________________
1.
Αγαπητή Α,μπα!
πάντα είχα προβλημα με τις μορφές εξουσίας. πχ φοβόμουν κι ας μην ειχα κανει τίποτα τους αστυνομικούς και στην θεα τους με επιανε καρδιοχτύπι, σαν να ήμουν ένοχη παραπτώματος. Αργότερα φοβόμουν τους προϊσταμένους (μορφή εξουσίας) στην δουλεια , κι αυτο με ακινητοποιούσε επίσης . Η πιο γελοία μορφή εξουσίας που συνειδητοποίησα ότι φοβάμαι και γέλασα με τον εαυτό μου απηυδησμένη, ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι φοβάμαι τους ψηλούς ανθρώπους. Δεν ειναι τυχαιο μάλλον, ότι ο άντρας μου ειναι ελαχιστα πιο ψηλός από μένα. Θα θελα να πάψω να φοβάμαι τις μορφές εξουσίας, Υπάρχει καποια σκέψη ισως, κάποιο σχόλιο, που θα με οδηγήσει στην απομυθοποίηση της εξουσίας και στην δύναμη που ασκεί επάνω μου? –lemonita
Μου φαίνεται ότι ζητάς ξόρκι, και αυτό σίγουρα δεν υπάρχει. Τι σημαίνει το «πρόβλημα» και το «φοβάμαι»; Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις. Έστω, ας υποθέσουμε ότι δεν είναι πρόβλημα που σε εμποδίζει να ζεις (άλλωστε μπορεί να φοβάσαι τα αφεντικά, αλλά δουλειά έπιασες) και ότι αναρωτιέσαι. Η απάντηση δυστυχώς είναι αδύνατον να βρεθεί χωρίς να προϋπάρξει μια μεγάλη συζήτηση. Αυτό που έχει σημασία είναι το 'γιατί', και αν βρεθεί, ο δρόμος προς την απομυθοποίηση θα εμφανιστεί από μόνος του. Κάποιος συμβολισμός μέσα σου σε μπλοκάρει, κάτι που μπορεί να δημιουργήθηκε στο μακρινό παρελθόν, κάποιος συσχετισμός, ίσως κάτι τέτοιο.
________________
2.
Α μπα, πώς γίνεται όλοι οι ''καλοί φίλοι'' δηλαδή τα καλά παιδιά που θα σε παίρνουν τηλέφωνο, που θα νοιάζονται για σένα να είναι ξενέρωτοι και τα γαμάτα παιδιά που απολαμβάνεις την παρέα τους να σε έχουν γραμμένο;- Τhe Wise Guy
Γίνεται, αν νομίζεις ότι κάποιος είναι γαμάτος επειδή σε φτύνει.
________________
3.
τελικα πρεπει να μας νοιαζει η γνωμη των αλλων? απο παντα αλλά κυριως τον τελευταιο καιρο ακουω απο τους δικους μου παραπονα για την επιλογη συντροφου,πανεπιστημιου,δουλειας και αλλων επιλογων που κανω στην ζωη μου,συνεχως μου υπενθυμιζουν ποσα κανουν οι αλλοι που δεν κανω εγω κανοντας με να νιωθω ασχημα για καθε επιλογη που εχω κανει στην ζωη μου,απο την πιο απλη μεχρι την πιο συνθετη. Παλιοτερα δεν με ενοιαζε τοσο η γνωμη των αλλων,σιγουρα την ακουγα αλλα μεχρι ενα σημειο,τελευταια όμως,λογω αυτης της καταστασης βρισκομαι σε μια θλιψη και εναν εκνευρισμο και απλα δεν αντεχω αυτην την κατασταση. Εσυ τι γνωμη εχεις α,μπα μου? πρεπει να ακουμε την γνωμη των αλλων ή να ζουμε την ζωη μας οπως μας αρεσει και θεωρουμε εμεις πως ειμαστε ευτυχισμενοι? - μονιμως-λαθος-επιλογη
Δεν γίνεται να μη μας νοιάζει, αλλά πρέπει να μάθουμε να μας νοιάζει η γνώμη πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων, και αυτό όχι πάντα. Οι γονείς δεν είναι υποχρεωτικά μέσα σε αυτούς – εξαρτάται από τους γονείς. Μπορεί να είναι καλοί και χρυσοί και να μας αγαπούν αλλά να έχουν άλλο όραμα για την ευτυχία.
