________________
1.

Α,μπα καλησπέρα. Θέλω να σε ρωτήσω τι γνώμη σου για κάτι. Είμαι 20 something και έχω παρατηρήσει πως όταν με κάποιο άτομο διατηρώ καθημερινή επαφή για πολύ καιρό, κουράζομαι από την κατάσταση αυτή κάποιες φορές.

Για παράδειγμα: με το φίλο μου που ήμασταν μαζί ένα χρόνο και μ'έπαιρνε τηλέφωνα κάθε μέρα (προφανώς και ήμουν ερωτευμένη μαζί του και μου άρεσε να μιλάμε κάθε μέρα) μετά από κανα εφτάμηνο, οχτάμηνο καθημερινής επαφής, αισθανόμουν μερικές φορές κάποια πίεση, χωρίς όμως αυτός να ήταν καθόλου πιεστικός, βαρετός ή κάτι άλλο. Τον ήθελα σαν τρελή αλλά ένιωθα την ανάγκη κάποιες μέρες να αποτραβιέμαι και λίγο. Επίσης, εδώ και κανά εξάμηνο τώρα, μιλάω καθημερινά και πάνω από μια φορά τη μέρα με την κολλητή μου φίλη. Δεν έχει σχέση με κάποιον ούτε κι εγώ (ίσως αν κάποια από τις δύο είχε, να μη συνέβαινε αυτό). Προφανώς και την υπεραγαπάω αλλά το καθημερινό σε τέτοιο βαθμό κάποιες φορές με πνίγει πάλι. Εκτός του ότι ενίοτε νιώθω πνιγμένη, αισθάνομαι και σα να θέλει ο άλλος να "ελέγξει" τη ζωή μου, κι επίσης νομίζω πως με την καθημερινή επαφή είναι ευκολότερο να βγουν στην επιφάνεια πολλές παραξενιές τις οποίες δεν έχω πάντα τη διάθεση να κουμαντάρω όλη την ώρα. Έχω τον τρόπο να αποτραβιέμαι πλέον, αλλά άλλο είναι αυτό που θέλω να σε ρωτήσω: πώς το βρίσκεις αυτό; μήπως είμαι στριμμένη και δε θέλω να δένομαι με άτομα; (έχω πολλούς φίλους γενικά) μήπως δε θα μπορέσω ποτέ να συνυπάρξω ολοκληρωτικά με κάποιον; Μ' αρέσει πολύ να έχω ανθρώπους στη ζωή μου και η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ τη μοναξιά πλέον πολύ (κακώς! θέλω να αλλάξει αυτό!) αλλά και οι καθημερινές ερωτήσεις "τι κάνεις; τι σχεδιάζεις να κάνεις σήμερα;" κλπ κάποιες φορές με κάνουν να αισθάνομαι παράξενα.- passenger

Δεν έχεις δει αυτό;

Δεν υπάρχει πρωτόκολλο συχνότητας επαφής με συνανθρώπους, ούτε κάποια επίσημη μέτρηση αφιέρωσης χρόνου σε συγγενείς, φίλους, συναδέλφους και λοιπούς συνανθρώπους για να βγει σκορ «φυσιολογικό», «πέρα του φυσιολογικού», «άριστα δέκα με τόνο», «κάτω του φυσιολογικού», «αχώνευτος άνθρωπος.» Για άνθρωπο που υποστηρίζει ότι θέλει την ησυχία του έχεις κάπως αμελήσει να περιφρουρήσεις τα όρια που λες ότι χρειάζεσαι. Πώς προέκυψε να μιλάς καθημερινά και μάλιστα δις με τη φίλη σου; Από μόνη της το έκανε; Προφανώς το ενθάρρυνες ή συμμετείχες, και όταν το εξασφάλισες, άρχισε να σε ενοχλεί η βεβαιότητα. Και για να πιάσουμε όλες τις πλευρές, πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι οι άλλοι δεν αισθάνονται το ίδιο για σένα;

Δεν ξέρω τι φαντάζεσαι με την «ολοκληρωτική συνύπαρξη» αλλά δεν υπάρχει κάποια υποχρεωτική εγχείριση που ενώνει τα ζευγάρια μεταξύ τους και τα κάνει σιαμαία δίδυμα μετά το γάμο.

