Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί μιλάνε οι παπαγάλοι;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί μιλάνε οι παπαγάλοι; Facebook Twitter
43


________________
1.

Τα μαλλιά μου είναι σγουρά, μαλακά με λεπτή τρίχα, ανοιχτόχρωμα καφέ. Είναι σγουρά όχι σπαστά. Οταν τα κόβω πιο κοντά γινονται δακτυλίδια όταν τα μακραίνω κάνουν κάποιες μπούκλες χωρίς να φουντώνουν πολύ.
Για αρκετά χρόνια τα είχα κοντά, φουντωτά κυκλικά γύρω από το κεφάλι μου, τα τελευταία 4 χρόνια τα έχω σε ενα μήκος μακριά κομμένα σε διάφορα μύκη. Θέλω τη γνώμη σου να κουρευτώ ή όχι; Δεν είσαι κομμώτρια αλλά σε άλλες ερωτήσεις για σγουρά μαλλιά οι απαντήσεις σου είναι εξαιρετικές.
Είμαι χοντρούλα και δεν έχω κάτι πολύ εντονο στο πρόσωπο δηλ μεγαλη μύτη ή ματια ή χείλια, είναι όλα πολύ mainstream. Λοιπόν, είσαι υπερ του κοντου φουντωτού σγουρού καρέ ή των μακριών; Η μια επιλογή φαίνεται πιο τυπακι και η αλλη πιο θυληκη. Ε;
Μέχρι να πάρω την απάντηση μου μάλλον θα είμαι η Ραπουνζέλ. Ευχαριστώ παρόλαυτα!- Σοφία

Πολύ μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις. Δεν είμαι κομμώτρια, αλλά νομίζω ότι σε κάποια προηγούμενη ζωή πρέπει να ήμουν. Προσωπικά δεν είμαι των μακριών μαλλιών γιατί έχουν πολλή δουλειά και δεν στεγνώνουν εύκολα και το χειμώνα αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.


Λοιπόν, αν δεν ξέρουμε πώς είναι το πρόσωπό σου δεν είναι εύκολο να πει κανείς. Από την περιγραφή σου προκύπτει ότι μπορείς να κάνεις και τα δύο. Επειδή έχεις δοκιμάσει και τα δύο και τώρα μάλλον ψάχνεις έναν τρόπο να ανανεωθείς, εγώ θα πρότεινα να δοκιμάσεις να κάνεις κάτι με το χρώμα. Ανάλογα με το χρώμα του δέρματος σου μπορείς να πειραματιστείς αρχικά με μερικές – λίγες - ανταύγειες, μόνο στα μπροστινά μαλλιά, που υπογραμμίζουν ωραία την υφή του σγουρού/σπαστού.


________________
2.


γιατί οι παπαγάλοι μιλάνε;- Νεφέλη


Από τα λίγα που διάβασα, οι παπαγάλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ενσωματωθούν σε μια ομάδα, και όταν είναι παγιδευμένα σε κλουβί, θεωρούν ότι η ομάδα τους είναι οι άνθρωποι στο σπίτι, οπότε κάνουν ό,τι χρειάζεται για να γίνουν μέλη της. Αυτό που έμαθα παρεμπιπτόντως και έχει ακόμη πιο μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με μια μελέτη του 2011 που δημοσιεύτηκε στο Journal of Comparative Psychology, όχι μόνο μιμούνται τους ήχους, αλλά καταλαβαίνουν και τι λένε.


________________
3.


Αγαπητη Α, μπα

Θα ήθελα τη γνώμη σου πάνω σε κάτι που με απασχολεί..

Λοιπόν πριν 3 χρόνια βρισκόμουνα σε μια pub με τις φίλες μου.. καθίσαμε κάπου και κάπου δίπλα καθόταν μια αντρική παρέα οπου εγώ αρχικά δεν έδωσα σημασία αλλα δεν άργησα να καταλάβω ένα έντονο βλέμμα πάνω μου, μετά από λίγο σηκώθηκε αυτός ο τύπος και κάτι μου είπε δεν θυμάμαι τι αλλά με κοίταξε με ένα πολύ έντονο βλέμμα που νομίζω τόσο έντονα δεν με έχει κοιτάξει κανείς ως τώρα.. εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα το πόσο με ήθελε αυτός ο άγνωστος άντρας..
anyway όσο η παρέα του περίμενε αυτόν μια φίλη μου μιλούσε με κάποιον από την παρέα του και της είπανε με τι ασχολούνται και τους βρήκε στο fb την επόμενη μέρα μου στέλνει η φίλη μου και μου λέει αυτός είναι που μιλούσες χτες κανε τον add μετά από αρκετό καιρό αποφάσισα και τον έκανα. - στο εντωμεταξύ από κείνο το βράδυ τον συνάντησα 2 3 φορές τυχαία στο δρόμο και πάντα του έβγαιναν τα μάτια όταν με έβλεπε.. όλες τις φορές ήμουνα και εγώ και αυτός με παρέα- Μετά από αυτό το σημείο εγώ έφυγα από την συγκεκριμένη πόλη.

Από τότε λοιπόν μου έστελνε αυτός ανά τακτά χρονικά διαστήματα και από ένα σημείο και μετά γύριζε την συζήτηση στο σεξουαλικό (μου έχει πει αρκετά) όπου εγώ δεν απαντούσα ποτε και σταματούσε και μιλούσε κανονικά πάλι.. αυτό το πράγμα γίνεται 3 χρόνια πάντα αυτός στέλνει εγώ ποτέ.. Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πολύ ελκυστικός άντρας!! παρα πολύ, έχει κάτι που σε τραβάει, ο αέρας του.. δεν μπορώ να το εξηγήσω.

να πω ότι είναι καλλιτέχνης και ξέρετε πως οι καλλιτέχνες είναι περίεργη φύση δηλ θέλω να πω δεν θα μπορούσα να τον φανταστώ σε σχέση τον συγκεκριμένο.. δεν ξέρω βεβαια τι κάνει κιόλας στο fb δεν έχω δει φωτό με κάποια ..κάθε φορά που με ρωτάει αν εγώ είμαι με κάποιον και μετά τον ρωτάω κι εγώ αν είναι με κάποια η απάντηση του είναι μπορεί να είμαι με πάνω από μια..

Σε κάποια περίοδο που ήμουνα Ελλάδα πρόπερσι νομίζω μου είπε ότι ήθελε να έρθει Ελλάδα το καλοκαίρι να πάμε μαζί σε ένα νησί διακοπές.. εγώ τον απέφυγα.. Τώρα που είμαι πάλι στην ίδια χώρα που είναι και αυτός αλλά σε άλλη πόλη θέλει να έρθει εδώ που είμαι αλλά εγώ τον αποφεύγω....

Το ερώτημα μου είναι ok εντάξει καταλαβαίνω ότι ο τύπος θέλει να μπιπ**** αλλα ρε παιδί μου τρία χρονια να ασχολείται αφού βλέπει ότι τον αποφεύγω σιγά μπορεί να βρει τόσες να πάει... εσάς σας φαίνεται λογικό να ασχολείται με κάποια 3 χρόνια τη στιγμή που μπορεί να βρει τόσες?