Δεν ξέρω τι εννοείς με τους «δικούς σου». Γονείς, συγγενείς, τους κολλητούς; Αν εννοείς όλους τους δικούς σου, αν όλοι συμφωνούν σε κάτι χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους, τότε πρέπει να το σκεφτείς. Αν εννοείς την εμμονή των γονιών σου να φέρνουν αντίρρηση σε ό,τι κάνεις, από το απλό μέχρι το σύνθετο, το πρόβλημα το έχουν αυτοί, και μοιάζει περισσότερο με προσπάθεια ελέγχου παρά με αντίρρηση.
Διάλεξε ποιοι έχουν την εμπειρία, παρόμοια φιλοσοφία με σένα και την πρόθεση να σε συμβουλέψουν, και προσπάθησε να ακούς τη δική τους γνώμη. Δεν γίνεται να μην ακούμε τίποτα και κανέναν, γιατί ζούμε μέσα σε ομάδες και χρειαζόμαστε την αποδοχή της ομάδας για να έχουμε αυτοπεποίθηση. Οπότε, διάλεξε την ομάδα σου.
________________
4.
είναι η ιδέα μου ή όντως βλέπεις αρνητικά τις ερωτικές σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας; κι αν ναι, γιατί;
έχω βρεθεί σε σχέση με διαφορά μεγαλύτερη των 20 χρόνων και -παρά τις υπαρκτές δυσκολίες σε άλλους τομείς- η επικοινωνία μεταξύ μας ήταν εκπληκτική. αυτό, μαζί με άλλα, έκανε αυτή τη σχέση μοναδική για μένα.
οκ, μπορεί να μην πίστευα ότι θα κρατήσει για πάντα, αλλά είχε πολύ σπάνια στοιχεία, που δεν ξέρω αν θα ξαναβρώ εύκολα σε σχέση. χωρίς παλιμπαιδισμούς από μέρους του ή "μεγαλίστικες" συμπεριφορές από μένα.- μόκα
Η προσωπική σου ιστορία μπορεί να έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν έχει σημασία. Παρόλα αυτά, άθελα σου μου έδωσες μια πάσα.
Δεν είμαι κατά των σχέσεων με διαφορά ηλικίας. Λέω ότι η ηλικία δεν είναι έναν νούμερο. Η διαφορά ηλικίας δεν αποκλείει την επικοινωνία ή την δημιουργία σχέσης, αλλά είναι κάτι πολύ χειροπιαστό που έχει πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα. Είτε σε θέματα υγείας, είτε στο κοινωνικό μέτωπο, είτε σε χάσματα επικοινωνίας κατά καιρούς λόγω διαφορετικών βιωμάτων – είναι βέβαιο ότι κάτι από αυτά θα προκύψει. Η διαφορά ηλικίας μπορεί να μην είναι καταστροφική, δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα κακή ιδέα, ή ότι μια τέτοια σχέση αποκλείεται να πετύχει, αλλά δεν γίνεται να λέμε ότι δεν είναι σημαντικός παράγοντας η ηλικιακή διαφορά, γιατί είναι. Όπως λες κι εσύ, «παρά τις υπαρκτές δυσκολίες σε άλλους τομείς». Αυτό εννοώ.
________________
5.
Α,μπα μου ειμαι 20 φοιτήτρια. Αυτός ειναι 30 και κανει το διδακτορικό του στο πανεπιστήμιο που φοιτώ. Στο πρώτο εξάμηνο μου έχει κάνει και μάθημα. Το θέμα ειναι πως εδω κ λίγες μέρες έχει αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον. Και εγώ νιώθω να ζω το Όνειρο γιατί μου άρεζε από πάντα(χωρίς ποτε να έχω κάνει κίνηση γιατι πίστευα ότι είναι αρκέτα εκτός του δικού μου βεληνεκούς.)Δε ξέρω τι να κάνω. Αυτός ειναι απίστευτα μορφωμένος ,10 χρόνια μεγαλύτερος και νιώθω πολύ βλαχάκι δίπλα του. Τι μπορεί να θέλει ένας άντρας σαν και αυτόν από μένα? Να το βάλω μηπως στα πόδια ή να μείνω να το ζήσω;- Κική
Είναι πιο μορφωμένος (άσε το 'απίστευτα', σίγουρα κάποιος άλλος μπορεί να πιστέψει το πόσο μορφωμένος είναι) από εσένα, γιατί σε περνάει δέκα χρόνια και κάνει διδακτορικό, όχι επειδή είναι κάποιο φαινόμενο για τις εφημερίδες. Δεν ξέρουμε πόσο μορφωμένη θα είσαι εσύ σε δέκα χρόνια.
