________________
1.
Α, μπα,
είμαι τελειόφοιτη σε σχολή που στην Ελλάδα έχει σχεδόν μηδενική αποκατάσταση (ακόμη και έξω) με σκοπό να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα, εάν τα καταφέρω. Αγαπώ πολύ το αντικείμενό μου και μιλώντας με ανθρώπους μέσα στο χώρο όλοι με προτρέπουν να φύγω στο εξωτερικό. Κι εγώ θέλω να φύγω • με κουράζει η καθημερινότητα στην Αθήνα, στην Ελλάδα γενικώς, που καταβάλλεις τριπλάσια προσπάθεια για να κάνεις τις σπουδές σου για χίλιους γνωστούς και άγνωστους λόγους, που δεν μπορείς να βρεις μια δουλειά, που η πόλη σου δεν είναι καθόλου βιώσιμη. Και για πολλούς ακόμη λόγους, θα τα έχεις ακούσει ξανά. Πρόσφατα ξεκίνησα και τη γλώσσα της χώρας που (μάλλον) θα πάω, τουλάχιστον είναι μια γλώσσα πολύ βοηθητική για όλες τις βόρειες. Όμως έχω κάποιες σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού μου και επανέρχονται συχνά όταν σκέφτομαι οτι θα φύγω. Πρώτον δεν είμαι κοινωνική. Καθόλου. Έχω μετρημένους φίλους. Πολύ στενούς δεν έχω, δεν κάνω εύκολα φίλους. Δεν τους πλησιάζω, δεν με πλησιάζουν κι εκείνοι. Δεν αφήνω χώρο στους άλλους γιατί φαίνομαι πολύ απόμακρη. Μέσα μου δεν νιώθω έτσι, όμως βγαίνει μια αρκετά διαφορετική εντύπωση. Προσπαθώ να το διορθώσω, όμως δεν τα καταφέρνω καλά. Ακόμη λοιπόν και στην πόλη και τη χώρα μου, δεν έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να κάνω αρκετούς φίλους ή καλούς που να τους έχω για καιρό. Το δεύτερο και μικρότερης σημασίας είναι (και μπορεί να φανεί γελοίο): ο καιρός. Έχω ένα βαρύ κι ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς και ειδικά τις μέρες που βρέχει. Πιστεύω πως θα συνηθίσω σε έναν μουντό καιρό, όμως σκέφτομαι πως θα δυσκολευτώ πολύ. Πολλές φορές θέλω να φύγω. Θέλω να πάω σε ένα περιβάλλον που να μην ξέρω κανέναν και να φτιάξω καινούριες σχέσεις αλλού, με καινούριους ανθρώπους, σε καινούρια μέρη. Άλλες φορές πιάνω τον εαυτό μου διστακτικό και μετριοπαθή να νομίζει πως δεν θα τα καταφέρει. Ίσως να φταίει που είμαι είκοσι ενός, ίσως όμως και όχι. Έχεις να πεις κάτι;
Το ότι δεν έχεις καταφέρει να έχεις καλούς και στενούς φίλους στη χώρα που είσαι, σε τι επιβαρύνει την απόφαση σου να πας σε άλλη χώρα; Ακριβώς το αντίθετο δεν ισχύει; Πρώτον, δεν αφήνεις πίσω σου σχέσεις ζωής, και δεύτερον, κάνεις μια καινούρια αρχή, με νέα διάθεση και νέες γνωριμίες.
Για κάτι άλλο θα προβληματιζόμουν περισσότερο, κάτι που αποκάλυψες στη ροή του λόγου. Γράφεις 'έχω ένα βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς'. Αυτό δεν έχει σχέση με τον καιρό. Κάτι άλλο δείχνει, νομίζω. Εντάξει η μελαγχολία για την κακοκαιρία, αλλά 'βαρύ και ασήκωτο συναίσθημα κάθε μέρα που νυχτώνει νωρίς' σε συνδυασμό με ότι δεν πλησιάζεις και δεν σε πλησιάζουν, ίσως χρειάζεται περισσότερη διερεύνηση.
