Ας πούμε, σε σχέση με την πρόταση του να είμαστε όλοι είμαστε δωρητές οργάνων, εκτός αν αποφασίσουμε και δηλώσουμε διαφορετικά. (Μέχρι τότε έπρεπε να κάνεις μανούρα για να είσαι δωρητής οργάνων - και ελάχιστοι γίνονταν τελικά.) Είχα πιστέψει πως όλοι θα ενθουσιάζονταν όσο εγώ. Κι όμως: οι πιο "προοδευτικοί" ήταν αυτοί που αντέδρασαν περισσότερο. "Ούτε στη δικτατορία δεν γινόταν αυτά" και "Είναι χουντικό να πρέπει να χρειάζεται να κάνουμε δήλωση" και "είναι παράνομο, αντισυνταγματικό: Φανταστείτε κάποιον που δεν ξέρει να γράφει πόσο θα δυσκολευτεί για να δηλώσει ότι δεν θέλει να είναι ντε φάκτο δωρητής οργάνων!"
H αντανακλαστική και κεκτημένη γκρίνια -η αντίδραση για την αντίδραση σε οτιδήποτε κάνει η εξουσία απλώς και μόνο για το γαμώτο- έχει υπαρκτές και δίκαιες ρίζες. Όντως η πολιτεία έχει κάνει χίλια στραβά, όντως νιώθουμε αδικημένοι. Ας διαλέξουμε όμως τις μάχες μας κι ας μην σκορπιζόμαστε για το κάθε μικροπράγμα.
Θέλει κουράγιο και καθαρό μυαλό για να ξεχωρίσεις τι είναι φασιστικό και τι όχι - και να το παραδεχτείς δημοσίως.
Η λέξη "φασισμός" και τα παράγωγά της χρησιμοποιούνται πια τόσο πολύ και για τόσο μικρά ή ασήμαντα πράγματα που η πραγματική τους έννοια έχει χαθεί. Τις προάλλες διάβασα ότι η απόφασή μας να μην ανεβάζουμε σχόλια με greeklish είναι *φασιστική*, κι ας αφορά ένα ιδιωτικό σάιτ, κι ας ρωτήθηκαν πρώτα οι αναγνώστες μας, κι ας έγινε δημοκρατική ψηφοφορία.
"Kρύψιμο πίσω από τα φουστάνια του worst case scenario", είναι το να λες "Φασιστικό το να μην αφήνετε τα greeklish, τι θα γίνει αν κάποιος δεν έχει ελληνικά στο πληκτρολόγιό του και δεν μπορεί να βάλει, και δεν μπορεί να μπει στον μετατροπέα google και δεν προλαβαίνει να ψάξει και και και...".
Το να βρίσκεις δηλαδή μια υποθετική, απίθανη, περίπτωση για να απαιτήσεις να μη γίνει κάτι που συμφέρει όλους τους υπόλοιπους (εκτός της απίθανης υποθετικής περίπτωσης).
Όταν λες "εγώ δεν γράφω με greeklish, τα μισώ, δεν τα διαβάζω καν, αλλά να μην τα σταματήσετε γιατί μπορεί να υπάρχει κάποιος που [insert υποθετική περίπτωση], κι αν δεν τα βάζετε είναι φασισμός" είναι το λιγότερο γελοίο.
Υπάρχουν επίσης και αυτοί που θα αντιδράσουν σε οποιονδήποτε κανόνα με την αιτιολογία ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει σχετικός κανόνας αλλά να γίνει αυτορύθμιση. Τα greeklish θα περιοριστούν από μόνα τους, λένε (Ναι; ρίξτε μια ματιά στις Εξομολογήσεις του σάιτ μας!), οι καπνιστές θα σέβονται τους υπόλοιπους στους κλειστούς χώρους άρα δεν χρειάζεται ειδικός νόμος κτλ. Το πρόβλημα είναι ότι όχι μόνο αυτορύθμιση δεν γίνεται, αλλά ακόμα και νόμος που υπήρξε για το κάπνισμα, κανενός το αυτί δεν ίδρωσε.
Σε σχέση με τα greeklish, για να τελειώνουμε: Με ένα δυο άτομα που επικοινώνησαν και μου είπαν για περιπτώσεις γνωστών τους που για χίλιους δυο λόγους μπορούν να γράφουν μόνο με greeklish τους είπα κάτι απλό και το ξαναλέω:
Αν υπάρχει στ' αλήθεια αυτή η εξαίρεση του ενός στο εκατομμύριο που το βιώνει ως (drama queen) φασισμό ή/και δεν μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να γράψει με ελληνικούς χαρακτήρες, ας μου στέλνει το σχόλιο με greeklish και θα το ανεβάζω εγώ, μετατρέποντάς το. Το έχω κάνει πολλές φορές στο παρελθόν - και δεν έχω κανένα πρόβλημα. >> [email protected]
Κανένας αναγνώστης δεν αποκλείεται. Ας χρησιμοποιούμε τη λέξη *φασισμός* λίγο πιο προσεκτικά τέτοιες εποχές, κι ας μη κρύβουμε την αντιδραστικότητά μας πίσω από ανύπαρκτους αδικημένους.
---------------------
*Η έκφραση "Κρύψιμο πίσω από τα φουστάνια του worst case scenario" πρωτοειπώθηκε απ' τον dkamen που είχε γράψει για ένα παρόμοιο θέμα:
Νομίζω αυτή η γραμμή επιχειρηματολογίας, πάρα πολύ συχνή στο δημόσιο λόγο, αξίζει δικό της όνομα. Εγώ θα το έλεγα "κρύψιμο πίσω από τα φουστάνια του worst case scenario".
Π.χ. βγαίνει νόμος 50 ευρώ πρόστιμο αν ο σκύλος σου χέσει στο πεζοδρόμιο και δεν τα μαζέψεις, ξαφνικά όλοι θα αγωνιούν και θα αγανακτούν για την καημένη την (υποθετική) τυφλή γριά που δεν είδε την κουράδα του σκύλου-οδηγού της και τώρα πρέπει να πληρώσει μιάμιση φορά τη σύνταξή της.
"Shame on you γραμματείς και φαρισαίοι", θα λένε, "δεν κοιτάτε λέω γω που το εργοστάσιο του Βαρδινογιάννη ρίχνει πλουτώνιο και AIDS στο πόσιμο νερό, η κουράδα του σκύλου σας πείραξε", "κι αν δηλαδή ο μπάτσος δείξει απλά μια κουράδα και πει ότι την έκανε ο σκύλος σου εσύ πώς καλύπτεσαι;", "αντισυνταγματικό το πρόστιμο στους ιδιοκτήτες σκύλων λέει ο ΔΣΑ", "δικαιώθηκε από το Ειρηνοδικείο Αχλαδόκαμπου αίτηση ανάπηρου, γνωστού για το φιλοζωικό του έργο, να εξαιρεθεί από το πρόστιμο για τα σκυλοκούραδα".
Ε, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο νόμος μένει ανεφάρμοστος και πρέπει όταν περπατάς να κοιτάς πάντα κάτω γιατί αν αφαιρεθείς έστω και ένα βήμα θα πατήσεις κουράδα.
Κλασική Ελλάδα.
