________________
1.

Αγαπητή Α, μπα!
αποφάσισα να καταθέσω κι εγώ εν μικρό λιθαράκι στον μικρόκοσμο σου.
καταρχήν έχω να σου πω πως διαβάζοντας την στήλη σου έχω αποφύγει την ψυχανάλυση, γιατί μέσα από αυτήν ψυχαναλύω τα θέματα που με απασχολούν αφού συχνά είναι παρόμοια με αυτά των αναγνωστών.
Το ερώτημα που θα σου θέσω είναι το εξής: χώρισα πρόσφατα από μια σχέση που είχα εδώ και 6 χρόνια , η οποία για εμένα σήμαινε πολλά αφού θεωρούσα πως στο πρόσωπο του βρήκα το άλλο μου μισό, εκείνος έχει τα ίδια συναισθήματα με εμένα (από ότι λέει) αλλά καθώς πλησιάζω τα 40 και θέλω να κάνουμε οικογένεια κι εκείνος το αρνείται δεν είχα άλλη επιλογή από τον χωρισμό. Σε ρωτώ λοιπόν πως γίνεται να μην έχουμε τα ίδια "θέλω" εφόσον έχουμε τα ίδια συναισθήματα? Υπάρχει μια διαφορά ηλικίας, είναι λίγο μικρότερος Η μόνη δικαιολογία που μου έχει αναφέρει είναι πως δεν είναι "φτασμένος" επαγγελματικά , αλλά δεν το δέχομαι! φτιάχνοντας την ζωή μας μαζί δεν θα τον εμποδίσει να εξελιχθεί επαγγελματικά. έχω βέβαια βάσιμες υπόνοιες ότι είναι η οικογένεια του που τον εμποδίζει ... τον βλέπω κι εκείνον απογοητευμένο όμως δεν κάνει κάτι για να αλλάξει τα πράγματα. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω και να ξαναπροσπαθήσω να δοκιμάσω κάτι καινούργιο δεδομένου ότι σε αυτή την σχέση έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό και δεν "μου βγήκε" έχω απογοητευτεί .... -Η Γραμματέας

Τα συναισθήματα δεν αρκούν για να φτιάξει κανείς οικογένεια. Αντιθέτως, πολλοί ανοίγουν σπίτια και φτιάχνουν οικογένεια χωρίς το παραμικρό συναίσθημα.

Αυτό είναι σκληρό αλλά είναι μια πραγματικότητα. Η δημιουργία ζευγαριού, ο γάμος και τα παιδιά, είναι απόφαση που δεν χρειάζεται να συνοδεύεται από αγάπη. Η αγάπη δεν είναι αρκετή για να προκύψει γάμος, σπίτι και οικογένεια. Όταν το βλέπεις δεν σου κάνει εντύπωση, όταν σου συμβαίνει, δεν μπορείς να το πιστέψεις. Αυτό ως απάντηση στο πώς γίνεται να μην έχετε τις ίδιες προσδοκίες από τη σχέση σας, ενώ υπάρχει συναίσθημα. (Μην βιάζεσαι να κρίνεις αν έχετε το ίδιο. Είναι λίγο παρακινδυνευμένη δήλωση.)

Γιατί δεν ήθελε να πάρει αυτή την απόφαση τώρα, μαζί σου; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω και σε τι θα σε βοηθούσε η απάντηση, ακόμα και αν κατάφερνες να την πάρεις. Το μόνο που μπορούσες να κάνεις, το έκανες, και αυτό ήταν να χωρίσεις. Η απογοήτευση σου είναι κατανοητή, και η κούραση επίσης. Δεν μπορώ να σου ελαφρύνω το βάρος και την στενοχώρια σου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι από αυτό που σου συνέβη πρέπει να δεις τι έχεις μάθει για το μέλλον, αλλιώς ήταν μια σκέτη εμπειρία χωρίς αποτέλεσμα.