Έχεις διαλέξει δύσκολο δρόμο και σου εύχομαι κάθε επιτυχία. Μαζί με τις γνώσεις και τα εφόδια της γλώσσας, πρέπει να φροντίζεις και τον εαυτό σου. Προσπαθείς να αλλάξεις κάποια πράγματα στη συμπεριφορά σου, ώστε να ταιριάζει το μέσα με το έξω, και δεν τα καταφέρνεις. Ίσως έχει έρθει η ώρα να το προσπαθήσεις μαζί με έναν καθοδηγητή. Σκέψου το.
________________
2.
αγαπητη αμπα
ειμαι φοιτητρια και τυχαινει με καποιες φιλες μου να χουμε κολλησει με αγορια απο την ιδια παρεα. οχι, δε θελω να μας συμβουλευσεις για το πως να τους κατακτησουμε ομαδικως (ισως σου το ζητησουμε μεμονωμενα καποια αλλη φορα-που ξερεις; ) αλλα για το πως να διαχειριστουμε την κατασταση μιας κ ολοι τους καπνιζουν διαφορα πραγματα. ενω ειναι τοσο καλα παιδια και στην παρεα πανω δηλαδη εχουν πολυ ωραιες αποψεις , μας γοητευουν και ταυτοχρονα μας κανουν και γελαμε. το ερωτημα λοιπον ειναι τι να κανουμε; πως να τους εξηγησουμε οτι καινε το μυαλο τους; ή ειμαστε εμεις πνιγμενες στα στερεοτυπα κ πουριτανες που δεν μπορουμε να αποδεχτουμε κι αυτον τον τροπο χαλαρωσης;
πες μας την αποψη σου please :)- odellable
Είσαστε λίγο μέσα στα στερεότυπα, όχι επειδή δεν σας αρέσουν οι μπάφοι, αλλά επειδή θεωρείτε χρέος σας να τους σώσετε, μιλώντας λες και είσαστε οι μαμάδες τους. Λέτε να μην ξέρουν τι κάνουν; Χρειάζεται να τους πείτε εσείς ότι υπάρχουν και κίνδυνοι; Αν έχουν τόσο ωραίες απόψεις, δεν σημαίνει ότι είναι ενημερωμένοι, άρα δεν είναι το πιο πιθανό να έχουν ζυγίσει τους κινδύνους και να το κάνουν παρόλα αυτά;
'Ενώ είναι τόσο καλά παιδιά!' Δεν είναι δικιά σας δουλειά να σώσετε κανέναν, δεν είσαστε νοσοκόμες, και δεν έχετε παραπάνω δικαιώματα πάνω τους επειδή σας γοητεύουν. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να πείτε τη γνώμη σας για το θέμα, αν σας ρωτήσουν, ή να την πείτε χωρίς να σας ρωτήσουν, παίρνοντας και το ρίσκο της αντίδρασης τους, που μπορεί να είναι από κοροϊδία μέχρι εκνευρισμό ή αδιαφορία.
________________
3.
Αγαπητή Α, μπα. Κοντεύω τα 25 και έχω σχέση εδώ και περίπου δύο χρόνια με ένα παιδί τρία χρόνια μεγαλύτερό μου. Ήταν η πρώτη μου σεξουαλική σχέση και τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια και προσδοκίες, ό.τι ακριβώς περίμενα!
Σε γενικές γραμμές έχουμε την άνεση να συζητάμε για τα πάντα, οπότε κάποια στιγμή κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν, τον ρωτούσα πώς του είχε φανεί τότε που δεν είχα άλλη ολοκληρωμένη σχέση, αν είχε κι εκείνος άγχος και κυρίως αν μετά την πρώτη φορά, του φάνηκα πολύ "πρωτάρα". Απαντώντας μου, είπε πως χάρηκε πολύ που μοιραστήκαμε μαζί αυτή την εμπειρία και που διαμορφώθηκε μαζί του η σεξουαλική μου ταυτότητα, η οποία ως εκ τούτου είναι και στα μέτρα του.
