ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί μερικοί άνθρωποι συγχωρουν εύκολα, μάλλον σχετικά εύκολα, σε σχέση με τους υπόλοιπους; Κρατάνε μέσα τους πολύ θυμό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για έναν άνθρωπο π.χ. ο οποίος τους έχει πληγωσει πολύ και κατά επανάληψη αλλά, μόλις σπάσει η σιωπή τους και πουν ίσως και τα μισά από αυτά που ήθελαν, τους τελειώνει ο θυμός; Δεν μπορούν να παλέψουν όσο περίμεναν και το περίμεναν καιρό. Και όχι μόνο δεν είναι έχουν αλλα αποθέματα , αλλά είναι έτοιμοι μάλιστα και να παραδωθουν από πάνω στα παλιά δεδομένα, στον ίδιο άνθρωπο.  Είναι αδυναμία ψυχής, είναι κούραση, είναι μαζοχισμος, είναι έρωτας, είναι ανυπαρξια αυτοεκτίμησης, είναι αφέλεια, είναι αγάπη, είναι άρνηση ότι συνέβη όντως, είναι αισιοδοξία; Και αν βεβαιωθουμε πως αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμός υπάρχει και ξαναχτίστηκε γερά την διάρκεια της χρονικης περιόδου που είχε εγκαταλειφθει από το άτομο που ερωτεύθηκε; Γιατί τα "παρατανε"; Γιατί θέλουν να παραδωθουν στον εξημερωμενο λύκο; Γιατί δεν θέλουν πια εκδίκηση; Γιατί συγχωρουν εύκολα αλλά παρ'όλα  αυτά δεν ξεχνούν;