________________
2.

Καλή μου 'Α μπα,

Είμαι ανάμεσα σε δύο άντρες και δεν μπορώ να διαλέξω με ποιον θέλω πραγματικά να είμαι.
Έχω σχέση 3 χρόνια με κάποιον που επικοινωνώ τέλεια, που με καλύπτει συναισθηματικά και μου δίνει ηρεμία και άλλα πολλά πράγματα, αλλά που είναι σε απόσταση 3 ωρών από την πόλη που μένω.
Όταν χωρίσαμε πριν 3 μήνες γιατί δεν έπαιρνε την απόφαση να μετακομίσει, μιας και δεν τραβάει άλλο από απόσταση (εγώ δεν μπορώ να μετακομίσω, εξαρτάται από αυτόν), γνώρισα κάποιον 6 χρόνια μικρότερό μου (είμαι 28).
Στην αρχή ήμουν χαλαρά, γιατί λόγω του νεαρού της ηλικίας του αλλά και της συμπεριφοράς του, δεν μπορούσα να πάρω στα σοβαρά την "σχέση" μας.
Κάποιες εβδομάδες αργότερα, ο πρώην σκέφτηκε και αποφάσισε να μετακομίσει για χάρη της σχέσης μας και να προχωρήσουμε σε συγκατοίκηση. (Αυτό αποδείχτηκε πως δεν μπορεί να γίνει άμεσα, αλλά μετά το καλοκαίρι).
Το πρόβλημα είναι πως ενώ στην αρχή το είπα στον μικρό ότι θα γυρίσω στον πρώην, αυτός δεν με άφησε σε ησυχία και φυσικά δεν μπόρεσα να τον ξεκόψω ούτε εγώ!
Με τον πρώην έχω μια όμορφη, ώριμη, αγαπημένη σχέση που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό, και με τον μικρό έχω το πάθος, την περιπέτεια και την έξαψη.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλω πιο πολύ, δεν μπορώ να διαλέξω και επίσης δεν μπορώ να είμαι άλλο σε αυτή την κατάσταση της διπλής ζωής.
Έχεις κάτι να μου πεις που θα μπορούσε να με βοηθήσει να επιλέξω;

Σε ευχαριστώ.. La Mariposa- Dr. B

Θα πρότεινα να βρεις έναν τρίτο, με τον οποίο θα έχεις πάθος, περιπέτεια και έξαψη, εντός μιας σχέσης που θα μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό.

Πριν από αυτό όμως είναι πολύ σημαντικό να παραδεχτείς στον εαυτό σου αν πραγματικά θέλεις μια σχέση που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό, ή αν νομίζεις ότι πρέπει να το θέλεις επειδή είσαι 28 και το α-νοητό όριο των 30 είναι σε δύο χρόνια.

________________
3.

Πριν 4 χρόνια γνώρισα-όπως αποδείχθηκε αργότερα- τον έρωτα της ζωής μου. Ήμασταν 9 μήνες μαζί και χωρίσαμε γιατί ήμασταν από απόσταση και γενικότερα είχαμε διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπία. Μετά εγώ πέρασα φοιτήτρια σε άλλη πόλη απ' αυτήν που αυτός μένει. Πριν 2 χρόνια ξαναβρεθήκαμε και ξαναχαθήκαμε για τον λόγο που μόλις σου προανέφερα. Όλο αυτό το διάστημα δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι στιγμή. Από πέρυσι- και ενώ νόμιζα πως τον έχω ξεπεράσει- είμαι με ένα άλλο παιδί, ο οποίος είναι υπέροχος. Δηλαδή με αγαπάει και το δείχνει, με στηρίζει και περνάμε υπέροχα μαζί. Πριν λίγους μήνες βγήκα για καφέ-και μόνο, τίποτα παραπάνω- με αυτόν πάλι και μιλήσαμε για τις ζωές μας. Έχει κι αυτός σχέση και μου είπε πως αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα δεν θα με άφηνε έτσι και θα μου "όρμαγε"! Από τότε σχεδόν τον ξανασκέφτομαι έντονα. Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να βάλω σε τάξη τα συναισθήματα μου. Φοβάμαι πως ποτέ δεν θα τον ξεπεράσω. Νιώθω αγάπη και για τον άνθρωπο με τον οποίο έχω σχέση τον τελευταίο χρόνο και δεν θέλω να τον χάσω από τη ζωή μου με τίποτα. Αλλά δεν είναι η ίδια αγάπη που νιώθω για τον πρώην μου! Δεν ξέρω τι να κάνω!- Ελένη

Ορκίζομαι ότι αυτές οι ερωτήσεις ήρθαν απανωτά, η μια μετά την άλλη.

Ο έρωτας της ζωής σου θα αποδειχτεί από τη ζωή ποιος είναι, και δεν είναι αυτός που βάφτισες έτσι. Οπωσδήποτε αποκλείεται να είναι αυτός με τον οποίο χώρισες μετά από εννιά μήνες επειδή ήσασταν από απόσταση και γενικά 'έχετε διαφορετικές αντιλήψεις και νοοτροπία'. 'Θέλω να ορμήσω σε κάποιον να του βγάλω τα ρούχα' είναι κάτι πολύυυυ διαφορετικό από τον έρωτα μιας ζωής. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό που θα γίνει είναι ότι θα τα κάνεις σαλάτα και με τους δύο και μετά από χρόνια θα γελάς με το πόσο αφελής και ανώριμη ήσουν.

