ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Η χειρότερη κόντρα της χρονιάς (μέχρι στιγμής)

Η χειρότερη κόντρα της χρονιάς (μέχρι στιγμής) Facebook Twitter
Ο Υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς και ο αρθρογράφος Στέφανος Κασιμάτης
15

Ντράπηκα και μόνο που διάβασα τα κείμενα της κόντρας του Μπαλτά με τον Κασιμάτη της Καθημερινής. Ο δημοσιογράφος σχολιάζοντας τηλεοπτική εμφάνιση του Υπουργού σχολίασε το «καταθλιπτικό του βλέμμα» και είπε ότι του θυμίζει τον Αλτουσέρ (που κλείστηκε σε ψυχιατρείο τελικά, ως δολοφόνος). Ο Υπουργός με non paper -τι άλλο!- άφησε να εννοηθεί ότι ο Κασιμάτης παίρνει αντικαταθλιπτικά.

Έγραψε ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή, με τον γνωστό δηκτικό του τρόπο  που άλλες φορές είναι απολαυστικός, αλλά αυτή τη φορά ξεφεύγει άσχημα:

«Επειτα από πέντε χρόνια προσπάθειας να αντιμετωπίσουμε την κρίση, ίσως το μόνο για το οποίο θα άξιζε να είμαστε περήφανοι ήταν ο νόμος Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια. Ηταν η μοναδική περίπτωση όπου, με δική μας πρωτοβουλία, χωρίς άμεση πίεση από το εξωτερικό, καταφέραμε να διορθώσουμε τα λάθη μας σε έναν καίριας σημασίας θεσμό για το μέλλον της χώρας μας. Το γεγονός δε ότι ο συγκεκριμένος νόμος υπερψηφίστηκε στη Βουλή από τα τρία τέταρτα του σώματος ήταν η περίτρανη απόδειξη ότι το αίτημα υπέρ της κάθαρσης των πανεπιστημίων από την κομματοκρατία ήταν πια τόσο ώριμο στην ελληνική κοινωνία ώστε λίγο ακόμη και θα άρχιζε να σαπίζει. Η αλλαγή στα πανεπιστήμια που έφερε ο νόμος Διαμαντοπούλου χρειάσθηκε κόπο και υπομονή για να σταθεί στα πόδια της (θυμηθείτε λ.χ. τον πόλεμο που είχε κηρύξει ο Πελεγρίνης)· ήταν, πάντως, η μόνη ολοκληρωμένη, στρατηγικού χαρακτήρα, παρέμβαση που κάναμε στο σύστημα.
Υπό το πρίσμα αυτό, ο άνθρωπος ο οποίος ανέλαβε να κατεδαφίσει τη μεταρρύθμιση στην ανωτάτη παιδεία (και την κατεδαφίζει απολαμβάνοντας κάθε στιγμή του έργου του) δεν μπορεί να είναι τυχαίος. Το διαπίστωσα την Κυριακή, παρακολουθώντας τη συνέντευξη του Αριστείδη Μπαλτά στον Παύλο Τσίμα στον ΣΚΑΪ. Ο άνθρωπος ο οποίος διέλυσε αυτό που φτιάχτηκε με τόσο κόπο πιστεύει (όχι συμπτωματικά) ότι στην παιδεία «δεν έχει νόημα η μέτρηση του κόπου». Εκτός από ιδεοληπτικός όμως, έχει και κάτι άλλο που τον κάνει ξεχωριστό ως προσωπικότητα: νομίζω πρέπει να είναι από τους πλέον δυσάρεστους ανθρώπους που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Το σκοτεινό, αγέλαστο ύφος του, η βαθιά κατάθλιψη του βλέμματός του αναδίδουν όλο τον φανατισμό του και τον κάνουν να θυμίζει κάπως τον Αλτουσέρ».

 

Δεν διαφωνώ με την πρώτη παράγραφο. Η εμετική επίθεση του αρθρογράφου όμως στον Υπουργό (στην δεύτερη παράγραφο) δεν μπορούσε -και δεν έπρεπε- να μείνει αναπάντητη.

Το Υπουργείο έβγαλε non paper. 