Τον τελευταίο καιρό φλερτάρω έντονα με την ιδέα να τον συναντήσω αλλά ρε παιδί μου αυτή η επιμονή του με γεμίζει λίγο υποψίες αφού μπορεί να βρει για sex αν θέλει γτ ασχολείται μαζί μου τόσο? Ξέρω γω μήπως μου βγει τπτ επικίνδυνος??- eri


Μήπως δεν μπορεί να βρει σεξ αλλού, παρά τις διαβεβαιώσεις του;


Δεν μπορώ να σου πω τι έχει ένας άγνωστος στο κεφάλι του, ούτε μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Το μόνο που μπορούμε να συζητήσουμε είναι αυτό που έχεις εσύ στο δικό σου, οπότε ιδού ο προβληματισμός: γιατί αποφεύγεις εδώ και τρία χρόνια κάποιον που σου άρεσε πολύ από την πρώτη στιγμή;

________________
4.


Αγαπητή αμπα τι εννοεις με το ''Αρκεί να είσαι ανοιχτή και περίεργη για τους άλλους''(ερωτηση 6, 14.8.2014) δωσε καμια καλη συμβουλη και σε μας τις άπειρες 20χρονες ! φιλια! :D-χωρις ονομα


Με το 'ανοιχτή και περίεργη' εννοώ να προσπαθείς στ' αλήθεια να γνωρίσεις τους ανθρώπους. Να μη σε νοιάζει μόνο ή κυρίως η εντύπωση που κάνεις σε αυτούς, και να μην φέρεσαι σα να περνάς από εξετάσεις. Αντιθέτως να είσαι ερευνητική και περίεργη, να κάνεις ερωτήσεις, να ζητάς διευκρινήσεις, να κρίνεις και να αμφιβάλλεις, και να μην πιστεύεις όσα σου λένε. Έτσι από παθητική γίνεσαι ενεργητική και παίρνεις τη ζωή στα δικά σου χέρια. Οι γυναίκες εξακολουθούμε να φερόμαστε σα να βρισκόμαστε σε αίθουσα χορού και περιμένουμε να μας διαλέξουν για ένα μπλουζ επειδή είμαστε νόστιμες στην όψη. Δεν χρειάζεται – έχουμε όλη την ελευθερία να κοιτάμε με την ίδια ερευνητική ματιά.


________________
5.

γιατί τα αυγά πωλούνται σε ζεύγη; μου καρφώθηκε αυτή η απορία και έχω ρωτήσει πολλούς και από διαφορετικές γενιές αλλά όλοι σκέφτηκαν σαν πιθανή απάντηση ότι οφείλεται στις συσκευασίες που πωλούνται τα αυγά. Δεν πείθομαι όμως. Νομίζω ότι και οι γιαγιάδες στα χωριά πωλούσαν τα αυγά σε ζεύγη πριν καν ακόμα κυκλοφορήσουν οι γνωστές συσκευασίες για αυτά. Ακόμα και η Google δεν μπορεί να μου δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Μήπως εσύ έχεις καμία απάντηση σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα;

Θα διαφωνήσω κάπως, γιατί σε ψιλικατζίδικα που πουλάνε αυγά χύμα, ακόμη και σήμερα, μπορείς να ζητήσεις τρία αυγά ή εφτά, και να μην είναι γρουσουζιά. Τα ζεύγη ίσως είναι πιο συνηθισμένα γιατί ένα αυγό φτάνει για να φάει μόνο ένα τρίχρονο. Μήπως προέκυψε από τις ντουζίνες, όταν μετρούσαμε ακόμη με τις οκάδες και τις δωδεκάδες;

________________
6.


Λένα, είμαι μαζί μ΄έναν υπέροχο άνθρωπο. Εκείνος, 55, εγώ 36. Θέλω να κάνουμε ένα παιδί, εκείνος, μάλλον όχι... Έχει ένα γιο, 19 χρονών. Μάλλον δεν θέλει και μου έχει πει, με χιούμορ, μήπως να με άφηνε για να βρω κάποιον άλλον που θα θέλει... τί να κάνω;- Stella

Να λάβεις σοβαρά υπόψη σου αυτά που σου λέει. Αν δεν είσαι σίγουρη, να το ξεκαθαρίσεις αντί να ελπίζεις με τα «μάλλον», αλλιώς θα κάνετε πολύ πικρές συζητήσεις στο μέλλον. Μην ρωτάς «τι να κάνω» γιατί είσαι 36 και τα έχεις με έναν που είναι 55 και έχει έναν γιο που είναι 19. Δεν σου έκρυψε κάποιο σημαντικό κλου που έκανε ξαφνικά την ανατροπή.


Εκτός αν το εννοείς κυριολεκτικά το «τι να κάνω». Να περιμένεις μήπως αλλάξει γνώμη; Να τον πιέσεις και να αλλάξει γνώμη; Να τον εκβιάσεις ψυχολογικά ώστε να αλλάξει γνώμη; Να τον ξεγελάσεις και να αλλάξει γνώμη; Όλα αυτά γίνονται, αλλά για τέτοιου είδους συμβουλές πρέπει να απευθυνθείς αλλού, στη χειραγώγηση παίρνω μηδέν.

________________
7.


Σου εχω ξαναστειλει και δεν μου απαντησες. Εδωσες σε καποιον αλλον μια απαντηση και του ειπες ότι πλεον δεν απαντας σε ολους και εξεθεσες καποιους λογους εγω όμως δεν εξεπιπτα σε κανεναν από αυτους . Καλα μεχρι εδώ αφού ούτως ή άλλως ήξερα τι πανω κατω θα μου απαντουσες. Να παω σε ψυχολογο.. Θελω σε αυτό το σημειο να σου πω ότι ο τονος μου δεν είναι ουτε ειρωνικός ούτε επικριτικός αλλα εχω παρατηρησει ότι αυτή είναι μια πολύ συχνη απάντηση που δίνεις . Σίγουρα εχεις τους λογους σου... εγω σημερα στελνω με αφορμη μια απαντηση που εδωσες σε καποιον που σου ειπε ότι λεφτα για ψυχολογο δεν εχει όπως σου ειχα πει κι εγω όταν ειχα στειλει. Του εδωσες ένα λινκ και του ειπες πανω κατω ότι υπαρχει λυση ακόμη κι αν δεν έχει λεφτά. Σε αυτό το σημείο θέλω να σου παραθεσω τη δικια μου εμπειρια γιατί απόσω ξέρω εσύ ζεις στη νεα υόρκη οπότε πιθανότατα δεν έχεις ιδέα τι παίζει στο ελλαδισταν. Μη εχοντας λεφτά λοιπόν και πραγματικά απελπισμένη πήγα σε μκο στην επαρχιακη πολη μου, που στο φυλλάδιο της διατείνεται ότι κάνει ότι θα έπρεπε τέλος πάντων να κάνει ... μίλησα πρώτα με μια κοινωνική λειτουργό, της είπα το και το και μου κλείνει κατευθείαν ραντεβου σε δεκα μέρες με ψυχίατρο. Πάω, με ρωταει πέντε πράγματα, μου γράφει λαντόζ (για όσους δεν ξέρουν το νέο πρόζακ), και μου κλείνει ραντεβου σε ένα μήνα απλά για να μου ξανασυνταγογραφήσει.. εγω τα φαρμακα δεν τα πήρα και δεν ξέρω τι θα κάνω. Σκέφτομαι σοβαρά να τα πάρω αφού άλλη λύση δεν βλεπω στον ορίζοντα. Σε παρακαλώ μη μου πεις ότι έπεσα στην περίπτωση γιατί δεν έπεσα. Και επειδή λες συχνά στους αναγνωστες σου γι α ψυχολογικη υποστήριξη να ξέρεις ότι στην ελλάδα τουλάχιστον δεν μπορούν να την έχουν όλη. Ερώτηση τελικά δεν έκανα και συγνωμη για το μεγάλο γράμμα. Αφού δεν ρωτησα ουσιαστικά δεν περιμένω και απάντηση, αφού κι εσύ δεν μου φταις σε τιποτα . Τελος η στηλη σου κατά τα άλλα τα σπάει.- δεν ξευρω