Ομολογώ ότι κάποιες στιγμές έχω αναρωτηθεί αν υπάρχει πιθανότητα να μου δημιουργηθεί η απορία πώς θα είναι το σεξ με κάποιο άλλο άτομο, υποθέτοντας ότι η σχέση μας θα είναι μακροχρόνια, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι σκέφτομαι ερωτικά για άλλα άτομα. Δεν σκέφτομαι!
Η ερώτησή μου εν τέλει είναι, μπορεί να διαμορφωθεί πραγματικά η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου μέσω μίας και μοναδικής εμπειρίας;
(Συγχωρέστε με για το μακρυνάρι.)- ID
Ναι, θα μπορούσε, αλλά αυτό θα έπρεπε να σε απασχολεί μόνο αν αυτή η εμπειρία δεν ήταν ικανοποιητική. Τώρα είσαι ευχαριστημένη, οπότε και τι έγινε; Πίστεψε με, αν δεν ήσουν ευχαριστημένη, θα το είχες καταλάβει, και ας έχεις περιορισμένη εμπειρία.
Ρωτάς όμως και κάτι άλλο: αν θα έχεις στο μέλλον απορία για την εμπειρία με άλλους παρτενέρ. Ε, τώρα, μεταξύ μας, ήδη την έχεις. Θεωρητικά, αλλά την έχεις. Αυτό είναι άλλη ερώτηση, και η απάντηση δεν σχετίζεται απαραίτητα με το πόσο ευχαριστημένη είσαι τώρα, αλλά κατά πόσο μπορείς να είσαι ικανοποιημένη με το εδώ και τώρα, χωρίς να σε κατατρώει το 'αν κάπου καλού είναι καλύτερα'. Αυτό είναι ζήτημα χαρακτήρα.
________________
4.
Γεια σου!!
Το θέμα μου λοιπόν είναι το εξής. Είμαι 30 χρόνών και έχω σπουδάσει ένα επάγγελμα ανδροκρατούμενο. Αυτό σημαίνει πως από τα 18 μου που ήμουν πρώτο έτος μέχρι και τώρα που εργάζομαι συναναστρεφόμουν στα πλαίσια του πτυχίου, του μεταπυχιακού και της δουλείας μου με άντρες. Αυτό μοιραία είχε ως αποτέλεσμα να έχω φίλους και παρέες με άντρες και κάπου εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Όταν ήμουν φοιτήτρια λόγω του νεαρού της ηλικίας μου αντιμετώπιζα την προσέγγιση των συμφοιτητών μου και των φίλων με αθωότητα και με την νοοτροπία πως αν δεν δώσω εγώ δικαίωμα δεν πρόκειται να δουν την μεταξύ μας σχέση ερωτικά. Έλα όμως που το "δικαίωμα" ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά οπότε βρέθηκα πολλές φορές στην άβολη θέση να πρέπει να εξηγήσω στον εκάστοτε "φίλο" πως η συμπεριφορά μου ήταν φιλική και μόνο. Δυστυχώς αυτό που σου γράφω μου έχει συμβεί πολλές φορές και σχεδόν πάντα απολογούμαι εγώ για την οικειότητα που έδειξα σε κάποιον την οποία παρεξήγησε. Έχω ακούσει ατάκες του τύπου: "Έφ'οσον δεν θες να γίνει κάτι μεταξύ μας γιατί βγήκες μαζί μου" ή "Γιατί δέχτηκες να πάμε με το αμάξι μου στην δουλειά αφού δεν ενδιαφέρεσαι ερωτικά" ή "Έτσι όπως μου μιλούσες φαινόταν ότι ενδιαφερόσουν" ή "Γιατί με άφησες να σε γυρίσω σπίτι αφού δεν θες να γίνει κάτι μεταξύ μας". Έχω γίνει πλέον πολύ επιφυλακτική και μετρημένη με τους συναδέλφους μου αλλά και πάλι δεν μπορώ μονίμως να είμαι αποστασιοποιημένη. Υπάρχει άραγε χρυσή τομή οικειότητας χωρίς όμως να "δίνεις δικαιώματα" ???- προβληματισμένη
