Οι υπερβολές πουθενά δεν κάνουν καλό, όμως σου διαφεύγει ότι ούτε όσοι λένε τα διάφορα «δεν μπορώ χωρίς εσένα» κλπ. πεθαίνουν, καταρρέουν ή σταματούν να ζουν κανονικά. Μπορεί να τους παίρνει λίγο παραπάνω αλλά μέχρι εκεί. Σε γενικές γραμμές είμαστε σύμφωνοι πάντως, αλλά και η δική σου «κατάσταση» εύκολα ξεφεύγει αντίστοιχα προς την άλλη πλευρά: ψυχρότητα, υπολογισμοί, τακτικισμοί, δημόσιες σχέσεις... και πάει λέγοντας.
7.4.2015 | 23:39
Περί έρωτος και άλλων διαμονίων
Θυμάμαι που πριν χρόνια είχα δει μια συνέντευξη ενός ψυχίατρου στην Φλέσσα (;) που έλεγε ότι το πάθος,οι ζήλειες, τα μεγάλα λόγια (δεν μπορώ χωρίς εσένα κλπ) δεν είναι ενδείξεις αγάπης αλλά προβληματικής σχέσης (ή ορθότερα προβληματικής συναισθηματικής ανάπτυξης που επεκτείνεται και στη σχέση). Τότε, μου είχαν κακοφανεί , μικρό και χαζό βλέπετε, έτοιμο για υπερβολές που φάνταζαν στα μάτια μου "ρομαντικές" και "αυθεντικές" .Κάποια χρόνια μετά, έχοντας δομήσει μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα και μία λειτουργική και ήρεμη σχέση , κατάλαβα. Δεν είναι οι υπερβολές και το πάθος, που φτιάχνουν την αγάπη. Χαίρομαι που μπορώ να πω ότι άνετα θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα. Οκ, θα θλιβόμουν αν χωρίζαμε αλλά δεν θα κατέρρεε η ζωή μου. Θα εξακολουθούσα να βγάζω τις υποχρεώσεις μου,να κάνω όσα μου αρέσουν, να βγαίνω και να γελάω με την παρέα μου κλπ. Χαίρομαι που δεν σε έχω ανάγκη. Γιατί δεν είμαι μαζί σου από ανάγκη ή γιατί ψάχνω ψυχολόγο αλλά γιατί είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Χαίρομαι που ξέρω (και γελάω με) τα γούστα σου, δεν ζηλεύω και δεν θέλω να πεθάνω επειδή έχεις μάτια και βρίσκεις και άλλον κόσμο ελκυστικό. Κυρίως χαίρομαι που ξέρω πως έτσι νιώθεις και εσύ, που καταλαβαινόμαστε, θέλουμε το καλό του άλλου, ακόμα και αν αυτό το "καλό" μας βρει χωριστά αντί να κάνουμε υστερίες και δράματα σε περίπτωση που κάποιος αποφασίσει να βγει από το χρυσό κλουβί της αυτοεπιβεβαίωσης μας. Πού ξέρουμε καλά πως δεν "είμαστε ένα" , αλλά πως είμαστε 2 διαφορετικοί, ολοκληρωμένοι άνθρωποι σε μία αμοιβαία και ευτυχισμένη σχέση.Εν τέλει, φίλοι μου, το θέμα είναι να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Όσο δεν το κάνουμε,οι άλλοι απλά θα είναι τα παιχνιδάκια μας σε αυτήν την μάχη απωθημένων και εμείς το ίδιο για αυτούς. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι "εκρηκτικό" και "παθιασμένο" αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα έχει να κάνει με αγάπη και ουσία. Τα λέω ,επειδή βλέπω συχνά-πυκνά εξομολογήσεις ερωτοπαράνοιας και για κάποιες ηλικίες την κατανοώ (ως μέρος του παιχνιδιού) και θέλω να δώσω μία οπτική των πραγμάτων σε βάθος χρόνου.Οι μεγαλύτεροι, ειδικά όσοι θέλετε στα σοβαρά οικογένειες και παιδιά ενώ είστε (ή θέλετε να είστε) σε drama queen-σχέσεις,με ακρότητες,τσακωμούς 24/7,σφαλιάρες και έπειτα φλογερό σεξ σε πάρκα, συναισθηματικό σαδομαζοχισμό και άλλα τέτοια love-the-way-u-lie...Ξανασκεφτείτε το.
1