Το ότι η ψυχιατρική/ψυχολογική στήριξη είναι ακριβή, το ότι υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες ή/και ότι το επίπεδο της κοινωνικής πρόνοιας σε αυτά τα θέματα στην Ελλάδα είναι χαμηλό, είναι ένα θέμα. Το αν ένας ψυχολόγος ή ένας ψυχίατρος μπορεί ή δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον, είναι ένα τελείως άλλο θέμα. Το επιστημονικό πεδίο υπάρχει – το πόσο προσβάσιμο είναι, είναι θέμα πολιτικής μιας χώρας. Αν νομίζεις ότι στη Νέα Υόρκη αυτά τα προβλήματα είναι λυμένα, κάνεις λάθος. 

Αυτό άλλωστε συμβαίνει συνολικά στην ιατρική. Ένα σφράγισμα ας πούμε, κοστίζει, και κάποιος που δεν έχει λεφτά, δεν μπορεί να το κάνει. Υπάρχουν οδοντίατροι που θα το κάνουν πιο φτηνά από άλλους, αλλά και πάλι είναι απαγορευτικό για κάποιους πολίτες. Κοινωνική πρόνοια για την υγεία των δοντιών του πληθυσμού δεν υπάρχει. Επίσης υπάρχουν και πολύ κακοί οδοντίατροι, και αν πέσεις σε τέτοιον, αλίμονο σου. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι μπορείς να ξεπεράσεις την ανάγκη ενός σφραγίσματος με τη δύναμη της θέλησης, ούτε βέβαια ότι η οδοντιατρική είναι άχρηστη επιστήμη.


Τώρα στη δική σου εμπειρία. Σε πρώτο στάδιο, μου φαίνεται ότι υπάρχει ένας μηχανισμός εκεί που μένεις και δεν θα έπρεπε να θεωρείς αυτονόητο ότι θα υπάρχει πάντα μια ΜΚΟ που θα προτείνει λύσεις. Το «το και το» που είπες στην κοινωνική λειτουργό και «τα πέντε πράγματα» που είπες στον ψυχίατρο τα προσπερνάς και καλά κάνεις, αλλά εκεί είναι όλη η ουσία. Δεν ξέρω τι έγινε και δεν θέλω να πάρω το μέρος κανενός – μπορεί να σε ξεπέταξαν. Θέλω να σου παρουσιάσω όμως και το ενδεχόμενο μιας πλευράς που δεν έχεις σκεφτεί. Δεν είμαστε τόσο πρωτότυποι. Για την ακρίβεια, μοιάζουμε πολύ μεταξύ μας. Όλοι οι άνθρωποι που έχουν γρίπη αναφέρουν τα ίδια συμπτώματα. Μετά από δύο χρόνια ένας παθολόγος ξέρει ποιος έχει γρίπη στο πρώτο λεπτό. Ίσως ακόμα και ένας φοιτητής ιατρικής. Ίσως ακόμα και όλοι εμείς, έτσι δεν είναι; Δεν είναι διαφορετικά στο ψυχιατρικό πεδίο. Αυτά τα πέντε που είπες, μπορεί να είναι ακριβώς αυτά που λένε όσοι τελικά πρέπει να πάρουν λαντόζ. Και γι' αυτό το λόγο να πήρε αμέσως ο γιατρός αυτή την απόφαση.


Δεν έχω καταλάβει τελικά για ποιο λόγο παραπονιέσαι. Τα είχες φανταστεί αλλιώς; Ήθελες κουβέντα; Ήθελες να ασχοληθούν περισσότερο μαζί σου; Ποιος είναι ο λόγος της απογοήτευσης; Θα πρότεινα να ξαναπάς στον ψυχίατρο και να πεις αυτό που σε πείραξε. Αυτά τα «πέντε πράγματα» που δεν είπες, πες τα. Θα πάρει λιγότερο από ένα λεπτό. Ρώτα: γιατί μου έδωσες λαντόζ και σε τι θα με βοηθήσουν;


Για το γιατί προτείνω ψυχολόγο και ψυχίατρο «συχνά» έχει γίνει τεράστια κουβέντα στο 'Α μπα' και δε νομίζω ότι αντέχουμε άλλο γύρο. Με λίγα λόγια το προτείνω επειδή α) γενικώς, πιστεύω σε αυτή τη λύση και επειδή πιστεύω σε αυτή τη λύση β) την προτείνω όταν θεωρώ ότι κάποιος θα βοηθηθεί, και είναι καλύτερο να έχει ένα τέτοιο έναυσμα παρά να πάρει μια εξυπνάδα για απάντηση.


Υ.Γ. Το λαντόζ δεν είναι το νέο πρόζακ. Είναι η εμπορική ονομασία του πρόζακ στην Ελλάδα.