Είναι πολύ συνηθισμένες αυτές οι παρεξηγήσεις και μερικές φορές δεν φταίει κανένας, γιατί είναι απλώς παρεξηγήσεις, αλλά αν σου συμβαίνει συχνά και επανειλημμένα, κάτι κάνεις λάθος εσύ και όχι όλοι οι άλλοι. Τώρα βέβαια τι σημαίνει 'συχνά' και 'επανειλημμένα'; Δεν ορίζεται πολύ εύκολα. Αν φτάνεις σε σημείο να ρωτάς επειδή προβληματίζεσαι για τη συχνότητα, μάλλον είναι πολύ συχνά και επανειλημμένα.
Οπότε προτείνω να αναγνωρίσεις ότι ΔΙΝΕΙΣ δικαιώματα, και είτε δεν το καταλαβαίνεις, είτε το καταλαβαίνεις αλλά κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Αν συμβαίνει το πρώτο, την επόμενη φορά που κάποιος σου πει ότι έτσι όπως μιλούσες, φαινόταν ότι ενδιαφερόσουν, ρώτα τον τι εννοεί. Ακόμη καλύτερα, ρώτα τους όλους, να σου πουν γιατί θεώρησαν ότι τους φλερτάρεις. Ακόμη καλύτερα, για το σούπερ ατού, ρώτα μια φίλη σου.
Αν συμβαίνει το δεύτερο, κρίμα.
________________
5.
Η ίδια εταιρεία στέλνει διαφορετικά προϊόντα σε διαφορετικά κράτη; Έχω παρατηρήσει το εξής : το ίδιο τσάι στο Παρίσι έχει άλλη γεύση από ότι στην Αθήνα. Το ίδιο σαμπουάν στην Νέα Υόρκη έχει μεγαλύτερη διάρκεια (μυρίζουν πιο όμορφα τα μαλλιά για περισσότερο διάστημα) σε σχέση με εκείνο στην Ελλάδα. Αντίθετα η ίδια οδοντόκρεμα στην Αίγυπτο είναι άθλια σε σύγκριση με εκείνη στην Ελλάδα. Τι συμβαίνει ; Πώς μπορούμε να έχουμε το καλύτερο που υπάρχει ; Το έχεις παρατηρήσει κι εσύ ή είναι ιδέα μου ;- Καταναλωτής
Νομίζω ότι δεν είναι ιδέα σου. Για παράδειγμα είναι βέβαιο ότι η Κόκα Κόλα δεν έχει την ίδια συνταγή σε όλο τον κόσμο (το λέει η ίδια η εταιρεία), όπως και τα McDonald's δεν έχουν την ίδια γεύση σε όλο τον κόσμο. Κάθε εταιρεία προσπαθεί να προσαρμοστεί στα γούστα της κάθε χώρας, ώστε να έχει μεγαλύτερη διείσδυση. Μπορεί η οδοντόκρεμα της Αιγύπτου να σου φάνηκε χάλια, αλλά ίσως το ίδιο θα έλεγε ένας Αιγύπτιος για την αντίστοιχη ελληνική. Επίσης, μπορεί κάποια συστατικά να μην είναι της ίδιας ποιότητας από χώρα σε χώρα, ή να μην είναι εξίσου σταθερής ποιότητας μεταξύ χωρών, και έτσι να εξηγείται η διαφορά που ανέφερες στα σαμπουάν.
