Update2: Eπιστολή και από τον Soloup
Αγαπητέ κύριε Δημοκίδη,
Διαβάζω τα όσα γράφει ο κύριος Φώτης Μαρτίνος, όχι με τόση έκπληξη, όπως λέγεται συνήθως, γιατί δυστυχώς γνωρίζω πλέον αρκετούς μήνες τον τρόπο των αντιδράσεών του. Τα όσα συζητήσαμε κατ’ ιδίαν, (ευτυχώς πολλά από αυτά έχουν καταγραφεί και σε mail) και τα όσα διαβάζω μετά στο εξώδικο και στην αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων, διαφέρουν όσο η νύχτα με τη μέρα. Καταλαβαίνω λοιπόν πολύ καλά γιατί ενοχλείται από την συλλογή υπογραφών ενάντια στα παράλογα αιτήματά του και την δημόσια αποκάλυψη του θέματος.
Αγαπητέ κύριε Φώτη Μαρτίνο,
1.Την τελευταία φορά που σας είδα (πριν την Ευελπιδων), περιγράφατε μεγαλόψυχα πως δεν έχετε απαιτήσεις ποσοστών από τη δουλειά μου, πως δεν θέλατε να παρεμβάλλεστε στο έργο μου, και πως θα ήσασταν ικανοποιημένος με ένα εφάπαξ ποσό. Με αποχαιρετήσατε μάλιστα με ένα πλατύ χαμόγελο και μου σφίξατε δυνατά το χέρι. Ήμασταν εκεί, αν θυμάστε, 6-7 άτομα. Αργότερα ζητήσατε μέσω της δικηγόρου σας 20.000 ευρώ και όταν φυσικά αυτό το ποσό δεν το λάβατε, μας στείλατε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, επικαλούμενος ξανά και πράγματα από το εξώδικο που στο ενδιάμεσο διάστημα είχαμε συμφωνήσει απόλυτα και είχαν λυθεί. Και όχι μόνο αυτά, αλλά επικαλείστε πλέον και μια σειρά από λόγους «ηθικής», όπως το μέγα υποκριτικό ψεύδος περί «σεξουαλικών εκφράσεων και συνευρέσεων» στο έργο μου που θίγουν τον πρόγονό σας, και το αυταπόδεικτο κατά την κρίση σας ότι ο Φώτης Κόντογλου δεν θα δέχονταν να γίνει ποτέ …κόμικς! Αν όμως παίρνατε ένα εφάπαξ ποσό ή τα 20.000, ο Φώτης Κόντογλου θα αποφασίζατε πως θα δεχόταν;
2. Στις άμεσες τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαμε, στην κατ’ ιδίαν συνάντησή μας στο σπίτι σας και στα mail που ανταλλάξαμε, πάντα είχατε εκφράσει την σκέψη ότι μαζί μου δεν έχετε κάποιο πρόβλημα. Ότι καταλαβαίνετε την θέση μου ως δημιουργού, ότι το έργο μου είναι έργο αξιοπρεπές, και μάλιστα όταν πρωτομιλήσαμε, εκφραστήκατε και θετικά απέναντι στο «Αϊβαλί» γιατί όπως μου είπατε, το είχαν διαβάσει ήδη τα παιδιά σας, τους άρεσε κι εσείς ακούτε τα παιδιά σας. Όταν καταφτάνουν όμως τα κείμενά σας μέσω εξωδίκων και αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων σε μένα, (όπως και παρακάτω στην επιστολή που στείλατε εδώ), με περιγράφετε ως τέρας της αποκαλύψεως. Σαν έναν άνθρωπο που «προσβάλει κατάφορα το πνευματικό έργο» του προγόνου σας, που παραβιάζω τα «ηθικά και περιουσιακά δικαιώματά σας» μιλάτε για επιλογές «αυθαίρετες» και «παράνομες», ότι τα έργα που είναι για μένα αναφορές τιμής στον Φώτη Κόντογλου, γίνονται «με τέτοιον τρόπο ώστε να εμφανίζονται ως δικά μου έργα κατά το κείμενο και τις εικόνες». Μοιάζετε μάλιστα σα να μιλάτε για τον … μανιακό σκιτσογράφο με το τσεκούρι, όταν περιγράφετε τη διαστροφή μου επί του έργου του προγόνου σας καθώς επιδίδομαι χωρίς «οποιανδήποτε ένδειξη σεβασμού προς την προσωπικότητά του, την παραποίηση, τον τεμαχισμό και την διασκευή του έργου του, την αυτόβουλη και παραποιημένη ένθεση του έργου αυτού του βαθιά θεοσεβούμενου ανθρώπου στο έργο ‘Αϊβαλί’ που περιλαμβάνει προσβλητικές σεξουαλικές εκφράσεις και περιγραφή σεξουαλικών συνευρέσεων». ΕΛΕΟΣ!
3. Έχουν πλέον διαβάσει το «Αϊβαλί» μερικές χιλιάδες άνθρωποι, και το μόνο που εισπράττω είναι το ακριβώς αντίθετο. Μηνύματα και mail τρομερής αμεσότητας και αγάπης προς το βιβλίο.