________________
2.

Καλή μου Α, μπα!, εσύ που ξέρεις τα πολλά κι ο νους σου κατεβάζει, πες μου τι εννοεί ο (εκάστοτε) ποιητής όταν αναφέρεται στο "θεληματικό πηγούνι"; Τι σημαίνει ακριβώς αυτό; Με τι μοιάζει αυτό το πηγούνι - έχεις καμία φωτογραφία/σκίτσο να δω κι εγώ γιατί το'χω χρόνια απορία;
Μαρία

Επιτέλους, μια εύκολη ερώτηση. Είναι το εξής:

Και με την ευκαιρία αυτής της ερώτησης, έμαθα κάτι που με σόκαρε βαθιά. Ο Ριτζ έφυγε από τη σειρά το 2012 και από τον Δεκέμβριο του 2013 τον υποδύεται αυτός:

Δηλαδή κάποιος θεώρησε ότι ο καινούριος είναι άξιος αντικαταστάτης αυτού

________________
3.

Πολυαγαπημένη Α,Μπα, θυμάμαι ότι κάποια στιγμή γινόταν πολύς λόγος εδώ για μπούκλες και ήθελα λοιπόν κι εγώ μια συμβουλή στο τεράστιο πρόβλημά μου. Έχω σπαστά μαλλιά (ναι, αυτό που δεν είναι ποτέ ίσιο και ποτέ μπούκλα) και δεν ξέρω τι να τα κάνω για να μη δείχνω σαν ξεμαλλιασμένη, ειδικά το καλοκαίρι που και το υποτυπώδες ίσιωμα που τους κάνω όταν τα στεγνώνω δεν αντέχει, γιατί ιδρώνω πάρα πολύ. Έχεις υπόψη (εσύ ή κάποιος άλλος) κανένα καλό τιπ για να πετύχω κάτι όσο το δυνατόν πιο κοντά στη μπούκλα (από συμβουλή περιποίησης μέχρι πρόταση για χτένισμα, όλα δεκτά). Παίζει μήπως κανένα καλό σάιτ με συμβουλές για εμάς τις πολύπαθες σχεδόν-σγουρομάλλες;- Kika

Το κούρεμα πρέπει να είναι οπωσδήποτε σε σκάλες, δηλαδή τα μαλλιά πρέπει να είναι σε διάφορα μήκη και σε γενικές γραμμές να μην είναι πολύ μακριά, γιατί βαραίνουν και το χλιαρό αποτέλεσμα είναι πιο έντονο. Μην διστάζεις να τα κόβεις συχνά, και αν βρεις επαγγελματία που ξέρει να κόβει σγουρά μαλλιά θα δεις ότι δεν πρέπει να κόβονται κάθετα στην τρίχα, αλλά υπό γωνία. Σε κομμωτήριο που όλες βγαίνουν με ισιωμένα μαλλιά με ξανθές ανταύγειες δεν θα έχεις καλή τύχη. Μην ξαναπάς σε κομμωτήριο που σε ρωτάνε «γιατί δεν τα ισιώνεις». Μην νομίζεις όμως ότι όποιος ξέρει από μαλλιά που είναι πάρα πολύ σγουρά και πάρα πολύ ξηρά ξέρει τι να κάνει με τα σπαστά.

Μεγάλη έρευνα και πειραματισμός στον συνδυασμό σαμπουάν/κοντίσιονερ/styling. Είναι σημαντικό να βρεθεί τέτοια ισορροπία, ώστε τα μαλλιά να είναι καλά ενυδατωμένα αλλά ούτε σταγόνα παραπάνω. Συνήθως τα ειδικά προϊόντα που απευθύνονται σε ανθρώπους με μπούκλες είναι υπερβολικά βαριά και είναι κατάλληλα για πολύ ξηρά μαλλιά. Ανάλογα με την κατάσταση των μαλλιών είναι καλύτερο να κάνεις έναν συνδυασμό προϊόντων, όχι όλα απαραίτητα για «ξηρά» ή για «σγουρά» μαλλιά. Μπορεί να μην χρειάζεσαι καν προϊόν styling αν είναι σε καλή κατάσταση. Μπορεί να αρκεί ένα μαλακτικό που δεν ξεβγάζεται, μόνο για τις άκρες. Σκληρά προϊόντα όπως τζελ και αφροί υπόσχονται μειωμένο φριζάρισμα, αλλά κάνουν μαλλιά «κάγκελο.» Χρειάζεται ισορροπία.

