ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανακάλυψα μόλις σημερα αυτόν τον διαδικτυακό χωρο και αποφάσισα να μοιραστώ κατι που το ξέρει μονο η οικογένεια μου και εγώ. Είμαι 25 ετών και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, βλέπω στον ύπνο μου ανθρώπους που έχουν πεθάνει. Αυτό απ όσο θυμάμαι πρωτοξεκίνησε περίπου γυρω στα 6-7 χρονια μου .Οπου το όνειρο σχεδον πάντα έχει το ιδιο σκηνικό ,τον ανθρωπο(άντρα-γυναίκα) να με πλησιάζει απο μακρυά και να μου λεει το ονομά του και επειτα να με ρωταει αν ειμαι καλά και τέλος.Όταν το πρωτοείδα, ''ο πρωταγωνιστής'' ήταν ο παππούς μου .Γι αυτο και δε πολυανησυχησε η μητέρα μου αντιθετα με καθησυχασε οτι το ειδα γιατι προφανως ηταν προσφατος ο θανατος του...Δυστυχως αυτο ομως συνεχιστηκε, με ανθρωπους που ουτε εγω ουτε η οικογενεια μου γνωριζουν. Τα πρωτα 5 χρονια εβλεπα σχεδον μερα παρα μερα το ιδιο ονειρο με αλλους ανθρωπους ! Ξυπνουσα και ελεγα στη μητερα μου τα ονοματα τους και εκεινη ενω μου το επαιζε χαλαρη και ''ελα δε τρεχει κατι'' πηγαινε και εψαχνε ,ετρωγε τον τοπο να μαθει ποιοί ειναι αυτοι οι ανθρωποι και ενω δε μ ελεγε τιποτα ,καταλαβαινα οτι εβρισκε πως ειναι νεκροί.Μεγαλωνοντας, αρχισαν ν αραιωνουν αυτα τα ονειρα χωρις ομως να εξαφανιζονται. Ποτε δεν απευθυνθηκα σε καποιον ψυχολογο,γιατι ποτε δεν ειχα κανενα προβλημα .Δυστυχως εμαθα να συμβιβαζομαι με αυτο , αν και τα πρωτα χρονια μου ηταν πολυ δυσκολο εως ανυποφορο να το διαχειριστω προσπαθωντας πολλες φορες να αποφυγω να κοιμηθω ωστε να μην ''συναντησω'' εναν ακομη αγνωστο νεκρο.Απ τη μερια της η οικογενεια μου, οσο μεγαλωνα σταματησε να ψαχνει ποιοι ειναι αυτοι οι ανθρωποι οπως εκαναν τα πρωτα χρονια σα τρελαμενοι, προσπαθησαν με αυτον τον τροπο να ''θαψουν'' αυτη την ιδιαιτεροτητα μου, σταματησαν να με ρωτανε αν βλεπω ονειρα, σταματησαν να μιλουν γι αυτο , συμπεριφερονται σαν να μην συμβαινει τιποτα. Ασχετα που η μανα μου,τη βλεπω οτι πνιγεται να μαθει αν εχω ξαναδει και σε τι συχνοτητα τους βλεπω....Στο σημερα τωρα, οπως ειπα ειμαι 25 χρονων και ενω ειχα περιπου ενα χρονο να δω τετοιο ονειρο και πιστευα οτι σταματησαν ''οι επισκεψεις'' ,προχθες το βραδυ ξαναειδα και αυτη τη φορα αποφασισα να παρω τη κατασταση στα χερια μου.Σημειωσα το ονομα αυτου του ανδρος που ειδα , και επισκεφτηκα καποια νεκροταφεια της αθηνας σε μια απελπισμενη προσπαθεια να βρω μια απαντηση. Ακουγεται φρικιαστικο αλλα το κανα. Αν και με αντιμετωπισαν λιγο σαν τρελη, με 40 βαθμους εξω να ψαχνω εναν αγνωστο νεκρο, ομολογω οτι βρεθηκαν υπαλληλοι προθυμοι να με εξυπηρετησουν.Για να μη τα πολυλεω,αυτος ο ανθρωπος υπαρχει στο α' νεκροταφειο αθηνων. Δε θα μπω σε λεπτομερειες, απλως μου ειναι παντελως αγνωστος. Σηκωθηκα και εφυγα και αυτη τη στιγμη ειμαι γεματη σκεψεις ,φοβο και αγχος. Θα θελα λοιπον την συμβουλη σας? Τι να κανω? Να μιλησω στην οικογενεια μου? Να ζητησω βοηθεια απο καποιον ? Θελω να το κανω να σταματησει ολο αυτο επιτελους! Νιωθω σα φρικιο !!! Ευχαριστω οποιον απαντησει, συγγνωμη για το μακροσκελες μηνυμα μου.