Ούτε ένας μέχρι σήμερα δεν μου μίλησε για «τεμαχισμό και παραποίηση» του Κόντογλου. Άλλωστε ο Κόντογλου μέσα στο βιβλίο δεν είναι παρά μόνο ένα κομμάτι του. Είναι μία από τις 4 μαρτυρίες επώνυμων συγγραφέων προσφύγων από το Αϊβαλί, ανάμεσα σε χιλιάδες χιλιάδων άλλων προσφύγων και βίαια ανταλλαγμένων ψυχών και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, όπως όριζε η συνθήκη της Λοζάνης. Το θέμα του βιβλίου μου δεν είναι ο Κόντογλου. Ο Κόντογλου όπως και ο Ηλίας Βενέζης και η Αγάπη Βενέζη Μολυβιάτη, όπως και ο Αχμέτ Γιορουλμάζ, όπως και η γιαγιά μου η Μαρία και η γιαγιά μου η Αυγή, όπως εγώ και ο Μεχμέτ, είμαστε συνοδοιπόροι σε ένα ταξίδι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα ανάμεσα στις δυο ακτές του Αιγαίου αλλά και του κόσμου ολόκληρου, παλεύοντας με τα κύματα των εθνικισμών και την μισαλλοδοξίας. Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου μου, όχι ο «τεμαχισμός και παραποίηση» ενός ανθρώπου όπως ο Κυρ Φώτης που υμνείται μέσα στο «Αϊβαλι». Έναν «Κυρ Φώτη» (που σας κακοφαίνεται στα εξώδικα όταν τον αποκαλώ έτσι, όπως δηλαδή οι μαθητές του με σεβασμό) με τον οποίο έζησα κι εγώ τουλάχιστον 3 χρόνια σε μια πολύ προσωπική σχέση με το έργο του. Ακολουθώντας σε κάθε ευκαιρία που μου δινόταν τα χνάρια του στη Ρόδο, -στο ιερό του καθεδρικού ναού και στο μουσείο-, στον Μιστρά, στην Καπνικαρέα και όπου αλλού στην Αθήνα και τέλος, με το κλείσιμο των μελανιών του βιβλίου, στο Άγιον Όρος, ως φόρο τιμής στον Κυρ Φώτη των αναγνωσμάτων μου. Όπως έχετε γράψει κι εσείς, ο Φώτης Κόντογλου «αντικειμενικά δεν είναι ‘δικός’ μας, αλλά αποτελεί πολιτισμική κληρονομιά της Ελλάδας» (Ελευθεροτυπία 29 Ιουνίου 2014). Πράγματι έτσι ακριβώς είναι και πρέπει κάποτε, χωρίς κανείς να αμφισβητεί τα κληρονομικά σας δικαιώματα, να δείτε αυτήν την πραγματικότητα. Ένα καλλιτεχνικό έργο κρίνεται και πρέπει να κρίνεται ως τέτοιο και όχι με όρους «ηθικής» που κρύβουν από πίσω άλλα πράγματα.
4. Μιλάτε για το graphic novel «Αϊβαλί» σα να έχω μετατρέψει το «Αϊβαλί η πατρίδα μου» του Κόντογλου σε κόμικς! Μα αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα και θέλετε να παρασύρετε σε μια τέτοια εντύπωση, τόσο μεθαύριο το δικαστήριο, όσο και τους ανθρώπους που δεν έχουν το «Αϊβαλί» και σας διαβάζουν χωρίς να ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε εδώ.
Το κείμενο που ανθολογείται από το «Αϊβαλί η πατρίδα μου» και που είχαμε καταθέσει αναλυτικά από το 2012 στις εκδόσεις «Άγκυρα», δεν ξεπερνάει τις 5 σελίδες Α4. Η άδεια υπάρχει και είναι γραπτή και σαφέστατη. (Αλήθεια γιατί δεν απευθυνθήκατε ποτέ στις εκδόσεις «Άγκυρα» για τον λόγο που δεν σας ρώτησε, αλλά παρεμποδίζετε συστηματικά πλέον το βιβλίο μου;) Χρησιμοποιούνται ανθολογημένες μόνο 2.500 λέξεις ( κείμενο που χωράει σε δυο τρεις σελίδες εφημερίδας) από ένα βιβλίο 420 σελίδων! Έχετε δίκιο να επικαλείστε το νόμο για τα πνευματικά σας δικαιώματα (τον Νόμο 2121/1993), όμως ο νόμος γράφει παρακάτω και άλλα πράγματα που αγνοείτε κι εδώ επιδεικτικά και δεν σας επιτρέπουν με κανέναν τρόπο να συμπεριφέρεστε τόσο υβριστικά (και …λαϊκίστικα) απέναντι στο βιβλίο μου και σ’ εμένα. Ποιος βρίζει ποιον! Φυσικά και θα επιθυμούσατε να πάμε σιωπηλά στα δικαστήρια κι εσείς να ταμπουρωθείτε πίσω από μια πολύ σφιχτή ανάγνωση του νόμου, καταθέτοντας αποσπασματικά πάλι επιλεγμένες φωτοτυπίες που δείχνουν παραπλανητικά όλο το βιβλίο να αναφέρεται στον Φ. Κ. και στον τρόπο που κακοποιείται.
5. Όσο για τις εικόνες, αφήνετε με τα γραφόμενά σας εδώ και στα εξώδικα, ότι «κλέβω» και πλαστογραφώ τις εικόνες του Κόντογλου. Πως ξεγελάω σαν σκιτσογράφος τον κόσμο, αντιγράφοντας τα σχέδια του Κόντογλου, αποσιωπώντας ότι εμπνέομαι από δικά του έργα και όλοι να νομίζουν και να λένε, «αχ τι καλά και βυζαντινότροπα που ζωγραφίζει αυτός ο κύριος Soloup» ! Μα αυτά τα σκίτσα που επικαλείστε δεν είναι πάνω από 3 – 4, ακριβώς εκεί που σημειολογικά επιδιώκω την ταύτιση του Λόγου του Κόντογλου με την Εικόνα του. Με τα πιο διάσημα έργα του. Ξεχάστε τα μικιμάου που γνωρίζατε παλιά. Τα graphic novels μιλούν τόσο με το Kείμενο όσο και με την Εικόνα. Δεν χρειάζεται να τα γράφεις όλα αφού μπορεί να δείξεις τα ίδια και περισσότερα μέσα από την εικόνα. Μπορείς ας πούμε να πεις ότι «αυτός είναι ο Κόντογλου», όχι βάζοντας από κάτω αστερίσκους που ξενερώνουν την ανάγνωση αλλά με τις πλέον γνωστές και αναγνωρίσιμες εικόνες του ίδιου του Κόντογλου. Όπως κάνω στο ίδιο έργο με την κραυγή του Edvard Munch, ή με ένα χαρακτηκό του Goya. Μιλάμε για μια σύγχρονη αφηγηματική τέχνη, των κόμικς, όπου δεν χρειάζεται να τα δείχνουμε όλα με το δάχτυλο σα να απευθυνόμαστε σε ηλιθίους και να λέμε * «ξέρεις λατρευτέ μου αναγνώστη; Αυτό είναι από κει, αυτός εδώ είναι ο τάδε». ΕΛΕΟΣ ξανά! Μα μιλάμε για μια μορφή… «λογοτεχνίας» και αλίμονο αν χρειαζόντανε να βάλουμε αστερίσκους και παραπομπές σε κάθε υπονοούμενο του συγγραφέα. Αν ήταν έτσι, θα έπρεπε «Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου» του …Γκυστάβ Φλωμπέρ να είναι εγκυκλοπαίδεια!