Η μυθοποίηση του άλλου είναι απαραίτητη για τη μυθολογία που πρέπει να δημιουργηθεί ώστε να προκύψει έρωτας, οπότε το ότι νιώθεις λίγο βλαχάκι μπορεί να μην είναι κακό, σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Αυτό που με ενοχλεί είναι η αιώνια ερώτηση 'τι να θέλει από μένα'. Δεν ξέρω. Δεν ξέρεις. Μπορεί και αυτός να μην ξέρει. Δεν έχει σημασία τι θέλει. Να μη σε νοιάζει. Θυμώνω με αυτή την ερώτηση γιατί αυτό που κρύβεται από πίσω είναι «να καταλάβω τι θέλει, ώστε να το προσφέρω». Δεν χρειάζεται να αλλάξεις για να του αρέσεις. Δε χρειάζεται να προσαρμοστείς, ούτε να τον διευκολύνεις. Τώρα του αρέσεις όπως είσαι, με αυτό που βλέπει ή με αυτό που φαντάζεται ότι βλέπει. Το θέμα είναι τι θέλεις εσύ από αυτόν.
________________
6.
Λένα, στα 40, είσαι μεγάλη για τους συνομήλικους που ψάχνουν 25αρες, κατάλληλη για τα καλοστεκούμενα σάψαλα που με θράσσος σε προσεγγίζουν ημιτρεμάμενα, όπως και τα φρεσκα και όμορφα 30χρονα που ναι μεν έρχονται, αλλά όπως έρχονται μετά από λίγο καιρό φεύγουν γιατί σε έχουν κατατάξει στο "για λίγο, για σεξ, γιατί τι θα κάνω με τη 40ρα οικογένεια, αχαχαχα".
Μεγάλο πρόβλημα, καβατζώστε ό,τι καβατζώνεται μέχρι τα 35, μετά δύσκολο. Συμφωνείς με την παραπάνω θέση;- Lellax
Μωρέ, ό,τι και να ισχύει, εσύ έναν μόνο δεν χρειάζεσαι;
________________
7.
Αγαπητή Α μπα,
Εδώ και καιρό με βασανίζει το εξής:
Είμαι με ένα παιδί εδώ και 3 χρόνια. Το θέμα είναι ότι πλέον δεν ξέρω αν ακόμα τον αγαπάω ή αν είμαι μαζί του από συνήθεια. Βασικά το τελευταίο εξάμηνο έχω αυτό το προβληματισμό. Το καλοκαίρι που πέρασε κάτι πήγε να γίνει για να μου λυθεί η απορία. Βρέθηκε στο δρόμο μου ένας παλιός ανεκπλήρωτος έρωτας ο οποίος από ότι φάνηκε τώρα θα μπορούσε να εκπληρωθεί. Την ίδια περίοδο είχαμε τσακωθεί με το αγόρι μου και είχαμε χωρίσει και πραγματικά όσο καιρό βγαίναμε ή μιλούσαμε με τον ανεκπλήρωτο δεν τον σκεφτόμουν καθόλου. Δυστυχώς ο ανεκπλήρωτος έπρεπε να λείψει κάποιες μέρες εξωτερικό και η επικοινωνία ήταν δύσκολη έως καθόλου. Μέχρι που ένα βράδυ μελαγχόλησα βλέποντας παλιές φωτογραφίες γύρισα ξανά στη σχέση μου που τελικά κατάλαβα ότι σήμαινε πολλά...
Αλλά μετά από κάμποσο καιρό που τα ξαναβρήκαμε αρχίζω πάλι να μπερδεύομαι και να σκέφτομαι μήπως η μοναξιά με ξαναγύρισε τότε στη σχέση μου, μήπως απλά ένιωσα τύψεις που προχωρούσα ή απλά τελικά μπορεί και να τον αγαπάω μεν αλλά...;- Άγνωστη Χ
Είναι τόσο εκκωφαντική η σιωπή μέσα στο κεφάλι σου; Κάνεις ό,τι μπορείς για να αποφύγεις την παρέα με τον εαυτό σου. Όμως, όπου και να πας, με όσους και να τα φτιάξεις, όποιον και αν χρησιμοποιήσεις, η πρώτη σχέση που πρέπει να φροντίζεις είναι αυτή με την αβάσταχτη αίσθηση της ύπαρξης σου. Όσο και να την αποφεύγεις, κάποια στιγμή θα έρθει να σε βρει. Με αυτά που κάνεις θα είσαι μάλλον απροετοίμαστη.
σχόλια