________________
1.
Είναι φυσιολογικό να κοιμάμαι 12 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα;;- κατερινα
Κατερίνα, η ερώτηση σου δεν είναι ζήτημα άποψης, είναι ιατρικής φύσης, και για τέτοιες ερωτήσεις να εμπιστεύεσαι μόνο ειδικευμένους γιατρούς που σε έχουν εξετάσει και έχουν πάρει το ιστορικό σου. Όλα τα άλλα μπορεί να είναι από γενικούρες μέχρι επικίνδυνες ερμηνείες.
________________
2.
Αγαπητή Αμπά,
με απασχολεί όλο και περισσότερο κατά πόσο η επιτυχία εξαρτάται περισσότερο από τις ικανότητες που διαθέτει κάποιος ή από αυτές που υποκρίνεται ότι διαθέτει. Και εξηγούμαι.
Έχω μια γνωστή που ήξερα απλά από τον επαγγελματικό μου χώρο, για την οποία είχα την αυθαίρετη (χωρίς να ξέρω από πού προκύπτει) άποψη ότι πρόκειται περί ικανότατης επαγγελματία, έξυπνης και άνω του μέσου όρου σε όλα. Εδω και ένα χρόνο παρακολουθούμε το ίδιο μεταπτυχιακό και συνεργαζόμαστε πολύ στενά μέσα στα πλαίσιά του. Εκτός του ότι ανάμεσα σε τόσους αγνώστους (δεν είχαμε κανένα άλλο κοινό γνωστό εκεί)κατάφερε από την πρώτη στιγμή να δημιουργήσει την εντύπωση που είχα και εγώ πριν- χωρίς όμως να μιλάει η ίδια για τον εαυτό της ή τις ικανότητές της- ανακάλυψα ότι πρόκειται περί ενός ανθρώπου που του λείπουν πολυ βασικές δεξιότητες, ακαδημαϊκές και μη, που δυσκολεύεται ακόμα και να συντάξει μια απλή πρόταση στον γραπτό λόγο, που δεν έχει καμία άποψη για κανένα θέμα, που του λείπουν γενικές και ειδικές γνώσεις, που κάνει τη δουλειά του με εντελώς δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία, και πολλά άλλα.
Έχει όμως ένα προσόν που μ έχει καταπλήξει. Ξέρει να κρύβει τόσο καλά όλο αυτό..Είναι πάντα κοντά στο καταλληλότερο άτομο να τη βοηθήσει να βγει ασπροπρόσωπη (χωρις να το ζητησει βέβαια ποτέ), ξέρει να καταφάσκει -μόνο με το κεφάλι, γιατί αποφεύγει να μιλάει - την κατάλληλη στιγμή δείχνοντας ότι γνωρίζει πολύ καλά το θέμα που συζητείται, επαναλαμβάνει δυνατά τη σωστή απάντηση που άκουσε να δίνει χαμηλόφωνα ο δίπλα της, έχει έναν αέρα και μία εμφάνιση αγέρωχη, Κριστίν Λαγκάρντ στα νιάτα της, και φυσικά δεν ανοίγει το στόμα της να εκθέσει τον εαυτό της για κανένα λόγο.
Είναι αστείο ότι ακόμα και οι καθηγητές άμα τη εμφανίσει της βγάζουν τα ίδια συμπεράσματα. Μάλιστα, έτυχε κάποιος να της πει στο πρώτο μάθημα " εσύ φαίνεσαι (!) ότι έχεις βγάλει την τάδε (την καλύτερη στον τομέα) σχολή", ενώ γνωρίζω ότι έχει τελειώσει ένα άσχετο με τον κλάδο περιφερειακό ΤΕΙ τύπου "Μαζικής Παραγωγής και Εκμετάλλευσης Αιγοπρόβειου Μαλλιού" που έκλεισε πριν καλά καλά ανοίξει. Φυσικά, διατήρησε το μυστήριό της χωρίς να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει το συμπέρασμά του.