6. Φυσικά δεν μιλώ για αυθαιρεσίες και για έλλειψη βιβλιογραφίας. Μπορεί να μην εκτιμάτε τα… διδακτορικά, όμως πιστέψτε με είναι μεγάλο καμάρι για έναν που έχει κάνει έτσι κι αλλιώς τη δουλειά, να επιδεικνύει την βιβλιογραφία του. Όσοι έχουν κάνει μεταπτυχιακές σπουδές το γνωρίζουν. Το γιατί δεν την αναφέρω σαν σε διδακτορικό, το εξηγώ στο παράρτημα στο κεφάλαιο «Αντί βιβλιογραφίας» που δεν διαβάσατε. Επίσης δεν διαβάσατε στο παράρτημα τις σαφέστατες αναφορές στους συγγραφείς, δεν διαβάσατε σε μιάμιση σελίδα το εκτενέστατο βιογραφικό στον Φώτη Κόντογλου, ούτε την σαφέστατη αναφορά στο ότι οι εικόνες στο κεφάλαιο «Φώτης» η προσωπογραφία και πολλά από τα σκίτσα βασίζονται σε πίνακες του Φώτη Κόντογλου. Ούτε διαβάσατε το γλωσσάρι που εξηγεί από τον λόγο του Κόντογλου, πράγματα και λέξεις που πιθανότατα δεν γνωρίζατε ούτε εσείς. Φυσικά και δεν είναι κλεμμένες οι εικόνες μου, όμως επιτρέψτε μου να μην σας πω άλλα επ’ αυτού. Ας αφήσουμε και λίγο σασπένς για μεθαύριο στο δικαστήριο και συζητάμε εκεί κατά πόσο είναι αυθαιρεσία και αντιγραφή η συγκεκριμένη δουλειά.
7. Κύριε Φώτη Μαρτίνο θεωρείτε κακό πράγμα τα διδακτορικά; Ξέρετε, τα βιβλία δεν είναι μόνο για να τα υπερασπιζόμαστε μετά θάνατον ως «ηθικά και περιουσιακά δικαιώματα». Χρειάζεται και κάποιοι να τα γράφουν. Εσείς πρόσφατα δηλώνατε σε συνέντευξή σας θετικός απέναντι στους «επιστήμονες» ενόψει κάποιου συνεδρίου για τον πρόγονό σας: «…εγώ δεν είμαι ούτε αρχαιολόγος ούτε φιλόλογος για να μπορώ να μιλάω επιστημονικά. Μπορώ να μιλάω βιωματικά για τον Κόντογλου γιατί τον έζησα 13 χρόνια.». (http://meteoronlithopolis.gr/gr/62-year_of_kontoglou/300 ) Πως λοιπόν τώρα μιλάτε τόσο απαξιωτικά γι’ αυτήν μου την ιδιότητα; Μπορεί να ζήσαστε βιωματικά τον Φώτη Κόντογλου 13 ολόκληρα χρόνια, και στα δυο σας χρόνια μπουσουλώντας, και στα έξι σας, και να θυμάστε ότι ο Φώτης Κόντογλου δεν θα επέτρεπε ποτέ να γίνει ο Λόγος του Κόμικς! Και να ξέρατε από πρώτο χέρι στα δέκα σας τι είναι ηθικό και τι προσβλητικό, ας πούμε στο «Πέδρο Καζάς». Ναι κύριε Φώτη Μαρτίνο. «Φέρω τον τίτλο του διδάκτορα» μετά από πολλά κοπιαστικά χρόνια και ξενύχτια, διαβάζοντας ως εργαζόμενος απ’ το υστέρημα το χρόνου μου (αφού θέλετε να βάλουμε και λίγο λαϊκισμό). Δεν ξέρω κατά πόσο είναι κακό αυτό. Μπορεί εσείς να ξέρετε βιωματικά ότι προσβάλλεται ο πρόγονός σας από το έργο μου, όμως επιτρέψτε μου, τόσο με τον τίτλο που «φέρω» αλλά περισσότερο «καλλιτεχνικά». να έχω την δική μου τεκμηριωμένη άποψη για το πως μπορεί ο Κόντογλου να γίνει κόμικς και ταυτόχρονα να είναι ένας ύμνος προς αυτόν που ανοίγει το έργο του στις νεότερες γενιές.
8 . Αλήθεια ποιος υπερασπίζεται σήμερα τον Κόντογλου;
Θα ήθελα να σας απαντήσουν οι εκπαιδευτικοί που ήρθαν στο μουσείο Μπενάκη στις ξεναγήσεις σχολείων και άκουσαν οι μαθητές τους για πρώτη φορά την λέξη «Κόντογλου» στην έκθεση. Οι φιλόλογοι που μου στέλνουν ευχαριστίες για τον τρόπο που ξαναζωντάνεψα, λένε, το ενδιαφέρον για την γενιά του ’30. Οι άνθρωποι που με καλούν παντού στην Ελλάδα για να μιλήσω για το «Αϊβαλί». Οι άνθρωποι που διάβασαν για πρώτη φορά ή ξαναδιάβασαν τον Κόντογλου και τον Βενέζη με αφορμή το «Αϊβαλί». Οι άνθρωποι που μπόρεσαν να μιλήσουν για πρώτη φορά στα παιδιά τους, τέταρτης γενιάς προσφυγογενείς, για τον προπάππο τους στην Σμύρνη. Οι Έλληνες στην διασπορά, (Αμερική Ευρώπη Αυστραλία), που μου στέλνουν συγκινητικότατα γράμματα από παντού. Οι…Τούρκοι απέναντι, που το παίρνουν στην αγκαλιά τους, το κουτσοδιαβάζουν και μου στέλνουν γράμματα για το πότε θα μεταφαστεί στα Τουρκικά. Ανθρώπους που ήρθαν και με βρήκαν συγκινημένοι στις υπογραφές για να μου πουν για ποιο προσωπικό λόγο τους άγγιξε. Ξέρετε, κύριε Μαρτίνο, ακούγεται πολύ δακρύβρεχτο και…λαϊκίστικο αυτό που σας περιγράφω αλλά είναι εδώ και 6 μήνες η καθημερινότητά μου. Σας ενοχλεί λοιπόν που τολμούν και υπογράφουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι ;
9. Ξέρετε ποια είναι διαφορά στην συγκεκριμένη διένεξή μας, κύριε Φώτη Μαρτίνο; Εγώ βυθίστηκα με πάθος-3 χρόνια στο προσκεφάλι μου-, στο «Αϊβαλί η Πατρίδα μου» και δούλεψα νύχτα μέρα με πάθος και ειλικρίνεια για να φτιάξω το «Αϊβαλί». Εσείς κληρονομήσατε ένα βιβλίο και ένα άλλο το ξεφυλλίσατε για να του βρείτε κουσούρια.