43

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
Σανάνθη να σου ζήσουν τα διδυμάκια και τα υπόλοιπα -αλήθεια πόσα είναι σύνολο; Όσο για τα πορτοκάλια, μπορείς να δώσεις μερικά κιλά στον Parisios που δεν τρώει μανταρίνια, μη μας πάθει κανένα σκορβούτο
Σ'ευχαριστώ, καλή μου Ιζόλδη, να'σαι καλά και για τις ευχές και για την ιδέα. Εγώ τα δίνω, ο Parisios τα τρώει όμως; :P Τέσσερα: δύο αγοράκια -όχι δίδυμα- και τώρα οι μπεμπούλες που μας ήρθαν εντελώς ουρανοκατέβατες! Φιλιά :)
#3 Tρία χρόνια (δεν είναι πρόσφατα όπως λες, παραδέξου το) κλωθογυρίζεις την ιδέα να κάνεις κάτι με έναν συγκεκριμένο ο οποίος σε προσεγγίζει με αποφασιστικότητα και σταθερότητα επί μακρόν· και ο λόγος που σκέφτεσαι να μην το κάνεις είναι επειδή δεν το έχει βάλει κάτω τόσον καιρό... Πολύ λογικά όλα αυτά. Ο προβληματικός και ο ίσως επικίνδυνος εδώ είναι ο άλλος, ε;;Προβληματικός και επικίνδυνος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Είτε αυτός που γνωρίζεις δια ζώσης και πας κατευθείαν μαζί του για ένα one night stand είτε αυτός που γνωρίζεις καιρό σε κοινωνικό επίπεδο είτε ο επί χρόνια γείτονας που χαιρετάς κάθε πρωί είτε κάποιος τέταρτος σε κάποιες άλλες συνθήκες γνωριμίας και επαφής. Αν δεν μπορείς να ψυχογραφήσεις στοιχειωδώς κάποιον που συναντάς και με τον οποίον αλληλεπιδράς συστηματικά, θεωρητικά και πρακτικά-κινδυνεύεις από παντού. Μην παραλογίζεσαι λοιπόν. Ερεύνα, μάθε, δες, γνώρισε, ανάπτυξε κριτήρια και απέκτησε εμπειρία στους ανθρώπους για να νιώθεις ασφαλής με τις δικές σου επιλογές ανεξαρτήτως στερεοτύπων και λοιπών θεωριών.
@ Pinkerton Δε διαφωνώ στις πρώτες τρεις προτάσεις σου. Ακριβώς γι' αυτό λέω ότι προβληματικός και ίσως επικίνδυνος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Ακόμα κι εμείς, προφανώς. Κρίνουμε και κρινόμαστε την κάθε στιγμή. Αλλά για να είμαστε στη θέση να κρίνουμε με γνώση και κάποια αποτελεσματικότητα, προϋποτίθεται η ανάπτυξη των αντίστοιχων κριτηρίων, και όχι μόνο... Τα "ερεύνα, μάθε, δες, γνώρισε" καθόλου δεν αποτελούν αοριστίες. Ούτε καν το "χόρεψε έναν καλαματιανό" δεν είναι αόριστο. Πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις είναι. "Ερεύνα τις διαθέσεις του απέναντί σου.", "Μάθε ποιός είναι σαν άνθρωπος, τί σκέφτεται, πώς σκέφτεται, τί νιώθει, πώς το νιώθει. Μάθε τον εαυτό σου, πρώτα απ' όλα.", "Δες αν ο λεγάμενος είναι έτσι, αν είναι αλλιώς, αν σου ταιριάζει ο χαρακτήρας του και οι ποιότητές του σε συνάρτηση με τις προσδοκίες σου από αυτόν.", "Γνώρισε τί θέλεις εσύ από αυτόν, αυτός από εσένα και αν συναντιούνται οι επιθυμίες σας ή πώς μπορούν να συναντηθούν.", "Χόρεψε έναν καλαματιανό για να χαλαρώσεις και να ευφρανθείς παραδοσιακά.". Και τα λοιπά. Δε φαντάστηκα ότι χρειαζόταν να τα αναλύσω. ΠΡΟΦΑΝΩΣ, για να τα επιχειρήσει όλα αυτά (και για να τα επιτύχει) δεν είναι απαραίτητο να συνάψει καμιά συναισθηματική σχέση μαζί του· αλλά αυτό εξαρτάται από την εμπειρία, τις ικανότητες και την εξέλιξη του καθενός.Δεν έχω την παραμικρή ιδέα τί θέλει η κοπέλα από αυτόν. Ό, τι κι αν θέλει, πρέπει να μάθει να μην το φοβάται και να ξέρει άν και πώς μπορεί να το πάρει, με ποιούς όρους το αναζητά και ποιός και πώς μπορεί να της το παρέχει. Μα οι όποιες επιλογές έχουν μεγάλο κόστος χωρίς την ασφάλεια που σου προσφέρουν όλα τα παραπάνω - και άλλα τόσα. Επιπλέον, το γεγονός ότι μετά από τρία χρόνια ακόμα δεν έχει καταλάβει αν έστω μπορεί να τον εμπιστευτεί σε μια κατ' ιδίαν συνάντηση, θεωρώ ότι καθιστούν πολύ χρήσιμα αυτά που της επισημαίνω.
#1 Μήπως ελπίζεις ασυνείδητα στην ιδιαιτερότητα; Μάλλον δεν σου αρκεί το έντονο κοίταγμα γιατί έχεις την κρυφή επιθυμία της αποκλειστικότητας και γνωρίζεις κατά βάθος ότι είσαι μια από πολλές.
#6 Πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις μια ειλικρινή και ανοιχτή συζήτηση με τον σύντροφό σου για το αν θα ήθελε παιδί (αν και σου το έχει απαντήσει ήδη). Μην εκβιάσεις καταστάσεις ούτε να περιμένεις πότε θα αλλάξει γνώμη γιατί δεν βρίσκεσαι και στην πρώτη νιότη (δεν το λέω ειρωνικά). Καλύτερα είναι να βρεις έναν άνθρωπο που θα έχετε τα ίδια θέλω.#7 Έχω την εντύπωση ότι τα νοσοκομεία προσφέρουν και τέτοιου είδους υπηρεσίες, δεν χάνεις τίποτα να ρωτήσεις. Επίσης πολλοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι είναι συμβεβλημένοι με ασφαλιστικά ταμεία.Τα φάρμακα βοηθούν αλλά είναι απαραίτητη και η ψυχοθεραπεία για να έχεις καλύτερα αποτελέσματα. Πάντως να ξέρεις ότι υπάρχουν ιδιώτες ψυχίατροι και ψυχολόγοι που πας και μετά κλαις τα λεφτά σου. Μιλάω εκ πείρας. Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά!
Πάντως ο μασούτης πουλάει αυγά σε εννιάδες,οπότε δεν πάνε απαραιτήτως σε ζεύγη τα αυγα.ομολογώ βέβαια ότι την πρώτη φορά που είδα συσκευασία με 9 αυγά μου φάνηκε περίεργο γιατί τα έχουμε συνηθίσει σε ζευγάρια και να τα αγοράζουμε και να τα τρώμε.θυμάμαι τη μητέρα μου να λέι: Να σου κάνω δυο αυγα να φας; Ποιος ξέρει,ίσως γιαυτό και να κυκλοφορούν σε ζυγο αριθμό!
