________________
1.

Αγαπητή Α,μπα...τον τελευταίο καιρό συγκατοικώ με μια κοπέλα λόγω σπουδών. Το θέμα μου είναι ότι αυτή θέλει όταν βγαίνουμε να της την πέφτουν όλα τα αρσενικά και δεν αφήνει τίποτα για εμένα. Εντάξει το καταλαβαίνω είναι πιο ωραία αλλά για παράδειγμα ένας μου έδωσε σημασία ενώ αυτής όχι και τώρα έχει φάει τα λύσσακά της! όποτε βγαίνω μαζί του αυτή νομίζει ότι δεν την κάλεσε το παιδί γιατι τη γουστάρει και θέλει να της πάει κόντρα! επίσης επειδή δεν της δίνει αρκετή σημασία αυτή ζηλεύει πολύ! με κάνει να πιστεύω ότι με χρησιμοποιεί το παιδί για να την προσεγγίσει αν και δεν νιώθω κάτι τέτοιο...πώς θα το καταλάβω αν όντως συμβαίνει αυτο?- Ερασμία

Θα το αποδείξει ο χρόνος, αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο. Αν βγαίνει μαζί σου και δεν ψάχνει ευκαιρίες να την αναφέρει ή να σε κάνει να την καλέσεις, η συγκάτοικος παραληρεί. Ελπίζω να μην πέσεις σε καμιά παγίδα, γιατί κοίτα να σε ενδιαφέρει ο άλλος επειδή είναι αυτός που είναι, και όχι επειδή αδιαφορεί για τη συγκάτοικό σου και προτιμάει εσένα. Η συμπεριφορά της είναι για γέλια, αλλά για σένα που ζεις μαζί της, μπορεί να είναι πολύ κουραστική και να σου τελειώσει το χιούμορ. Μήπως να έβρισκες ένα σπίτι με μια φίλη σου, να περνάτε και ωραία;

________________
2.

Γεια σου Λένα!
Ο λόγος που γράφω είναι η αμηχανία που νιώθω απέναντι σε μία φίλη μου (36,5 ετών) με βιοποριστικό πρόβλημα. Έχει ελάχιστους πόρους (εργάζεται λίγες ώρες το μήνα) και πολύ μικρή οικονομική βοήθεια από συγγενείς. Είναι πολλά τα ανοιχτά μέτωπα στη ζωή της (είναι ασαφές ακόμη και το πού μένει, καθώς στηρίζεται κυρίως στη φιλοξενία φίλων) και πρόσφατα βίωσε το θάνατο του συντρόφου της. Πολλές φορές έρχομαι σε δύσκολη θέση, καθώς αφενός θέλω να τη στηρίξω οικονομικά (ηθικά το κάνω ήδη, θεωρώ), αφετέρου φοβάμαι μήπως νιώθει ότι δεν έχουμε ισοτιμία στη σχέση μας. Εγώ έχω μια σχετικά καλή ποιότητα ζωής, χωρίς να ζω πλουσιοπάροχα. Της έχω εκφράσει ότι είμαι ανοιχτή όποτε θέλει να μου ζητήσει κάτι και όταν βρισκόμαστε τις περισσότερες φορές πληρώνω τα έξοδα που κάνουμε. Εκείνη λέει ότι έχει αρχίσει να την κουράζει αυτό και δε νιώθει καλά. Καμιά ιδέα; Ευχαριστώ!- Έλα μου ντε!

Αγάπη και υπομονή. Δεν υπάρχει δυστυχώς κάποια πρωτότυπη ιδέα που θα εξαφανίσει όλα τα προβλήματα μεμιάς. Πες της ότι είσαστε φίλες και μεταξύ σας τα λεφτά δεν έχουν σημασία, αλλά επειδή το παράπονο της είναι κατανοητό, προσπάθησε να βρεις δραστηριότητες που δεν κοστίζουν πολύ ή δεν κοστίζουν καθόλου. Κάλεσε την σπίτι σου, ας πούμε, να φάτε μαζί. Μια βόλτα για περπάτημα, κάπου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ξεσκάσεις χωρίς να ξοδέψεις πολλά, αρκεί να έχεις καλή παρέα. Προσαρμόσου στη δική της ζωή. Λίγο περισσότερο.

