________________
1.
..και θελω να σας ευχαριστησω ολους για τις απαντησεις !!Μου φτιαξατε τη μερα,το μηνα,το εξαμηνο .Dex,εισαι αστερι.Μονο εσυ το'πιασες. :-) :-) Κατα τ'αλλα η ιστορια ειναι απολυτα αληθινη, εγινε στο τελος Ιουλιου,και τελικα οχι, δεν του του το πηρα .Σας φιλω.- βασιλικη
Αυτή η δήλωση κανονικά θα έμπαινε ως 7.1 αλλά επειδή είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου από όσες έχουν μπει στο Α μπα νομίζω ότι αξίζει μια θέση εδώ. Υπενθυμίζω στους παλιούς και παραθέτω στους καινούριους με ένα encore, και με την προσθήκη τόνων:
Το εξής. Γνώρισα έναν στο φεις, μια χαρά άνθρωπο στα εξήντα φεύγα του. Ήπιαμε και καφέ, δυο τρεις φορές. Φίλος, λοιπόν. Χτες, μου έστειλε μνμ επείγον στο κινητό ότι του κάηκε το κομπιούτερ και να του πάρω ένα τάμπλετ. Παράλογο, η εγώ χάνω κάτι ??????- βασιλική κι είναι επείγον.
Για το αυθεντικό πόστ και τα σχόλια μπορείτε να πάτε εδώ.
________________
2.
Αγαπητή μου Α,μπα, εγώ και ο σύντροφός μου δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, τυχεροί ακόμα αλλά με αβέβαιο μέλλον, με κουτσουρεμένους μισθούς και χωρίς άλλα έξτρα εισοδήματα. Κάναμε ένα παιδάκι συνειδητά για να του προσφέρουμε αγάπη και ασφάλεια και τώρα τα φέρνουμε ίσα βάρκα ίσα νερά. Μας ήρθε κάπως αργά η επιθυμία για ένα δεύτερο παιδάκι, είμαστε σαράντα και είπαμε μήπως προσπαθήσουμε αυτόν το χρόνο και αν γίνει καλώς να έρθει. Προβληματισμένοι βέβαια λόγω οικονομικών αν θα τα καταφέρουμε αργότερα, προσφέροντας στα παιδιά τα στοιχειώδη, δηλαδή κάποιο φροντιστήριο ή κάποια δραστηριότητα. Πρόσφατα όμως, έμαθα από τον κολλητό του αφεντικού μου (ο οποίος είναι κουτσομπόλης) ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά στο γραφείο και ότι αν σε έναν χρόνο δεν καλυτερέψουν πάμε για κλείσιμο. Βέβαια δεν έπεσα από τα σύννεφα γιατί βλέπω τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στο γραφείο και πάντα το είχα στο μυαλό μου, αλλά όταν το ακούς είναι διαφορετικά. Να πω επίσης ότι δουλεύω σε έναν τομέα που αργοπεθαίνει και αν χάσω την εργασία μου δεν πρόκειται να βρω στο ίδιο αντικείμενο. Φυσικά λοιπόν θα αναζητήσω κάπου αλλού, αλλά με 2 παιδιά και σαράντα δεν ξέρω αν θα είμαι τυχερή. Όπως και να έχει ερχόμαστε να αποφασίσουμε κάτι τόσο σημαντικό με περιορισμένο χρονικό όριο αν πρέπει να κάνουμε δεύτερο παιδάκι, αν θα μπορούμε να προσφέρουμε κάποια εφόδια σε αυτά τα δύο παιδιά ή μήπως είμαστε υπερβολικοί, καλομαθημένοι και το υπεραναλύουμε; Κάποιοι λένε έλα μωρέ δε βαριέσαι; Δεν θα έχουν ένα πιάτο φαί; Κανείς δεν χάνεται, κάνε και θα βρει το δρόμο του και διάφορα άλλα παρόμοια. Εσύ Α,μπα μου τι λες; Είναι ικανά αυτά τα επιχειρήματα για να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί; -Louis de Funès
Είναι, αν είσαι έξω από τον χορό και πρέπει να βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα.