#2. Φαντάσου να γυρίσει να σου πει κάποτε: "έλα δω μωρή γαιδάρα κάτσε κάτω και ξηγήσου, πού ήσουν και με άφησες μόνο μου όλη μέρα". Το τσουρομαδάς ή δεν το τσουρομαδάς το πτηνό;
#6Ρωτάς τι να κάνεις. Να πάρεις απόφαση ότι με αυτόν τον άνθρωπο δε θα γίνεις μάνα. Δεν κάνει χιούμορ όταν σου λέει "παιδί με άλλον", σοβαρά μιλάει. Και κατά τη γνώμη μου έχει πολύ καλούς λόγους να μη θέλει, εδώ που τα λέμε. Θέλεις να κάνεις παιδί με κάποιον που σου λέει ότι δε θέλει να γίνει πατέρας; (αν ναι, είναι κάκιστη ιδέα).Το ποιο είναι πιο σημαντικό, η σχέση σου ή η επιθυμία σου για παιδί, μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος εδώ. Ούτε εγγυήσεις ευτυχίας, είτε έτσι είτε αλλιώς.
Βρε χίλιες φορές καλύτερα να φάω ένα σκέτο αβγό σαν τρίχρονο, παρά μία φέτα άσπρο ψωμί, μαγιονέζα και καρότα σαν τον κακομοίρη που του έδωσαν το ταπεράκι του #6. Το διπλανό δεν το σχολιάζω καν. Κομμάτι σέλινο με ελιές είναι αυτό; Έλεος.
@3Μάλλον τον αποφεύγει επειδή σκιάχτηκε. Υποθέτω κάθε γυναίκα που όταν τη βλέπει κάποιος γουρλώνει τα μάτια σαν τον Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη, και μάλιστα επί 3 χρόνια, έχει κάθε λόγο να διατηρεί μία επιφύλαξη...
#3. Δεν ξέρω αν είναι επικίνδυνος ή αρνάκι του θεού πάντως από την περιγραφή και μόνο σκιάχτηκα, το ομολογώ. Εκεί ειδικά που αναλύει για το βλέμμα του, τον φαντάστηκα να σκέφτεται αν θα την έβραζε σε κατσαρόλα ή αν θα την έψηνε στο φούρνο.
7.Εγω θα παω με τον αναγνωστη παντως.Ειναι καποια προβληματα που θελουν συστηματικη αντιμετωπιση,δουλεια, αλλαγη τροπου σκεψης και δρασης.Δεν διαφωνω στη βοηθεια που ισως δινουν τα φαρμακα σε περιπτωσεις καταθλιψης πχ,αλλα εφοσον καποιος εχει πολλα ψυχοκοινωνικα προβληματα δεν θα ειναι πιο στηριγμενος απο μια συντονισμενη δραση που εχει ΚΑι διαλογο για διερευνηση και αλλαγη των λαθος σκεψεών και γενικα οτιδηποτε προβληματιζει τον αλλο? ¨'Αφου σε χαπακωνουμε γιατι εχεις ακομα καταθιψη?ειναι η αντιμετωπιση της οικογενειας.
#7 Θα ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μου όντας "του χώρου" καθώς έχω δουλέψει ως ψυχίατρος στην Ελλάδα και εδώ και κάποια χρόνια στην Ελβετία. Δεν βλέπω απαραίτητα αρνητικά το γεγονός ότι ένας συνάδελφος συνταγογράφησε αντικαταθλιπτικό από την πρώτη συνεδρία εφόσον από τη στιγμή που πληρούνται κάποια διαγνωστικά κριτήρια, ένας ειδικός με κάποια εμπειρία μπορεί να κάνει διάγνωση κατάθλιψης που απαιτεί φαρμακευτική αντιμετώπιση εντός 10 λεπτών.Εκεί που σίγουρα έχει δίκιο ο αναγνώστης είναι η απουσία ουσιαστικά της ψυχοθεραπείας στον τρόπο με τον οποίο ασκείται η ψυχιατρική στην Ελλάδα. Λίγοι είναι αυτοί που την ασκούν είτε λόγω έλλειψης εξειδίκευσης είτε λόγω έλλειψης χρόνου. Είναι άλλωστε πολύ πιο απλό - και κερδοφόρο ίσως- να βλέπει κανείς 100 ασθενείς την ημέρα επί 10 λεπτά τον καθένα ουσιαστικά μόνο για συνταγογράφηση.Δυστυχώς υπάρχει τεράστια διαφορά από άλλες χώρες όπως πχ η Ελβετία όπου το βάρος δίνεται στην ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του ασθενούς με μακροχρόνια και εντατική εκπαίδευση του ψυχιάτρου σε αυτό τον τομέα και μια τελείως διαφορετική κουλτούρα όσον αφορά την επιστήμη της ψυχιατρικής (φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτική προσέγγιση σε αρμονία). Αυτό συμβάλλει εξάλλου σημαντικά στη μείωση του στίγματος. Δεν συμβουλεύονται ψυχίατρο μόνο οι βαριά καταθλιπτικοί και οι ασθενείς με ψυχώσεις αλλά άτομα με όλη την γκάμα ψυχολογικών / ψυχιατρικών προβλημάτων και χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να το κρύβουν.
#7. Βάσει των: α) "μου κλείνει κατευθείαν ραντεβού σε δέκα μέρες με ψυχίατρο" και β) "επειδή λες συχνά στους αναγνώστες σου για ψυχολογική υποστήριξη να ξέρεις ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν μπορούν να την έχουν όλοι", καταλαβαίνω ότι μάλλον απογοητεύτηκες που δεν παραπέμφθηκες σε ψυχολόγο. Περίμενες κουβεντούλα, σου βγήκαν φάρμακα. Ίσως θεωρείς ότι τα χρήματα θα σου εξαγόραζαν μια βοήθεια κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που προσδοκάς. Ναι πράγματι, αν είχες την οικονομική δυνατότητα θα είχες πρόσβαση και σε ψυχολόγο. Αναλογίσου όμως και την άλλη όψη: Ότι μπορεί να μην είναι κατάλληλη η απλή ψυχολογική υποστήριξη για σένα. Ότι κακούς επαγγελματίες έχεις πιθανότητες να συναντήσεις ακόμα κι αν τους χρυσοπληρώνεις. Ότι ένας κακός ιδιώτης ψυχολόγος μπορεί να αργήσει να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο ή να μην το κάνει ποτέ ενώ τον χρειάζεσαι. Κυρίως, ότι ένας ψυχίατρος του δημοσίου έχει τεράστια εξοικείωση με τη βαριά ψυχοπαθολογία και ως εκ τούτου δε είναι αυτός που θα μοιράσει καραμέλες σε όλους αδιακρίτως.Το γεγονός ότι ζήτησες βοήθεια είναι από μόνο του πολύ σημαντικό και ακόμα σημαντικότερο ότι απέκτησες πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Ναι θα περιμένεις σε ουρά, ναι στο ραντεβού θα νιώθεις την πίεση του χρόνου, αλλά δεν είναι απαραίτητα υποδεέστερη η βοήθεια που σου προσφέρουν επειδή είναι δωρεάν. Ρώτα τον ψυχίατρο όσες φορές χρειαστεί μέχρι να λυθούν οι απορίες σου, δείξε του ότι είσαι διατεθειμένη να συμμορφωθείς με την αγωγή αρκεί να πειστείς ότι θα   σε ωφελήσει, μόνο μην τα παρατήσεις.Υ.γ.: Τείνω να είμαι υποστηρικτική για την πρόταση του ψυχιάτρου καθώς η γραφή σου είναι ιδιαίτερα καταθλιπτική, αλλά επειδή το κείμενό σου είναι το μοναδικό στοιχείο που έχουμε για σένα και λείπει η υπόλοιπη εικόνα,  συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος.