Εάν αποφασίσεις να με επιπλήξεις για ζήλεια, δε θα το αρνηθώ. Μου τη δίνει ο ένας να πείθει χωρίς να κουνάει το δάχτυλό του και ο άλλος να πρέπει να φωνάζει για να ακουστεί (και τι γίνεται όταν δε θέλει να φωνάζει?). Επίσης, με ενοχλεί ότι σε μια συνέντευξη έχει φύγει με τη δουλειά στο χέρι, ενώ αυτός που της γράφει το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών ή που παίρνει 9 και 10 στα μαθήματα, θα φύγει, με τι δε θα πω , στο χέρι. Ίσως να φταίει και το ότι είδα για άλλη μια φορά τη Βάνα Μπάρμπα σε παραλήρημα για την κατάρα της ομορφιάς. Ίσως να φταίει το πολύ διάβασμα, δεν ξέρω, αλλά επιστρέφω στο πρώτο ερώτημα και αναμένω απάντηση.
Όπως σε όλες τις ερωτήσεις τύπου «το τάδε είναι αποτέλεσμα του άλφα ή του βήτα», η απάντηση είναι «γενικά, είναι ένας συνδυασμός των δύο, και ειδικά, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και τον δικό του σταυρό κουβαλάει».
Έτσι κι αλλιώς, δε νομίζω ότι θέλεις την απάντηση στην ερώτηση. Θέλεις να καταλάβεις γιατί ζηλεύεις, και γιατί αυτή φαίνεται να τα καταφέρνει, και γιατί φαίνεται να τα καταφέρνει χωρίς προσπάθεια, ενώ εσύ κάνεις όλη την προσπάθεια και δεν βλέπεις να ακούς τόσο καλά λόγια. Ως συνήθως, όταν μας την δίνει ένας άλλος, μας τη δίνει κάτι μέσα μας, αλλιώς θα τους αγαπούσαμε όλους και θα ήμασταν ο Γκάντι.
Δεν θα κουραστώ να το λέω. Μην ζηλεύετε άλλους ανθρώπους, είναι τόσο άχρηστο, τόση σπατάλη ενέργειας – και το καλύτερο είναι ότι ζηλεύουμε πράγματα που δεν έχουν καν οι άλλοι, αλλά πράγματα που νομίζουμε ότι έχουν, επειδή κάνουμε ζουμ στη ζωή τους, αγνοώντας το πλαίσιο στο οποίο ζουν! Ζηλεύουμε μια φάτα μοργκάνα, ένα φαντασιακό σύμπαν όπου ισχύουν όλα όσα ονειρευόμαστε, και νομίζουμε ότι τα έχει ο διπλανός μας. Καθόμαστε και σκάμε με ονειρώξεις, με φαντάσματα, με δημιουργήματα της φαντασίας μας. Δεν υπάρχει τέλεια ζωή, είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε;
Έχεις σκεφτεί πόσο πολύ μπορεί να υποφέρει αυτή, μήπως την ανακαλύψουν; Έχεις σκεφτεί πόσες φορές θα την έχουν ανακαλύψει, και τι θα έχει ακούσει στη ζωή της; Έχεις σκεφτεί τι την έχει κάνει να δημιουργήσει τον αέρα 'Κριστίν Λαγκάρντ'; Έχεις σκεφτεί πόσο μεγάλη είναι η καθημερινή της προσπάθεια, ότι τίποτα δεν της έρχεται εύκολα; Ότι μπορεί να ζηλεύει εσένα, ή κάποιον σαν εσένα, ακριβώς για τους ίδιους λόγους; Επειδή διαβάζεις και καταλαβαίνεις με ευκολία τι διαβάζεις; Και πώς έκανες το άλμα που επιβεβαιώνει ότι θα βρει εύκολα δουλειά ενώ ένας ικανός δεν θα βρει;
Γίνονται αδικίες στη ζωή, ναι. Βρίσκονται ακατάλληλοι, ανίκανοι άνθρωποι σε υψηλές θέσεις, ναι – τελευταία αυτό μας έχει βγει από τη μύτη. Δεν κάνουμε τίποτα για τις αδικίες αυτές αν ζηλεύουμε. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να καταπίνουμε οξύ που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε. Με αυτή που ζηλεύεις, κάνεις ανταλλαγή τη ζωή που έχεις; Αυτό είναι το θέμα. Γιατί δεν μπορείς να διαλέξεις τα καλύτερα του καθένα, για να κάνεις την τέλεια ζωή, δεν είναι σούπερ μάρκετ η υπόθεση. Παίρνεις το πακέτο, υποχρεωτικά.