________________
6.
Α μπα μου σοφή θα το πω σε σένα. Όχι καμιά σοφία, απλά το προφανές. Τίποτα δυνατότερο του ανεκπλήρωτου. Του περίεργου ανεκπλήρωτου όμως, που δε σε κάνει να είσαι κακιασμένος, που δεν καταστρώνεις σχέδια, που στην τελική κάποιον που -προφανώς- τον εξιδανικεύεις, σε νοιάζει να είναι καλά και ευτυχισμένος. Γιατί έτσι του αξίζει. Γιατί εσύ δεν του ταιριάζεις και το ξέρεις.
Που (η τύχη? ο θεός? η μοίρα?) τον φέρνουν σήμερα πιο κοντά στον περίγυρό σου, για να θυμάσαι καλά κάθε μέρα ότι εσύ αν και ζαλίζεσαι κοντά του και σου κόβεται η φωνή, πρέπει να το παίζεις κουλ και άνετη γιατί he's too good for you. Και φοβάμαι αγαπημένη, ότι κάτι ξέρει. Τον τελευταίο καιρό δε μου χαμογελάει όπως κάποτε. Αποφεύγει να με κοιτάξει στα μάτια, λες και ξέρει ότι νιώθω άβολα. Νομίζω ότι θέλει να με απομακρύνει, μην τυχόν και τρέφω κρυφά ελπίδες. Το μόνο που δε θέλω είναι να με λυπάται.
Πνίγομαι α μπα. Δεν έχω ερώτηση, μόνο δίλημμα. Να κλειστώ στο καβούκι μου κόβοντας επαφές λόγω παρέας για να μην πληγώνομαι άλλο ή να παλέψω για να είμαστε πάλι εγώ η φιλική παριστάμενη κι αυτός χαλαρός όπως πάντα?
Η τρίτη εκδοχή είναι να μεταναστεύσω. -caught in the middle
Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, αν μας εξηγήσεις γιατί πιστεύεις ότι παραείναι καλός για σένα. Άλλο και τούτο. Και το λες χωρίς αμφιβολία, σα να μη χωράει κουβέντα. Αν σου αρέσει να εξιδανικεύεις κάποιον και να τον θαυμάζεις από μακριά, φέρεσαι πάρα πολύ αυτοκαταστροφικά και η πρακτική σου δεν είναι καθόλου αξιοθαύμαστη, ούτε ιερή, όπως την παρουσιάζεις. Να μη σε ενδιαφέρει καθόλου τι κάνει αυτός και τι ξέρει και τι δεν ξέρει. Να σε ενδιαφέρει πάρα πολύ γιατί έχεις κάνει Θεό κάποιον, χωρίς να τον ξέρεις καλά καλά.
Θεό να κάνεις μόνο αυτόν που θα σε κάνει Θεά. Κανείς άλλος δεν αξίζει τόση προσπάθεια.
________________
7.
Αγαπητη Α μπα,
Ειμαι σε απογνωση...ειμαστε μαζι σχεδον ενα χρονο και μου ξεφουρνισε προσφατα οτι γενικοτερα στις σχεσεις του ξενερωνει οταν τον θεωρουν δεδομενο. Επισης μου ειπε οτι θελει να τον διεκδικω συνεχεια. Να του υπενθυμιζω καθε στιγμη την παρουσια μου..Το προβλημα ειναι οτι δεν τον θεωρησα ΠΟΤΕ δεδομενο..Τον αγαπαω και δεν θελω να τον χασω ομως. Πως να του δειξω οτι τον διεκδικω..; Θα εκτιμουσα την βοηθεια σου. Σευχαριστω!!