Που λες Ιζόλδη,οι επισκέψεις στου ψυχιάτρους των κέντρων του ΙΚΑ είναι το πολύ δεκάλεπτες.Δεκάλεπτες.Είναι αστείο.Μάλιστα,είναι κατά πέντε λεπτά μεγαλύτερες από τις άλλες ειδικότητες,ακριβώς επειδή είναι -και καλά- της ψυχιατρικής.Ουσιαστικά,μόνο συνταγογράφηση γίνεται.Σε δέκα λεπτά δεν προλαβαίνεις ούτε να καταλάβεις καλά καλά τι σε ρώτησε ο γιατρός.Και λέμε για το ΙΚΑ τώρα,το μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα στην Ελλάδα.Προσωπικά θεωρώ ότι καλώς θίγεται αυτό το θέμα γιατί η ψυχική υγεία αντιμετωπίζεται σαν πολυτέλεια και αυτό πρέπει κάποια στιγμή να πάψει.Οι περισσότεροι συνάνθρωποι απλώς αδιαφορούν για τη δημιουργία τέτοιων υποδομών,φυσικά μέχρι να συμβεί κάτι στους ίδιους.Εκεί αρχίζει το πρόβλημα και γίνεται πάρα πολύ πραγματικό και πάρα πολύ γρήγορα.Σύντομα ανακαλύπτουν το αδιέξοδο σε περίπτωση που δεν υπάρχουν χρήματα για συνεδρείες σε ψυχίατρο του ιδιωτικού τομέα.Θα πω κάτι που δεν απευθύνεται προσωπικά σε σένα,τα παντώς είδους ψυχοφάρμακα δεν είναι αντιβίωση.Απαιτείται περαιτέρω δουλειά από τον ασθενή,η οποία χρειάζεται την καθοδήγηση του γιατρού.Χωρίς την προσπάθεια αυτή,τα φάρμακα λειτουργούν πυροσβεστικά στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη δημιουργούν αλόγιστο σωματικό και ψυχολογικό εθισμό χωρίς να γιατρεύουν απολύτως τίποτα.Το κείμενο της ερώτησης φαίνεται καταθλιπτικό γιατί είναι όντως.Βιώνει το αδιέξοδο και δεν είναι ποτέ ευχάριστο κάτι τέτοιο.
Bagle, κοίτα να δεις που έκανα τη διόρθωση πριν εμφανιστεί το σχόλιό σου. Ο δαίμων του πληκτρολογίου χτύπησε σε ένα καίριο σημείο και βγήκε το αντίθετο νόημα... Φυσικά και δεν είναι αντιβίωση τα ψυχοφάρμακα (βέβαια ούτε η αντιβίωση είναι καραμέλα, αλλά αυτό είναι άλλο topic). Πιστεύω ότι στις δημόσιες υποδομές υπάρχουν και αξιόλογοι και πολύ έμπειροι ψυχίατροι που δεν τα βγάζουν με το καλαθάκι και πάρε κόσμε. Δυστυχώς υπάρχει και η πλευρά που περιγράφεις. Αν σου πω ότι είναι περιπτωσιολογία, θα υποτιμήσω και τη δική σου εμπειρία εκ των ένδον και πάρα πολλών άλλων και θα ήταν άδικο. Η μοναδική μου ένσταση είναι στη γενίκευση. Όταν γενικεύουμε, δαιμονοποιούμε και δημιουργούμε μια αντίστροφη προκατάληψη - ότι όλοι οι ψυχίατροι και σε όλες τις περιπτώσεις υπερσυνταγογραφούν- και έναν κίνδυνο: θα καταλήξει κάποιος ασθενής να μη συμμορφωθεί στην αγωγή σκεπτόμενος ότι εγώ δεν τη χρειάζομαι, μου την έγραψε γιατί έτσι κάνουν όλοι, για να με ξεπετάξει, για να με καταστείλει κλπ. Μιας και θίγεις το θέμα της πυρόσβεσης, είναι καλό να έχουμε κατα νου για την ψυχιατρική αγωγή το εξής, χοντρικά: είναι λίγες οι περιπτώσεις που χρησιμοποιείται κατασταλτικά, κατά κύριο λόγο σε ψυχιατρικά επείγοντα, όπου κινδυνεύει ο ασθενής ή το περιβάλλον (οξέα ψυχωσικά, οξείες αγχώδεις αντιδράσεις, βία/επιθετικότητα, παραλήρημα κλπ). Σε πλείστες άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιείται επικουρικά της ψυχοθεραπείας (που δε γίνεται όπως πρέπει, σύμφωνοι) και κινητοποιεί τον ασθενή.
Επίτρεψέ μου μόνο να κάνω δυο διορθώσεις. Δεν παρεμβαίνω στην άποψή σου που είναι σεβαστή: - Στη γράφουσα της ερώτησης χορηγήθηκε αντικαταθλιπτικό και όχι "ηρεμιστικό", πρόκειται για διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων με διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης. Επίσης, δεν αφέθηκε στην τύχη της αλλά προγραμματίστηκε νέο ραντεβού σε ένα μήνα, που συμπίπτει με το διάστημα που χρειάζεται για να αξιολογηθεί αν έδρασε το συγκεκριμένο σκεύασμα στη συγκεκριμένη ασθενή.-Τα "ηρεμιστικά" (βενζοδιαζεπίνες) ΕΧΟΥΝ ένδειξη σε αγχώδεις διαταραχές (τις νευρώσεις, που λες) και όταν χορηγούνται για βραχέα διαστήματα, ως ενδείκνυται, δεν προκαλούν εξάρτηση ούτε ανοχή.Εμένα δε με έπρηξες καλέ μου bagle. Τους υπόλοιπους να ρωτήσουμε που βλέπουν τα σεντόνια που απλώσαμε! (Όμως λιακάδα έχει σήμερα, αν δεν απλώσουμε τώρα, πότε;)
Α, και μια διευκρίνιση επειδή νομίζω ότι μπερδευτήκαμε: εκεί που γράφω "... σε λίγες περιπτώσεις χορηγούνται κατασταλτικά...", το κατασταλτικά είναι επίρρημα. Κατασταλτικώς, με σκοπό την καταστολή. Όχι :"ΤΑ κατασταλτικά/ηρεμιστικά"
