Ο Max Richter ενώνει την κλασική μουσική με την ηλεκτρονική, και το κάνει με υπέροχο τρόπο στους δίσκους του, αλλά και στα soundtracks που γράφει για ταινίες όπως το Waltz with Bashir, και σειρές όπως το Leftovers. Είναι απ' τους αγαπημένους μου συνθέτες και πολύ είχα χαρεί που είχα μιλήσει μαζί του για μια συνέντευξη πριν από λίγους μήνες.
Τώρα μαθαίνω ότι έχει γράψει αυτό που πιστεύεται πως είναι το Μεγαλύτερο Ενιαίο Κομμάτι Κλασικής Μουσικής που ηχογραφήθηκε ποτέ. Το Sleep είναι οκτώ ωρών διάρκειας - και έχει στην πραγματικότητα την ειλικρινή πρόθεση να 'στείλει τον ακροατή για ύπνο'. (Το οκτάωρο Sleep του, σκέφτομαι εγώ, είναι ό,τι πρέπει για soundtrack στο φιλμ Sleep του Andy Warhol.)
"Πρόκειται για ένα οκτάωρο νανούρισμα", λέει ο Max Richter για το έργο ορόσημο που συνέθεσε για πιάνο, έγχορδα, electronics και φωνητικά - αλλά όχι λόγια. "Είναι το προσωπικό μου νανούρισμα για ένα φρενήρη κόσμο", εξηγεί. "Ένα μανιφέστο για έναν πιο αργό ρυθμό ύπαρξης."
Ένα παλιότερο κομμάτι του.
Το SLEEP θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στο Βερολίνο, σε μια συναυλία που θα διαρκεί από τις 12 τα μεσάνυχτα έως τις οκτώ το πρωί στην οποία θα δοθούν στο κοινό κρεβάτια, αντί των θέσεων και των προγραμμάτων. Η 8ώρη εκδοχή θα είναι διαθέσιμη ως ένα ψηφιακό άλμπουμ, αλλά και για όσους το προτιμούν, η μίας ώρας προσαρμογή του έργου - από το SLEEP - θα κυκλοφορήσει σε CD, βινύλιο, download και streaming, όλα μέσω της Deutsche Grammophon, στις 4 Σεπτεμβρίου.
"Μπορεί κανείς να αφουγκραστεί τη μικρή εκδοχή του έργου, ενώ την μεγάλη οκτάωρη εκδοχή μπορούμε να την ακούσουμε ενώ κοιμόμαστε" λέει ο Richter, ο οποίος περιγράφει την μίας ώρας εκδοχή ως "μια σειρά από παράθυρα που ανοίγουν μέσα στο μεγάλο κομμάτι".
Ο Richter πρόσφατα απήλαυσε την δημόσια επιδοκιμασία στο Royal Opera House στο Λονδίνο για την "αφειδώς ατμοσφαιρική μουσική επένδυσή του" (The Guardian) για το μπαλέτο 'Woolf Works' του Wayne McGregor. Επηρεασμένος εξίσου από το post-rock, την κλασική μουσική και την ηλεκτρονική avant-garde, έχει γράψει και κυκλοφορήσει πέντε προσωπικούς δίσκους και έχει 'αναδιευθετήσει' τις "Τέσσερις Εποχές" του Vivaldi για ένα best-selling άλμπουμ το 2012.
O Richter δεν περιμένει πως κάποιος θα καθίσει και θα ακούσει το SLEEP στο σύνολό του, αν και μερικοί σίγουρα θα το κάνουν. "Είναι πραγματικά ένα πείραμα για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πως βιώνουμε τη μουσική σε διαφορετικά στάδια της συνείδησης." Λέει ότι η ιδέα προέκυψε λόγω της μακρόχρονης γοητείας που του ασκεί ο ύπνος: "Ο ύπνος είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που όλοι κάνουμε," λέει. "Ξοδεύουμε ένα τρίτο της ζωής μας κοιμισμένοι και αυτό ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα, από τότε που ήμουν παιδί."
Συμβουλεύτηκε τον διαπρεπή Αμερικανό νευροεπιστήμονα David Eagleman, στην διάρκεια της σύνθεσης, για να μάθει περισσότερα για το πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί ενώ κοιμάται. «Για μένα, το SLEEP είναι μια προσπάθεια να δούμε πως αυτό το διάστημα που ο συνειδητός νους είναι σε 'διακοπές', μπορεί να είναι ένας τόπος για να ζήσει η μουσική."
Συνέπεσε, όπως συμβαίνει, με το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τα έργα μεγάλης διάρκειας, στα πλαίσια της καλλιτεχνικής κοινότητας, ο Richter λέει: "Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο στη μουσική, πηγαίνει πίσω στους Cage, Terry Riley, και LaMonte Young, και επιστρέφει και πάλι εν μέρει ως μια αντίδραση στις επιταχυμένες ζωές μας - όλοι έχουμε ανάγκη από ένα κουμπί παύσης."
H συνεργασία του με τον Woodkit του χάρισε φέτος υποψηφιότητα για Γκράμι
O Richter προσθέτει, "Είμαι διαρκώς περίεργος για τις 'συμβάσεις' απόδοσης στην κλασική μουσική, τους άκαμπτους κανόνες μας, που υπαγορεύουν πως και τι μουσική μπορούμε να εκτιμήσουμε. Με κάποιο τρόπο στην Ευρώπη κατά τον τελευταίο αιώνα, η πολυπλοκότητα και η αδυναμία πρόσβασης στη μουσική εξομοιώθηκε με τη νοημοσύνη και την avant-garde, χάσαμε κάτι στην πορεία. Ο μοντερνισμός μας έδωσε τόσα πολλά εκπληκτικά έργα αλλά επίσης χάσαμε τα νανουρίσματα μας. Χάσαμε την κοινή σύμπραξη στον ήχο. Το κοινό έχει μειωθεί. Όλα τα κομμάτια μου τα τελευταία χρόνια τα έχουν εξερευνήσει αυτά, όπως και το SLEEP. Είναι μια πολύ σκόπιμη πολιτική δήλωση για μένα."
σχόλια