________________
3.

Α, μπα σε πειράζει που μου αρέσει πιο πολύ να διαβάζω τις ερωτήσεις που σου στέλνουν και πιο λίγο τις απαντήσεις που δίνεις;...νιώθω ότι σε ρίχνω λίγο αλλά απ την άλλη νομίζω ότι ψάχνω τον εαυτό μου μέσα στις ερωτήσεις των άλλων και όταν κάπου ταυτίζομαι, τότε διαβάζω πολύ προσεκτικά την απάντηση σου. Ξέρω ότι δε θα βάλεις και το σκύλο σου να κλαίει αλλά θα ήθελα μια απάντηση.
*χωρίς παρεξήγηση :Ρ* - Quidquid latine dictum sit, altum vitedur

Δηλαδή μου ζητάς σου εξηγήσω γιατί ΕΣΥ βαριέσαι να διαβάζεις αυτά που γράφω; Αν θέλεις να σου το εξηγήσω, τότε οι απαντήσεις μου σε ενδιαφέρουν περισσότερο από όσο πιστεύεις.

*Χωρίς παρεξήγηση*

________________
4.

Γεια σου Λενα!
Ειμαι τριτοετης φοιτητρια και μαλιστα απο εκεινες που πρεπει να αποφευγεις να κανεις παρεα γιατι θα παρουν το πτυχιο στα 4 χρονια!Οχι οχι, δεν ειμαι φυτο, με πατομπουκαλα, απεριποιητη.Το αντιθετο ειμαι κατι σαν ενα υπουλο και αορατο "σφουγγαρι" γνωσεων μεσα στα μαθηματα.
Ομως για καποιο λογο αν και καμουφλαρομαι (νομιζω) καλα, τουλαχιστον 10 φοιτητες ανα εξεταστικη με τους οποιους και δεν εχω καν φιλικη σχεση μου ζητουν συνεχως εκτος απο σημειωσεις, αλλα και πληροφοριες που ενω μπορουν να κατσουν να τις ψαξουν μονοι τους, ρωτανε για ευκολια.(Εν τω μεταξυ ο λογος που τους εχω φιλους ειναι λογω του οτι καποια στιγμη δουλεψα σ ενα μαγαζι με σκοπο να φερνω κοσμο, οποτε οφειλα να διαφημιζω σε κοσμο το μαγαζι και διαδικτυακως.Ε και μετα ηταν ακυρο να τους σβησω.)
Τελοσπαντων, ειμαι παιδι που ανεκαθεν βοηθουσε τους αλλους, εξηγουσα πραγματα κλπ κι εχω σωσει πολλους γενικως.Ομως εφτασα σ ενα σημειο να πω, ελεος γιατι αρχισε να με τριβελιζει αυτο το συναισθημα της εκμεταλλευσης, οτι ειμαι το ευκολο θυμα.Το θεμα ειναι οτι εγω εχω διαλεξει να θυσιαζω εξοδους, υπνο, πρωινο χουζουρεμα κλπ για να σκοτωνομαι να ειμαι συνεπης στις υποχρεωσεις μου και οι αλλοι θελουν και την πιτα ολακερη αλλα και το σκυλο χορτατο.
Και ξερεις τι μ ενοχλει;Οτι οσοι ειναι αδιαφοροι, εχουν καλυτερες βαθμολογιες απο εκεινους που διαβαζουν, αρα γιατι να βοηθησω κι εγω;
Τ

Βασικα αυτο που ζηταω ειναι να μου δωσεις καποιες καλες απαντησεις για να αποφευγω ευγενικα ή εξυπνα αυτους που μου ζητανε σημειωσεις.