Μην τα στεγνώνεις ποτέ μα ποτέ τα μαλλιά με πιστολάκι. Μην τα τρίβεις με την πετσέτα, χαλάνε οι μπούκλες. Μην αφήνεις την πετσέτα για πολλή ώρα, γιατί φριζάρουν. Το ιδανικό είναι να τους φέρεσαι με μεγάλη προσοχή για να μην χαλάσει το φυσικό σχήμα όσο είναι βρεγμένα –που είναι το ιδανικό που μπορούν να πάρουν- και να βάλεις ό,τι είναι να βάλεις μόλις μαζέψεις τα πολλά νερά και δεν στάζουν. Mετά περιμένεις να στεγνώσουν φυσικά χωρίς να τα πειράζεις με τα χέρια. Και τέλος, μην τα λούζεις κάθε μέρα.

________________
4.

Αγαπητή Α μπα γεια σου.
Θα ήθελα τη γνώμη σου για κάτι που μου συμβαίνει. Πριν τρία χρόνια είχα μια σχέση με ένα παιδί που ομολογουμένως ήταν λαχείο. Πρόλα αυτά δεν τσούλησε γιατι για να είμαι ειλικρινής με τρόμαζε ο παρορμητισμός του, αυτή η φόρα που είχε για τα πάντα. Εγώ φοβόμουν αυτός κουράστηκε να τον συγκρατώ και τέλος. Όλο αυτό το διάστημα έχω κάνει άλλες σχέσεις αλλά όταν εμφανιζεται η αλήθεια είναι ότι αποπροσανατολίζομαι για αρκετό διάστημα. Π.χ με βλέπει στο δρόμο και μου στέλνει ένα sms "μια μέρα θα σε παντρευτώ" και μετά εξαφανίζεται ξανά. Εγώ όμως τσιμπάω ακομα ρε γαμώτο και κολλάω πάνω από το κινητό για αρκετό διαστημα. Το προβλημά μου είναι ότι πιάνω συνέχεια τον εαυτό μου να απολογείται συνέχεια σε αυτόν τον άνθρωπο όταν θα με ρωτήσει για κάτι κακοπροαιρετο που μπορεί να άκουσε για μένα(ζούμε σε επαρχία οπότε καταλαβαίνεις).
Α μπα, τι μου συμβαίνει? Και τι συμβαίνει σε αυτόν τον χριστιανό?
Συγγνώμη για το μέγεθος της ερώτησης. Σου στέλνω την αγάπη μου-elamounte

Συμβαίνει ότι σου αρέσει ακόμα. Είναι τόσο δύσκολο να δεις το δάσος;

________________
5.

Αγαπητή Αμπα,
νιώθω ότι σαμποτάρω την σχέση μου! Βεβαια είναι ήδη σαμποταρισμένη λόγω υπερατλαντικής απόστασης, αλλα το πρόβλημα είναι ότι εγώ γκρινιάζω συνέχεια! Ψάχνω να βρω αφορμές ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι μου λέει ψέματα, ότι δεν εκφράζεται μπλα μπλα μπλα... Εκείνος υπερ-ψύχραιμος, με ηρεμεί συνεχώς και η αληθεια είναι οτι δεν μου δίνει πραγματικούς λόγους να γκρινιάζω. Νομιζω ότι το προβλημα ειναι η καχυποψια μου ότι κατι θα παει στραβα κ θα το προλαβω στην "γωνια".. Ψαχνω τροπους να χαλαρώσω από αυτή την κατάσταση, ωστε να βοηθησω την σχεση όχι να την σαμποτάρω! Τι να κάνω;;;;;;;;;;;;; Thanks Cat-y

Να βρεις να κάνεις κάτι που σου αρέσει, απαιτεί προσπάθεια, είναι δημιουργικό και σε κρατάει απασχολημένη με έναν τρόπο που μετά σε κάνει να νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Ζητάς επιβεβαίωση, είναι πολύ κουραστικό αυτό για τον άλλον όταν είναι η μόνη πηγή. Δεν γίνεται να βασίζεσαι μόνο σε άλλους για να την πάρεις, πρέπει να δουλέψεις και μόνη σου. Αυτή η επιβεβαίωση είναι που θα σου κρατάει συντροφιά τις στιγμές που θα πανικοβάλλεσαι.

________________
6.

Δεν ξέρω καν αν αποτελεί πρόβλημα, αλλά τις τελευταίες μέρες το σκέφτομαι συνεχώς...