Υπάρχουν πολύ καλά, πολύ βάσιμα επιχειρήματα, και για το ναι, και για το όχι. Τα παιδιά είναι όμως ευθύνη των γονιών. Και το τι σημαίνει πολλά και λίγα λεφτά, τι σημαίνει περιορισμένα μέσα και εφόδια, είναι κάτι πάααρα πολύ σχετικό. Πάρα πολύ σχετικό. Γι' αυτό δεν έχει νόημα να ρωτάς άλλους. Μόνο εσείς ξέρετε την οικονομική σας δυνατότητα. Επίσης, τα λεφτά δεν είναι μόνο ο μισθός από τη δουλειά. Είναι και το σπίτι, αν έχετε να μείνετε χωρίς νοίκι, το αυτοκίνητο, μπορεί να είναι ένα εξοχικό, είναι και η δική σας μόρφωση και οι δικές σας γνωριμίες, οι παππούδες και η συμμετοχή τους... Κάποια που για μερικούς είναι αυτονόητα, για άλλους είναι τρομερή πολυτέλεια. Εσείς ξέρετε ποια είναι τα ελάχιστα που πρέπει να έχουν τα παιδιά σας, και με ποιους περιορισμούς δε θα μπορούσατε να συμφιλιωθείτε.
________________
3.
Αγαπητή Α, μπα, σε διαβάζω συχνά πυκνά και έχω σχηματίσει την εικόνα ότι είσαι γνώστρια πολλών θεμάτων και πανέξυπνη. Respect.
Στο προκείμενο. Είμαι 37 και έχω ερωτευτεί έναν άντρα στα 62. Θέλω, λοιπόν, να μου πεις σοβαρά τα cons μιας ενδεχόμενης σχέσης. Όλοι οι φίλοι μου το ρίχνουν στην πλάκα και μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει κάτι που πραγματικά να με αποθαρρύνει... Φυσικά εγώ, βλέπω μόνο pros. Fyi η οικογένεια δεν είναι στις επιδιώξεις μου.
Σ'ευχαριστώ εκ των προτέρων –"Lolita"
Στα πολύ σοβαρά: Όλα αυτά που θεωρείς τώρα pros, όταν τα φτιάξετε, θα γίνουν cons.
Αν πραγματικά όλοι σου οι φίλοι το ρίχνουν στην πλάκα και ούτε ένας δεν έχει καθίσει να σου πει ποια θα μπορούσαν να είναι τα προβλήματα, ή πρέπει να βρεις και μερικούς φίλους που δε βαριούνται τόσο πολύ να ασχοληθούν, ή πρέπει να εξετάσεις το ενδεχόμενο της σπουδαίας ρήσης «πλάκα πλάκα λέγονται οι μεγάλες αλήθειες».
________________
4.
Φέτος ξεκίνησα σπουδές ως πρωτοετής στην αρχιτεκτονική του εμπ.
Ωστόσο δεν ξέρω αν αυτό θέλω από τη ζωή μου. Η αρχιτεκτονική μου αρέσει ως 'αντικείμενο' και η σχολή μέχρι τώρα με ενδιαφέρει, αλλά είναι τόσο πιεστική και κουραστική (35 ώρες μάθημα μόνο στη σχολή, και πόσες άλλες διάβασμα και εργασίες?!) που φοβάμαι ότι θα καταλήξω να μην έχω άλλα ενδιαφέροντα. Πάντα μπορούσα να κάνω εξαιρετικό πρόγραμμα που να τα χωράει όλα ας πούμε, αλλά φέτος έχω χαθεί (στην Αθήνα που δεν είναι το φυσικό μου περιβάλλον και στο τρέξιμο της σχολής κατά βάσιν). και το ερώτημα είναι, αν πραγματικά θέλω να γίνω αρχιτέκτονας δε θα έπρεπε να ευχαριστιέμαι τρελά που είμαι εδώ αντί να παραπονιέμαι? Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που με γεμίζει και μ'αρέσει όλο αυτό, αλλά..! δεν έχω χρόνο να διαβάσω ούτε ένα βιβλίο πια, και νιώθω ότι αυτό συνεχώς θα χειροτερεύει.- rainmaker
Η σχολή δεν είναι ούτε πιεστική ούτε κουραστική. Έτσι σου φαίνεται επειδή είσαι φρέσκια από το σχολείο, όπου σου έλεγαν τι να κάνεις και τι να σκεφτείς κάθε δευτερόλεπτο. Είσαι πολύ τυχερή γιατί βρίσκεσαι σε μια σχολή που σου δίνει ολοκληρωμένη μόρφωση από πολλά γνωστικά πεδία, και τα βιβλία 'που δεν θα προλαβαίνεις να διαβάσεις' θα αντικατασταθούν από τα βιβλία που θα πρέπει να διαβάσεις, όπως συμβαίνει στη διάρκεια της φοιτητικής ζωής. Οι εργασίες, ειδικά οι ομαδικές, θα σου διδάξουν κι άλλα πράγματα, όπως είναι η συνεργασία και η δημιουργία επαγγελματικών, φιλικών και άλλων σχέσεων. Αυτά που νομίζεις ότι χάνεις, σου τα δίνει η ζωή σου στη σχολή. Άνοιξε τα μάτια σου και δες τα.