Όσοι είναι αδιάφοροι έχουν καλύτερους βαθμούς από εκείνους που διαβάζουν;

Είσαι σίγουρη ότι ισχύει αυτό;

Νομίζω ότι παραβλέπεις έναν παράγοντα πολύ σημαντικό: το ότι μερικοί τα πιάνουν περισσότερο από άλλους. Μπορεί να σου φαίνονται αδιάφοροι επειδή δεν φαίνεται να προσπαθούν, αλλά μπορεί να μην προσπαθούν περισσότερο, διότι δεν χρειάζεται – τα καταφέρνουν κι έτσι.

Δεν είναι αυτή η ερώτηση, αλλά να το έχεις υπόψη σου. Δεν είναι η αδιαφορία που κάνει κάποιους να γράφουν καλύτερα από άλλους που διαβάζουν περισσότερο. Δεν είναι δυνατόν να εξηγείται με την αδιαφορία, έτσι δεν είναι;

Οι δέκα φοιτητές που σε προσεγγίζουν ανά εξεταστική δε μου μοιάζουν και λαοθάλασσα, αλλά γούστα είναι αυτά. Αν βαριέσαι να λες τα ίδια και τα ίδια, μπορείς να πεις «τα έχω πει στον τάδε, ρώτα εκείνον». Αν δεν θέλεις να απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις, μπορείς να πεις «δεν ξέρω». Αν δεν θέλεις να δώσεις σημειώσεις... δεν υπάρχει ευγενικός τρόπος να πεις όχι. Για μένα πάντως το σωστό είναι ή να δίνεις σε όλους ή σε κανέναν. Έτσι θα γίνεις γνωστή ως «αυτή που δεν δίνει σημειώσεις» και θα ξεμπερδέψεις μια για πάντα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, βέβαια.

ΥΓ Ύπουλο σφουγγάρι που τα απορροφάει όλα με διακριτικό τρόπο, γιατί πιστεύεις ότι "θα έπρεπε να σε αποφεύγει κανείς" επειδή θα πάρεις πτυχίο σε τέσσερα χρόνια;

________________
5.

Αγαπητη Αμπα! Ειναι η πρωτη φορα που στελνω ερωτηση αν και σε διαβαζω καθημερινα με τον καφε μου! Πριν κανω την ερωτηση μου κι εγω μερικες λεπτομερειες για μενα που μπορει να βοηθησουν: εχω φυγει απο την Ελλαδα απ' τα 18, ειμαι 29 και δουλευω απ' τα 23. Απο το κοντινο μου περιβαλλον και με σχετικα αντικειμενικα κριτηρια θεωρουμαι πετυχημενη στη δουλεια μου γιατι μπηκα σε εναν τομεα που ηταν δυσκολο να μπει και να παραμεινει καποιος (ειδικα γυναικες), δεν απολυθηκα και βγαζω αρκετα λεφτα. Πηρα αυτη την αποφαση γιατι στα 23 αυτο νομιζα οτι ηθελα να κανω και γιατι το εβλεπα σαν προκληση. Στην πορεια προσγειωθηκα απο το συννεφο μου και καταλαβα οτι αυτη η δουλεια και τα ατομα σ' αυτον τον χωρο δε μου ταιριαζουν. Φυσικα καταλαβαινω τις αποψεις που εχω ακουσει απο φιλους/συγγενεις οτι δε θα πρεπε να παραπονιεμαι, αλλοι δεν εχουν καν δουλεια, ολες οι δουλειες εχουν ρουτινα και τις βαριομαστε τελικα, δε συμπαθουμε παντα ολους οσους με τους οποιους δουλευουμε, κτλ. Εχω προσπαθησει να το σκεφτομαι ετσι και αλλαξα και εταιρεια για να δω αν εφταιγε αυτο. Παρολ' αυτα ακομα βαριεμαι απειρα αυτο που κανω και νιωθω οτι δεν εχει νοημα, αργοπορω και ενω παλια διαβαζα αρκετα και γενικα προσπαθουσα να ψαχνω πραγματα, τωρα μου εχει φυγει ολη η διαθεση και δε θελω να ασχοληθω καθολου. Απλως κανω πραγματα μηχανικα, χωρις σκεψη και αυτο με ενοχλει γιατι δεν ειμαι ετσι ουτε θελω να ειμαι. Νιωθω οτι ετσι δε θα μπορω ποτε να ειμαι πραγματικα καλη σ' αυτο που κανω και επειδη δεν εχω πολυ χρονο να εχω ουτε προσωπικη ζωη, ακομα περισσοτερο αποτυχημενη. Δε θα ειχα προβλημα να εγκαταλειψω τη δουλεια μου αλλα δεν εχω ξεκαθαρη ιδεα για το τι αλλο μπορω να κανω ρεαλιστικα και γενικα η δουλεια μου ειναι εντονη, με πολλες ωρες τη μερα και δε μου αφηνει περιθωριο να το σκεφτω/ψαξω σοβαρα. Αν ησουν στη θεση μου πως θα προσπαθουσες να καταλαβεις αν αυτο που νιωθεις ειναι απλα εγωκεντρισμος και ανωριμοτητα η αν οχι, τι θα εκανες γι' αυτο?- αβεβαιη