Ιζόλδη να πεις την άποψή σου όπως την αισθάνεσαι,δεν παρεξηγώ τίποτα.Ούτε μιλώ ως αυθεντία φυσικά.'Ο,τι ξέρω το έμαθα με το δύσκολο τρόπο..Το θέμα της ερώτησης,αν το κατάλαβα σωστά δηλαδή,είναι ότι χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή χωρίς τη λοιπή θεραπεία,η οποία είναι καίρια και απαραίτητη.Δεν αντιλήφθηκα ότι υπήρχε πρόβλημα λήψης φαρμάκων,ότι και καλά ''αα,εγώ αυτά τα κωλόχαπα δεν τα παίρνω''.Αντιθέτως,κατάλαβα ότι αφέθηκε στην τύχη του ένας ασθενής,με μια χορήγηση ηρεμιστικών.Κι αυτό επειδή δεν έχει χρήματα.Βλέπεις πού το πάω;Κάποιοι είναι σωστοί επαγγελματίες και δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον για το λειτούργημά τους,ενώ κάποιοι άλλοι όχι,είτε γιατί τα παίρνουν χοντρά από τις φαρμακευτικές,είτε εξαιτίας της ίδιας τους της φιλαργυρίας.'Ολα υπάρχουν,σε κοινωνία ανθρώπων είμαστε.Χρειάζεται προσοχή λοιπόν και όχι αφορισμοί και σ΄αυτό συμφωνώ μέχρι εκεί που δεν πάει.Όμως σε σχέση με τον κρατικό μηχανισμό,είναι πολύ απλά τα πράγματα : δεν υπάρχει.Αν θέλεις πίστεψέ το ή όχι,αλλά να χαίρεσαι που δεν έχεις πέσει στην ανάγκη τους lol.Για τα ηρεμιστικά,διαφωνώ.Χορηγούνται σε περισσότερες περιπτώσεις απ΄όσες περιέγραψες.'Οχι επειδή χρειάζονται πωλήσεις οι βιομηχανίες (που οπωσδήποτε χρειάζονται,ας μη γελιόμαστε),αλλά επειδή είναι όντως απαραίτητα,ακόμα και σε πολύ πιο απλές περιπτώσεις από ψυχώσεις.Πώς να το πω,χορηγούνται ακόμα και για νευρώσεις ας πούμε.Για μικρό διάστημα,αλλά χορηγούνται οπωσδήποτε.Στις περιπτώσεις που ανέφερες,δίνονται πάρα πολύ ισχυρά ηρεμιστικά και αντιψυχωσικά.Υπάρχουν και πιο ήπια απ΄αυτά όμως.Για πολύ μεγαλύτερα διαστήματα όμως χορηγούνται άλλα,όπως τα αντικαταθλιπτικά.Ο παρονομαστής σε όλα είναι η θεραπεία,οι συνεδρίες.Δε δουλεύει τίποτα αλλιώς.Γι΄αυτό ακριβώς το λόγο εκνευρίζομαι όταν κάποιος δεν έχει πρόσβαση σε θεραπεία επειδή δεν έχει χρήματα.Και κάτι για τους οδοντίατρους,δε συγκρίνονται με τίποτα αυτά τα δύο.Κατάλαβα ότι η Α,μπα το έφερε ως παράδειγμα,αλλά στον οδοντίατρο θα πας δέκα φορές και μετά θα τελειώσεις.Στον ψυχίατρο μπορεί να πηγαίνεις και για τρία χρόνια.Δε συγκρίνονται τα ποσά ούτε με σφαίρες.Αυτά,ελπίζω να μη σ΄έπρηξα.Cheers
Έχεις δίκιο,αντικαταθλιπτικά.Πίστεψέ με,καταλαβαίνω τις κατηγορίες,ήταν απροσεξία μου.Αφου γίνεται χορήγηση χωρίς συνεδρίες όμως,τι θα διορθώσει αυτό το πράγμα;Γι΄αυτό είπα πριν ότι δεν πρόκειται περί αντιβίωσης..Δηλαδή τι σημαίνει έλα σε ένα μήνα;Στο μεταξύ,δε θα μιλάνε;Μάλλον όχι lol..Μακάρι να ήταν έτσι απλά τα πράγματα,σαν την ασπιρίνη.Εκτός των άλλων,αξιολόγηση για αντικαταθλιπτικά γίνεται μετά εξαμήνου να πω;Ίσως είναι και νωρίς το εξάμηνο.Για τη δεύτερη διόρθωση Ιζόλδη μου θα πω μόνο ότι είναι λεπτές οι ισορροπίες εξάρτησης ή μη.Ας μην είμαστε απόλυτοι.Θα σου έγραφα κι άλλα,αλλά δεν έχω σκοπό να σε βασανίσω (και το ακροατήριο,γεια σου μαμά!φοράω το πουλόβερ που μου έπλεξες!αυτό με τις κάψουλες!).Να ξέρεις,σε άλλα δικά σου ποστ συμφωνώ συνήθως (και με άλλους φυσικά),απλώς δεν κάθομαι να το γράψω ότι συμφωνώ.Έτυχε σήμερα να έχω θέματα.Το βουλώνω τώρα.Αν σας αρέσει το thrash των 80s..https://www.youtube.com/watch?v=uGHsxMqpL0cαν όχι,περισσότερο για μας..
@ΧίμαιραΕλπίζω όχι.Ένας είναι αρκετός μου φαίνεται.Μια καλή λύση ,είναι να τα στίψετε και να τα πιείτε όλα με βότκα.Μετά,μπορεί και να γράψεις σαν τον Μπουκάι.
11. Θα ήθελα να σου περιγράψω την εμπειρία μου, γιατί θεωρώ ότι μπορεί να σε βοηθήσει. Μετά από ένα πολύ άσχημο γεγονός που βίωσα, παρουσίασα συμπτώματα κατάθλιψης. Πήγα σε ένα κέντρο ψυχικής υγείας, διότι εκείνη την περίοδο δεν έιχα χρήματα και έκανα μία συνεδρία με μία ψυχίατρο. Μου διέγνωσε κατάθλιψη και μου χορήγησε αντικαταθλιπτικά. Τα πήρα αμέσως και ήταν το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει. Μπόρεσα να συνέλθω και να λειτουργώ. Βρήκα το κουράγιο ν' ασχοληθώ με τα προβλήματα που με οδήγησαν εκεί. Το μυαλό μου ήταν θολωμένο και νόμιζα ότι θα πεθάνω. Με αυτά τα χάπια δε λύνεις τα πάντα, αλλά βρίσκεις τη δύναμη να το παλέψεις. Τώρα συνεχίζω ιδιωτικά ψυχοθεραπεία και σε συνδυασμό με τη φαρμακευτική αγωγή , έχω δει μεγάλη βελτίωση. Και μη νομίζεις ότι έχω οικονομική άνεση, έχω αποφασίσει να στερηθώ άλλα πράγματα, προκειμένου να συνεχίσω τις θεραπείες. Δυστυχώς, η ζωή είναι δύσκολη και κάποια πράγματα δε μπορούμε να τα ξεπεράσουμε μόνοι μας. Σου εύχομαι κουράγιο και καλή ανάρρωση.
Ακολουθεί γενικό σχόλιο :)Ως "παλιά" α,μπαholic έχω παρακολουθήσει όλες τις φάσεις αυτής της στήλης: από καθαρά χιουμοριστική, ενημερωτική και χαβαλετζίδικη που ήταν αρχικά, έως πολύ σοβαρή και εξαιρετικά δραματική σε κάποιες φάσεις. Στην πορεία υπήρξαν κάποιες επικρίσεις, αντιδράσεις και απογοητεύσεις (άδικες, κατά τη γνώμη μου) από άτομα που μάλλον προσέδωσαν ιδιότητες στη στήλη που εξ ορισμού δεν υπήρχαν. Η Α,μπα δεν είναι ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος, αλλά και να ήταν, δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να δώσει συμβουλές και θεραπεία εξ αποστάσεως. Νομίζω ότι λέω το προφανές, αλλά ως απλή αναγνώστρια της στήλης βλέπω πολλά παιδιά που στέλνουν σχετικές ερωτήσεις, θεωρώντας την Α,μπα ως θαυματοποιό που θα δώσει τη μαγική λύση στο πρόβλημά τους. Δεν το λέω συγκεκριμένα για το ευγενέστατο #7 , το λέω γενικά και να με συμπαθάτε κιόλας που πετάχτηκα ως αυτόκλητη συνήγορος. Απλώς ένιωσα την ανάγκη να το κάνω, εκτιμώντας βαθιά τα όσα έχει προσφέρει αυτή η στήλη μέχρι στιγμής. Κι αν έχουν γίνει λάθη στη διαδρομή, ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Δύο από τα βασικά συστατικά της ευτυχίας είναι η επιείκεια και η ευγνωμοσύνη (ένα κομμάτι της αμπελοφιλοσοφίας μου). Ευτυχείτε, λοιπόν. Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους :)