10. Στο πρώτο mail που ανταλλάξαμε κι ευτυχώς δεν έσβησα (11 Φεβρουαρίου, την επομένη των εγκαινίων στο Μπενάκη που παρά λίγο να μου καταστρέψετε), σας έγραφα σχετικά με το κατάπτυστο εξώδικο που μου στείλατε : «…ένα προσβλητικό για μένα κείμενο, που αν το υιοθετήσετε, θα με θέσετε άθελά σας, όχι αντιμέτωπο προς τον …Φώτη Κόντογλου αλλά από την ίδια πλευρά. Όταν κι εκείνον- όπως γνωρίζετε πολύ καλά-όσο βρισκόταν στην ζωή, τον έβαλαν διάφοροι και τον δυσχέραιναν στο έργο και την δημιουργία του.»
Είτε σας ενοχλεί είτε όχι, φέρεστε απαράλλαχτα όπως έπρατταν αυτοί που περιγράφετε. Γι’ αυτό και μ’ αρέσει τόσο το σημειωματάκι του προγόνου σας και του δικού μου Κυρ Φώτη που συνάντησα στα βιβλία. Περιγράφει την ίδια πικρία που σας έγραψα τότε κι εγώ.
Κύριε Δημοκίδη,
Το σκίτσο μου που είναι φόρος τιμής στο έργο του Φώτη Κόντογλου, είναι δικό μου έργο και κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερο. Να θυμίσω πως τα προσωρινά ασφαλιστικά μέτρα του κυρίου Μαρτίνου απορρίφθηκαν και δεν έχει καμιά αρμοδιότητα να λογοκρίνει έργα άλλων. Ελπίζω η ίδια απόφαση να επαναληφθεί και την Παρασκευή.
Επίσης δεν υπάρχει λόγος να αφαιρέσετε το ρητό του Φώτη Κόντογλου που περιέσωσε προς τιμήν του ο κύριος Φώτης Μαρτίνος. Έτσι κι αλλιώς έχει αναρτηθεί στην σελίδα μου με δική μου ευθύνη. Μην φτάσουμε πια και στο σημείο, για να εμποδίσουμε ένα μικιμάου «με σεξουαλικές συνευρέσεις» που υποτίθεται πως προσβάλλει τον Κόντογλου, να λογοκρίνουμε και τον ίδιο τον Κόντογλου.
Ξαναψιθυρίζω λοιπόν στο πληκτρολόγιό μου:
«Αν θέλεις να ανέβεις σε ουράνιες σφαίρες. γίνε καλλιτέχνης,
αν θέλεις να πιεις πικρό φαρμάκι, γίνε καλλιτέχνης»
Φώτης Κόντογλου.
Για την …«αυθαίρετη, παράνομη, χωρίς ενημέρωση, άδεια ή έγκριση,» αντιγραφή:
Soloup
UPDATE: Μια επιστολή απ' τον κύριο Φώτη Μαρτίνο, εγγονό του Κόντογλου.
Κύριε Δημοκίδη,
Σας ευχαριστώ για την άμεση απάντησή σας. Ειλικρινά όμως δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο δεν με βρήκατε. Κι αυτό επειδή καθημερινά με βρίσκουν άνθρωποι από όλον τον κόσμο για θέματα σχετικά με το έργο του Κόντογλου. Όμως το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το τεράστιο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων! Δηλαδή το αν έχει ο δημιουργός το δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος, ή μέσω της εκπεφρασμένης θέλησής του όταν πεθάνει, για την διαχείριση του έργου του! Έως τώρα το έχει και μάλιστα κατοχυρωμένο με Νόμο. Ο κύριος Soloup επιχειρεί με το έτσι θέλω να το καταργήσει, επειδή σήμερα θίγει τα συμφέροντά του! Προφανώς πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται!
Για την συγγραφή και την έκδοση του βιβλίου «Αϊβαλί», που, για όσους δεν το γνωρίζουν, περιέχει σε μεγάλη έκταση συγγραφικό και εικαστικό έργο του Κόντογλου, παραποιημένο και τροποποιημένο σε κόμικ, ουδείς μας ενημέρωσε, ουδείς ήλθε σε επαφή μαζί μας, ουδείς ζήτησε τη γνώμη μας και πολύ περισσότερο βέβαια την άδειά μας. Αν κάποιος θέλει να μάθει τα περί πνευματικών δικαιωμάτων και ειδικότερα το τι σημαίνει «Ηθικό Πνευματικό Δικαίωμα», από ποιους και μόνο ασκείται, αλλά και με ποιο τρόπο πρέπει να ασκείται, ας διαβάσει τον Νόμο 2121/1993. Εγώ δεν θέλω να σας κουράσω εδώ με νομικά θέματα. Απλά να σας θυμίσω, ότι το Ηθικό Πνευματικό δικαίωμα περιλαμβάνει «κάθε μεταμόρφωση, περικοπή ή άλλη τροποποίηση» του έργου ενός Δημιουργού καθώς και το δικαίωμά του «στην αναγνώριση της πατρότητας του έργου του και την εξουσία να απαιτεί την μνεία του ονόματός του». Το Ηθικό αυτό δικαίωμα δεν μεταβιβάζεται! Ασκείται μόνο από τον ίδιο τον δημιουργό ή μετά το θάνατό του από τους κληρονόμους του. Που σημαίνει ότι εμείς, ακόμη κι αν θα θέλαμε, δεν μπορούμε να το εκχωρήσουμε.