Έχω τρομερή αδυναμία στους γονείς μου κι αυτοί σε εμένα και τα αδέρφια μου. Αρκετές φορές έχω σκεφτεί ότι κάποια στιγμή θα φύγουν και μετά... τι; Νιώθω ότι χάνω πολύτιμες στιγμές μαζί τους, που κάποια στιγμή δεν θα μπορέσω να αναπληρώσω. Και φοβάμαι έναν κόσμο που δεν θα είναι αυτοί εκεί.

Και οκ, καταλαβαίνω εν μέρει ότι είναι ένα δείγμα ότι δεν έχω «ενηλικιωθεί» ακόμα, παρότι έχω φτάσει τα 24.

Παράλληλα με αυτό όμως, νιώθω και ότι πνίγομαι σε αυτή τη σχέση. Τον τελευταίο χρόνο ζω μακριά τους και παρότι μου λείπουν τρομερά, προσπαθώ να κόψω αυτήν την ανάγκη να τους έχω παντού δίπλα μου.

Τα 'χω τόσο μπερδεμένα στο κεφάλι μου, που κάποιες φορές τους απομακρύνω για μέρες, για να δω πόσο «αντέχω».

Που σταματάει το φυσιολογικό σε όλο αυτό; Πως «κόβεται» η παθολογική αδυναμία, χωρίς να αφήνει κενό; Και τέλος πάντων, γιατί συνεχίζω να έχω εφηβικούς προβληματισμούς, κοτζάμ γαϊδούρα;- Λάιρα

Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει κανείς τα αποτελέσματα που έχουν προκύψει από τον τρόπο που έχει μεγαλώσει. Από την άλλη, λίγες φορές είναι εντελώς απαραίτητο. Αν η σχέση που έχεις με τους γονείς σου δημιουργεί προβλήματα με τις σχέσεις σου με τους άλλους, τότε υπάρχει λόγος να ανησυχείς και να αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις (σε περίπτωση αδυναμίας ουσιαστικής σύνδεσης με άλλους, ίσως χρειάζεται ειδικός.) Αν μπορείς να δημιουργείς ανεξάρτητες, ισότιμες σχέσεις με άλλους ανθρώπους, φιλικές, ερωτικές και άλλες, πρέπει μόνο να συμφιλιωθείς με αυτό που είσαι. Δεν ξέρω γιατί τη λες παθολογική. Δεν λέω ότι δεν είναι, αλλά δεν αρκούν αυτά που λες για να μπει σφραγίδα «φυσιολογικό» και «μη φυσιολογικό».

________________
7.

Αγαπητή Α, μπα
Έχω ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό και διαβάζω τη στήλη σου. Καταρχάς να πω ότι το «Α, μπα» είναι τέλειο. Επίσης επειδή μ'αρέσει πολύ η στήλη ήθελα να στείλω και γω το δικό μου προβληματισμό. Σαν άνθρωπος είμαι απίστευτα ειλικρινής, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτό που θα έπρεπε. Το καλό είναι βέβαια ότι δεν με παρεξηγούν εύκολα. Ίσως γιατί το κάνω με τσαχπινιά :) Με τα χρόνια προσπάθησα να το μετριάσω γιατί μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν την ωμή αλήθεια. Αλλά πραγματικά μερικές φορές δυσκολεύομαι. Εσύ τι πιστεύεις; Είναι σωστό να είμαστε ειλικρινής και να λέμε ότι σκεφτόμαστε;- :*

Αυτό που λες «ειλικρίνεια» για τους άλλους είναι η προσωπική, περιορισμένη, αδιάφορη, πολύ συχνά λανθασμένη και υποκειμενική άποψη που ξεφουρνίζεις χωρίς να λάβεις υπόψη σου τα συναισθήματα των άλλων και τους την τρίβεις στη μούρη, τις περισσότερες φορές χωρίς να σε ρωτήσουν.

Όλοι μας πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ, για πολλά χρόνια, μετά από πολλές συζητήσεις και αναλύσεις για να φτάσουμε σε σημείο να είμαστε σε θέση να ξεστομίζουμε κάτι που μπορεί να έχει κάποιο λόγο να ειπωθεί δυνατά.

Με λίγα λόγια, η ειλικρίνεια σου έχει λιγότερη αξία από αυτή που φαντάζεσαι και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που σε συμφέρει να δημιουργείς.

Ελπίζω να μη στενοχωρήθηκες με την απότομη απάντηση. Βλέπεις, είμαι κι εγώ ειλικρινής τύπος.