Η δικαιολογία «δουλεύω πολύ και γι' αυτό δεν έχω χρόνο να βρω τι θέλω να κάνω» μου φαίνεται ότι είναι αυτό, μια δικαιολογία. Δεν βρίσκεις τι άλλο θέλεις να κάνεις γιατί φοβάσαι, γιατί διστάζεις, γιατί δε θέλεις να πάρεις ρίσκο, γιατί βαριέσαι να ασχοληθείς, γιατί κάθε αλλαγή σημαίνει στρες, γιατί χρειάζεται κόπος και ενδοσκόπηση. Το τυφλό σύστημα που έχεις μάθει είναι πιο εύκολο, κι ας δεν σου αρέσει καθόλου. Η ρουτίνα έχει πάρα πολλά επιχειρήματα, ακόμη και πλεονεκτήματα.

Αν δεν δοκιμάσεις, δεν θα μάθεις. Πρέπει να κάνεις από κάπου μια αρχή. Είτε ένα χόμπι, είτε μια αόριστη ιδέα, είτε μια συζήτηση με κάποιον που μπορεί να σου δώσει μια ιδέα... Αν δεν ψάξεις ποτέ, τότε δε νομίζω ότι δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις. Ως ένα σημείο σου αρέσει επειδή σου δίνει πολλές ευκαιρίες για παράπονα και για να εξηγείς γιατί δεν κάνεις κάτι άλλο.

Δουλεύεις έξι χρόνια. Δεν χρειάζεται να μιλάς λες και είσαι πριν τη σύνταξη. Ναι, είναι δύσκολο να βρεις δουλειά υπό τους όρους που θέλεις, αυτό παίρνει και δεκαετίες, γιατί για να θέσεις τους όρους σου πρέπει να έχεις και πολλά προσόντα. Ψάξε τι είναι αυτό, και φρόντισε να τα αποκτήσεις. Δεν θα το βρεις με την πρώτη (όπως βλέπεις άλλωστε). Ούτε και με τη δεύτερη, μάλλον. Αλλά αν δεν δοκιμάσεις, δε θα μάθεις.

