ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο πολυ μικρη ( 13 χρονων) θυμαμαι τον εαυτο μου σε αυτο το περιβαλλον..πισω απο ενα τηλεφωνο να μιλαω εχοντας απεναντι τη μητερα μου και απο διπλα μου να βλεπω ανθρωπους δυστυχισμενους, γεματους πονο, αλλοι να μιλανε με τα παιδια τους, αλλοι με τους γονεις τους! Στα ματια τους φαινοταν εντονα η θλιψη..Καθε Δευτερα πηγαιναμε μαζι με τον πατερα μου να την βλεπουμε,μεχρι που το περιβαλλον την φυλακης εγινε για μενα τοσο οικειο...Δε μπορουσα να συνειδητοποιησω την σοβαροτητα της καταστασης, διοτι ημουν πολυ μικρη αλλα μεγαλωνοντας και ιδιαιτερα οταν ημουν 18 αρχισαν να εμφανιζονται τα πρωτα κομπλεξ σχετικα με το θεμα! Φοβομουν να συστηθω στους γυρω μου γιατι δεν ηθελα να λενε "η κορη της δολοφονου" , ντρεπομουν για εκεινη και για την κατασταση που μας δημιουργησε. Αλλα παρολα αυτα στεκομουν και στεκομαι ακομα διπλα της, γιατι θεωρω οτι αυτοι οι ανθρωποι ειναι ψυχικα αρρωστοι, αλλα ακομα και να μην ηταν, οπως και να χει ειναι η μητερα μου και την αγαπω! Ο κοσμος πολυ σκληρος πολλες φορες με ρωτουσε για εκεινη λεγοντας " ακομα μεσα ειναι η μητερα σου" και μαλιστα τις περισσοτερες φορες μπροστα στους φιλους μου. Τωρα μετα απο δεκα χρονια μπορω να πω πως εχω συμβιβαστει με την ιδεα αυτη γιατι πλεον εγινε τροπος ζωης. Σε λιγους μηνες ομως αποφυλακιζεται επειτα απο αποφαση του δικαστηριου, στο οποιο και παρεβρεθηκα..Η μητερα μου ομως δεν ειναι ψυχικα καλα, εχει προβλημα και αυτο ειναι εμφανες, δε ξερω τι να κανω και πως να το χειριστω και νιωθω πολυ μπερδεμενη. Ειμαι 24 χρονων, σπουδαζω ψυχολογια στην Αθηνα, εχω φτιαξει τη ζωη μου, εχω τις παρεες μου και τη σχεση μου ( οι οποιοι δεν γνωριζουν τιποτα φυσικα) και τωρα με αυτο το γεγονος νιωθω οτι θα ερθουν τα πανω-κατω. Οχι οτι θα με αφησουν οι ανθρωποι μου, αλλα ψυχολογικα εμενα θα με ριξει πολυ. Το χειροτερο ομως ξερετε ποιο ειναι? Η απωλεια της μανας ιδιως σε μια τοσο ευαισθητη ηλικια, το μητρικο χαδι, η τρυφερη αγκαλια. Αχ ρε πατερα να ησουν πιο δυναμικος και να με στηριζες..Ψυχολογο παρακολουθω απο πολλα χρονια τωρα, αλλα καποια θεματα ουτε με τη βοηθεια αυτη λυνονται δυστυχως , απλα ξεπερνιουνται λιγοτερο ανωδυνα, ποτε ομως δε λυνονται.