και εγώ στην Α λυκείου, χρόνια πολλά πριν έχασα την κολλητή μου και είχα τα ίδια συμπτώματα με σένα,το λύκειο ήταν μια μοναξιά και όποιος με γνωρίζει τώρα δεν μπορεί να το πιστέψει αυτό για μένα!όμως μαζί με την εφηβεία μετά τα 18 πρέπει να φύγει και η κατάθλιψη και η μοναξιά..μια απόφαση είναι, βγες από το σπίτι,και ξεκίνα από τα πιο συμπαθή άτομα της οικογένεια σου, πάρε την αδερφή/αδερφό σου πηγαίνετε σινεμά, κανένα καφεδάκι κάποια αγαπημένη σου ξαδέρφη, εγώ αυτό έκανα και σιγά σιγά που θα ξαναγαπήσεις το έξω πήγαινε σε μια ομάδα χορού/θεάτρου ή ότι άλλο εσένα σε εκφράζει και σιγά σιγά γνώρισε άτομα, δεν χρειάζονται από την αρχή να είστε κολλητοί, μια καλή παρέα για βόλτα, φαγητό, ποτό!οι βασικές κινήσεις είναι δύο, κλείσε το λαπτοπ και την τηλεόραση σε κάνουν να χάνεις πραγματικά τα καλύτερα χρόνια..
15.12.2012 | 17:13
ενα φιλο ζητω
Ειμαι 18.Ποτε δεν ημουν αυτο που λεμε ''τερας κοινωνικοτητας''.Ειχα ομως παντα τις παρεες μου.Λιγα ατομα αλλα καλα.Πρωτη λυκειου ολα τελειωσαν.Η καλυτερη μου φιλη με παρατησε.Πονεσα πολυ.Δεν παραδεχτηκα ομως τιποτα.Οι αλλοι φυγανε για σπουδες..εγω εμεινα μονη μου.Κλειστηκα στο σπιτι.Δεν εβγαινα.Δεν γελουσα.Μονο διαβαζα.Δεν ηθελα να παραδεχτω οτι ειχα χασει.Η Δευτερα λυκειου περασε μοναχικα.Το ιδιο και η τριτη.Τωρα τα πραγματα φαινονται λιγο καλυτερα αλλα απο συνηθεια και φοβο περναω τις μερες μου,μονη,μεσα στο σπιτι,μπροστα απο μια οθονη υπολογιστη.Φοβαμαι να βγω.Η' μαλλον οχι..Κωλωνω να τα κλοτσησω ολα και να αρχισω απο την αρχη.Την εχω καταβρει με την γκρινια και αυτες τις αηδιες.Θελω σε καποιον να μιλησω αλλα φοβαμαι οτι θα φανω ακομη πιο παθετικ.Μου λειπει η φιλη μου.Μου λειπει η παλια μου ζωη.Μου λειπει το τραχταχτο,ειλικρινες γελιο μιας δεμμενης παρεας,τα inside jokes,τα παρατσουκλια.Θελω να βρω καποιον που να με καταλαβαινει.Θελω να βρω ενα φιλο.
4
