ειναι δυσκολο αλλα καλο ειναι να αρχισεις να σκεφτεσαι να προχωρησεις μπροστα απο δω και περα...εισαι πολυ μικρη ακομα και μπορεις να γνωρισεις καινουργιο κοσμο...σκεψου οτι πηγες σε μια διαφορετικη πολη και δεν ξερεις κανενα αλλα κανεις μια καινουργια αρχη...τωρα για καιρο θα σκεφτεσαι την επιστροφη σιγουρα...αλλα επιστροφες,καταστροφες....αν αντεχεις μην το κανεις.....been there...done that...its no worth it....
19.7.2012 | 21:53
:'(
Είμαι 22 χρονών. Πριν λίγο καιρό χώρισα με το παιδί που ήμασταν μαζί από τα 17.. Σε αυτό το χρόνο γνωρίσαμε ανθρώπους με τους οποίους γίναμε φίλοι και σχηματίσαμε μια όμορφη παρέα.Από τη στιγμή που χωρίσαμε και μετά τους έχω χάσει όλους. Δεν είναι εγωισμός αυτό που νιώθω...Είναι θλίψη και παράπονο.Με πονάει πάρα πολύ που βγήκαν τόσο απότομα από τη ζωή μου. μου λείπουν και τους αγαπάω.Τέτοιες μέρες τα προηγούμενα καλοκαίρια ήμασταν όλοι μαζί.. σε μια παραλία, σε μια καφετέρια.. και γελούσαμε.. και τώρα όλοι είναι μαζί και εγώ είμαι μόνη μου. Δεν αντέχεται.. έχω βάλει τα κλάματα μπροστά από τον υπολογιστή, έχω πυρετό και δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω. θέλω την παλιά μου ζωή πίσω. Θέλω να βγούμε, να πιούμε μια μπύρα και να πούμε τα δικά μας. Τόσο δύσκολο είναι;
1