Ας γράψω κι εγώ ένα γενικό σχόλιο που θέλω να κάνω εδώ και αρκετό καιρό.Παλιότερα είχα σχολιάσει ότι μου λείπει το Α,μπα από την αρχική σελίδα της lifo. Θα ήθελα τώρα να ευχαριστήσω για τα "κουμπάκια" που κάνουν εύκολα προσβάσιμη τη στήλη από κάθε σημείο της εφημερίδας: και στην αρχική, με την εμφάνισή του στην οριζόντια μπάρα, και στις υπόλοιπες σελίδες, στην κάθετη στήλη αριστερά.:-)
Πολύ ωραία λοιπόν, μιας και το ξεκίνησα, είπα να το τερματίσω κιόλας, συμπληρώνοντας τα ακόλουθα:α) Σπάνια βάζω αρνητικές ψήφους. Όταν δεν μ'αρέσει κάποιο σχόλιο, απλά το προσπερνώ ή απαντάω αναλόγως, εκθέτοντας την άποψή μου. Γενικά, δεν μ'αρέσει να κρατάω πράγματα μέσα μου, γιατί με πονάει η κοιλιά μου μετά :Pβ) Χίμαιρα, σ'ευχαριστώ πολύ. Μιας και το ανέφερες, θα ήθελα κι εγώ να δω ένα γκεστ από σχολιαστή. Πάντως, αν τεθεί ξανά θέμα ψηφοφορίας, το βλέπω δύσκολο να συμμετάσχω, διότι δεν έχω τον ίδιο χρόνο που είχα πριν. Και τώρα τερματίζω: προσφάτως απέκτησα δίδυμα κοριτσάκια (τον Οκτώβριο). Πειράζει να αποκαλώ τη Μάνα Κουράγιο "συμπεθέρα" από δω και πέρα; :DΦιλιά σε όλους, καλά να είμαστε!
Μπα, ποιες άδειες, καλή μου Χίμαιρα, πάνε αυτά, στην εποχή των μνημονίων! Το αστείο είναι ότι γραφτήκαμε σε ένα σύλλογο πολυτέκνων και μας έδωσαν 82 (!) κιλά πορτοκάλια τις προάλλες. Δηλαδή, έλεος. Έφτιαξα μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού, πορτοκαλόπιτες, σκάσαμε, αλλά έχουν μείνει άλλα τόσα- τα αγόρια κάποια στιγμή είπαν "φτάνει πια με τόσο πορτοκάλι". Αντί για νερό, πίνουμε χυμό, τα μαλλιά μου κοντεύουν να γίνουν πορτοκαλί. Άμα θέλετε πορτοκάλια, εσύ, τα συμπεθέρια ή όποιος άλλος, εδώ είμαστε, κοπιάστε. Αυτά συμβαίνουν μέχρι στιγμής στη "'χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας". Να'σαι καλά, βρε Χίμαιρα, σου εύχομαι από καρδιάς ο,τι επιθυμείς (και καλή τύχη σύντομα να το βρεις!):))))
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς βρε θηρίο, χαρά στο κουράγιο σου (εγώ τα 'χω παίξει). Υ. Γ. Παρακαλώ η Μάνα Κουράγιο ν'αλλάξει πάραυτα νικνειμ ώστε να να παραλάβει τον τίτλο η Σανάνθη.
@Dex_: χαχαχα έλα ντε(ξ), πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;!@Χίμαιρα: θα γίνει χαμός-με βλέπω να βγαίνω σαν τον άλλον στη διαφήμιση (τον "Ομορφααάντρα μου", εννοώ), να στύβω πορτοκάλια και να λέω "Συμπεθεεέρες μου".@Nandja: σ'ευχαριστώ και συμπάσχω. Η Μάνα Κουράγιο είναι μία και έχει τρία αγόρια (καθόλου εύκολο). Τέλος διαλείμματος- ο αναγνώστης θα βρει σοβαρές και άκρως ενδιαφέρουσες συζητήσεις αμέσως πιο κάτω.:)
#1, ως πολύ σγουρομάλα και επίσης παχουλή θα μου επιτρέψεις να σου δώσω τη συμβουλή μου. Τα μακριά σγουρά μαλλιά είναι δύσκολα στο λούσιμο, ξεμπέρδεμα και περιποίηση αλλά είναι ωραία (!), τα κοντά εμένα μου δίνουν την εντύπωση του θάμνου και θεωρώ ότι σε ένα παχουλό σώμα προσθέτουν όγκο, στρογγυλοποιούν ακόμα περισσότερο δηλαδή. Εγώ τα έχω μακριά, είναι ως τη μέση της πλάτης τουλάχιστον όταν είναι βρεγμένα, γιατί μόλις στεγνώσουν χάνουν το μισό τους μήκος! Μπορείς φυσικά να επιλέξεις και ένα ενδιάμεσο μήκος, και να τα φουντώνεις όπως η Σολωμού, δίνουν τύπο!
#7 τα περισσότερα Νοσοκομεία και κοινωνικά ιατρεία στην Ελλάδα διαθέτουν ψυχίατρο αλλά όχι ψυχολόγο. Το ξέρω γιατί κάποια στιγμή το θέμα με αφορούσε προσωπικά.Ο ψυχίατρος ανάλογα και με το πόσο ανοιχτός άνθρωπος είναι, θα ακούσει, θα καταγράψει το ιστορικό του ασθενούς αλλά δεν θα κάνει συνεδρία όπως αυτές που ακούμε και διαβάζουμε στα περιοδικά. Είναι σίγουρα πολύ λιγότερο γκλάμουρους και μοιάζει με μια τυπική επίσκεψη στον παθολόγο.Ένα μόνο μπορώ να πω με σχετική σιγουριά. Και ως εθελόντρια σε ΜΚΟ αλλά και ως άτομο που χρειάστηκε να λάβει συνδυαστική θεραπεία ladose/ zyprexa για δύο-δυόμιση χρόνια. Είναι ελάχιστοι και κυρίως στο Δημόσιο οι γιατροί που συνταγογραφούν τέτοιου τύπου φάρμακα χωρίς λόγο. Εμένα η αγωγή με βοήθησε πολύ. Τα χάπια δεν είχαν πάνω μου παρενέργειες, μου ανέβασαν τη διάθεση, σταμάτησαν τις αρνητικές ή εμμονικές σκέψεις. Ήμουν στην αρχή αρνητική, σκεπτική και είχα μια αίσθηση αποτυχίας. Τα δοκίμασα και φορτώθηκα στο γιατρό πολλές φορές μέχρι να αισθανθώ άνετα με την αγωγή μου. ήταν όμως πάντα πρόθυμος να με βλέπει και να συζητάμε την πορεία μου.Σου εύχομαι καλή τύχη.
θα διαφωνήσω. Εξαρτάται από τον γιατρό νομίζω. Εγώ με ψυχίατρο έκανα κανονικές συνεδρίες, ήταν ψυχοθεραπευτής για την ακρίβεια, αλλά με πτυχίο ψυχιάτρου. Μου έδωσε και μένα ladose και xanax, αλλά οι συνεδρίες κανονικότατα. Άλλαξε η ζωή μου μετά από αυτό. Και δεν ήταν κάποιος ακριβός ιδιώτης αλλά σε κρατικό κέντρο ψυχικής υγιεινής.