ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.8.2015 | 17:52

άσχημη ανάμνησή

Οταν ήμουν μικρή τα καλοκαιρια με κρατούσε η γιαγιά μου γιατι οι γονείς μου ειχαν δουλειά.Έγω τοτε ήμουν 8 χρονών και πήγαμε με την ξαδέρφη μου και αλλά δύο ξαδέρφια της σε μια κοπελα να παίξουμε.Αυτήν απο οτι μας είπε ο 17 χρόνος αδερφό της θα ερχόταν σε λίγο.Μας προτιναι να μπούμε μέσα στο σπίτι να την περιμένουμε ηταν μόνος του μονο η γιαγιά του ηταν αλλά αυτή καθόταν εξω στο μπαλκόνι. Μόλις μπήκαμε μέσα αυτός κλείδωσε την εξώπορτα , στην συνέχεια μας είπε να πάμε στο δωμάτιο του να παίξουμε. Μόλις πήγαμε αυτός έβγαλε τα ρούχα του και εμειναι μονο με το μποξερακι .Μας είπε να παίξουμε μπουκάλα με φιλί στο στόμα. Εμείς όμως ντρεπομασταν και μετα αφού δεν θέλαμε μας έβαλε τα κορίτσια να ξαπλωσουμε κάτω στο πάτωμα είπε στο αγόρι της παρέας να παει με τήν ξαδέρφη μου και αυτός επέλεξε εμένα. Ήθελε να ξαπλώσουν απο πάνω μας ,εγώ να πω οτι δεν είχα ιδέα τι θα πει σεξ τοτε, η ξαδέρφη μου Τελεύτεα στιγμη έκανε πίσω, εγω δεν είχα κατάλαβει το παιχνίδι ακόμη.Ήθελα να φύγω όμως δεν με άφηνε, άρχισα να φοβάμαι έτρεξα να ξεκλειδωσω την πόρτα με πρόλαβε κι άρχησε να κουνάει τους γοφούς του σαν να έκανε σεξ πως τα εμένα ίσα ίσα που δεν με ακουμπούσε εγώ ούρλιαζα μας άκουσε η γιαγιά του απο εξω δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα με πήγε πάλι μέσα στο δωμάτια οι άλλοι εκαναν σαν να μην τρέχει τίποτα, είχα προσπαθήσει άλλες δυο φορές να φύγω αλλά έκανε το ίδιο.Μετα απο τρεις ώρες φύγαμε απο το σπίτι αφού μας ανοιξε την πόρτα.Τα αλλά παιδιά έκαναν σαν να μην έγινε τίποτα. Μου φαίνεται ακόμη παράξενο αυτό.Μέχρι την τρίτη γυμνασίου με ΒΑΣΆΝΙΖΕ ψυχολογικά η ανάμνηση αυτής της εμπειρίας κατηγορούσα τον εαυτό μου που ακολούθησα την ξαδέρφη μου, που δεν βρήκα τρόπο να φύγω ένιωθα πως ΕΓΩ εφταιγα... Τώρα το σκέφτομαι και λυπάμαι τον εαυτό μου.Αφού όταν βλέπω ενα κοριτσάκι που να μου μοιάζει στα χαρακτηριστικά που είχα μικρή το λυπάμαι και μου έρχεται να κλάψω.Εννοείται πως δεν το είπα ποτέ σε κανένα!!!
2
 
 
 
 
σχόλια
γιε εμενα δεν πρεπει να κατηγορεις τον εαυτο σου γιατι δεν ηξερες τι θα γινει...δυστυχως υπαρχουν και μ@λ@κες μπολικοι σ'αυτη τη ζωη το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να προσπαθησεις να το αποβαλλεις απο τη μνημη σου και να εισαι πολυ προσεκτικη...τωρα αυτο με τα κοριτσακια που βλεπεις και λυπασε μου θυμιζει λιγο την φονισσα του Παπαδιαμαντη που σκωτονε κοριτσια για να μην εχουν τη δικη της τυχη ελπιζω να μην σου συμβει ;)πλακα κανω...
Scroll to top icon