Κατόπιν αυτού ας κρίνει ο καθένας, αν ο πολύ γνωστός Εκδοτικός Οίκος ΚΕΔΡΟΣ και ο κ. Soloup, που φέρει και τον τίτλο του διδάκτορα, όφειλαν να ξέρουν αν και από ποιόν έπρεπε να ζητήσουν άδεια για να μετατρέψουν το συγγραφικό έργο του Κόντογλου σε κόμικ και να ενσωματώσουν μέσα στην εικονογραφία παραποιημένους Πίνακες του. Φαντάζομαι βέβαια, ότι και ο πλέον αδαής για τα θέματα αυτά δεν θα μπορούσε να διανοηθεί, πως το Graphic Novel «Αϊβαλί» έχει εκδοθεί χωρίς την άδειά μας! Τον διαβεβαιώ, πως αυτό ακριβώς έχει γίνει. Όχι μόνο δεν μας ζητήθηκε η άδεια, αλλά αγνοηθήκαμε από τον Εκδοτικό Οίκο και τον συγγραφέα πλήρως, σα να μην υπάρχουμε! Ουδείς μας ενημέρωσε, ουδείς ήλθε σε επαφή μαζί μας. Την κυκλοφορία του βιβλίου την πληροφορηθήκαμε από το Διαδίκτυο. Όπως και την εκδήλωση για την επίσημη παρουσίασή του στις 10/2 στο Μουσείο Μπενάκη! Όπου και πάλι όχι μόνο δεν μας ενημέρωσαν, αλλά ούτε καν μια πρόσκληση δε μας έστειλαν!
Φαντάζομαι επίσης, ότι ο καθένας καταλαβαίνει, πως όταν κάποιος ενσωματώνει στο δικό του έργο, το έργο ενός άλλου δημιουργού, και μάλιστα παραποιημένο, οφείλει να το αναφέρει! Έτσι ώστε εκείνος που διαβάζει ένα κείμενο, και στη συγκεκριμένη περίπτωση βλέπει και μια εικόνα, να ξέρει τι είναι ποιου! Ποιο κείμενο είναι του κυρίου Soloup και ποιο του Κόντογλου! Ποιο σκίτσο είναι του κυρίου Soloup και ποιο είναι ένας παραποιημένος από τον κύριο Soloup Πίνακας του Κόντογλου. Παρακαλώ τον οιονδήποτε καλοπροαίρετο αναγνώστη, να πάρει στα χέρια του το βιβλίο «Αϊβαλί» και να μου πει τι είναι συγγραφικό και εικαστικό έργο του Κόντογλου και τι δεν είναι – και πως το κατάλαβε. Όταν, για να πω το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, στον πρόλογο του κυρίου Κλάρκ, αναφέρεται ότι ο αναγνώστης θα διαβάσει διηγήσεις του Ηλία Βενέζη, της Αγάπης Μολυβιάτη και του κυρίου Γιορουλμάζ! Αλλά όχι του Κόντογλου! Για τον οποίο δεν αναφέρεται ούτε μια λέξη!
Δεν ζητώ από τον αναγνώστη να μου δώσει κάποια εξήγηση πως μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο! Απλά να προβληματιστεί αν και πόσο σεβασμό – ή τι άλλο - δείχνει για τον Κόντογλου! Τον παρακαλώ όμως να μου πει, πως θα συσχετίσει, οτιδήποτε διαβάσει ή δει στις επόμενες 400 περίπου σελίδες του κόμικ με τον Κόντογλου!
Για να συμπληρωθεί και μόνο η εικόνα, να σας αναφέρω, ότι στην Έκθεση Σκίτσων του κυρίου Soloup από το συγκεκριμένο βιβλίο, που διοργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου, υπήρχε αναρτημένο αντίγραφο Πίνακα του Κόντογλου και παραποιημένος Πίνακας του Κόντογλου χωρίς καμιά αναφορά ... στον Κόντογλου. Με φυσικό αποτέλεσμα οι ανυποψίαστοι επισκέπτες να τους εκλαμβάνουν ως του κυρίου Soloup. Ειλικρινά δεν ξέρω αν τέτοια πράγματα έχουν ξαναγίνει! Δεν σας μιλάω με νομικά κριτήρια, αλλά με ανθρώπινα! Σας μιλάω για τον στοιχειώδη σεβασμό ενός δημιουργού προς τον άλλο!
Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε ένα πρωί απέναντι σε ένα τετελεσμένο γεγονός! Ένα βιβλίο, που σαφώς παραβίαζε τα πνευματικά δικαιώματα του Κόντογλου, χωρίς να έχει έρθει σε επαφή μαζί μας κανένας! Πλήρες αδιέξοδο με δύο επιλογές – τη μια χειρότερη από την άλλη. Ή άμεσα ασφαλιστικά μέτρα ή παραίτηση μας από τα πνευματικά δικαιώματα του Κόντογλου με αποδοχή του τετελεσμένου! Όπου αυτό το δεύτερο δεν είναι και τόσο απλό, όσο θα ήθελε να φαντάζεται κανείς. Όχι μόνο συναισθηματικά, αν τυχαίνει ο Δημιουργός να είναι παππούς και αίμα του, αλλά και αν θέλει να είναι συνεπής με τον ίδιο τον Δημιουργό,
Το αν και τι έκανα εγώ, ώστε ανάμεσα σε αυτές τις δύο κάκιστες λύσεις, να βρεθεί η λιγότερο κακή το ξέρει καλύτερα από όλους ο κύριος Soloup! Όπως και ξέρει πάρα πολύ καλά τι είναι αυτό που την απέτρεψε! Εμείς δεν βγήκαμε βέβαια στο Διαδίκτυο ή στον Τύπο η με οποιοδήποτε άλλο τρόπο στην Δημοσιότητα, υβρίζοντας! Ούτε και με εύκολες μεγαλοστομίες του τύπου «η ελευθερία του λόγου», η οποία φαίνεται ότι είναι αποκλειστικό προνόμιο του κυρίου Soloup! Ούτε βέβαια μαζεύοντας υπογραφές για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις! Παρ' όλο που κανείς δε θα μας αρνηθεί, ότι θα είχαμε όλο το δίκιο! Όχι βέβαια να βγούμε και να βρίζουμε! Αλλά σαν άνθρωποι, που αντιμετωπιστήκαμε με τόση αλαζονεία και περιφρόνηση, να εκφράσουμε την αγανάχτησή μας
Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις να συμπληρώσω, ότι ο κύριος Soloup ήλθε σε επαφή και με τους τρείς άλλους δημιουργούς ή με τους κληρονόμους τους! Μόνο με τους απογόνους του Κόντογλου δεν ήρθε! Και εκείνο που αποσιωπεί είναι, ότι οι απόγονοι του Κόντογλου, αγνοώντας την προσβολή αλλά και τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις πίσω από την πλάτη τους για να βρεθούν μπροστά σε ένα αδιέξοδο χωρίς καμιά, πρακτικά, δυνατότητα αντίδρασης, ήσαν εκείνοι που επεδίωξαν να έλθουν σε επαφή μαζί του και με τον Οίκο ΚΕΔΡΟΣ, μήπως και αποφευχθούν τα χειρότερα! Ο ίδιος, θεωρώντας ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι υπεράνω Νόμων και Δικαιωμάτων, δεν έκανε απολύτως τίποτα για να βρεθεί μια λύση στο αδιέξοδο που ο ίδιος δημιούργησε! Και αν δεν προκαλούσαμε εμείς αυτή την επαφή, που δυστυχώς δεν κατέληξε κάπου, ακόμη και σήμερα θα εξακολουθούσαμε να αγνοούμαστε. Τέτοια τιμή και τέτοια εκτίμηση!