«Non paper
Περί Φαληρέως και καταθλίψεως
Ο κ. Φαληρεύς, παρακολουθώντας συνέντευξη του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Αρ. Μπαλτά, τον θεώρησε έναν από τους πιο δυσάρεστους ανθρώπους που έχει δει (sic) ποτέ στη ζωή του. Δικαίωμά του. Πάντως, του συστήνουμε ανεπιφύλακτα να περιορίσει την κριτική του στα μεσημεριανάδικα. Βρίθουν χαριτωμένων ανθρώπων, του είδους που μάλλον συνηθίζει να συναναστρέφεται.
Ο κ. Φαληρεύς διέκρινε ακόμη κάτι το σκοτεινό στην φυσιογνωμία του κ. Μπαλτά. Δικαίωμά του. Να βγάλει και την αγιαστούρα να διώξει τα δαιμόνια. Τον βρήκε και αγέλαστο. Και αυτό δικαίωμά του, παρότι ο κ. Φαληρεύς δεν έχει ευαρεστηθεί να μας χαρίσει το προνόμιο της δικής του φάτσας, που ίσως έλυνε το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ακόμη διείδε κατάθλιψη στο βλέμμα του υπουργού, και μάλιστα βαριάς μορφής. Πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το θέμα, για να του είναι τόσο αναγνωρίσιμη αυτή η συνδρομή, πιθανόν ο ίδιος να την ξεπέρασε με τα άπαντα Λακάν, τέλος πάντων, δικαίωμά του και η εξ' αποστάσεως διάγνωση.
Αυτό που δεν είναι δικαίωμα του κ. Φαληρέα είναι να απομονώνει φράσεις και να συνάγει συμπεράσματα. Του έκανε εντύπωση που ο Μπαλτάς είπε ότι «δεν έχει νόημα η μέτρηση του κόπου», εννοώντας βέβαια ότι μετράμε την διδασκαλία και το αποτέλεσμα. Εκτός αν ο Φαληρεύς έχει εφεύρει το... κοπόμετρο. Για να το κάνουμε λιανά. Προκειμένου να συγγράψει τα ομολογουμένως ευφυή κείμενά του ο κ. Κασιμάτης μπορεί να μοχθεί νυχθημερόν. Κάποιου άλλου, για ιδίας ποιότητας και οξυδέρκειας κείμενα, μπορεί να του αρκεί ένα δεκάλεπτο. Το θέμα είναι ότι εμείς το μόνο που μπορούμε να κρίνουμε και να «μετρήσουμε» είναι το τελικό κείμενο και όχι το πόσοι καφέδες, άγχος, νοητικός μόχθος και πιθανόν αντικαταθλιπτικά απαιτήθηκαν για την παραγωγή του.

 

Ο στιγματισμός της κατάθλιψης ή όσων βιώνουν έναν ψυχικό πόνο απλώς και μόνο για να γράψουμε ένα δηκτικό άρθρο ή για να κατηγορήσουμε κάποιον είναι τελείως αχρείαστος. 

 

Eίναι αλήθεια ότι και οι δύο πλευρές είναι εξαιρετικά πνευματώδεις και έχουν ταλέντο και στη συγγραφή και στις προσβολές. Όμως είναι θλιβερό το να χρησιμοποιούνται έτσι, ελαφρά τη καρδία, ψυχιατρικοί όροι για να υπονοήσουν ότι ο άλλος έχει πρόβλημα, ότι είναι «τρελός» ή ακόμα και δυνητικά επικίνδυνος.

Και μπορεί και η απάντηση του Υπουργείου να κάνει το ίδιο λάθος, αφήνοντας υπονοούμενα για αντικαταθλιπτικά, η ευθύνη όμως βαραίνει σαφέστατα αυτόν που το ξεκίνησε.

Είναι χτύπημα κάτω απ' τη ζώνη, να χρησιμοποιείς τον ψυχικό πόνο με τον οποίον παλεύουν (και τον οποίο με προσπάθεια νικούν) εκατομμύρια συνάνθρωποί μας, για να πλήξεις έναν αντίπαλο, επειδή βγαίνει σοβαρός κι αγέλαστος στην τηλεόραση. Κι όμως, όπως παλιότερα έλεγαν πχ. για τον Σαμαρά ότι παίρνει ψυχοφάρμακα -λες και κάτι τέτοιο θα ήταν κακό!-, βλέπουμε πως και σήμερα το χαρτί της «ψυχικής νόσου» χρησιμοποιείται ακόμα.

Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε. Ο στιγματισμός της κατάθλιψης ή όσων βιώνουν έναν ψυχικό πόνο απλώς και μόνο για να γράψουμε ένα δηκτικό άρθρο ή για να κατηγορήσουμε κάποιον είναι αχρείαστος. Είναι ένα λάθος που, χωρίς να το θέλουμε, κάνουμε όλοι.

Αν ο Κασιμάτης κατάφερνε να μας πείσει με ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι η (υποτιθέμενη) κατάθλιψη κάποιου επηρέασε έμπρακτα τις πολιτικές του πράξεις, ίσως θα είχε νόημα να το συζητήσουμε. Αλλιώς είναι απλώς κακία προορισμένη να χτυπήσει εκεί που πονάει.

15

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

13 σχόλια
Γίνεται να επιβραβεύεται και ο κόπος και η αριστεία, ταυτόχρονα; Ένας άριστος, δεν θα καταβάλει λιγότερο κόπο για να επιτελέσει το ίδιο έργο σε σχέση με κάποιον μη άριστο; Θα πρέπει σε μια θέση να προσλαμβάνεται ο καλύτερος ή το «καημένο το παιδί που προσπάθησε παρά τις δυσκολίες»; Πιθανότατα δεν το συνειδητοποιεί ο κ. Κασιμάτης αλλά τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, εκπροσωπεί τις δίκες προθέσεων και τη ψυχολογικοποίηση έναντι στον ορθολογισμό.
ο κασιματης ειναι ο τυπος που εγραψε: " Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει· αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού...) στη σύγχρονη πραγματικότητα."αυτό. ότι άλλο πει, κάνει στη ζωή του , θα παραμένει ένας σιχααμένος εμπαθής κρυφοφασίστας
Σωστό διαμάντι ο νόμος Διαμαντοπούλου,σωστό διαμάντι ο Άδωνις και ο Μπαλτάς είναι "δύναμη" του κινήματος".Σε αυτήν την χώρα δεν ξέρω από που να κρυφτώ με τις μπαρούφες που ακούω:Από τους δεξιούς;Από τους κεντρώους;Από τους αριστεριστές;
Άσχετα με το θέμα της κατάθλιψης, γενικά δεν είναι δυνατόν να σχολιάζεις ως δημοσιογράφος ότι δε σου αρέσει η φάτσα του υπουργού. Έλεος, να ξεχωρίζουμε λίγο τον δημόσιο λόγο από το κουτσομπολιό με τους κολλητούς. Επίσης, σοβαρά τώρα, τα non-paper ξεκινούν γράφοντας non-paper;;; Πλάκα θα είχε, σουρεάλ.
λάθος του Μπαλτά η απάντηση στο ίδιο ύφος αν και γενικώς δεν είναι προσβλητικός άνθρωπος. Απ την άλλη ο Κασιμάτης είναι γνωστή κάκιστη περίπτωση αρθρογράφου.Το πρόβλημα δεν είνια κάποιος να είναι δηκτικός και μερικές φορές προσβλητικός ή βλάσφημος. Ίσα ίσα αρκετές φορές το βρίσκω θετικό. Δυστυχώς όμως το να διαβάζεις κείμενα του Κασιμάτη περιγράφεται τέλεια από το γνωστό εξώφυλλο του HARA KIRI με τον αρουραίο που τρώει σε sandwich μια κοπέλα.
Έγραψε ο Στέφανος Κασιμάτης στην Καθημερινή, με τον γνωστό δηκτικό του τρόπο που άλλες φορές είναι απολαυστικός Πηγή: www.lifo.grΈνας δημοσιογράφος δεν ξεχωρίζει από το δηκτικό του ύφος, που είναι βέβαια απόρροια του ρόλου του ίδιου του αρθρογράφου και γενικά της Καθημερινής ως προπαγανδιστές της πολιτικής πλατφόρμας με την οποία συντάσσονται. Πήξαμε πια από τη δηκτικότητα αυτή των ''δημοσιογράφων''
