Για αυτο λεω σα τ πιπινι δν εχει...
16.4.2015 | 18:20
Απο τοτε που χωρισα
με τον πρωην μου ο οποιος ηταν κατα 9 χρονια μεγαλυτερος ξενερωσα τοσο πολυ με τους ''ωριμους''οχι ολους αλλα αυτους τους μιζερους που δηλωνουν κι ολας οτι νοιωθουν γεροι και μου γυρισε αλλιως να κοιταω αγορια στην ηλικια μου η και 2-3 χρονια μικροτερα που ειναι πιο αυθορμητα εχουν μεγαλυτερη ορεξη για ζωη και γενικα θελουν να περνανε καλα.Στο τελος βλεπω οτι δεν προχωραει ποτε απο τη μερια τους και ποτε απο τη δικια μου.Δεν εχω πολλες εμπειριες γενικα..Το προβλημα ειναι πως ειμαι αρκετα συνεσταλμενο ατομο αν και 27 εχω βιωσει σοβαρες καταστασεις κ δυσκολευομαι πολυ να συνυπαρξω ακομα και με ατομα της ηλικιας μου σε μια σχεση.Προσπαθω πλεον να δω την καλη πλευρα στο τελος ομως παλι απογοητευομαι.Διλλημα νοιωθω μπερδεμενη..
1