________________
4.

Αγαπητη Α μπα; Καλησπέρα.
Μιας και είμαστε όλοι μια μεγάλη παρέα θα ήθελα να σας πω τα στάδια του προβλήματος μου και να μου δώσετε μια συμβουλή...
Είμαι 25χρ. Κ εδώ κι ένα εξάμηνο είμαι(;)/ήμουν(;) ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που δεν ήξερα ότι είναι παντρεμένος και το έμαθα τη δεύτερη φορά που βρεθήκαμε από τον ίδιο.
Ανάμεικτα συναισθήματα, θυμός, οργή, γιατί τόση κοροϊδία (και σε μένα και στη γυναίκα του) κτλ.
Το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ στο μυαλό μου είναι ξεκάθαρα τα πράγματα: είναι ανήθικος κι αν το συνεχίσω θα είμαι κι εγώ, παρόλα αυτά δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
Ξεκόψαμε κι έχω κάνει τα πάντα για να μη σκέφτομαι: έπιασα και δεύτερη δουλεία εθελοντικά-δεν πληρώνομαι- , έχω πάρει σβάρνα όλους τους συλλόγους, βγαίνω κτλ.
Αλλά εχω χάσει τον εαυτό μου ρε Α μπα, κι ενώ δεν θέλω να μπω ανάμεσα ούτε πρέπει να θέλω μια τέτοια σχέση, ξυπνάω με άγχος το πρωί μην τύχει και τον δω, περνάω από τη δουλειά του για να δω το αμάξι (!)του, Έχω χάσει 10 κιλά σε 1,5 μήνα, δεν κοιμάμαι και ξεκίνησα το κάπνισμα.
Κι ενώ έχω σημαντικότερα προβλήματα ανάμεσα τους και οικογενειακά προβλήματα, όταν μου χαμογελάει (συνεχίζει να περνάει έξω από τη δουλειά μου), μέσα από την ντροπή-ενοχές που νιώθω, μου δίνει μια απίστευτη ενέργεια να συνεχίσω τη δύσκολη μέρα μου.
Πέρασαν τόσοι μήνες κι ενώ θα έπρεπε να γίνομαι καλύτερα, γίνομαι χειρότερα. Δεν γίνεται να ζω άλλο έτσι. Τι άλλο με συμβουλεύετε να κάνω για να συνέλθω;

Αντί να επικεντρώνεσαι στο ότι είσαι ερωτευμένη με κάποιον που είναι παντρεμένος, για σκέψου πώς γίνεται να δηλώνεις αθεράπευτα ερωτευμένη με κάποιον που βγήκες δύο φορές.

Δύο. Ραντεβού. ΔΥΟ.

Και μετά από δύο ραντεβού έχεις χάσει δέκα κιλά, δεν κοιμάσαι και ξεκίνησες το κάπνισμα.

Και παραδέχεσαι ότι έχεις σημαντικότερα προβλήματα.

Μήπως χρησιμοποιείς αυτό το φανταστικό πρόβλημα για να μην σκεφτείς τα αληθινά προβλήματα; Ή σε εξιτάρει τόσο πολύ το δεδομένο που κάνει αυτό τον άνθρωπο απαγορευμένο;

Η αντίδραση σου είναι εντελώς δυσανάλογη, και δεν είναι ανεξήγητη. Δεν ξέρω ποια είναι η εξήγηση, πρέπει να τη βρεις, γιατί δεν γίνεται να ζεις άλλο έτσι.

________________
5.

Αγαπητή α μπα,είμαι 19 και θα ήθελα και τη δική σου γνώμη αν και ξέρω οτι δεν είσαι σύμβουλος επαγγελματικού προσανατολισμού, Έφυγα από μια σχολή που τελικά δεν μου ταίριαζε αν και πίστευα πολύ πως θα πετύχω. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ΄΄τρέλα΄΄ με κάτι συγκεκριμένο και για να αλλάξω σχολή πρέπει να δώσω πανελλήνιες. Δεν θέλω να περάσω πάλι τα ίδια, θέλω να γνωρίσω τον κόσμο και να κάνω καινούργια πράγματα και όχι να κάθομαι να διαβάζω πράγματα χωρίς ουσία. Θα είμαι 20 και τότε θα μπω πρώτο έτος. Να κάτσω σε μια σχολή που δεν μου αρέσει ή να ξαναδώσω για μια σχολή που ακόμα ψάχνω να βρω ποια είναι;- μπερδεμενη