Είσαι σε απόγνωση επειδή δεν ξέρεις πώς να στραμπουλίξεις τον εαυτό σου ώστε να προσαρμοστείς στα γούστα του; Να είσαι σε απόγνωση με τις βλακείες που κάθεσαι και ακούς. Η απάντηση που ταιριάζει είναι το ηχηρό γέλιο, αλλά έχασες την ευκαιρία.
Δεν πειράζει, διορθώνεται. Κάνε κι εσύ μια ανακοίνωση. Πες ότι ξενερώνεις όταν σου δίνουν οδηγίες συμπεριφοράς και αν θέλει να νιώσει σημαντικός, να πάει να καταφέρει κάτι που απαιτεί προσπάθεια. Να μην χρησιμοποιεί άλλους ανθρώπους.
Αν τον χάσεις είμαι βέβαιη ότι δεν θα χάσεις τρομερό κελεπούρι, αλλά να ξέρεις ότι θέλει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει ότι θέλει. Θέλει να τον φτύνουν και να αδιαφορούν. Αν κάνεις αυτό που ζητάει, θα σε περιφρονήσει και θα πάει στην επόμενη που έχει κάτι καλύτερο να κάνει από το να ασχολείται με τις δηλώσεις του. Να το ξέρεις, για να μη λες μετά για μαλακομαγνήτες.
________________
7. 1
Γειά σου Α μπα. Είμαι η κοπέλα #1 της δημοσίευσης της 19/3/2015. Στην απάντησή σου (btw ευχαριστώ πολύ!) μου λες ότι δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς ρωτάω, κάποιοι στα σχόλια ανέφεραν τη λέξη αδικία. Να διευκρινίσω λοιπόν ότι δε νιώθω αδικημένη, απλά μου βγαίνει ένα παράπονο. Ένα συναίσθημα που μου δημιουργείται σε πολλές σχέσεις μου, μακροχρόνιες ή μη, σημαντικές ή ασήμαντες. Θέλοντας λοιπόν να μη νιώθω έτσι και έχοντας αποφασίσει ότι ως άτομο δε θέλω να γίνω ούτε γκρινιάρα, ούτε κακομαθημένο 10χρονο, προσπαθώ να καταλάβω τι κάνω λάθος. Ποιοι άλλοι τρόποι διεκδίκησης υπάρχουν λοιπόν εκτός από την γκρίνια, τις απειλές, τους συναισθηματικούς εκβιασμούς και τα κλάματα; Πώς μπορώ να υποστηρίξω τη θέση μου χωρίς να γίνομαι σκύλα; Πώς μπορώ να κάνω τους άλλους να με ακούσουν;
Τώρα μάλιστα, τώρα ήσουν ξεκάθαρη και σαφής.
Θα τα καταφέρεις όταν απευθύνεσαι στους άλλους με τη σαφήνεια που έκανες την ερώτηση τώρα, προσέχοντας όμως πρώτα να διαλέξεις σε ποιους έχει νόημα να απευθύνεσαι.
Αυτό είναι το μυστικό. Να διαλέγεις τους συνομιλητές που ταιριάζουν με τον χαρακτήρα σου. Μερικοί καταλαβαίνουν μόνο από γκρίνια και εγωισμούς, η ευθεία αντιμετώπιση τους φαίνεται σαν ξένη γλώσσα. Δεν μπορείς, και δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι άλλο (άλλωστε δεν θέλεις, και πολύ καλά κάνεις). Το λάθος σου είναι ότι προσπαθείς να τους κάνεις όλους να ακούσουν. Αυτό δε γίνεται. Μερικοί δεν θα ακούσουν ποτέ, επειδή μιλάτε με άλλο κώδικα. Αυτούς πρέπει να τους αποφεύγεις. Πρέπει να διαλέξεις τους ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους. Κάποιοι θα σε πουν σκύλα, κάποιοι γκρινιάρα, ακόμη κι αν δεν είσαι. Γι' αυτό: διάλεξε σε ποια ομάδα θέλεις να βρίσκεσαι.
σχόλια