Ποια είναι η ουσία του θέματος ... Πολύ απλά! Θα ήθελε ο Κόντογλου να γίνει το έργο του κόμικ; Αυτό είναι το ερώτημα, που έπρεπε εμείς, οι κληρονόμοι του να απαντήσουμε! Και αυτό είναι που κρίνεται και σήμερα! Το κριτήριο δεν είναι αν το θέλει ο κύριος Soloup ή εγώ ή εσείς, ούτε και αν ο κύριος Soloup είναι ένας καλός σκιτσογράφος, που δεν το αμφισβητώ καθόλου. Το κριτήριο είναι η θέληση του Κόντογλου. Η οποία είναι εκπεφρασμένη έγγραφα, δημόσια και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο! Και η οποία λέει «Όχι»! Έχει δίκιο; Έχει άδικο; Δεν είναι δική μας δουλειά να το κρίνουμε! Ο Κόντογλου έχει ήδη κριθεί! Δική μας υποχρέωση είναι να σεβαστούμε τη θέλησή του για το έργο του. Την οποία θα είχε μάθει ο κύριος Soloup από την πρώτη στιγμή, αν μας είχε ρωτήσει όπως όφειλε, οπότε και σήμερα δεν θα υπήρχε αυτή η άσχημη εξέλιξη, για την οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του. Παραβλέποντας ότι την δημιούργησε ο ίδιος!
Τι είναι εκείνο που μας ενόχλησε; Η προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στον Κόντογλου! Κι ότι μας έφεραν μπροστά σε ένα τετελεσμένο γεγονός και σε ένα αδιέξοδο! Αυτό είναι και που κατέστησε αναπόφευκτη την προσφύγή στη Δικαιοσύνη. Για να κρίνει εκείνη, αν ένας δημιουργός έχει το δικαίωμα να απαιτεί να γίνεται σεβαστή η θέλησή του για το Έργο του – όποια κι αν είναι αυτή! Αυτό είναι το αντικείμενο της δίκης κι όχι δήθεν η ελευθερία του λόγου! Άλλωστε από πότε η προσφυγή στην Δικαιοσύνη είναι δίωξη της ελευθερίας του λόγου;
Επειδή μακρηγόρησα θα ήθελα να κλείσω με το θέμα της επιδίωξης πλουτισμού μου, που κατά τον κύριο Soloup είναι το μόνο που με ενδιαφέρει! Για να μιλάει κάποιος στην οικογένεια Κόντογλου για πλουτισμό ή που πρέπει να είναι κακεντρεχής ή που να έχει πλήρη άγνοια της πραγματικότητας! Εγώ θέλω να πιστεύω για τον κύριο Soloup το δεύτερο! Όταν με προσέβαλε μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, λέγοντάς μου ότι το μόνο που με νοιάζει είναι να βγάλω λεφτά από τον παππού μου, του είπα με τον πιο σαφή τρόπο, ότι και η ανοχή έχει τα όριά της και ότι θα πρέπει να προσέχει πως και για ποιόν μιλάει! Φάνηκε τότε, ότι το κατάλαβε! Δυστυχώς σήμερα επανέρχεται κατεβάζοντας το επίπεδο στον χειρότερο λαϊκισμό! Κι έτσι αναγκάζομαι να απαντήσω δια των πράξεων και όχι των λόγων, ανατρέχοντας στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.
Την άνοιξη του 2014 ο αδελφός μου κι εγώ δωρίσαμε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας ολόκληρο το Αρχείο του Κόντογλου! Έναν όγκο 10.000 εγγράφων, επιστολών, κειμένων, δημοσιευμάτων και άλλου αρχειακού υλικού, ανεκτίμητης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, όπως το χαρακτήρισε η τότε Διευθύντρια του Μουσείου κυρία Λαζαρίδου! Επειδή είμαι αναγκασμένος, προσθέτω και υλικής αξίας! Άμεσης και έμμεσης! Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα υπάρχουν αναρτήσεις στο Διαδίκτυο. Και υπάρχει και το ετήσιο ημερολόγιο του Μουσείου, που μπορεί να το προμηθευτεί! Το Αρχείο αυτό το δωρίσαμε κωδικοποιημένο και ταξινομημένο, πλήρως αρχειοθετημένο αλλά και ψηφιοποιημένο, ώστε να είναι κυριολεκτικά «έτοιμο για χρήση»! Η δουλειά αυτή απαίτησε από εμένα προσωπικά, εργασία σε βαθμό πλήρους απασχόλησης πέντε ετών! Και έξοδα που δεν μπορεί να τα φανταστεί κανείς! Δεν ζήτησα από κανέναν τίποτα! Οπότε δε νομίζω και ότι χρειάζεται να προσθέσω οτιδήποτε άλλο περί της φιλαργυρίας μου και του ξεπουλήματος του παππού μου!
Ας κρίνει λοιπόν ο καθένας τα λεγόμενα του κυρίου Soloup! Ας κρίνει αν είναι σωστή η υιοθέτηση ενός υβρεολογίου και η αναπαραγωγή του! Ακούγοντας μάλιστα την μία μόνο πλευρά και αγνοώντας την άλλη! Ας αναρωτηθεί ο καθένας τι προσυπογράφει και γιατί! Αν έχει το δικαίωμα να σπιλώνει την τιμή ενός ανθρώπου χωρίς να ξέρει απολύτως τίποτα γι αυτόν! Και βέβαια ας προσπαθήσει να έλθει στην δική μου τη θέση! Για το υβρεολόγιο του κυρίου Soloup και τη λασπολογία του, το μόνο που έχω να πω είναι ότι λυπάμαι! Το αν η ιστοσελίδα θα επιμείνει στη συλλογή των υπογραφών είναι στην κρίση της, τώρα που άκουσε και κάποια πράγματα από την άλλη πλευρά! Εκείνο που δεν είναι στην κρίση κανενός, είναι η αήθης προσπάθεια του κύρίου Soloup να στρέψει τον παππού μου, το αίμα μου, εναντίον μου! Η προσπάθειά του να ιδιοποιηθεί τον Κόντογλου, αυτός που δεν έχει την παραμικρή σχέση μαζί του, ενάντια στα εγγόνια του! Θέλω καλόπιστα να πιστεύω, ότι συμμερίζεστε κι εσείς την άποψη, πως και ο κατήφορος πρέπει να έχει κάποιο όριο! Γι αυτό σας παρακαλώ να κατέβει από την ιστοσελίδα σας η περικοπή του Κόντογλου με τίτλο «Εσύ κυρ Φώτη τα ΄λεγες», όπως και ο παραποιημένος από τον κύριο Soloup Πίνακας του Κόντογλου που την συνοδεύει. Επειδή μάλιστα, ακριβώς αυτό το σχέδιο είναι μεταξύ πολλών άλλων, το αντικείμενο της επικείμενης δίκης!
