ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είμαι 15 χρονών, ούτε 25 και μετά από χωρισμό από μακροχρόνια σχέση,νομίζω ότι έχω ξεχάσει να φλερτάρω. Πρόσφατα γνώρισα κάποιον που δουλεύει στο γυμναστήριο κι ενώ είναι τέρμα κοινωνικός με όλους,με μένα δεν είναι έτσι (και δε με λες κι άσχημη). Το πολύ πολύ να με διορθώσει σε καμιά άσκηση. Παρόλα αυτά νομίζω ότι με κοιτάζει παραπάνω κάποιες φορές ή να ρίχνει σπόντες ότι είναι ελεύθερος κλπ.Να κάνω καμιά κίνηση κι αν ναι τι; Και πριν πέσετε αγόρια να με φάτε, προτιμώ ο άντρας να κάνει το πρώτο βήμα κι εγώ το επόμενο ( ότι θα απολογουμαστε και γι αυτό. ..)Επίσης εμείς που δεν έχουμε Facebook ή μεγάλο κύκλο φίλων και γνωστών ή που δεν βγαίνουμε συχνά, είμαστε καταδικασμενοι να ζήσουμε μόνοι μας;Και τελικά τον έρωτα τον κυνηγάς ή σε βρίσκει αυτός εκεί που δεν το περιμένεις;Τα λέω σε εσάς γιατί αν μιλήσω στους δεσμευμενους φίλους μου αρχίζουν τα :"μα κάνε κι εσύ κάτι" ή θυμούνται τον οποιονδήποτε άσχετο που θέλουν να σου γνωρίσουν ή παίρνουν αυτό το ύφος ότι "έλα μωρέ δεν έχεις ανάγκη" και φυσικά σπάνια σου προτείνουν να βγείτε ένα Σάββατο βράδυ. Όλες οι απόψεις δεκτές, σας ευχαριστώ εκ των προτέρων. ...