Χωρίς πλοία την Πρωτομαγιά

Λέγεται "εργατική πρωτομαγιά" για κάποιον λόγο.

Ακόμα χειρότερα, κάποιοι επαγγελματίες ποντάρουν σε αυτη τη μέρα για να πάνε φαι στα παιδιά τους.Αναλγησια λέγεται για να μην πω τεράστια γαιδουριά.

Αναλγησία είναι το να κοιτάς απαθής τα δεινά των άλλων εργαζομένων και να παραπονιέσαι και από πάνω επειδή δεν το βουλώνουν και δεν συνεχίζουν να προσκομίζουν,με σκυμμένο το κεφάλι,κέρδη σε αυτούς που τους έφεραν σε αυτήν την θέση,επειδή νομίζεις πως τα προβλήματα τους δεν σε αφορούν.Το πραγματικά ευχάριστο θα ήταν αντί να παραπονεθούν κάποιοι επειδή μια,δυο μέρες θα πάνε πίσω(γιατί αυτές οι μέρες θα λύσουν τα προβλήματα σου;)να ενωθούν με τους απεργούς.

Έχω διαπιστώσει πολλές φορές ότι τα συνδικάτα διαφόρων κλάδων απλά δεν ασχολούνται με τα όποια προβλήματα των υπολοίπων. Κι όταν τους πει κάποιος επικεφαλής άλλου συνδικαλιστικού φορέα: "Ελάτε να στηρίξετε την προσπάθεια του κλάδου μας για την επίτευξη του Χ στόχου", εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα και κοιτάνε από την άλλη. Όπως το καταλαβαίνω, ο κάθε πρόεδρος συνδικαλιστικού φορέα θέλει μαντρωμένους και ελεγχόμενους τους "δικούς" του, μην δουν τι γίνεται παραέξω. Το έχω γράψει και στο παρελθόν ότι τα συνδικάτα στη σημερινή τους μορφή μόνο κακό προκαλούν και πρέπει να ξηλωθούν όλα τα προεδρεία τους, γιατί έχουν καταντήσει να είναι πλατφόρμες πολιτικής καριέρας και όχι προάσπισης των δικαιωμάτων του κλάδου τους.

Αυτό που λες δεν ισχύει.Τουλάχιστον όχι έτσι όπως το παρουσιάζεις.Οι συνδικαλιστικοί φορείς έχουν επιδείξει αλληλεγγύη στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές.Αν αυτό δεν έχει την μαζικότητα ή την αναγκαία κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχει;Ίσως,για πολλούς και διάφορους λόγους.Αλλά εδώ μίλησα για κοινωνικούς αυτοματισμούς οι οποίοι θέλουν τον κόσμο να στρέφεται εναντίον εργαζομένων που απεργούν γιατί "ταλαιπωρούνται".