Το πόσο σου ταιριάζει μια σχολή έχει ελάχιστη σχέση με το επάγγελμα στο οποίο πιθανόν θα οδηγεί. Δεν ψάχνεις σχολή, γιατί δεν θα είσαι επαγγελματίας φοιτήτρια. Ψάχνεις επαγγελματικό μέλλον, και σε αυτό μερικές φορές οδηγείσαι μέσα από μια σχολή. Για να το βρεις πρέπει να καταλάβεις σε τι είσαι καλή. Όχι σε ποια μαθήματα. Σε τι είσαι καλή. Με ανθρώπους; Με το λόγο; Με αναλυτική, ή πρακτική σκέψη; Είσαι καλύτερη με ομάδες ή μόνη σου; ό,τι και να είσαι, ενδιάμεσα θα κάνεις και θα διαβάσεις πράγματα που φαίνεται να μην έχουν ουσία. Όταν αρχίσεις να δουλεύεις θα κάνεις επίσης πολλά πράγματα που δεν θα έχουν ουσία. Ακόμη και μια τρέλα να είχες, θα έκανες πολλά βαρετά πράγματα για να τη συντηρήσεις.

Τον εαυτό σου πρέπει να βρεις και αυτό θα γίνει και μέσα από πράγματα που δεν απολαμβάνεις. Πριν κάνεις την επόμενη τυχαία επιλογή, δες όλη τη γκάμα όσων σου προσφέρει η τωρινή σου επιλογή. Ξεζούμισε τις δυνατότητες. Αποκλείεται να το έχεις κάνει αυτό από το πρώτο έτος. Και παράλληλα ξεκίνα νέες δραστηριότητες, για να μάθεις σε ποιο περιβάλλον ταιριάζει καλύτερα.

________________
6.

Είμαι bi... το ανακάλυψα πρόσφατα όταν ο φίλος μου με είπε ότι έχει σχέση με αγόρι. τότε κατάλαβα πως είμαι ερωτευμένος μαζί του.. αλλά το αφήνω αυτό, σπουδάζουμε μακρυά πλέον και δεν μπορεί να γιινει κατι. άλλα είμαι ερώτευμένος και με μια κοπέλα, υπάρχει απολυτη ειλικρινια μεταξυ μας και θελω να σε ρωτησω ο αγαπητη Α,μπα οταν τα φτιαχνω με κοπελες πρεπει να γνωριζουν οτι ειμαι bi ή να το κραταω κρυφο? φυσικα θα πεις εγω ξερω και τετοια, αλλα πως θα αντιδρουσε μια κοπελα?? σε ευχαριστω -aloneist

Έτσι γενικώς, όχι, δεν πρέπει. Δεν θα είναι όλες οι σχέσεις και όλες οι κοπέλες ίδιες. Σε κάποια μπορεί να θέλεις να το πεις, ή να έχει σημασία να το ξέρει, αλλά δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκαλύψεις οπωσδήποτε, αν δεν επηρεάζει τη σχέση σας. Κάποιες γνωριμίες είναι πιο επιφανειακές από άλλες.

Κατά πάσα πιθανότητα αυτή η πληροφορία δεν θα αρέσει, όπως γενικά δεν μας ενθουσιάζουν οι λεπτομέρειες του ερωτικού παρελθόντος – ή μέλλοντος- του άλλου. Αν το ότι είσαι bi είναι παράγοντας διάλυσης για κάποια, αυτή η κάποια δεν είναι για σένα.

________________
7.

Αγάπα τον άλλον με τα ελαττώματα του, λένε, το ξέρώ. Αγαπώ, το λέω δυνατά και δε ντρέπομαι! Αλλά κρατάω το στόμα μου κλειστό σε ένα ελάττωμα της. Ε, είναι γκρινιαρούλα! Λίγο πριν βγούμε δεν της αρέσουν τα ρούχα της, τη στενεύουν τα παπούτσια της. Στα μαγαζιά δε βρίσκει σχεδόν ποτέ αυτό που θέλει. Χάνει τη στιγμή γκρινιάζοντας. Μια ωραία έξοδο, μια βόλτα στα μαγαζιά. Κοπλιμέντα της κάνω, αστεία της λέω αλλά μπααα....Α μπα μου! Τέλειος δεν είμαι και δε ζητάω να είναι τέλεια και εκείνη αλίμονο! Αλλά βρε παιδί μου....φόρα επιτέλους ένα χαμηλό παπούτσι να πάμε επιτέλους μια βόλτα σαν άνθρωποι!!!

Ε, μην το κρατάς κι εσύ κλειστό βρε παιδί μου! Πες τα έτσι ωραία όπως τα λες σε μας, δεν είναι πάντα καλό να μην εκφραζόμαστε, ειδικά αν έχουμε τον τρόπο μας! Βλέπω ιδιαίτερο πρόβλημα στο θέμα παπούτσια, πάρτης ένα ζευγάρι από αυτά τα καινούρια τα μοντέρνα Μπίρκενστοκ να χαλαρώσει η πατούσα της!