ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το προβλημα που θα σας εξομολογηθω εχει σχεση με την αδερφη μου. Εγω ειμαι 17 χρονων και η αλλη 16. Το προβλημα ειναι πως οταν τσακωνομαστε τσακωνομαστε πολυ αγρια οχι οπως τα συνηθισμενα αδερφια . Με αυτο που λεω εννοω πως παντα με εβριζε και δεν μιλαω για ελαφρια πραγματα με λεει κωλοπαιδο πουτ@ν@ μ@λ@κισμενο (συγγνωμη για αυτες τις εκφρασεις) λοιπον αυτα εγω δεν τα ανεχομαι αλλα ποτε δεν της εχω μιλησει κατα αυτον τον τροπο ουτε την εχω χαρακτηρισει καπως. Με ελεγε και με λεει εγωιστρια ωστε να νιωθω ασχημα για να γινεται το δικο της. Επισης εχουμε τις ιδιες παρεες και με απειλει πως αν μιλισω για αυτο θα με κανει ρεζιλι μια μερα δεν αντεξα και το ειπα στην καλυτερη μου φιλη και με εκανε να κλαψω μπροστα σε αλλους γιατι μιλησα. Επισης πολλες φορες εχει τυχει να με χτυπησει γιατι μπορει να μην την αφηνα σε ησυχια οταν τσακωνομασταν εγω μονο μια φορα την εχω χτυπησει για να προστατευσω τον εαυτο μου τις αλλες φορες απλως αμυνομαι. Οταν εννοω με εχει χτυπησει μιλαω για να μου τραβαει τα μαλλια να μου δινει φαπες και μια φορα μου ειχε ματωσει τα χειλια. Ποτε της δεν εχει ζητησει συγγνωμη γιατι λεει πως εγω φταιω. Το ξερω πως το τελευταιο διαστημα ειχα παρα πολλα νευρα και πολλες φορες χωρις λογο και πιεση για διαφορους λογους αλλα δεν αξιζα τετοια συμπεριφορα. Γενικως σαν ανθρωπος κριτικαρει τους αλλους και παντα με μειωνει (ποτε δεν τα ανεχομαι φυσικα) μου ελεγε για τα κιλα μου ενω ειμαι αδυνατη ( 1.67 με 54 κιλα) απλως λογο αθληματος επρεπε να χασω καποια και δεν τα καταφερα. Για το διαβασμα μου ενω ειμαι μια απο τις καλυτερες μαθητριες (18.7) απλως δεν διαβαζω οσο εκεινη, επισης το πως διαχειριζομαι τις φιλιες μου. Δεν λεω πως ειμαι η καλυτερη αλλα δεν την εχω βρισει ποτε και εχω απλωσει χερι πανω της. Ειναι απο τους λιγους ανθρωπους που μπορω να ειμαι τοσο ανετη και την αγαπω απειρα μαζι της περναω παντα υπεροχα και κανουμε τις καλυτερες συζητησεις και αυτη ετσι λεει αλλα ρε παιδια αγαπη ειναι αυτη? Δεν μπορω ρε γαμωτο δεν αντεχω να μου χρεωνει συνεχως πραγματα που δεν κανω. Φυσικα και εκατσα να μιλησω μαζι της συμφωνησαμε να μου φερεται καλυτερα να μην με ξαναβρισει να ειναι πιο υποστηρικτικη και φυσικα να μην με ξαναχτυπησει και εγω να προσπαθησω να ελεγχω τα νευρα μου. Πλεον τα παμε αρκετα καλυτερα δεν εχει υπαρξει βιαιο σωματικο περιστατικο καμια φορα με εβρισε και την εβαλα στη θεση της. Αν απορρησατε για την θεση των γονιων μας σε ολο αυτο η μανα μου ειναι καταπληκτικος ανθρωπος της μιλαει οσο μπορει και προσπαθει να κρατησει ισορροπιες οσο για τον πατερα μου ειναι οξυθυμος και βιαιος ανθρωπιος στην μητερα μου (οχι σωματικα) ).