________________
5.
σκέφτομαι πολύ καιρό να πάω σε ψυχολόγο και πιστεύω πως έχω πολλά για τα οποία θα ήθελα να μιλήσω. μερικά από αυτά είναι φιλοσοφικού περιεχομένου. και εδώ παρουσιάζεται το πρόβλημα. πως θα βρω τον άνθρωπο που θα εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος με εμένα ή με άλλα λόγια να μπορεί να καταλάβει το συλλογισμό μου, ουσιαστικά έχοντας διαλέξει αυτόν στην τύχη? (ας πούμε πως έχω μερικά θέματα επικοινωνίας/μεταδοτικότητας). παλαιότερα πίστευα ότι οι ψυχολόγοι είναι μια διαφορετική κατηγορία ανθρώπων που μπορούν να καταλάβουν να βοηθήσουν και να εξηγήσουν τα πάντα. πρόσφατα ήρθα σε επαφή με έναν, αν και μη επαγγελματικά ζητώντας όμως την επαγγελματική του γνώμη, και απογοητεύτηκα τελείως, πράγμα που με αποθάρρυνε. σε αυτό έρχεται να προστεθεί το οικονομικό και πως συχνά λέω στον εαυτό μου πως δεν έχεις και κανένα σημαντικό πρόβλημα (η όπως κάποιος ανέφερε εδώ: first world problems)
θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω τη γνώμη σου σχετικά. πόσο προβληματισμένος πρέπει να είναι κανείς προτού αποφασίσει να πάει σε ψυχολόγο? πως διαλέγει το σωστό? και γιατί τέλος πάντων είναι τόσο ακριβά τα ραντεβού? (απρόσιτα σε φοιτητές σαν και έμενα)- Never_have_I_dealt_with_anything_more_difficult_than_my_own_soul
Δεν υπάρχει επαγγελματική κατηγορία ανθρώπων που μπορούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν τα πάντα. Οι ψυχολόγοι είναι αυτοί που θα σε βοηθήσουν να δώσεις τις απαντήσεις που ήδη ξέρεις, αλλά δεν συνειδητοποιείς. Δεν είναι μάγοι, δεν διαβάζουν τη σκέψη, και δεν δίνουν λύσεις. Καθοδήγηση δίνουν. Κι επειδή δεν είμαστε τόσο μοναδικοί όσο νομίζουμε, και οι σκέψεις μας είναι κατά κύριο λόγο αρκετά κοινές σε όλους, μπορούν με μεγαλύτερη ευκολία από άλλους να καταλάβουν ποιες ερωτήσεις να σου κάνουν ώστε να αποκαλύψεις εσύ στον εαυτό σου ποιο τελικά είναι το πρόβλημα σου.
Το ότι συνάντησες στην ουρά του ΙΚΑ έναν ψυχολόγο που δεν σε εντυπωσίασε δε λέει απολύτως τίποτα για τους ψυχολόγους, για εσένα, ή για το ΙΚΑ. Οι τιμές των ραντεβού καθορίζονται κυρίως από την προσφορά και τη ζήτηση, φυσικά για να το εξηγήσουμε επαρκώς και ικανοποιητικά πρέπει να ανοίξουμε πολλά βιβλία, όμως το να ρωτάς στα σοβαρά γιατί δεν μπορείς να αγοράσεις κάτι που θέλεις είναι μια πολύ παιδική ερώτηση. Το τι είναι απρόσιτο και τι προσιτό είναι πάρα πολύ σχετικό, ακόμη και μεταξύ των φοιτητών.