________________
3.
Αγαπητη Λενα,
Εδω και αρκετα χρονια-ειμαι 35 ζωη να χω..-τεινω να επαναλαμβανω το ιδιο μοτιβο σε οτι αφορα την επιλογη συντροφου..Και για να γινω πιο σαφης, ειτε προκειται για τυπους που θελουν κατι κουλ αλλα οχι σχεση, αλλα δεν ξεκολλανε κιολας, ειτε για αλλους που ειναι στην κοσμαρα τους και δεν ειναι ξεκαθαροι(τουλαχιστον οχι απο την αρχη, οποτε μου βγαινει το λαδι να μαθω τι γινεται, αντι να περναω ομορφα που ειναι και το θεμιτο)..Με αποκορυφωμα την τελευταια ''ο θεος αν υπαρχει να την κανει'' σχεση με παντρεμενο με παιδια...Για να μην επεκταθω ιδιαιτερα, ας πουμε οτι χωρις αμφιβολια ο γαμος τους ειναι οτι πιο αναξιοπρεπες και δυσλειτουργικο εχω δει ποτε μου..Κανενας σεβασμος, ταπεινωση κα ιαπο τις δυο πλευρες, κανενας αυτοελεγχος..Εγω λοιπον η εξυπνη, επαιξα το ρολο του δεκανικιου για καποιους μηνες, αφου πρωτα εζησα σουρεαλ καταστασεις, αφου στηριξα, συμβουλευσα, παρηγορησα και βεβαια πηρα, τι αλλο?..Καταλαβαινεις..
Εχω το γνωθι σε αυτον, I do it to myself, εγω επιλεγω λαθος ανθρωπους..
Το προβλημα μου ειναι πως ενω ειμαι πολυ συντροφικος και δοτικος ανθρωπος και θελω καποιον να μοιραστω και να ζησω ομορφα, δεν εχω καμια απολυτως αισιοδοξια οτι θα συμβει ποτε..Οποτε μαλλον υποσυνειδητα, διαλεγω αδιεξοδα.Γιατι ξερω πως και οτι θα τελειωσουν..
Και επειδη κουραστηκα και βαρεθηκα και μπουχτησα πια, συνειδητοποιησα οτι το προβλημα μου ειναι η μοναχικοτητα και η συμφιλιωση μου με αυτην..
Ενω καταφερνω τα παντα μονη μου, εχω αυτην την αισθηση οτι τιποτα δεν ειναι ομορφο, αν δεν εχεις ενα συντροφο να το μοιραστεις..Εγω ομως, περναω σε αλλα επιπεδα(οχι παιζουμε..).
Τεινω να βλεπω μια ματαιοτητα σε οποιαδηποτε δραστηριοτητα, αν αυτη δε συνδυαζεται με την υπαρξη ενος αντρα..Μη φανταστεις πως καθομαι σπιτι.. Κανω πραγματα, εχω χομπυ, φιλους, μια καλη δουλεια κλπ..Αλλα δεν ειναι το ιδιο.
Πως το κανεις αυτο?Μπορεις να μου πεις?
Πως συμφιλιωνεσαι με την ιδεα πως εισαι κατ ουσιαν και θα εισαι μονος?Πως νικας αυτη τη σχεση εξαρτησης απο εναν αλλο ανθρωπο?
Ξερω απο που πηγαζουν ολα αυτα, μαμα, μπαμπα, σας ευχαριστω..
Τον τροπο δε βρισκω..
υγ1: Κανω ψυχοθεραπεια, εχω και αντιστασεις παναθεμα με..