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία
Φώτης Μαρτίνος
Ο γνωστός σκιτσογράφος και γελοιογράφος του «Ποντικιού» Soloùp κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες το Αϊβαλί (εκδόσεις Κέδρος), ένα ώριμο, ρεαλιστικό και καλοδουλεμένο graphic novel που προέκυψε ως ιδέα ύστερα από ένα σύντομο, μονοήμερο ταξίδι στο Αϊβαλί και ολοκληρώθηκε έπειτα από τρία χρόνια ενδελεχούς έρευνας και μελέτης σε ιδρύματα, μουσεία και κείμενα που σχετίζονται με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε.
Το Αϊβαλί αποτελείται από τέσσερις αυτοτελείς αφηγήσεις που είναι εμπνευσμένες από τα βιβλία Αϊβαλί η πατρίδα μου του Φώτη Κόντογλου (εκδόσεις Άγκυρα), Νούμερο 31328 και Μικρασία, χαίρε του Ηλία Βενέζη (εκδ. Εστία) και Τα παιδιά του πολέμου του Τούρκου συγγραφέα Αχμέτ Γιορουλμάζ (εκδόσεις Ωμέγα). Τέσσερις όψεις της ίδιας ιστορίας που όμως αλληλοσυμπληρώνονται και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν.
Αυτά γράφαμε προλογίζοντας τη συνέντευξη του Soloùp τον Φεβρουάριο, χωρίς να γνωρίζουμε φυσικά -ούτε εμείς ούτε αυτός- ότι λίγο αργότερα το βιβλίο του θα κινδύνευε να απαγορευθεί.
Τι ακριβώς συνέβη, σύμφωνα με τον ίδιο το δημιουργο:
Θα ήταν παράξενο ένα βιβλίο που μιλάει για πολιτική και διπλωματία, για Ελληνοτουρκικές σχέσεις, για μνήμες μικρασιατικές, για θρησκεία, για μισαλλοδοξία, εθνικισμό και φανατισμό, μα πιο πολύ για την συνεννόηση των λαών και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να κυκλοφορήσει χωρίς εμπόδια. Όμως η αφορμή για την φίμωση του ήρθε από κει που δεν το περιμέναμε. Από τους ανθρώπους που θα έπρεπε να χαίρονται πιο πολύ με την έκδοση του συγκεκριμένου graphic novel, λόγω της αναθέρμανσης του ενδιαφέροντος για τα κείμενα και τις μνήμες μαστόρων του Ελληνικού Λόγου όπως εκείνων του Φώτη Κόντογλου. Η πρώτη αφορμή λοιπόν βρέθηκε, έχει διάσταση... «ηθική» και ως συνήθως, η ηθική διάσταση συνοδεύεται στο τέλος από αρκετά Ευρώ.
Ο κύριος Φώτης Μαρτίνος θεωρεί ότι το έργο μου «Αϊβαλί» που κυκλοφορεί εδώ και 6 μήνες από τις εκδόσεις 'Κέδρος', «προσβάλλει κατάφωρα το πνευματικό έργο του Φώτη Κόντογλου, τόσο το εικαστικό, όσο και το συγγραφικό». Στην αίτηση διαστρεβλώνει συστηματικά τις προθέσεις μου, λέγοντας ότι προσπαθώ να οικειοποιηθώ το έργο του αφού «πουθενά δεν γίνεται καν αναφορά στην πατρότητα των έργων του Φώτη Κόντογλου με κατανοητό τρόπο για τον αναγνώστη, ο οποίος κατά την ανάγνωση θεωρεί ότι πρόκειται για έργο του δευτέρου των καθών» (ο δεύτερος ..καθών είμαι εγώ, ο πρώτος οι εκδόσεις 'Κέδρος'). Και όλα αυτά για ένα graphic novel όπως είναι το «Αϊβαλί» που από την αρχή μέχρι το τέλος –όπως θα έχουν διαπιστώσει όσοι το έχουν διαβάσει- είναι ένας ύμνος και ένας φόρος τιμής, τόσο στον Κόντογλου όσο και στους υπόλοιπους 3 Αϊβαλιώτες συγγραφείς, τους οποίους ο κύριος Φώτης Μαρτίνος αποσιωπά συστηματικά να αναφέρει την ύπαρξή τους στο βιβλίο. (Στο παράρτημα της έκδοσης υπάρχει εκτενής, αναλυτική, ειδική αναφορά στην χρήση των ανθολογημένων κειμένων/ μαρτυριών, όπως και στην βιβλιογραφία και τα βιογραφικά των συγγραφέων, τα οποία κατά έναν παράξενο τρόπο δεν τα αντιλήφθηκε ο αιτών).
Ο κύριος Φώτης Μαρτίνος φτάνει μάλιστα να θίγεται ηθικά επειδή οι αναφορές στον Φώτη Κόντογλου συνυπάρχουν στο ίδιο βιβλίο με αναφορές «σεξουαλικών συνευρέσεων», τρία κεφάλαια παραπέρα, σε μια (1!) μόνο σελίδα, γραμμένες από άλλο συγγραφέα, τη στιγμή που δύο ήρωες του Αχμέτ Γιορουλμάζ (μια Ελληνίδα κι ένας Τούρκος) κάνουν έρωτα: Περιγράφει λοιπόν στην αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων «...το μέγεθος της προσβολής» που υπέστη η αξία του έργου του Φώτη Κόντογλου, με «την παράλειψη οποιασδήποτε ενδείξεως σεβασμού προς το έργο του και την προσωπικότητά του... αυτού του βαθιά θεοσεβούμενου ανθρώπου στο έργο Το 'Αϊβαλί' των καθών, που περιλαμβάνει προσβλητικές σεξουαλικές εκφράσεις και περιγραφή σεξουαλικών συνευρέσεων (σελ. 210, 295- 296-297)...».
