο με μάσκαρα και κραγιόν καταργούμε τις αξίες του φεμινισμού γιατί είμαστε θύματα των αντρών για να δείχνουμε όμορφες και άλλα τέτοια, α. δεν θα το πιστέψετε αλλά όταν βάφομαι, μπορεί πράγματι να το κάνω για μένα και β. τον ίδιο ακριβώς ρόλο επιτελούν τα ρούχα, τα αξεσουάρ και τα χτενίσματα. Να μην ταιριάζουμε και τα ρούχα μας πριν βγούμε, ή να κόψουμε όλες τα μαλλιά μας μιλιτέρ (για βαμμένο μαλλί δεν το συζητώ), γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι ματαιοδοξίες.Απλά το μακιγιάζ είναι πιο εύκολος στόχος. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει, αρκεί να έχει γούστο και να μην πονάνε τα μάτια μας από το αποτέλεσμα.
Double Helix
Double Helix
Εγώ στηρίζω το φεμινιστικό κίνημα. Είμαι εναντίων του μακιγιάζ και των κομψών γυναικείων ρούχων. Η γυναίκα μπορεί να φορά ότι θέλει, να βγαίνει όπως θέλει και να έχει τα μαλλιά της όπως θέλει. Αρκεί να φορά και μερικές σταγόνες Chanel Νο 5.