Δεν υπάρχει κλίμακα μέτρησης για υποχρεωτική επίσκεψη σε ψυχολόγο. Αν θέλεις να πας, κάτι ξέρεις. Τι θα πει 'σημαντικό πρόβλημα;' Αν πιστεύεις ότι έχεις θέματα στην επικοινωνία με τους άλλους και δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ή να τα βελτιώσεις, τότε ο ψυχολόγος είναι μια πολύ καλή ιδέα. Η πιο σημαντική απορία που έχει είναι 'πώς βρίσκω τον σωστό'. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Η σχέση που θα αναπτύξεις μαζί του ή μαζί της είναι καθοριστική για την πορεία. Με λίγα λόγια πρέπει να είναι κάποιος με τον οποίο ταιριάζεις. Χρειάζεται να ρωτήσεις δεξιά αριστερά, να ψάξεις βιογραφικά στο ίντερνετ, να πάρεις μερικά τηλέφωνα, να κάνεις μερικές δοκιμαστικές επισκέψεις, και πιθανότατα να αλλάξεις δυο τρεις μέχρι να καταλήξεις.
________________
6.
Γιατί ένας άντρας μπορεί να δεσμεύεται με μία γυναίκα στο βαθμό της αποκλειστικής και μόνιμης σχέσης, της συγκατοίκησης και της προσπάθειας τεκνοποίησης, αλλά να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να την παντρευτεί?
Είμαι σε μια σχέση εδώ και ένα χρόνο στην οποία κάνουμε ελεύθερα έρωτα και ψάχνουμε για σπίτι να μείνουμε μαζί. Ο αγαπημένος μου δηλώνει ότι δεν θέλει γάμο (όχι ότι του έκανα πρόταση, απλά μια-δυο φορές πήγε η κουβέντα εκεί και μου είπε πως είναι κατά του γάμου).
Το ανησυχητικό είναι ότι στην προηγούμενη σχέση μου είχα ακριβώς το ίδιο θέμα: μέναμε μαζί, κάναμε ελεύθερα έρωτα αλλά ο πρώην μου αρνιόταν πεισματικά το γάμο (εκεί το είχα συζητήσει ξεκάθαρα πολλές φορές και αρνιόταν, όχι για «ιδεολογικούς» λόγους, έτσι χωρίς να μου λέει το λόγο).
Ειλικρινά λοιπόν δεν ξέρω τι να πιστέψω. Τι σημαίνει αυτή η στάση σε μια σχέση? Μήπως ότι θέλουν να είναι με το ένα πόδι εκτός για να αισθάνονται ότι είναι ελεύθεροι να φύγουν χωρίς νομικά μπλεξίματα αν τα πράγματα πάνε στραβά? ΟΚ κι εγώ το θέλω αυτό, αλλά έχω και εμπιστοσύνη στον άνθρωπό μου ότι αν μας τελειώσει θα τα βρούμε πολιτισμένα.
Μήπως λοιπόν η άρνηση του γάμου είναι κυρίως έλλειψη δέσμευσης? Ότι στο μυαλό του άλλου δεν είσαι το λιμάνι, ο σταθμός, η γυναίκα του? Κι αυτό τελικά δεν είναι έλλειψη love? (λέω love για να μην μπλεχτούμε με έρωτα/αγάπη κλπ).