υγ2: Κραξε ελευθερα, μαθημενο το βουνο απο τα χιονια..
Με εκτιμηση,
Μαρια
Βρε Μαρία, συνέχισε την ψυχοθεραπεία, γιατί δεν έχεις ακόμα καταφέρει να εκφράσεις αυτό που έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια, και περισσότερη ειλικρίνεια, αλλιώς χάνεις το χρόνο σου.
Από τη μία λες ότι έχεις συμφιλιωθεί με τη μοναχικότητα σου, και στην επόμενη παράγραφο λες ότι βλέπεις ματαιότητα σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, αν δεν συνοδεύεται με την ύπαρξη ενός άντρα. Τι θα πει 'συμφιλίωση;' Εννοείς ότι είσαι πια σίγουρη ότι θα είσαι μόνη, αλλά δεν το θέλεις; Αυτό δεν είναι συμφιλίωση. Και η ανάγκη ενός ανθρώπου δίπλα σου, κάτι πολύ συνηθισμένο και πολύ κοινό, γιατί το περιγράφεις ως εξάρτηση; Και από πού έχει προκύψει ότι είσαι 'κατ' ουσίαν' μόνη; Τι θα πει το 'κατ' ουσίαν'; Και τι σημαίνει 'είσαι;' Είσαι αυτή τη στιγμή; Θα είσαι για πάντα; Γιατί;
Το ότι είσαι μαθημένη από κράξιμο και το ότι αντιστέκεσαι στην ψυχοθεραπεία ένα πράγμα σημαίνει: ότι δεν θέλεις να αλλάξεις τον εαυτό σου. Δεν ξέρω γιατί δεν θέλεις, αλλά αν δεν θέλεις, δεν υπάρχει ούτε Θεός ούτε Δαίμονας που μπορεί να σε βοηθήσει. Τουλάχιστον ανέλαβε αυτή την ευθύνη, είναι το ελάχιστο που πρέπει να παραδεχτείς.
________________
4.
Είχαμε κάνει κάτι πριν από ένα χρόνο. Με γούσταρε πολύ, με κυνήγησε και τον έφτυσα. Μετά άρχισα να τον σκέφτομαι, αλλά αυτός είχε κοπέλα. Κατάλαβα ότι δεν με παίρνει. Και αποχώρησα. Μετά από λίγο, έκανα και εγώ σχέση με κάποιον και τα πάμε καλά. Τον αγαπάω και τον γουστάρω αρκετά. Αλλά βρε α μπα κάθε φορά που βλέπω τον άλλον δεν μπορώ να κρατηθώ και τον γουστάρω. Μου χαμογελάει, του χαμογελάω, με ακουμπάει, τον ακουμπάω, πίνουμε μαζί ποτά με παρέα, πετάμε υπονοούμενα, αλλά τίποτα. Έχω την εντύπωση πως με θέλει και αυτός, αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Να κάνω κίνηση; Αν κάνω σίγουρα θα μπλέξω και φοβάμαι μην το μάθει το αγόρι μου ή μην με απορρίψει λόγω της κοπέλας του. Είναι τόσο κακό που δεν μπορώ να κρατηθώ; Και αν κάνω κάτι μαζί του μόνο για ένα βράδυ; Να μου φύγει το απωθημένο; Πιάνεται;
Δεν πιάνεται αν είναι σε διαφορετικό ταχυδρομικό κώδικα. Ή αν είναι σε άλλη χώρα; Δεν θυμάμαι. Τι λέει ρε παιδιά ο κανονισμός; Μήπως δεν πιάνεται αν είναι στις διακοπές; Όλο τα ξεχνάω.
________________
5.