________________
6.

Νομίζω ότι ανήκω στην κατηγορία εκείνων που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση συνυφασμένη όμως με μια αίσθηση μεγαλείου. Σε παλαιότερη απάντησή σου είχες πει ότι είναι πολύ λεπτή η κλωστή που ενώνει αυτά τα δύο και συμφωνώ. Ξέρω έχεις απαντήσει πολλάκις για το πως αποκτά κανείς αυτοπεποίθηση αλλά ήθελα την άποψή σου για τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων γιατί σε θεωρώ πανέξυπνη. Μπορώ να σπάσω αυτήν την κλωστή και να αποκτήσω υγιή αυτοπεποίθηση? Πως? Πως μπορώ να ισορροπήσω μεταξύ αυτών των 2 άκρων (αίσθημα μεγαλείου -αίσθημα χαμηλής αξίας)? Είμαι κλειστός άνθρωπος και δυσκολεύομαι στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση, με έχεις βοηθήσει πολύ !! Σε θαυμάζω και σε εκτιμώ κι ας μην σε γνωρίζω προσωπικά!- balancing between little or too much confidence

Δεν μπορώ να σου πω πώς να αλλάξεις το χαρακτήρα σου. Ακόμη και να σε ήξερα, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω με τρεις ή δεκατρείς παραγράφους, γιατί η αλλαγή χαρακτήρα δεν έρχεται με οδηγίες. Η αλλαγή γίνεται μέσα στο κεφάλι αυτού που θέλει να αλλάξει, όταν καταφέρει να αποκωδικοποιήσει τον εαυτό του, όταν καταλάβει γιατί το ένα έχει προκύψει από το άλλο και πώς, και πώς συνδέονται αυτά που του συμβαίνουν με αυτά που ερμηνεύει και αυτά που τελικά κάνει. Για κάθε άνθρωπο αυτή η πορεία είναι μοναδική, γιατί έχει άλλες εμπειρίες και άλλους συσχετισμούς μέσα στο κεφάλι του.

Για αυτό υπάρχουν ψυχίατροι και ψυχολόγοι. Είναι οι άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν να εξερευνήσεις το κεφάλι σου για να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο βγάζεις συμπεράσματα από αυτά που ακούς και βλέπεις. Είναι αυτοί που ξέρουν ποιες ερωτήσεις να σου κάνουν, για να αναγκαστείς να παραδεχτείς και να δεις τι κάνεις λάθος (ή σωστά). Οι συμβουλές είναι για τα περιοδικά και τα βιβλία αυτοβοήθειας. Δεν είναι συνταγή ο κάθε χαρακτήρας για να την μαγειρέψουν όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Μπορείς να σπάσεις την κλωστή, φυσικά και μπορείς. Αν θέλεις, αν δουλέψεις και αν επιμείνεις πολύ, θα τα καταφέρεις. Μαζί με τον θεραπευτή σου.

________________
7.

Αγαπητή Α, μπα;
Eίχες πει πρόσφατα πως "πρέπει να προκαλέσεις την ζωή για να σου δώσει ανταλλάγματα". Πως ορίζεις εσύ την πρόκληση και πως εννοείς τα ανταλλάγματα; - catherine

Εννοώ ότι δεν πρέπει να περιμένεις να σου έρθει το τυχερό και να μην ονειροπολείς. Η θετική σκέψη όχι μόνο δεν αρκεί, όχι μόνο είναι μια σαχλαμάρα που έχει θέση μόνο στις εκπομπές της Όπρα, αλλά βλάπτει. Η ονειροπόληση δεν αρκεί. Είναι χρήσιμη μέχρι να ονειρευτούμε το πού θα θέλαμε να είμαστε, μετά πρέπει να καταστρώσουμε σχέδιο για να το καταφέρουμε. Τα όνειρα είναι για τη νύχτα, τη μέρα την χρησιμοποιούμε για να τσιγκλήσουμε τον εαυτό μας να κάνει κάτι που θα τον βγάλει από την ευκολία της καθημερινότητας (βλέπε και ερώτηση 5). Η ζωή δεν θα μας επιβραβεύσει επειδή ήμασταν καλά παιδιά και περιμέναμε. Ίσως, αν είμαστε τυχεροί, πετύχει το ένα από τα εκατό που προσπαθήσαμε. Αυτά είναι τα ανταλλάγματα.