Και εντάξει, πες ότι το δέχομαι γιατί πλέον είμαι 38 και το έχω ξεπεράσει το κόμπλεξ ότι δεν είμαι παντρεμένη όπως οι περισσότερες συνομίληκές μου (ήταν πολύ έντονο στα 27-36, μετά το αποδέχτηκα και ησύχασα). Μέσα στο μυαλό των άλλων όμως δεν θα υπάρχει πάντα η ιδέα ότι σε σχέση με άλλα ζευγάρια η ποιότητα της δικής μας σχέσης είναι υποδεέστερη, πιο εφήμερη και λιγότερο σοβαρή? Γιατί στην τελική σου λέει ο άλλος, γιατί να μη θέλει να σε παντρευτεί?- τέτοια ώρα τέτοια λόγια
Πιο κλασικό και από ταγέρ της Σανέλ με τρεις σειρές πέρλες. Tι μπορεί να θέλει ο άλλος. Γιατί, γιατί, γιατί ρε παιδιά; Γιατί συνέχεια αυτή η ερώτηση 'τι είναι αυτό που θέλει ο Μήτσος;' Μα, πού να ξέρω εγώ, ή ο γείτονας, ή ο αναγνώστης της Lifo, αν δεν ξέρεις ούτε εσύ, που έμενες μαζί τους, και περάσατε χρόνια μαζί, και πάλι δεν κατάλαβες; Πώς μπορεί να σου πει ο οποιοσδήποτε; Και τελικά, γιατί σε νοιάζει κυρίως αυτό; Σημασία έχει ότι αυτοί θέλουν κάτι άλλο από αυτό που θέλεις εσύ, και αν η διαφωνία σας χαλάει τη συμφωνία σας, τότε το ερώτημα είναι: πώς γίνεται να συνάπτεις σοβαρές και στενές σχέσεις με ανθρώπους που δεν μπορείς να συμφωνήσεις σε κάτι τόσο σοβαρό; Τι σε τραβάει σε αυτή την άρνηση; Και αν δεχτούμε ότι είναι τυχαίο, γιατί παραμένεις μαζί τους και προσπαθείς να τους κάνεις ψυχογράφημα;
Σε ελάχιστα πράγματα πρέπει να συμφωνήσουν δύο άνθρωποι για να γίνουν ζευγάρι με προοπτική χρόνου. Στη διαχείριση των χρημάτων, στο όραμα της καλής ζωής, στο αν θα κάνουν παιδιά, και στο πού θέλουν να ζήσουν. Το όραμα της καλής ζωής είναι η αίσθηση πλήρωσης, ότι εσύ σε συνδυασμό με τον άλλον κατάφερες αυτό που ήθελες από τη ζωή σου και είσαι ήρεμη όταν βρίσκεσαι με άλλους κοινωνικά. Όπως βλέπεις, εκεί σκοντάφτεις. Ναι, μπορείς να το ξεπεράσεις. Μπορεί και να μην το ξεπεράσεις όμως. Έχεις κάθε δικαίωμα να θέλεις να είσαι παντρεμένη, φουλ, με συμβόλαιο, γιατί δε φοβάσαι, και όπως πολύ ωραία λες «έχω και εμπιστοσύνη στον άνθρωπό μου ότι αν μας τελειώσει θα τα βρούμε πολιτισμένα». Τώρα κάνεις προσπάθεια για παιδί με κάποιον με τον οποίο έχεις μια μεγάλη, ουσιαστική διαφωνία. Και ψάχνετε σπίτι. Τι κάνεις; Τι περιμένεις να γίνει, ή τι ελπίζεις να γίνει; Όσο δεν εκφράζεις τις επιθυμίες σου και συμφωνείς με αυτά που προτείνει ο άλλος, τόσο πιο αδύναμη γίνεται η δική σου πλευρά. Να αλλάξεις γνώμη, αν θέλεις με όλη σου την καρδιά να αλλάξεις γνώμη. Είναι ωραίο, απελευθερωτικό να αλλάζουμε γνώμη. Λύνονται πολλά προβλήματα έτσι. Να μην αλλάξεις όμως γνώμη επειδή αναγκάστηκες.
________________
7.
Τι απέγιναν οι emo; Πριν κάποια χρόνια έβλεπες συνέχεια παιδάκια με τη φράντζα μέσα στο μάτι και μαύρα ρούχα, τώρα τίποτα. Απλά μεγάλωσαν και ενσωματώθηκαν στην κοινωνία; Και γιατί δεν εμφανίστηκαν νέοι emo; Ήταν μια μόδα που πέρασε; Και τι θα νοιώθουν οι πρώην emo που άνοιξαν τα μάτια τους, αλλά δεν άφησαν συνεχιστές στο κίνημα;- Σπάνια Οπτασία
Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση.
Αν κρίνουμε από το παρακάτω βίντεο, αυτοί που συγκρούστηκαν μετωπικά με τις φράντζες, έχουν ακόμα τις φράντζες.
σχόλια