ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας όλες και όλους!Πριν λίγες ώρες έλαβε χώρα το πρώτο μου ραντεβού με έναν πολύ ενδιαφέροντα τύπο αλλά μία κίνηση στο τέλος, "κλώτσησε", θα είμαι ειλικρινής, δεν μου άρεσε καθόλου.Θέλω γνώμες. Και κυρίως αν γίνεται από άντρες! Να δω πως το σκέφτεστε εσείς.Να ξεκινήσω από τα βασικά: Είμαι 29 ετών, εμφανίσιμη, δεν με λες Σαρλίζ Θερόν αλλά είμαι μία κοπέλα προσεγμένη σε γενικές γραμμές, οικονομικά ανεξάρτητη και χωρισμένη με ένα παιδάκι 4 ετών.Θέλετε ή δεν θέλετε να το πιστέψετε, είναι το πρώτο μου ραντεβού μετά τον -επώδυνο- χωρισμό μου, μετά από 1.5 περίπου χρόνο.Δεν ήταν ότι μου έλειπε ή ότι δεν είχα ξεπεράσει τον πρώην άντρα μου, κάθε άλλο! Ήταν ότι η κόρη μου είναι η πρώτη μου προτεραιότητα και δεν είμαι σε θέση ούτε να ρισκάρω την ψυχική της ισορροπία γνωρίζοντας την τον έναν και τον άλλον, ούτε να διαθέσω από τον κοινό μας πολύτιμο χρόνο στον κάθε τυχάρπαστο. Και ακόμη περισσότερο -αυτό ίσως να είναι και δική μου καθαρά ανασφάλεια- να έρθω αντιμέτωπη με "τσινισμένο" πρόσωπο στο άκουσμα ότι είμαι διαζευγμένη και μητέρα.Και πάμε σιγά σιγά στο ψητό. Τον άνθρωπο αυτόν τον γνώρισα στην δουλειά. Εργαζόμαστε στην ίδια αεροπορική εταιρεία. Μπορώ να πω ότι από τότε που ήρθε, πριν δυο μήνες, κατευθείαν υπήρχε αυτό το "κάτι" μεταξύ μας. Πες το έλξη, χημεία. Με είχε εντυπωσιάσει το πόσο διακριτικά και με αξιοπρέπεια με φλέρταρε και ενδιαφερόταν για μένα και στα εργασιακά και στη συνέχεια ρωτώντας με για την καθημερινότητα μου. Επίσης, αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα, ήταν πως όταν του είπα ότι έχω παιδί, ξαφνιάστηκε αλλά όχι με την αρνητική έννοια! Ήθελα να μάθει για μένα και το παιδί. Πως είναι να το μεγαλώνω μόνη μου, πως περνάμε μαζί τον χρόνο μας. Τόσο ανθρώπινα και ανεπιτήδευτα που ήταν αυτό που με έδιωξε τους ενδοιασμούς μου και σιγά σιγά γεννήθηκε κάτι μέσα μου (μέσα μας) που μπορεί και να το πεις μέχρι και πλατωνικό έρωτα.Με τα πολλά, μετά από τόσο καιρό, ένιωσε ΄την οικειότητα με το περιθώριο που εμφανώς έδωσα κι εγώ από μεριά μου, να μου προτείνει να πάμε για φαγητό.Όπως είπα και στην αρχή, βγήκαμε, απόψε.Περάσαμε υπέροχα και το μαγαζί που διάλεξε, μου άρεσε τρομερά. Απλό και ζεστό. Και το είχα έννοια να μην με πάει σε κανένα από εκείνα τα "αποστειρωμένα", της "καλής κοινωνίας".Αυτό που κάπως με ξένισε, ήταν πως όταν ήρθε ο λογαριασμός στο τέλος, τον κοίταξε και μου ανακοίνωσε το πόσο που μου αναλογεί.Εννοείται ότι δεν άφησα να φανεί απολύτως τίποτα, έβγαλα το πορτοφόλι μου, έδωσα το μερίδιο μου, φύγαμε και πήγαμε για παγωτό και περίπατο σαν να μην συμβαίνει τίποτα.Παιδιά, σας ορκίζομαι ότι δεν είμαι από τις γυναίκες που γουστάρουν να ζουν παρασιτικά. Δουλεύω σκληρά και μεγαλώνω το παιδί μου μόνη μου, χωρίς καμία ηθική (από τον πατέρα του παιδιού) και οικονομική (από ΚΑΝΕΝΑΝ) στήριξη. Και δεν θα ήθελα να αλλάξω κάτι. Εννοώ ότι ο τρόπος ζωής μου είναι έτσι όχι μόνο από υποχρέωση επειδή είμαι μάνα αλλά επειδή πάνω απ'όλα θέλω να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να κοιμάμαι το βράδυ ήσυχα. Λίγα ή πολλά ότι βγάζω και προσφέρω, τα βγάζω και τα προσφέρω τίμια.Αλλά να, είμαι λίγο αλλοπαρμένο απ'ότι φαίνεται. Πιστεύω σε αυτό το "ιπποτικό" που "επιβάλλει" στον άντρα να πληρώσει το πρώτο ραντεβού. Και μιλώ ξεκάθαρα για το πρώτο και μόνο. Όχι για όλα τα υπόλοιπα. Το ξεκαθαρίζω!Όταν γύρισα στο σπίτι της αδερφής μου για να πάρω το παιδί μου, εκείνη αλλά και η άλλη μου αδερφή, με περίμεναν με αγωνία για να μάθουν τα νέα καθώς είχαν χαρεί που μετά από τόσο καιρό βγαίνω με κάποιον άντρα.Η μία αδερφή μου το χαρακτήρισε "γυφτιά". Η άλλη το προσέγγισε πιο ψύχραιμα και λογικά και μου είπε ότι ίσως ο λόγος που το έκανε, ήταν επειδή "έχει καταλάβει με ποια έχει να κάνει και έτσι ίσως θέλησε να δείξει ότι σε σέβεται".Για να ξεκαθαρίσω, ενοχλήθηκα ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται να πετάξω στα σκουπίδια αυτές τις λίγες αλλά όμορφες στιγμέ ς και συζητήσεις που έως τώρα έχουμε μοιραστεί.Απλά θα ήθελα να ξέρω τι σκεφτόταν. Αλλά όπως καταλαβαίνετε, μου είναι αδύνατον να ρωτήσω ευθέως. Οπότε θα δείξει ο χρόνος...Σειρά σας.