Παρ' όλα αυτά, ο κύριος Φώτης Μαρτίνος πριν καταθέσει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για το... κατάπτυστο και ανήθικο graphic novel μου, είχε προτείνει μέσω της δικηγόρου του στις εκδόσεις 'Κέδρος' να μετριαστεί «το μέγεθος της προσβολής» και η «παράλειψη οποιασδήποτε ενδείξεως σεβασμού» με την ηθική καταβολή 20.000 Ευρώ!
Ενδεικτικά μόνο να αναφέρω ότι στο σενάριό μου τα κείμενα που ανθολογούνται και χρησιμοποιούνται από τις 420 σελίδες του «Αϊβαλί η πατρίδα μου» (εκδ. 'Άγκυρα') του Φώτη Κόντογλου – έχουμε πάρει εγγράφως την άδεια των εκδόσεων «Άγκυρα» από το 2012-, είναι 5 σελίδες Α4 και συγκεκριμένα 2.429 λέξεις! (για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, πρόκειται για κείμενο που χωράει σε δυο σελίδες εφημερίδας). Έτσι με τους ηθικούς του υπολογισμούς, ο κύριος Φώτης Μαρτίνος κοστολογεί με 8 Ευρώ και 23 σέντς την κάθε λέξη που χρησιμοποιώ από το βιβλίο του προγόνου του. (Για παράδειγμα, η μισή πρόταση: «Αν λάχει να περάσεις με καράβι απ' το μπουγάζι της Μυτιλήνης» με την οποία αρχίζει το κεφάλαιο «Φώτης» και το οποίο είναι αφιερωμένο στον Φώτη Κόντογλου, στοιχίζει με το παραπάνω τιμολόγιο 90 ευρώ και53 σεντς!)
Μα, τόσα λεφτά, κύριε Φώτη Μαρτίνο, δεν είχε πάρει ο κυρ Φώτης σε όλη του τη ζωή για το έργο του. Πως τώρα ζητάει να τα πάρει ο εγγονός του από ένα βιβλίο που δεν του ανήκει με κανέναν τρόπο, αλλά αντίθετα, τιμάει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τον πρόγονό του, Φώτη Κόντογλου; Και μάλιστα έναν πρόγονο που, όπως δηλώνετε μεγαλόψυχα ο ίδιος, κύριε Φώτη Μαρτίνο: «αντικειμενικά δεν είναι 'δικός' μας, αλλά αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας»; ( 'Ελευθεροτυπία' 20/ 06/ 2014)
Η Δίκη έχει οριστεί για τις 12 Ιουνίου. Το «Αϊβαλί» δεν είναι ακόμα ελεύθερο. Δίνει την μάχη του αυτονόητου για την ελευθερία της τέχνης, της έκφρασης και του Λόγου.
Υποστήριξη και συγκέντρωση υπογραφών.
Moυ ήρθε μέσω ημέιλ και υπέγραψα προ ολίγου:
Καλούμε να αθωώσετε τον Soloup για την υπόθεση του κόμικς ΑΪΒΑΛΙ
Είναι θεωρούμε προφανές στον καθένα που ασχολείται με τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, αλλά και στον απλό αναγνώστη, ότι ο Soloùp με το έργο του αυτό προσπαθεί, με δημιουργικό πνεύμα και καλόπιστη καλλιτεχνική διάθεση, να επανεντάξει την παραδοσιακή λαϊκότροπη τέχνη, που υπηρέτησε τόσο πιστά και ο ίδιος ο Κόντογλου, σε νέα εικαστικά συμφραζόμενα, στο πλαίσιο της τέχνης του κόμικ. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνει κάτι σημαντικό, καθότι αναστοχαζόμενος πάνω στη φύση και το περιεχόμενο της ίδιας της Τέχνης επαναφέρει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού σε σημαντικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και αποδίδει συγχρόνως φόρο τιμής στους μεγάλους δημιουργούς της γενιάς του '30, όπως ο Φώτης Κόντογλου και ο Ηλίας Βενέζης. Το έργο αυτών εξάλλου αποτέλεσε την πρώτη ύλη και το έναυσμα για τη δημιουργία του συγκεκριμένου graphic novel, όπως ο ίδιος πανηγυρικά δηλώνει στο βιβλίο του. Δεν θεωρούμε ότι η αξιέπαινη αυτή καλλιτεχνική προσπάθεια του Soloùp ενέχει κάποιο στοιχείο παρανομίας, πονηρίας ή έστω ασέβειας προς τους κλασικούς αυτούς δημιουργούς και για αυτό μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η δικαστική του δίωξη. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι κληρονόμοι των υπολοίπων συγγραφέων (Βενέζης, Βενέζη, Yorulmaz) δεν έφεραν καμία αντίρρηση στην κυκλοφορία του βιβλίου, αντιθέτως έχουν εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για αυτό. Ελπίζουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και ότι η αντιπαράθεση αυτή θα αρθεί συναινετικά και καλόπιστα, μακριά από τις δικαστικές αίθουσες, προς όφελος της ίδιας της Τέχνης.
Υπογράψτε το κείμενο εδώ.
Από πρόσφατο status update του Soloùp
Η συμπαράσταση με μηνύματα και κουβέντες απέναντι στις παράλογες «ηθικές» αιτιάσεις και (ευρω)απαιτήσεις των κληρονόμων του Φώτη Κόντογλου είναι συγκινητική και σας ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Όμως η δίκη δεν αποτελεί «διαφημιστικό τρικ»και τα καλά λόγια από μόνα τους δεν επαρκούν. Από τις αποφάσεις της δεν κινδυνεύει μόνο η ελεύθερη κυκλοφορία του βιβλίου και η προσπάθεια που γίνεται για να λογοκριθούν εικόνες του. Η έκβασή της θα αποτελέσει προηγούμενο, θετικό ή αρνητικό, για οποιαδήποτε αντίστοιχη περίπτωση έντεχνης δημιουργίας στην Ελλάδα. Προς το παρόν οπλίζομαι με αξιοπρέπεια κι ετοιμάζομαι να υπερασπιστώ το βιβλίο μου.
σχόλια