Τα ειχα με μια κοπελα 3 μηνες κ ενα πρωι μου ειπε πως δεν της βγαινει κατι κ οτι απλα δεν με θελει. Τι κανουμε σε αυτη την περιπτωση? Προσωπικα νοιωθω πολλα αισθηματα γι αυτην.- Νικος
Απλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τα αισθήματα σου έπαιξαν το ρόλο που έπαιξαν, και απόφαση της είναι ότι δεν της βγαίνει και απλά δεν σε θέλει. Είναι πάρα πολύ απλά τα πράγματα, Νίκο, το μόνο που το κάνει δύσκολο (για σένα μόνο) είναι ότι συμβαίνει εις βάρος σου.
________________
6.
γεια σου λένα,
θα με ενδιέφερε η γνώμη σου για κάτι. εδώ και 10 μήνες έχω μια σχέση. περνάμε καλά. με τα πάνω της και τα κάτω της όπως καθε σχέση φαντάζομαι.
Ο σύντροφός μου θα γίνει κουμπάρος τον αλλο μήνα στο γάμο ενός φίλου του. πήγε που λες στην αγορά το παλικάρι, ντύθηκε, στολίστηκε και είναι πανέτοιμος για το μυστήριο. όλα καλά μέχρι που βλέπω οτι δεν έχει σκοπό να με καλέσει. το παίζω κουλ αλλά δεν είμαι. και ξέρεις τι με πειράζει πιο πολύ? θα μπορουσε να πει "θα ήθελα πολύ να είσαι εκεί, αλλά θα είναι οι γονείς μου και δεν γνωρίζεις κανέναν οπότε θα ερθω σε δύσκολη θεση κι εγώ και σύ" ε, ναι ρε λένα, 35 χρονών μαντράχαλος δεν του κόβει πως να το χειριστεί?
να του θίξω το θέμα μου ή να το αφήσω να περάσει στα ψιλά γράμματα?
thanks in advance-lizarazou
Θα μπορούσε να το πει, αλλά θα μπορούσε να είναι αυτονόητο, οπότε γιατί φταίει αυτός που δεν το λέει και όχι εσύ, που δεν το θεωρείς αυτονόητο και περιττό να ειπωθεί, ώστε να μην χαλάσετε τις καρδιές σας;
Εσύ ξέρεις αν η σχέση σας είναι τέτοια που δικαιολογείται να το θίξεις ή όχι. Η συνοδεία σε ένα γάμο είναι δήλωση, και ταυτόχρονα δεν σημαίνει και τίποτα. Άλλος μπορεί να το έκανε χωρίς να σκεφτεί ότι είναι δήλωση, επειδή τον νοιάζει ακόμη λιγότερο τι θα σκεφτείς. Αυτό θα έπρεπε να θίξεις, αν τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Και αν η απάντηση δεν σου αρέσει, δεν χρειάζεται να το περάσεις στα ψιλά γράμματα, μπορείς να το κρατήσεις ως 'ένα το κρατούμενο' στην πυξίδα της πορείας, για να ξέρεις πού βρίσκεσαι.
________________
7.
Λένα καλημέρα. Σήμερα 07/04/15 διάβασα την 1. ερώτηση και έκανα τις εξής σκέψεις. Πριν περίπου δύο μήνες άρχισα να βλέπω έναν ψυχολόγο, γιατί καταλάβαινα πως με τους τρόπους που μέχρι τότε γνώριζα και με τις δυνάμεις που ένιωθα ότι έχω δεν μπορούσα πια να διαχειριστώ τα πράγματα που συνέβαιναν στη ζωή μου, απ το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο. Παρόλο που δεν μετάνιωσα γι' αυτή μου την επιλογή, η αλήθεια είναι πως υπάρχει πιο μεγάλο το ρίσκο στην περίπτωση του ψυχολόγου, έναντι κάποιου άλλου γιατρού, στο να μην είναι ένας "καλός" γιατρός κ να την πατήσεις. Κι αυτό γιατί στον ψυχολόγο πρέπει να αφήσεις ένα περιθώριο κάποιων συνεδριών για να δεις κ να αποφασίσεις