Πρέπει να διαβάζουμε προσεκτικά τα κείμενα."Αυτό που δεν είναι δικαίωμα του κ. Φαληρέα είναι να απομονώνει φράσεις και να συνάγει συμπεράσματα. Του έκανε εντύπωση που ο Μπαλτάς είπε ότι «δεν έχει νόημα η μέτρηση του κόπου», εννοώντας βέβαια ότι μετράμε την διδασκαλία και το αποτέλεσμα. Εκτός αν ο Φαληρεύς έχει εφεύρει το... κοπόμετρο. Για να το κάνουμε λιανά. Προκειμένου να συγγράψει τα ομολογουμένως ευφυή κείμενά του ο κ. Κασιμάτης μπορεί να μοχθεί νυχθημερόν. Κάποιου άλλου, για ιδίας ποιότητας και οξυδέρκειας κείμενα, μπορεί να του αρκεί ένα δεκάλεπτο. Το θέμα είναι ότι εμείς το μόνο που μπορούμε να κρίνουμε και να «μετρήσουμε» είναι το τελικό κείμενο και όχι το πόσοι καφέδες, άγχος, νοητικός μόχθος και πιθανόν αντικαταθλιπτικά απαιτήθηκαν για την παραγωγή του." ο Μπαλτάς εννοεί οτι το να μετράμε τον κόπο είναι κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί μόνο από το αποτέλεσμα, δηλαδή το τελικό κείμενο, αλλά πρέπει να μετρήσουμε και τους καφέδες, άγχος και πιθανώς αντικαταθλιπτικά(στην αμερική και αμφεταμίνες) που μπορεί να πάρει ένας μαθητής για να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με έναν που το πετυχαίνει σε ένα δεκάλεπτο, χωρίς κόπο. Αν επιβραβεύουμε το αποτέλεσμα μόνο, αξίζουν το ίδιο. Αν επιβραβεύουμε τον κόπο, αξίζει αυτός με τα αντικαταθλιπτικά. Πουθενά δεν υπάρχει αναφορά στο δημοσιογράφο, σε αυτή τη παράγραφο.
Απολύτως δεκτά όσα σχολιάζετε κ. Δημοκίδη αλλά δυστυχώς δεν αναιρεί το ότι ο κ. Υπουργός μας γυρνάει πίσω...Όσο για το ότι η αριστεία είναι υπερεκτιμημένη δεν θα μπω καν στον κόπο να το σχολιάσω.Ένας αιώνιος φοιτητής
Άρη ο νόμος Διαμαντοπούλου και η μεταρρύθμιση στο Υγείας που κατάφερε ο Άδωνις είναι όντως οι δύο μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων 5 ετών. Η μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας είναι τόσο δομική και σωστή, έγινε άλλωστε κατά το βρετανικό πρότυπο και έχει λάβει συγχαρητηρίων από τον ΠΟΥ, που δεν πρόκειται να ξηλωθεί – δυστυχώς βέβαια θα χρεοκοπήσει, όπως και όλη η κοινωνία. Η αρχή έγινε με τα διαθέσιμα και τις τόνγκες στους προμηθευτές. Έρχονται χειρότερα.Στο Παιδείας όμως, είναι ακατανόητο αυτό που συμβαίνει. Ακατανόητο και αχρείαστο. Δείχνει όντως ιδεοληπτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις που θα οδηγήσουν στην απόλυτη απαξίωση του συστήματος. Όλο το άρθρο στέκεται εκεί.Ότι στο τέλος κάνει μία λεκτική υπερβολή σχολιάζοντας τον υπουργό νομίζω ότι αν και αχρείαστη δεν αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Η Διαμαντοπούλου και οι καθηγητές που στήριξαν τη μεταρρύθμιση έγιναν αποδέκτες πολύ χειρότερων πρακτικών. Μα πολύ χειρότερων. Σε κάθε περίπτωση αχρείαστη και υπερβολική.
Και μετά αναρωτιομαστε γιατί πολλοί συνανθρωποι μας ζουν με το στίγμα, κρύβουν τις ψυχικές τους ασθένειες ή δεν παίρνουν τα χάπια τους... 2015 και για να χτυπήσουμε κάποιον τον βγάζουμε ψυχικά ασθενή. Ένας άνθρωπος που όντως αντιμετωπιζει ψυχολογικά προβλήματα πως αισθάνεται αυτή την στιγμή;