αν σε βοηθάει. Αν πας σε έναν γυναικολόγο πχ μία φορά και κάτι δεν σου αρέσει, θα πας ίσως και μία δεύτερη, θα πάρεις ίσως και μία δεύτερη και μία τρίτη γνώμη από κάποιον άλλο γυναικολόγο, αν αντιληφθείς ότι δεν σε βοηθάει στο πρόβλημα που έχεις. Δυστυχώς, στον ψυχολόγο πρέπει να αφήσεις έναν, δύο, τρεις, μπορεί και περισσότερους μήνες περιθώριο για να αρχίσεις να αναγνωρίζεις αν σε βοηθάει ή όχι. Και αυτό δυστυχώς, μεταφράζεται σε χρήμα, και ακόμα πιο δυστυχώς, σε πολύ χρήμα. Και στην περίπτωση που διαπιστώσεις πως τελικά δεν σου κάνει αυτός ο ψυχολόγος, μένει να μην πέσεις στην παγίδα να απογοητευτείς και να τα παρατήσεις. Η ψυχή μας είναι πολύ σπουδαίο πράγμα για να την αφήνουμε αφρόντιστη, όμως και αυτό που γίνεται εδώ μέσα, από αυτή τη στήλη, με ασφάλεια μπορώ να πω για μένα, και θεωρώ και για πολλούς ακόμα αναγνώστες, ψυχοθεραπεία είναι. Το πιο σημαντικό για τους ανθρώπους τους οποίους συμβουλεύεις να δούνε έναν ψυχολόγο, δεν είναι να ακολουθήσουν τη συμβουλή σου, αλλά όταν υπάρξει η μοναδική εκείνη στιγμή που θα αντιληφθούν ότι χρειάζονται βοήθεια, να μη διστάσουν να τη ζητήσουν. Χωρίς δεύτερη σκέψη και ενδοιασμούς. Αλήθεια.. με ποιόν τρόπο θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε μία όσο γίνεται καλύτερη "έρευνα αγοράς" πριν απευθυνθούμε σε έναν ψυχολόγο? :)- R.
Μάλλον δεν έχεις πέσει σε κακό γυναικολόγο.
Εγώ δε βλέπω καμία διαφορά. Μπορεί να μην σου κάνει ένας γιατρός και να αποχωρήσεις χωρίς απώλειες, αλλά άνετα μπορεί να περάσουν μήνες πριν καταλάβεις ότι δεν σου αρέσει ή ότι δεν είναι καλός γιατρός, και εν τω μεταξύ μπορεί να έχεις ξοδέψει χρήματα, μπορεί να έχεις κάνει ολόκληρη εγχείριση. Και άνετα μπορεί να τα παρατήσεις – ακόμη χειρότερα, μπορεί να μείνεις με λάθος διάγνωση. Και αν πάρεις δεύτερη γνώμη και είναι διαφορετική, πώς ξέρεις ποια από τις δύο είναι η σωστή; Η ιατρική δεν είναι μαγεία, ούτε είναι μαθηματικά, χρειάζεται σαΐνι επαγγελματία με εμπειρία που μπορεί να συνδυάσει πράγματα που φαίνεται να μην συνδυάζονται. Όπως ακριβώς κάνει και ο ψυχολόγος.
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κάνουμε αυτή τη σύγκριση, και σε τι εξυπηρετεί. Έρευνα αγοράς κάνουμε και για υδραυλικό, για κομμωτήριο, για το καλύτερο απορρυπαντικό, για οτιδήποτε. Είμαστε η γενιά της έρευνας αγοράς. Το ρίσκο δεν μπορείς να το αποφύγεις, όσο προσεκτικός κι αν είσαι. Η έρευνα αγοράς είναι πάντα η ίδια. Ρωτάμε γνωστούς και φίλους. Διαβάζουμε πληροφορίες στο ίντερνετ. Κοιτάμε τιμές, κοιτάμε διευθύνσεις, κοιτάμε βιογραφικά, κάνουμε λίστα με ερωτήσεις. Κάνουμε αναγνωριστικά τηλεφωνήματα. Εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας. Και όταν κάνουμε λάθος, σκεφτόμαστε και βγάζουμε συμπεράσματα για τις επόμενες κινήσεις.
σχόλια